Σε ένα «τρυφερό» βίντεο ο Σπυριδάκης συζητάει με τον Ρένο Χαραλαμπίδη για γυναίκες, τέχνη, τα Εξάρχεια και απαντά καθηλωτικά στην ερώτηση που θα ήθελε να πιει τον τελευταίο ελληνικό του
Έφτασε στην Πλάκα με μηχανή. Εκεί είχε δώσει ραντεβού με τον Ρένο Χαραλαμπίδη ο Τάκης Σπυριδάκης για να πιουν μαζί έναν καφέ και να μιλήσουν χαλαρά, κι ας τους τραβούσαν οι κάμερες. Κάτσανε στο «Μελίνα» και άρχισαν να μιλάνε, με τον Ρένο να ρωτάει και τον Τάκη να απαντάει αυθόρμητα σε ένα επτάλεπτο βίντεο, που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτόν τον μποέμ τύπο.
Αυτόν που μπήκε σε ένα ωδείο για να σπουδάσει μουσική επειδή έβλεπε ωραίες γυναίκες να εισέρχονται, ξεκίνησε μαθήματα πιάνου αλλά τελικά διαπίστωσε ότι δεν του άρεσε το πιάνο, αλλά η καθηγήτρια. Αυτήν στην οποία πρότεινε να πάνε για έναν καφέ και όταν ο Ρένος τον ρωτάει αν το φλερτ είχε αποτέλεσμα ο Τάκης απαντάει με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Φύγανε πάντως όλα τα σπυράκια…».
Η κουβέντα πηδάει από τον Στέφαν Τσβάϊχ στην θητεία στον στρατό, την οποία ο Σπυριδάκης χαρακτηρίζει ως «έναν απεριόριστο χρόνο που είσαι αγκαλιά με το τίποτα».
Θυμάται γλυκά κάποιες βόλτες στο Διδυμότειχο ως εξοδούχος και κάποια 24ωρα στην Αλεξανδρούπολη, όταν έπαιρνε άδεια, όμως αυτό που δεν ξέχασε ποτέ ήταν οι αγελάδες!
«Στην Ορεστιάδα πηγαίναν οι αγελάδες το βράδυ στο σπίτι και νόμιζα ότιο ήμουν στο Μανδράς ή στο Δελχί» λέει χαμογελαστά αυτός ο γοητευτικός αλήτης της υποκριτικής.
Ο Ρένος Χαραλαμπίδης του αποκαλύπτει ότι στα τέλη της δεκαετίας του ’80 κατέβαινε μαζί με τους συμμαθητές του από το Λύκειο στου Ζωγράφου στο «Μικρό Καφέ» στα Εξάρχεια.
Ο λόγος; Τους είχαν πει ότι εκεί έπινε καφέ ο Τάκης Σπυριδάκης που έπαιζε στην «Γλυκειά Συμμορία» και ήθελαν να τον δουν από κοντά.
Τα τελευταία λεπτά του πολύ τρυφερού αυτού βίντεο που γυρίστηκε δυο χρόνια πριν, είναι ίσως και τα πιο συγκινητικά, όταν ο Τάκης ερωτάται από τον Ρένο για τον καφέ που φαντασιώνεται.
«Με τους γονείς μου δεν ζήσαμε κάποια πράγματα, δεν προλάβαμε. Υπάρχει ένα υπέροχο καφενείο στην Αίγινα κάτω από το Δημαρχείο, που πήγαινε οα πατέρας μου. Εν πάσει περιπτώσει, θα θελα να έπινα ένα καφέ μαζί τους και να μην μιλήσουμε για τίποτε, για το έγινε, τι συνέβη…Να λέγαμε για τον καιρό, για τα μανάβικα που είναι απέναντι…Ε, αυτόν το καφέ δεν θα τον πιω ποτέ».
Αμέσως μετά ο Ρένος του λέει για έναν καφέ που είναι ο τελευταίος για όλους μας και ο Σπυριδάκης του απαντάει χαμογελαστός: «Συνήθως τον τελευταίο καφέ τον πίνουν άλλοι για σένα κι εσύ ή είσαι εκεί γιατί είσαι αόρατος ή γιατί δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Κανείς δεν ξέρει και δεν θα μάθει ποτέ τι συμβαίνει αυτή την στιγμή».
Αν τον έπινε όμως θα ήθελε να είναι όπως άρχισε, με μια πρόταση σε μια γυναίκα που δεν θα εμπεριείχε καμία ερωτική κρούση, θα ήταν απαλλαγμένη από τις ορμές και θα συνοψιζόταν σε έξι λέξεις: «Θα θέλατε να πιούμε έναν καφέ;»
