Στο σφυρί τον Ιούνιο δύο ακίνητα-φιλέτα του άλλοτε «άρχοντα» της Μυκόνου, με τιμή εκκίνησης 2,5 εκατ. ευρώ και 859.000 ευρώ – Η διαδρομή του επιχειρηματία που θα μπορούσε να είχε αγοράσει όλο το νησί αλλά «ξόδευε δίχως αύριο»
Τέλος εποχής για μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες στη διασκέδαση της Μυκόνου, τον Νίκο Γρυπάρη, τον άνθρωπο που συνέδεσε το όνομά του με τα θρυλικά μαγαζιά «Caprice» και «Sea Satin», πόλο έλξης διεθνών προσωπικοτήτων από τον χώρο του θεάματος, όπως ο Κέβιν Κόστνερ, η Τζίνα Ντέιβις, ο Τομ Χανκς, η Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ο Ματ Ντέιμον και όχι μόνο.
Το πρωί της Πέμπτης 20 Ιουνίου του 2024 πρόκειται να διεξαχθεί ηλεκτρονικά ο πλειστηριασμός για ένα από τα δύο ακίνητα του επιχειρηματία Νίκου Γρυπάρη, πρώην ιδιοκτήτη δύο θρυλικών μαγαζιών της νυχτερινής διασκέδασης της Μυκόνου, του κοσμικού «Caprice» και του γλεντζέδικου «Sea Satin», τα οποία έγραψαν τη δική τους ιστορία στο Νησί των Ανέμων, ιστορία που αποτυπώθηκε στις σελίδες μεγάλων διεθνών περιοδικών όπως το «Newsweek».
Στο σφυρί βγαίνουν ένα διαμέρισμα του Νίκου Γρυπάρη στη Χώρα και μία βίλα στο Φανάρι. Επισπεύδουσα του πλειστηριασμού είναι η Cepal Hellas, εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις για λογαριασμό της Alpha Bank, με τιμή πρώτης προσφοράς τις 859.000 ευρώ.
Παράγοντες της κτηματομεσιτικής αγοράς που μίλησαν στο «ΘΕΜΑ» εκτιμούν ότι το συγκεκριμένο ακίνητο στην Αλευκάνδρα, στη Χώρα της Μυκόνου, μπορεί να αλλάξει χέρια σε τιμή πάνω από 1,2 εκατ. ευρώ κι αυτό διότι βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο πάνω στην πλατεία, ούτε 50 μέτρα από τη Μικρή Βενετία, το πιο πολυφωτογραφημένο σημείο του νησιού.
Πρόκειται για διαμέρισμα 1ου ορόφου με μικρή ισόγεια αποθήκη, αλλά με μπαλκόνι με θέα το ηλιοβασίλεμα και το απέραντο γαλάζιο. Το ακίνητο έχει εμβαδόν 153,84 τ.μ. και καταλαμβάνει τον πρώτο όροφο διώροφης οικοδομής, το ισόγειο της οποίας ανήκει στους κληρονόμους του Γεωργίου Χαλκιόπουλου, εκτός από την ισόγεια αποθήκη και την τουαλέτα που ανήκουν στον Νίκο Γρυπάρη.
Το εν λόγω ακίνητο κατασχέθηκε για οφειλή ύψους 203.965,63 ευρώ, ενώ υπάρχει προσημείωση υποθήκης ποσού 469.552 ευρώ υπέρ της Alpha Bank, όπως και προσημείωση υποθήκης ποσού 240.000 ευρώ υπέρ της ίδιας τράπεζας. Στο έγγραφο του πλειστηριασμού αναφέρεται ακόμη η αναγκαστική κατάσχεση ποσού 281.495 υπέρ του Δήμου Μυκόνου για παλιές οφειλές του επιχειρηματία οι οποίες, απ’ ό,τι φαίνεται, ουδέποτε τακτοποιήθηκαν. Οφειλές που αφορούν δημοτικούς φόρους, το ύψος των οποίων αμφισβήτησε ο επιχειρηματίας κάνοντας λόγο για «λάθος υπολογισμούς», με αποτέλεσμα η διαφωνία να μεταφερθεί στις δικαστικές αίθουσες.
Ομως το ακίνητο στην Αλευκάνδρα δεν είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του Νίκου Γρυπάρη που βγαίνει σε πλειστηριασμό. Εναν μήνα νωρίτερα και συγκεκριμένα στις 23 Μαΐου βγαίνει στο σφυρί και η βίλα του στο Φανάρι. Μια ανεξάρτητη και αυτοτελής ιδιοκτησία σε οικόπεδο 4 στρεμμάτων, εκτός σχεδίου και εντός ΖΟΕ, συνολικού εμβαδού 175 τ.μ. Η τιμή πρώτης προσφοράς έχει οριστεί σε 2,5 εκατ. ευρώ, ενώ επισπεύδουσα είναι πάλι η Cepal Hellas για λογαριασμό της Alpha Bank.
Τα «όχι» που πλήρωσε
Πώς όμως ένας επιχειρηματίας τέτοιου μεγέθους, ο οποίος τις εποχές της δόξας του θα μπορούσε να αγοράσει όλη τη Μύκονο, βλέπει τώρα να βγαίνει στο σφυρί η ακίνητη περιουσία του; Πρόσωπα που γνωρίζουν καλά τον Νίκο Γρυπάρη κάνουν λόγο για έναν άντρα «κιμπάρη, που δεν τσιγκουνευόταν τα λεφτά αλλά ξόδευε γενναιόδωρα, δίχως αύριο ορισμένες φορές». Οργάνωνε τραπέζια, καλούσε φίλους και συνεργάτες και πάντοτε πλήρωνε από την τσέπη του.
«Πήγαινε για φαγητό το μεσημέρι και δίπλα του κάθονταν και έτρωγαν 10 άτομα που δεν πλήρωναν. Τον λογαριασμό τον τακτοποιούσε ο κ. Νίκος», λέει στο «ΘΕΜΑ» πρόσωπο που τον γνώριζε. Τα ίδια πρόσωπα κάνουν λόγο για έναν επιχειρηματία που λύγισε υπό το βάρος κάποιων λανθασμένων, ενδεχομένως, επιχειρηματικών κινήσεων. Αναφέρονται δε σε μερικές που δεν του βγήκαν σε καλό και σε κάποιες σπασμωδικές που λειτούργησαν εις βάρος του.
Για παράδειγμα, αναφέρονται στο λουκέτο που έβαλε ο ίδιος στο μαγαζί-χρυσωρυχείο που είχε ανοίξει στη Φωκυλίδου στο Κολωνάκι για να εξαργυρώσει τις στιγμές δόξας που ζούσε τα καλοκαίρια στο «Sea Satin» της Μυκόνου. Ο επιχειρηματίας, κάποια εποχή, έκρινε φρόνιμο να μην ενδώσει στις πιέσεις του ιδιοκτήτη του ακινήτου για αύξηση του ενοικίου και προτίμησε να το κλείσει. Ηταν η εποχή που η μεσημεριανοαπογευματινή διασκέδαση ήταν must, ειδικά τα Σάββατα, με το «Sea Satin» να κατακλύζεται από κόσμο.
Το ίδιο συνέβη και με ένα άλλο κοπτήριο χρήματος, την ψαροταβέρνα «Αλευκάνδρα» που μίσθωνε επί χρόνια ο πατέρας του, Γιώργος. Κάποια στιγμή ο ιδιοκτήτης του ακινήτου ζήτησε «αέρα» για την υπογραφή νέου μισθωτηρίου (είχε ακουστεί για ποσό που υπερέβαινε τις 200.000 ευρώ), όμως ο επιχειρηματίας ήταν ανένδοτος. Δεν συμφώνησε στα χρήματα που του ζητούσε και προτίμησε να αφήσει ένα μαγαζί το οποίο, αν δούλευε σωστά, μπορούσε να αποφέρει χρυσάφι. Τελικά αυτό κατέληξε στον Ομιλο Nice’n Easy, στον επιχειρηματία Δημήτρη Χριστοφορίδη και τον σεφ Χρήστο Αθανασιάδη.
Σημειώνεται ότι είχαν προηγηθεί αποτυχημένες επιχειρηματικές κινήσεις, πάντα στον χώρο της εστίασης, με το άνοιγμα μαγαζιών στον Αλιμο αλλά και στη Μύκονο, τα οποία δεν πέτυχαν για διαφόρους λόγους.
Δικαστικές διαμάχες
Η τύχη του «Caprice» απασχόλησε μέχρι και τον Αρειο Πάγο. Εκεί κατέφυγε ο Νίκος Γρυπάρης τον Ιούνιο του 2015 προκειμένου να αποφύγει την έξωση, τουλάχιστον για μερικά ακόμη χρόνια, χωρίς όμως επιτυχία. Τη διαδικασία της έξωσης είχε κινήσει ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, Γιώργος Ζησιμόπουλος, διότι ήθελε να το εκμεταλλευτεί επιχειρηματικά μαζί με τα παιδιά του. Τελικά ο χώρος που φιλοξένησε για χρόνια το «Caprice» πέρασε στα χέρια του γιου του, Ηρακλή, και μετανομάστηκε σε «Baos». O Νίκος Γρυπάρης άνοιξε το «Caprice» σε διπλανό ακίνητο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει, στα χρόνια που ακολούθησαν, να ανακτήσει την αίγλη του παρελθόντος.
Μεσολάβησε και το σκληρό διαζύγιο με την πρώην σύζυγό του πλέον, Μέλπω Τσούκαλη, με την οποία είχαν στήσει τόσο το «Sea Satin» όσο και το «Caprice». Η δικαστική διαμάχη έληξε, με την ίδια να κερδίζει τη χρήση των δύο εμβληματικών τίτλων. Οσο για τα ακίνητα που φιλοξενούσαν τις δύο επιχειρήσεις εστίασης, ο Νίκος Γρυπάρης φέρεται να μίλησε και με τις δύο πλευρές, τον όμιλο Nammos και τον ιδιοκτήτη του «Principote».
Αμφότεροι διεκδίκησαν μέχρι τέλους τα δύο «φιλέτα» στη «μάχη της Αλευκάνδρας», όπως την ονόμασαν οι ντόπιοι. Τελικά οι δύο τίτλοι, «Caprice» και «Sea Satin», όπως και το κεντρικό κτίριο του προηγούμενου «Sea Satin», εκεί που γυρίστηκε η τελευταία σκηνή της κινηματογραφικής ταινίας «The Bourne Identity» με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέιμον, κατέληξαν στον όμιλο Nammos.
Μάλιστα πέρυσι το καλοκαίρι ο Ματ Ντέιμον, μαζί με παρέα 20-25 ατόμων, ανάμεσά τους και ο νέος «σκληρός» του Χόλιγουντ, Κρις Χέμσγουορθ, επισκέφτηκαν το «Sea Satin» και απόλαυσαν την ελληνική κουζίνα με τους εκλεκτούς ψαρομεζέδες. Η παρουσία του Ματ Ντέιμον συνέπεσε με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από την προβολή του «The Bourne Identity».
Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο κτίριο ανήκει στην οικογένεια Νάζου και δεν αγοράστηκε, αλλά μισθώθηκε από τον Ομιλο Nammos. Ο υπόλοιπος χώρος του παλιού «Sea Satin» κατέληξε στον ιδιοκτήτη του «Principote», μέρος του οποίου λειτούργησε πέρυσι ως εστιατόριο.
«Εκατομμύρια πέρασαν από τα χέρια του, αλλά το ταμείον ήταν πάντα μείον»
«Χορεύαμε με διάσημους καλλιτέχνες, πανίσχυρους επιχειρηματίες και πολιτικούς και το χρήμα έρεε σε μαύρες σακούλες λες και ήταν… σκουπίδια. Δυστυχώς, δεν έμεινε τίποτα από τη λάμψη και το χρήμα εκείνης της εποχής», θυμούνται άνθρωποι που ζούσαν στο περιβάλλον του και πρώην εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις του
Οι χρυσές εποχές στα μαγαζιά του Νίκου Γρυπάρη με τους επώνυμους πελάτες και τα δισεκατομμύρια στις μαύρες σακούλες που κατέληγαν, κάποιες βραδιές, στα σκουπίδια…
Τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Η Μύκονος βουλιάζει από νεαρούς επί το πλείστον Αθηναίους τουρίστες που ακολουθούν με θρησκευτική ευλάβεια το καθημερινό προσκύνημα: «Super Paradise», «Caprice», «Astra». Η Μύκονος παραμένει ένας ανεπιτήδευτος παράδεισος και το «Caprice» είναι μια σταλιά μπαρ που χωράει τους πάντες προσφέροντας την απόλυτη διασκέδαση. Δεν έχει πορτιέρηδες και είναι προσβάσιμο σε όλους. Το μαγαζί ανοίγει γύρω στις 5 το απόγευμα και το στριμωξίδι που γίνεται για μια θέση στο μπαρ είναι ασύλληπτο. Πραγματικός σκοτωμός!
Αλλά και ο τζίρος του μπαρ κι αυτός ασύλληπτος. Είναι οι χρονιές που από τα χέρια του Νίκου Γρυπάρη περνάνε πολλά λεφτά, εκατομμύρια. Και δεν είναι μόνο το «Caprice», είναι και το «Sea Satin», η ψαροταβέρνα κάτω από τους Μύλους στην Αλευκάνδρα. Μια απλή και τίμια ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα που έμελλε να γίνει στέκι αναγνωρίσιμων προσώπων από τον επιχειρηματικό και καλλιτεχνικό κόσμο. Αυτό συνέβη από το 1997 και μετά.
Σαμπανιέρες
Τα προηγούμενα χρόνια ο Νίκος Γρυπάρης πειραματιζόταν με το συγκεκριμένο μαγαζί ψάχνοντας τη συνταγή που θα κατάφερνε να το απογειώσει. Είχε την τύχη να συνεργαστεί με τον Μίμη Φούκα, ο οποίος είχε μια διαφορετική οπτική για το πώς θα μπορούσε να αναβαθμιστεί η ταβέρνα σε κέντρο διασκέδασης. Λουλούδια διακόσμησαν τις σαμπανιέρες και φρέσκα ψάρια σερβίρονταν πάνω σε μάρμαρο ή σε τετράγωνο γυαλί.
Πρωτοποριακή αισθητική για ταβέρνα της εποχής, που μέχρι τότε αριθμούσε μόλις 60 καρέκλες. Η καλή ποιότητα του φαγητού και ο αλέγρος χαρακτήρας του Μίμη, ο οποίος φαίνεται στο μαγαζί σαν να είναι αυτός ο ιδιοκτήτης, φέρνουν αρκετό κόσμο στην ταβέρνα, επώνυμο και μη. Τα τραπεζοκαθίσματα αυξάνονται, οι τιμές ανεβαίνουν και οι τζίροι εκτοξεύονται.
Κάποιες βραδιές ο Μίμης παραχωρεί το ηχοσύστημα με CD της ταβέρνας στον εκδότη Πέτρο Κωστόπουλο και το κέφι απογειώνεται με ρεμίξ ελληνικών επιτυχιών της εποχής. Η ατμόσφαιρα στο μαγαζί του Νίκου Γρυπάρη, υπό την καθοδήγηση του Φούκα και τις στυλιστικές πινελιές της τότε συζύγου του, Μέλπως, μεταδίδει στους επώνυμους θαμώνες μια αίσθηση άνεσης και χαλαρότητας.
«Χορεύαμε δίπλα και μαζί με ανθρώπους που θεωρούνταν απλησίαστοι, χωρίς να νιώθουμε άβολα, από υπουργούς μέχρι πανίσχυρους επιχειρηματίες Γιατί; Γιατί μέσα σε αυτή την παραζάλη γινόμασταν ένα», θυμάται θαμώνας στα μαγαζιά του Γρυπάρη. Ο τελευταίος δε παρακολουθούσε το διονυσιακό γλέντι από σχετική απόσταση, αφήνοντας τον Μίμη να έχει την καθημερινή τριβή με τον κόσμο.
«Ο κ. Νίκος προτιμούσε να την αράζει στο “Caprice” και να γυρίζει αργά το βράδυ στο “Sea Satin” για να φάει και να κλείσει ταμείο», λέει ένας πρώην υπάλληλός του. Αυτή η ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρα εμποτισμένη με το σήμα κατατεθέν ανοιχτόκαρδο πνεύμα της παλιάς Μυκόνου επηρεάζει και τους αληθινούς κινηματογραφικούς αστέρες της εποχής που μαθαίνουν για το μαγαζί του Γρυπάρη.
«Μπορούσες να δεις τον Τομ Χανκς να μπαινοβγαίνει στην κουζίνα του “Sea Satin”, τον Κέβιν Κόστνερ να πίνει τα ποτά του μόνος του σε μια γωνιά στο “Caprice”, τη Σάρα Τζέσικα Πάρκερ να χορεύει ανάμεσα σε αγνώστους, τον Χάρισον Φορντ κι άλλους μεγάλους αστέρες», θυμάται ένας άλλος πρώην θαμώνας στα μαγαζιά του Γρυπάρη. Κάποια στιγμή, στο απόγειο της δόξας του, τα τραπεζοκαθίσματα στο «Sea Satin» κόντεψαν να φτάσουν στους ανεμόμυλους, αλλά και πάλι ήταν πολύ δύσκολο να βρεις να κάτσεις αν δεν είχες φροντίσει να κάνεις κράτηση σε μία από τις 700 καρέκλες του.
Σύμφωνα με μαρτυρίες προσώπων που είχαν συνεργαστεί μαζί του, ο Νίκος Γρυπάρης είναι ένας ιδιόρρυθμος άνθρωπος, από τα χέρια του οποίου αν και πέρασαν δισεκατομμύρια δραχμές, το ταμείο ήταν πάντα μείον.
