Ποιες οι αποκαλύψεις της Αγγελικής Νικολούλη για το διαζύγιο;
Η δημοσιογράφος-ερευνήτρια, Αγγελική Νικολούλη, μιλά στο People για τις αλλαγές που άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της.
Γράφεις στο νέο σου βιβλίο Έρωτας-Φονιάς πως με το διαζύγιο, τη φυγή του γιου σου στο εξωτερικό και το θάνατο των σκύλων σου έκλεισε ένας κύκλος.
Ποιες οι διαφορές της νέας Αγγελικής με εκείνης που άφησε πίσω;
Μπήκα στο νέο κύκλο με εμπειρία ζωής. Ένα διαζύγιο έπειτα από πολλά χρόνια γάμου δεν είναι εύκολη ιστορία. Αλλά τότε ήταν που με ανακάλυψα για τα καλά. Όταν νιώθεις πως δεν μπορείς να μείνεις άλλο σε μια σχέση, παρά τις προσπάθειες που καταβάλεις, είναι προτιμότερο να φεύγεις.
Βρέθηκα σε ένα δρόμο μοναχικό, όπως μου έλεγαν πολλοί. Πιστεύω πως ένας άνθρωπος που έχει μάθει να είναι η ψυχή της παρέας και περνάει καλά με τους φίλους του γιατί είναι έξω καρδιά, δεν θα επιτρέψει να τον μαυρίσει η μοναξιά.
Πιστεύω πως όλοι έχουμε μια πηγή ενέργειας μέσα μας, που πρέπει να την ανακαλύψουμε, να τη βγάλουμε προς τα έξω , να βοηθήσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Όταν νιώθω πως οδηγούμαι σε αδιέξοδο, θα πάρω την παρέα μου, θα πάμε σε ένα κουτουκάκι και θα διασκεδάσουμε. Θα γυρίσω στο σπίτι ήρεμη. Θα διαβάσω ένα βιβλίο. Θα περπατήσω…
Έχω βρει από μόνη μου την ψυχοθεραπεία που μου ταιριάζει σε αυτό το μοναχικό κόσμο για τους πολλούς. Με γεμίζει τόσο πολύ η δουλειά, που έχω ανάγκη και τις μοναχικές ώρες, όταν θα γυρίσω στο σπίτι μου για να αδειάσει το κεφάλι μου.
Δεν ξέρω όταν σταματήσω από τους έντονους ρυθμούς της δουλειάς και μείνω περισσότερο με εμένα, αν θα νιώθω το ίδιο… Αλλά έχω επιλογή: τη συγγραφή. Οπότε, πού είναι η μοναξιά; Θα μου κάνουν παρέα οι ήρωές μου. (γέλια) Πολλοί μου λένε πως έχω βρει το νόημα της ζωής. Πως ξέρω να πατάω το κουμπί της.
Αλλά ένας σύντροφος δεν είναι και αποκούμπι, όταν θα γυρνάς με τη φόρτιση της δουλειάς στο σπίτι; Ή τρέχεις με άλλες ταχύτητες;
Ναι, τρέχω με άλλες ταχύτητες. Δεν θέλω το σύντροφο για αποκούμπι. Δεν θέλω ένα σύντροφο-παρηγορητή των προβλημάτων μου. Θέλω έναν άνθρωπο με κέφι για ζωή, ταξιδιάρη, απρόβλεπτο. Να τον βλέπω να γελάει και να ανοίγει η ψυχή μου. Αυτό το «σύντροφος-αποκούμπι» δεν κολλάει σε μένα. Προτιμώ μόνη μου.
