❱❱ Πού πέτυχε η «Espresso» το απόλυτο sex symbol της δεκαετίας του ’80

Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ

Από σταρ των 80s στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη, «ξεναγός» σε μεγάλο τουριστικό γραφείο! Η Καίτη Φίνου, η πάλαι πότε ξανθιά καλλονή των ταινιών που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, δεν περιμένει να επιβιώσει από το επάγγελμα του ηθοποιού.

Στα 59 της και έχοντας διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο, έκανε στροφή 360 μοιρών.

«Αν περίμενα από το επάγγελμα του ηθοποιού, θα ήμουν στον δρόμο. Εχω κάνει πολλές δουλειές και δεν ντρέπομαι γι’ αυτές. Πλέον επιβιώνουμε όλοι οι ηθοποιοί πολύ δύσκολα. Πριν από μερικά χρόνια πουλούσα βιβλία από πόρτα σε πόρτα για να ζήσω. Μετά πουλούσα φο μπιζού. Εδώ και τρία χρόνια, ως εξωτερικός συνεργάτης, είμαι συνοδός γκρουπ σε μεγάλο ταξιδιωτικό γραφείο» αναφέρει στην «Espresso» και συμπληρώνει για το επάγγελμα που αποφάσισε να ακολουθήσει, ώστε να μην πεινάσει: «Κάθε Πάσχα και σε γιορτές το κάνω εποχιακά, για να μπορέσω να βγάλω κάποια έξοδα του μήνα. Και φυσικά το κάνω καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Μακάρι να δούλευα κάθε μέρα σε αυτό το επάγγελμα». Aναζητώντας τα ίχνη της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εντοπίσαμε την ηθοποιό να συνοδεύει τουρίστες τις ημέρες του Πάσχα σε περιοχές της Πελοποννήσου. Η ίδια παραδέχεται πρώτη φορά δημοσίως μέσα από την «Espresso» ότι για εκείνη αποτελεί παρελθόν η ηθοποιία. «Το έχω πάρει απόφαση ότι το επάγγελμα του ηθοποιού έχει τελειώσει» αναφέρει.

Κλεισμένη τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο δωμάτιό της στο Σπίτι του Ηθοποιού, κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να βρει νέα δουλειά. «Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Ο,τι δουλειά και να μου δώσεις θα την κάνω. Βέβαια, όλα αυτά σε συνάρτηση και με την ηλικία μου, που πάτησα τα 59. Πλέον δεν θέλω λεφτά για φορέματα, αλλά για τα φάρμακά μου» δηλώνει.

«Είναι δύσκολη η δουλειά που κάνεις τώρα;» τη ρωτάμε. «Είναι επικοινωνιακή. Είμαι μέσα στον κόσμο, όπως και στο θέατρο. Δεν κάθομαι σε ένα γραφείο, αλλά τρέχω για να είναι όλα στην εντέλεια» λέει με χαμόγελο για την ευκαιρία που έχει να δουλεύει πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο. Η κουβέντα μάς πηγαίνει πίσω, στην περίοδο που εκείνη πουλούσε βιβλία και φο μπιζού από πόρτα σε πόρτα για να μπορέσει να επιβιώσει. Τι θυμάται περισσότερο από τότε; «Θυμάμαι ότι, αν και οι απλοί άνθρωποι ψώνιζαν από εμένα, τύχαινε να πάω σε θέατρα να χτυπήσω τις πόρτες καμαρινιών συναδέλφων, και εκείνοι μου φέρονταν περιφρονητικά. Αυτό είναι που θυμάμαι πιο έντονα» λέει συγκινημένη.

Στη συνέχεια αναφέρεται στην Αννα Φόνσου, χαρακτηρίζοντας ευλογία την παρουσία της στη ζωή της. «Αν δεν έμενα στο Σπίτι του Ηθοποιού, δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω και στις βασικότερες ανάγκες μου. Από τη στιγμή που δεν μου δίνεται η δυνατότητα να δουλέψω, δεν θα μπορούσα να πάρω ούτε τα απαραίτητα. Σκέψου πως όταν δουλεύω στο θέατρο είναι για μια δυο φορές την εβδομάδα και για 40 με 50 ευρώ. Τον μήνα, δηλαδή, ζήτημα είναι αν βγάζω -όταν δουλεύω- 200 με 300 ευρώ. Ζει άνθρωπος με τόσα χρήματα; Οχι βέβαια» διαπιστώνει πικραμένη για όσα συμβαίνουν στο επάγγελμά της.

«Περιμένω τη σύνταξη»

Τη ρωτάμε αν της γίνονται προτάσεις για παραστάσεις ή για σίριαλ και κομπιάζει. «Πολύ θα ήθελα να αλλάξω οριστικά το επάγγελμά μου. Με έχουν κουράσει κάποιοι άνθρωποι μέσα σ’ αυτό. Πλέον δουλεύουν όλοι με τα παρεάκια και σταματάω εκεί» εξηγεί με νόημα και προσθέτει πως δεν της έχει γίνει πρόταση από μεγάλο θέατρο για να δουλεύει αρκετές ημέρες την εβδομάδα, ώστε να μπορεί να επιβιώσει. «Περιμένω μπας και πάρω τη σύνταξή μου σιγά σιγά. Γιατί για μένα θα ήταν σωτήριο να έχω ένα βασικό μηνιαίο εισόδημα έστω και 300 ευρώ και να ξέρω ότι θα μπορώ να πάρω τα φάρμακά μου». Η οικονομική κρίση, όπως λέει, την ανάγκασε να ζητήσει χρήματα από τρίτους. «Οπως όλοι μας, βίωσα και εγώ τέτοιες δύσκολες στιγμές και βιώνω ακόμα. Χρειάζεται επιμονή για να ζήσεις» αναφέρει.

«ΠΡΙΝ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΩ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ»

Στις 21 Απριλίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο του μόνιμου παρτενέρ της στις μεγάλες κινηματογραφικές ταινίες των 80s, αλλά και συντρόφου της στο παρελθόν, Στάθη Ψάλτη.

Τη ρωτάμε, λοιπόν, πώς νιώθει: «Καταρχάς, δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχει φύγει ο Στάθης. Οπως η Αλίκη, έτσι και ο Στάθης στη συνείδηση του κόσμου είναι αθάνατος! Επειδή με τον Στάθη είχαμε να μιλήσουμε τρία χρόνια, έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου ότι είναι κάπου και δίνει παραστάσεις μακριά από όλους εμάς. Γι’ αυτά τα τρία χρόνια που δεν μιλούσαμε δεν έφταιγα εγώ. Κάποιοι μπήκαν ανάμεσά μας και δεν ξαναμιλήσαμε. Επαιρνα τηλέφωνο, δεν το σήκωνε, δεν ξαναμιλήσαμε. Δεν είχαμε ανταλλάξει κακή κουβέντα ποτέ». Σε ερώτησή μας αν νιώθει βάρος που δεν του είπε το τελευταίο «αντίο» μάς σταματάει απότομα.

«Φυσικά και του το είπα. Τη μια φορά τη γνώριζαν και οι δικοί του. Την άλλη πήγα κρυφά, μακριά από όλους. Συζητήσαμε για πολλή ώρα και για πολλά. Οσο για τα συναισθήματά μου έναν χρόνο χωρίς εκείνον; Νιώθω ότι είναι κάπου και μας κοιτάζει. Ο,τι δεν έχει φύγει και ότι τους ανθρώπους που αγαπούσε τους αγαπάει και εκεί που είναι. Ο Στάθης ήταν ψυχούλα για όλους και με όλους» καταλήγει.

espressonews.gr