Ένα νέο ντοκιμαντέρ τεσσάρων επεισοδίων, με τίτλο «Last Call: When A Serial Killer Stalked Queer New York», παραγωγής του Hulu (της αμερικανικής συνδρομητικής υπηρεσίας βίντεο), που προβάλλεται από τις 9 Ιουλίου στο ΗΒΟ, επικεντρώνεται στην αληθινή ιστορία ενός «καλοκάγαθου» νοσοκόμου, που εργαζόταν για 22 χρόνια στην παιδιατρική κλινική ενός από τα μεγαλύτερα και αξιολογότερα νοσοκομεία του κόσμου, το Mount Sinai του Μανχάταν και ήταν εξειδικευμένος στη φροντίδα παιδιών με καρδιακές παθήσεις.
Η άλλη του όψη, όμως, ήταν αυτή ενός σαδιστή κατά συρροή δολοφόνου, που κατέσφαζε ομοφυλόφιλους, τους διαμέλιζε και πετούσε τα μέλη τους σε κάδους σκουπιδιών. Ονομάζεται Ρίτσαρντ Ρότζερς ή, όπως έγινε γνωστός, «The Last Call killer» και είχε κατατρομοκρατήσει την κοινότητα των LGBTQ+ .
Δολοφόνος με γαλλικά και πτυχία
Ο Ρότζερς γεννήθηκε το 1950 στο Πλύμουθ της Μασαχουσέτης. Ήταν το μεγαλύτερο από πέντε παιδιά μιας εργατικής οικογένειας. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο Ρότζερς και η οικογένειά του μετακόμισαν στη Φλόριντα, ώστε ο πατέρας του να βρει καλύτερη δουλειά. Ως έφηβος, ο Ρότζερς ήταν αδύνατος και συνεσταλμένος. Αυτό, μαζί με την κάπως θηλυπρεπή προσωπικότητά του και την ψιλή φωνή του, τον έκαναν στόχο bullying στο γυμνάσιο. Ήταν όμως άριστος μαθητής και μέλος της λέσχης Γαλλικών στο σχολείο του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Ρότζερς φέρεται να άρπαξε ένα μαχαίρι από το σπίτι του και μαχαίρωσε με αυτό μια, μεγαλύτερη στην ηλικία, γειτόνισσά του. Το κίνητρο του μαχαιρώματος είναι άγνωστο, αλλά κάποιοι πιστεύουν πως εκείνη μπορεί να τον απέρριψε ερωτικά – παρά το γεγονός ότι ο Ρότζερς ήταν ομοφυλόφιλος.
Εξαιτίας της επίθεσης, κρατήθηκε για λίγο σε αναμορφωτήριο, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος και αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1968. Στη συνέχεια φοίτησε στο Florida Southern College, απ΄όπου αποφοίτησε το 1972 με πτυχίο Bachelor of Arts στα γαλλικά. Οι περιγραφές εκείνης της εποχής μιλούν για ένα ήσυχο και μοναχικό άτομο. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη το 1973, όπου παρακολούθησε τη σχολή νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πέις. Αφού αποφοίτησε το 1978 και απέκτησε μεταπτυχιακό προσλήφθηκε ως νοσοκόμος στο ιατρικό κέντρο Mount Sinai όπου εργάστηκε στην παιδιατρική πτέρυγα μέχρι τη σύλληψή του το 2001.
Ένας δολοφόνος γεννιέται
Το 1973, όταν ο Ρότζερς ήταν 23 ετών, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Μέιν ως μεταπτυχιακός φοιτητής. Ζούσε σ΄ ένα διώροφο σπίτι με τρεις συγκατοίκους. Ένας από τους συγκατοίκους του Ρότζερς ήταν ο 22χρονος Φρέντερικ Άλαν Σπένσερ. Δεν συμπαθούσε ο ένας τον άλλον, αλλά δεν υπήρχαν περιστατικά βίας μεταξύ τους.
Μέχρι που το απόγευμα της 28ης Απριλίου 1973, ο Ρότζερς χτύπησε τον Σπένσερ οκτώ φορές στο πίσω μέρος του κεφαλιού με ένα σφυρί. Ωστόσο, ο Σπένσερ ήταν ακόμα ζωντανός μετά το αρχικό χτύπημα, έτσι ο Ρότζερς τύλιξε μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι του μέχρι να πεθάνει από ασφυξία. Στη συνέχεια τύλιξε τον Σπένσερ στη νάιλον προσκοπική σκηνή του, έβαλε το πτώμα στο αυτοκίνητό του και το πέταξε στο δάσος του Bird Stream.
Το σώμα του θύματος βρέθηκε από δύο ποδηλάτες και η αστυνομία το αναγνώρισε από ένα κλειδί ταχυδρομικής θυρίδας που νοίκιαζε και βρέθηκε στο παντελόνι του. Μετά από έρευνα η αστυνομία εντόπισε ματωμένα δακτυλικά αποτυπώματα στο δωμάτιο του θύματος καθώς και το σφυρί που χρησιμοποιήθηκε στον φόνο. Ο Ρότζερς κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, παραδέχτηκε ότι σκότωσε τον Σπένσερ, αλλά ισχυρίστηκε ότι ήταν σε αυτοάμυνα. Και ότι πέταξε το πτώμα επειδή, όπως κατέθεσε, «απλώς δεν ήξερα τι να κάνω. Ήθελα πολύ να πάω στην αστυνομία, αλλά μέχρι τότε ένιωθα ότι θα φαινόταν πολύ ύποπτο».
Στη διάρκεια της δίκης ήταν ήρεμος, ξεκάθαρος και πειστικός. Τελικά καταδικάστηκε για ανθρωποκτονία από αμέλεια με μειωμένη ποινή, που ισοδυναμούσε με αθώωση. Αυτή ήταν η αρχή της δολοφονικής του «καριέρας».
Στόχος οι LGBTQ+
Η ανατριχιαστική ιστορία των δολοφονιών ομοφυλοφίλων ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980 καθώς άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι υπήρχε ένας κατά συρροή δολοφόνος που στόχευε την LGBTQ+ κοινότητα.
Το 1988, ένας 47χρονος άντρας κατήγγειλε τον Ρίτσαρντ Ρότζερς, αφού ξέφυγε από τα νύχια του, σύμφωνα με τη New York Post: Στις 11 Ιουλίου 1988, ο Ρότζερς φέρεται να κάλεσε έναν άντρα που γνώρισε από ένα μπαρ στο Μανχάταν στο διαμέρισμά του στο Στέιτεν Άιλαντ. Αφού τον οδήγησε στο διαμέρισμά του, του προσέφερε χυμό και αφού τον ήπιε, ο άνδρας είπε ότι έπεσε αναίσθητος. Ώρες αργότερα, ξύπνησε, ξαπλωμένος ανάσκελα και γυμνός με τα χέρια και τους αστραγάλους του δεμένους στο κρεβάτι του Ρότζερς. Εκείνος του έκανε μια ένεση με αποτέλεσμα να χάσει ξανά τις αισθήσεις του.
Λίγες ώρες αργότερα, ο Ρότζερς έντυσε τον ακόμη αναίσθητο άνδρα και τον μετέφερε έξω από την πολυκατοικία. Όταν ο άνδρας ξύπνησε ξανά, πήγε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, όπου κατήγγειλε την επίθεση. Ο Ρότζερς συνελήφθη για το έγκλημα τον Αύγουστο του ίδιου έτους, αλλά αθωώθηκε σε μια δίκη χωρίς ένορκους τον Δεκέμβριο του 1988.
Μόλις λίγα χρόνια αργότερα, το 1991, ο τραπεζικός επενδυτής Πίτερ ΄Αντερσον επισκεπτόταν το Μανχάταν από τη Φιλαδέλφεια για να παραστεί σε έναν πολιτικό έρανο. Ο 54χρονος, ο οποίος είχε αποκαλύψει δημόσια την σεξουαλική του ταυτότητα ως ομοφυλόφιλος ένα χρόνο νωρίτερα, εθεάθη τελευταία φορά να βγαίνει από το ξενοδοχείο του αργά το βράδυ. Μέρες αργότερα, μέλη του σώματός του βρέθηκαν τυλιγμένα σε σακούλες σκουπιδιών και αφημένα σε κάδους απορριμμάτων Σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα, είχε «πολλαπλές μαχαιριές στο στήθος του» και του είχαν κόψει το πέος, που τού το είχαν βάλει στο στόμα.
Την επόμενη χρονιά, τα τεμαχισμένα λείψανα του 57χρονου αντιπροσώπου πωλήσεων υπολογιστών Τόμας Μάλκαχι, ο οποίος βρισκόταν στη Νέα Υόρκη για δουλειές, βρέθηκαν επίσης πεταμένα με παρόμοιο τρόπο. Τη στιγμή του θανάτου του, ζούσε με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους στη Μασαχουσέτη, ενώ είχε επίσης σχέσεις με άνδρες, σύμφωνα με τη σχετική δικογραφία. Αιτία θανάτου ήταν πολλαπλά τραύματα από μαχαίρι.
Δύο ακόμη θύματα, αργότερα, – ο 44χρονος ΄Αντονι Μαρέρο και ο 56χρονος Μάικλ Σακάρα – βρέθηκαν δολοφονημένοι και διαμελισμένοι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Όμως τότε, σε μια εποχή που τα εγκλήματα μίσους αυξάνονταν και η κρίση του AIDS κλιμακωνόταν, η αστυνομία δεν μπόρεσε να προχωρήσει την έρευνα. Η LGBTQ+ κοινότητα ζούσε μέσα στον φόβο. Ο ΄Ειμπρααμ Λιβάι, που εργαζόταν ως σερβιτόρος σε ένα queer μπαρ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, είχε πει στο παρελθόν στους New York Times: «Ήταν φρικτό. Κάθε εβδομάδα φαινόταν να υπάρχει κι’ ένα άλλο πτώμα».
Η λύση του μυστηρίου των φόνων άρχισε να διαφαίνεται όταν η χήρα του Μάλκαχι ζήτησε από την αστυνομία ενημέρωση για την υπόθεση – επτά ολόκληρα χρόνια μετά τη δολοφονία, το 1999 – δεδομένης της προόδου της εγκληματολογικής επιστήμης και τεχνολογίας. Οι ερευνητές είχαν αφαιρέσει τα δακτυλικά αποτυπώματα από το σκηνικό του εγκλήματος εκείνη την εποχή και έμειναν έκπληκτοι αφού τα πέρασαν μέσω νέου λογισμικού που αποκάλυψε ότι ταίριαζαν με αυτά του Ρότζερς– ο οποίος είχε δικαστεί χρόνια νωρίτερα για τη δολοφονία του συγκατοίκου του. Τα δακτυλικά του αποτυπώματα είχαν ληφθεί στη διαδικασία της έρευνας τότε και είχαν παραμείνει καταγεγραμμένα για δεκαετίες.
Ο Ρότζερς ανακρίθηκε στη συνέχεια για τις τέσσερις δολοφονίες από την αστυνομία – παρά το γεγονός ότι πολλοί πίστευαν ότι υπήρχαν περισσότερα θύματα, που ακόμη δεν έχουν γίνει γνωστά.
Το 2005, κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία των Τόμας Μάλκαχι και ΄Αντονι Μαρέρο και εξακολουθεί να είναι ύποπτος για τουλάχιστον τις άλλες δύο (Άντερσον και Σακάρα) παρ΄όλο που δεν καταδικάστηκε γι΄αυτές. Εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης και δεν αποκάλυψε ποτέ τα κίνητρά του.
Η υπόθεση αυτή ξύπνησε στην Αμερική τις μνήμες του κατά συρροή δολοφόνου Τζέφρι Ντάμερ που βίασε, δολοφόνησε και καννιβάλισε 17 νεαρούς άνδρες στο Ουισκόνσιν και το Οχάιο μεταξύ 1978 και 1991. Καταδικάστηκε σε 15 φορές ισόβια το 1992 και δολοφονήθηκε στη φυλακή δύο χρόνια αργότερα από συγκρατούμενό του που τον σκότωσε – κυριολεκτικά- στο ξύλο…
