Όλα στη φόρα από την κόρη του Ψάλτη

Τι εξομολογείται για τη διαθήκη και τη χήρα του μεγάλου ηθοποιού

Από τον
ΝΙΚΟ ΝΙΚΟΛΙΖΑ

«Παιδί μου, έχω καρκίνο…». Με αυτή τη συνταρακτική φράση η μονάκριβη κόρη του Στάθη Ψάλτη Μαρία 11 μήνες μετά τον θάνατό του αποκαλύπτει στην «Espresso» πώς έμαθε από τον ίδιο για την αρρώστια του και ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής της στο πλευρό του μεγάλου ηθοποιού.

Για πρώτη φορά η ίδια νιώθει την ανάγκη να μιλήσει για όλα: για την περιουσία του πατέρα της, για τους εχθρούς και τους φίλους του και για όσα γράφτηκαν για τη σύζυγό του Χριστίνα. Μα, πιο πολύ για τις δραματικές ώρες μέσα στο νοσοκομείο και τις τελευταίες του ανάσες προτού «φύγει» για πάντα.

Ο πόνος της καθ’ όλη τη διάρκεια της πολύωρης συζήτησής μας είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπό της. Αλλοτε βουρκώνει, άλλοτε κομπιάζει και άλλοτε κλαίει. «Ο μπαμπάς μου δεν ήθελε να δει ποτέ δάκρυα στο πρόσωπό μου. Ομως, πονάω! Ενας χρόνος πέρασε σχεδόν και μου λείπει πολύ. Μου λείπει η φωνή του, η αγκαλιά του, τα αστεία μας, οι βόλτες μας, μα πιο πολύ μου λείπουν τα σ’ αγαπώ του» λέει συγκινημένη με κατεβασμένο το κεφάλι κάνοντας έναν απολογισμό ζωής, αποκλειστικά για την «Espresso».

Ολο αυτό το διάστημα γράφηκαν δεκάδες άρθρα και έγιναν εκατοντάδες αναρτήσεις στο διαδίκτυο γύρω από το όνομα του Στάθη Ψάλτη. Τόσο για τη χήρα Χριστίνα Ψάλτη όσο και για τις σχέσεις που είχε με την κόρη του.

Τη ρωτάω πόσο κοντά ήταν με τον πατέρα της. Χαμογελάει! «Αν ζούσε ο πατέρας μου, δεν θα επέτρεπε να ακουστεί καν αυτή η ερώτηση. Τον λάτρευα και με λάτρευε. Ημασταν πολύ κοντά. Καθημερινά τηλεφωνήματα. Τα βράδια, μόλις τελείωνε το θέατρο και τα γυρίσματα, ξανά τηλέφωνο. Αυτό τα λέει όλα» αναφέρει συγκινημένη αλλά και με καμάρι.

Μαζί στις πρόβες

Στο πρόσωπό της φαίνεται έντονα η επιθυμία να μιλήσει για τα παιδικά της χρόνια μαζί του. «Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου, Κάτια Κυβέλου, παντρεύτηκαν το 1975 και έμειναν μαζί έως το 1981. Ο μπαμπάς και η μαμά με έβαλαν στο καλύτερο κολέγιο: στου Μπαρμπίκα. Εκεί γαλουχήθηκα και στην υποκριτική τέχνη. Θυμάμαι που με έπαιρνε κοντά του στις πρόβες αλλά και στα γυρίσματα στις ταινίες. Ολοι τον αγαπούσαν και όλοι τον σέβονταν από τα πρώτα του βήματα» μας λέει και συνεχίζει την εξιστόρηση για τη γαλήνια οικογενειακή ζωή που έζησε κοντά του.

«Ο μπαμπάς ήταν τόσο ερωτευμένος με τη μαμά μου, που την “έκλεψε” για να την παντρευτεί. Οταν χώρισαν, μέχρι και τελευταία, οι δυο τους είχαν άριστες σχέσεις. Ηταν φιλαράκια κι εγώ το παιδί τους. Ο ένας λάτρευε τον άλλον, παρόλο που ο μπαμπάς ήταν γυναικοκατακτητής» λέει και χαμογελάει φέρνοντας στο μυαλό της τις αναμνήσεις.

Οπως αναφέρει σήμερα η Μαρία Ψάλτη, ο μπαμπάς της έδινε πάντα προτεραιότητα σε εκείνη που ήταν κόρη του και μετά στις γυναίκες που ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε. «Ακόμα και έξω που βγαίναμε με τις γυναίκες που ερωτευόταν κατά καιρούς δεν με άφησε ποτέ να αισθανθώ υποτιμητικά. Με είχε πολύ ψηλά στη συνείδησή του και το έδειχνε και μπροστά στις γυναίκες του. Τις περισσότερες φορές εκείνες είχαν πρόβλημα μαζί μου, όχι εγώ» τονίζει με νόημα.

Ενα από τα θέματα που κυριάρχησαν αυτούς τους 11 μήνες όσον αφορά τον Στάθη Ψάλτη ήταν η περιουσία που άφησε, μα και οι κινήσεις της χήρας του, της Χριστίνας Φιτσάκη Ψάλτη. Η κόρη του Μαρία πρώτη φορά νιώθει την ανάγκη να προστατεύσει το όνομα του πατέρα της. «Ο μπαμπάς μου δεν άφησε καμιά περιουσία, γιατί τα χρήματά του τα έδινε σε φτωχούς, σε ιδρύματα. Δεν σκεφτόταν το μέλλον ούτε τα γηρατειά του. Από τότε που ξεκίνησε ως ηθοποιός έτσι ήταν. Γι’ αυτό, άλλωστε, δεν ευσταθούν και όσα λέγονται για τη διαθήκη και το μοίρασμα της περιουσίας. Δεν είχε κάτι για να αφήσει» τονίζει.

Τη ρωτάμε και για τη χήρα του Στάθη, τη Χριστίνα, που όλο αυτό το διάστημα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η Μαρία θέλει να ξεκαθαρίσει τα πράγματα: «Δεν με ενδιαφέρει τι γράφεται για τη Χριστίνα, ειλικρινά. Εκείνη ήταν η σύζυγός του, εγώ το παιδί του. Δεν έχουμε κάτι να μοιράσουμε. Ωστόσο η Χριστίνα στάθηκε στο πλευρό του πατέρα μου και οφείλω να το πω αυτό δημοσίως. Εγώ έχασα τον πατέρα μου και ο πόνος μου σταματάει σε αυτό το κομμάτι. Μίλησα και με τον θείο μου Γιάννη Ρώτα και του ζήτησα να πέσουν οι τόνοι. Ο μπαμπάς μου δεν θα ήθελε σε καμιά περίπτωση να ακούγονται όσα ακούγονται δημοσίως. Ηταν χαμηλών τόνων και δεν έδινε δικαιώματα παρά μόνο για το επάγγελμά του. Εκείνος έφυγε και ο καθένας πλέον ακολουθεί τον δικό του δρόμο στη ζωή, όπως εκείνος νομίζει» λέει.
«ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ»

Στο νοσοκομείο ο Στάθης είχε όλες τις αισθήσεις του μέχρι και την ύστατη ώρα. Η Μαρία θυμάται στιγμές τις οποίες πρώτη φορά μοιράζεται δημοσίως… Τη ρωτάω πώς έμαθε για την ασθένεια του πατέρα της και χαμογελάει περίεργα: «Βρήκε το κουράγιο και με πήρε ο ίδιος τηλέφωνο. “Παιδί μου, μη στενοχωρηθείς. Εχω καρκίνο. Είναι αντιμετωπίσιμη η κατάσταση” μου είπε. Εκεί αισθάνθηκα ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Και το διαισθάνθηκα γιατί ο μπαμπάς δεν θα μου τηλεφωνούσε ποτέ, αν κάτι δεν ήταν σοβαρό» τονίζει, ξετυλίγοντας το κουβάρι των δραματικών ημερών του Στάθη Ψάλτη μέσα στο νοσοκομείο.

«Θυμάμαι τον μπαμπά να είναι σιωπηλός, σκεπτικός. Οταν όμως μπαίναμε στο δωμάτιο, άλλαζε πρόσωπο. Εβαζε το χαμόγελο στα χείλη για να μας δείξει αισιοδοξία. “Καλώς το παιδί μου” έλεγε. Δεν ήθελε να μας κάνει να στενοχωριόμαστε. Θυμάμαι σε μια από τις τελευταίες μας συναντήσεις μέσα στο δωμάτιο του νοσοκομείου που μου λέει με παράπονο: “Τα εγγόνια μου τι κάνουν; Βλέπω, Μαράκι, να μην προλαβαίνω να τα δω να μεγαλώνουν”. Ηταν η μόνη φορά που έδειχνε απογοητευμένος και ότι οι δυνάμεις του τον είχαν εγκαταλείψει. Βγήκα έξω από το δωμάτιο βουρκωμένη, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Εκείνη τη στιγμή πόνεσα πολύ. Κατάλαβα ότι πλησιάζει το τέλος, όμως ήθελα να έχω ελπίδα ότι ένα θαύμα θα συμβεί» λέει.

Προσπαθώ να της εκμαιεύσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για εκείνες τις δραματικές μέρες μέσα στο νοσοκομείο. Τη ρωτάω αν υπήρχαν στιγμές που έκλεισαν την πόρτα του δωματίου και έμειναν μόνοι.

Σκουπίζει τα μάτια της και κομπιάζοντας συνεχίζει τη συζήτησή μας: «Πολλές φορές μείναμε μόνοι. Και τις περισσότερες φορές αισθανόταν την ανάγκη να μου ζητήσει να προσέχω τα παιδιά μου και τον σύζυγό μου».

Οπως λέει η ίδια, τις περισσότερες φορές έκλαιγε η ψυχή της, η καρδιά της, όμως δεν ήθελε να του το δείχνει. Ηθελε να του δίνει δύναμη ότι θα τα καταφέρει.

«Ναι, ο μπαμπάς πίστευε ότι θα τα καταφέρει και ότι δεν θα “φύγει”. Το μυαλό του μέχρι την τελευταία στιγμή δούλευε και αντιλαμβανόταν τα πάντα, παρόλο που είχε αδυνατίσει υπερβολικά και σχεδόν εκείνος είχε ήδη “φύγει”. Σκέψου, έκανε σχέδια για το μέλλον και για το επάγγελμά του. Μου έλεγε πάντα χαμογελαστός ότι, αν και δούλεψε πολύ στη ζωή του, είχε πολλά χιλιόμετρα ακόμα να διανύσει. Ωστόσο, ίσως μου το έλεγε για να μου δώσει εμένα δύναμη. Οσο περνάει ο χρόνος και βλέπω πιο αποστασιοποιημένη τα πράγματα αντιλαμβάνομαι πως ο ίδιος έπαιζε ακόμα έναν ρόλο για να μας δώσει κουράγιο, να είμαστε δυνατοί στη ζωή μας» λέει, στέλνοντάς του μήνυμα μέσα από την «Espresso» εκεί πάνω που βρίσκεται: «Μπαμπά, εμένα μου λείπεις κάθε μέρα και πιο πολύ»!