«Δεν θα ξέρεις ποτέ πόσο δυνατός είσαι μέχρι τη στιγμή που το να είσαι δυνατός θα είναι η μόνη σου επιλογή» είχε πει κάποτε ο Bob Marley.
Η Maddison Islaub κάνει μια νέα αρχή στη ζωή της. Ζει στο Σίδνεϊ και πλέον -έχοντας εγκαταλείψει το μόντελινγκ- ετοιμάζει τη δική της συλλογή ρούχων.
Έπρεπε να μεσολαβήσουν κάποια χρόνια στο απόλυτο σκοτάδι, για να αναγνωρίσει πού τελικά κρύβεται το φως.
Ηταν μόλις 17 ετών όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τον χώρο του μόντελινγκ: «Οταν ήμουν 17 ετών, συνήθιζα να πηγαίνω σε πρακτορεία μοντέλων. Μου είπαν ότι έπρεπε να χάσω «περιττό λίπος», για να με δεχτούν». Τα πρώτα βήματα στον χώρο του μόντελινγκ δεν συνοδεύτηκαν από όνειρα, αλλά από πίεση και εμμονές.
Τα πιο τρυφερά νεανικά χρόνια της έχασαν την αθωότητά τους: έγιναν αδιέξοδα. Η νευρική ανορεξία, η κατάθλιψη και το στρες δεν της χτύπησαν απλά την πόρτα: βρήκαν θέση στη ζωή της και την κυρίευσαν.
Ενώ, συνολικά, ο κόσμος της μόδας την επαινούσε για τις συνεργασίες της, εκείνη έκλεινε αυτιά της και άκουγε μόνο τους δαίμονές της που την παρότρυναν να διατηρεί εμμονικά το χαμηλό βάρος της: με εξοντωτικές δίαιτες και στέρηση που εκφύλιζαν τις αντοχές της.
Κλείστηκε στον εαυτό της και εξαντλούσε όλη την προσοχή στην διατροφή της. «Έκοψα κάθε είδους υδατάνθρακα, το λάδι, περιόρισα κατά πολύ τα λιπαρά. Έτρωγα κυρίως λαχανικά. Εβλεπα πολύ αδύνατα κορίτσια και θεωρούσα τα σώματά τους απίστευτα, κοιταζόμουν στον καθρέπτη αλλά πίστευα ότι ήμουν …«τεράστια». Εκανε γυμναστική μέχρι τελικής πτώσης και με υπερβολική σχολαστικότητα εξέταζε ακόμα και το μενού των εστιατορίων.
«Αν έπρεπε οπωσδήποτε να φάω έξω και δεν είχα άλλη επιλογή, το στρες χτυπούσε κόκκινο και ξεσπούσα σε κλάματα. Δεν άφηνα κανέναν να μαγειρέψει για μένα, γιατί πίστευα ότι έτσι έχανα τον έλεγχο της διατροφής μου».
Η Μaddison σε παλαιότερες φωτογραφίες…
«Μια μέρα, έχοντας ήδη χάσει αρκετό βάρος, δοκίμασα τις δυνάμεις μου στο Next Top Model της Αυστραλίας. Οι κριτές, Alex Perry και Jennifer Hawkins μου είπαν να ξαναπάω, αφού πρώτα θα είχα πάρει βάρος. Aυτό με καταρράκωσε. Ενιωσα ξανά ότι «δεν ήμουν επαρκής».
Λένε ότι όταν συνειδητοποιήσεις ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα είσαι πολύ κοντά στη λύση του. Επιστρέφοντας από τις διακοπές της, η Maddison αντιλήφθηκε τον αργό θάνατο της ζωής της.
«Ειχα κατάθλιψη. Οι σχέσεις μου είχαν διαλυθεί. Είχα σταματήσει να βλέπω φίλους, να κάνω το ο,τιδήποτε. Δεν είχα ενέργεια. Είχα «παγώσει». Ηθελα μόνο να κοιμάμαι. Η μητέρα μου, μού επέβαλε επίσκεψη σε γιατρό. Έκανα εξετάσεις αίματος κι αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που είχα κάνει για τον εαυτό μου. Ζυγίστηκα και ήμουν 42 κιλά. Είχα ύψος 1,75. Επρεπε να αλλάξω ζωή εδώ και τώρα. Έπρεπε να βοηθήσω τον εαυτό μου. Οι γονείς μου, μού έσωσαν τη ζωή. Ηταν κοντά μου στις πιο δύσκολες στιγμές. Φώναζα και έκλαιγα όταν ερχόταν η ώρα να φάω.
Η Μaddison σήμερα…
Η Maddison εγκατέλειψε το μόντελιγκ. Ο δρόμος της ίασης ήξερε ότι θα ήταν μακρύς. Έπρεπε να αγαπήσει τον εαυτό της από την αρχή.
Οι διατροφικές διαταραχές κλόνισαν τον οργανισμό της και πλέον ξαναχτίζει το σώμα της με νέα θεμέλια.
«H διατροφή μου έχει αλλάξει. Πλέον είναι ισορροπημένη και περιλαμβάνει πολλές πρωτείνες, καλά λιπαρά και καλούς υδατάνθακες». Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς της φάνηκε ξεκάθαρα στην ζυγαριά την τελευταία φορά που μέτρησε το βάρος της: έδειξε ότι ζυγίζει 54 κιλά.
H Μaddison μοιράζεται την ιστορία της για έναν σημαντικό λόγο: για να δείξει ότι η σύγκριση με τα πρότυπα που μας βομβαρδίζουν μπορεί να ανοίξει έναν πόλεμο με τον ίδιο μας τον εαυτό και η μάχη για την «τελειότητα» μπορεί να γίνει τελικά αρρώστια με ανεξέλεγκτες επιπτώσεις.
