«Έφυγε» ο δημοσιογράφος Νάσος Πουλακίδας!

Ενδεικτικές της συγκίνησης που σκόρπισε ανάμεσα σε παλιούς του συναδέλφους η απώλεια του Νάσου είναι οι αναρτήσεις ορισμένων «βετεράνων» του ρεπορτάζ, προσωπικών του φίλων, με την άδεια των οποίων το Portnet τις αναδημοσιεύει:

Θάνος Λαμπρόπουλος: Γιατί, γιατί, γιατί;

Τομαθα πριν λίγο και έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου.
Έφυγε από κοντά μας ο φίλος,αδερφός και συναδελφος Νάσος Πουλακιδας
Καλό ταξίδι αδερφε και εκεί στην γειτονιά των αγγέλων θαχεις παρέα και την Μάρθα σου που τόσο λατρευες τόσο αγάπησες
Καλό ταξίδι αδερφε.

Νότης Ανανιάδης: Αντίο φίλε..

Χρόνια μαζί στο ρεπορτάζ, σεμνός, ευγενικός, ευπροσήγορος, καλός συνάδελφος.
Χαιρετισμούς στην Μάρθα σου, την απώλεια της οποίας ποτέ δεν ξεπέρασες.
Και, που’ σαι, Νάσο. Να ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσουμε εύκολα. Από το πρωί μιλάμε στα τηλέφωνα οι «παλιοί» και θυμόμαστε ιστορίες. Ο Δημήτρης, ο Σάββας, ο Θάνος, ο Σταύρος, ο Γιώργος, ο Γιάννης…
Νομίζω ότι θα το χαιρόσουν σαν να ετοιμάζαμε, όχι κηδεία, αλλά μια αποστολή στο εξωτερικό, όπως παλιά.
Καλό ταξίδι, φίλε…

Δημήτρης Καπράνος: Αποχαιρετώντας έναν αδελφό…

O Nάσος Πουλακίδας, που έφυγε από την ζωή στα 66 του χρονια γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά.

Γιος του σπουδαίου φωτορεπόρτερ Δημήτρη Πουλακίδα, απο παιδί ερχόταν στο εργαστηριο του πατέρα του, στον ημιόροφο μιας πολυκατοικίας της οδού Κολοκοτρώνη. Εκεί μαζεύονταν κάθε πρωί οι “αστέρες” του “Πειραϊκου Ρεπορταζ”. Τα πάντα εκινούηντο από εκεί! Εκεί τον γνώρισα, όταν αρχισα να εργαζομαι στις νεφημερίδες. Ηταν μαθητης του γυμνασίου, αλλά μεγάλωνε ανάμεσα σε δημοσιογραφους .Και, φυσικά, απέκτησε αυτή την άσχημη συνήθεια! Όταν άρχισε να γραφει στην “Αυριανή”, εντάχθηκε και στο “Τραστ” του ρεπορτάζ. Μιλάμε για τα “ιερά τέρατα” της πειραϊκής δημοσιογραφίας. Σταθης Μπάτης(με συνεργατη τον Νίκο Ζώλη) , Μιχάλης Παπαδοπουλος, Γιάννης Φυτρας, Γιαννης Καραμήτσος, Σωτήρης Αραπης, Δημητρης Τσαπραλής, Γιωργος Κόμης, Νικος Πηγαδάς . Σ’ αυτή την παρέα προστεθηκα, αρχικά ως “Αθηναϊκή”, μετά “Βραδυνή” κι ύστερα (όταν με σύστησε ο Πηγαδάς, που έφυγε για την “Πρωινή Ελευθεροτυπία”) ως “Καθημερινή”. Με τον Νάσο ταιριάξαμε γιατί ήμασταν πιο κοντά στην ηλικία, αλλά και επειδή εγώ ήμουν “Εθνικός” κι εκείνος “Παναθηναϊκός”! Γιναμε “κολλητοί” και σχεδόν κάθε μέρα ήμαστα μαζί, επί σαράντα και βάλε χρόνια. Όπου πήγαινα, τον έπαιρνα κοντά μου. Ετσι, βρεθήκαμε μαζί και το “Κανάλι Ένα”, από το 1987, όταν ου αναθέσαμε την ευθύνη της πρωϊνής βάρδιας του ρεπορτάζ. Έμελλε να πάρει από το “Κανάλι” την σύνταξή του, την οποία δεν χάρηκε!

Συνυπήρξαμε σε δεκάδες αποστολές, εντός και εκτός Ελλάδος, περάσαμε υπέροχα χρονια, τα “χρυσά χρόνια” της δημοσιογραφίας. Ακάματος ρεπόρτερ, έλιωσε πολλά παπούτσια σε Αστυνομία και Υπουργείο Ναυτιλίας. Μάζευε τις ειδήσεις και τις άπλωνε στο τραπέζι .Δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του. Στο ραδιόφωνο υπήρξε ιδανικός αρχισυντάκτης. Δεν έλειπε τίποτε από τα δελτία ειδήσεων.Πάντα ήρεμος, χωρίς φωνές και θεατρινισμούς. Πολλές Κυριακές ήμασταν στο “καμαράκι” μας, στο Στάδιο Καραϊσκάκη είτε έπαιζε ο Εθνικός είτε ο Ολυμπιακός. Δεν υπήρχαν τότε οι σημερινές γελοιότητες και οι “συμμορίες”. Στέκι μας και ο “Ζήσης” στον Προφήτη Ηλία, για παίδάκια και κρασάκι…

Πριν μερικά χρόνια έχασε την αγαπημένη του γυναίκα, την Μάρθα (έφυγε από καρκίνο, αφού ταλαιπωρήθηκε) κι από εκεί και πέρα “πήρε την κάτω βόλτα”. Κάθε Σαββατοκύριακο πίναμε τον καφέ μας στο “Αντέσσο” της Καραϊσκου. Η παρέα μας αραίωσε, όταν έφυγαν απο τη ζωή ο Νίκος Βαρβατές και ο Ανδρέας Βατίστας. Ο Νάσος, εδώ και κάμποσο καιρό, άρχισε να παραξενεύει. Και σιγά-σιγά παραδόθηκε σε μια ύπουλη ασθένεια. Τον έβλεπα μέχρι πριν κάμποσο καιρό. Σταμάτησα επειδή υπήρχε φόβος να μολυνθεί.

Αφηνει πίσω του δυο ευτυχισμένες οικογένειες. Του αγγειοχειρουργού γιου του Δημήτρη και της δικηγόρου κόρης του Εύας. Ευτυχώς πρόλαβε να δει και να αναγνωρίσει την εγγονούλα του (από την Εύα) “την Μαρθούλα”, όπως μου είπε, όταν μπορούσε να μιλήσει.

Ο Νάσος Πουλακίδας υπήρξε ένας συνεπέστατος εργαζόμενος, ένας τέλειος σύζυγος και πατέρας και για εμένα ένας πολύτιμος, πιστός και αποτελεσματικός, στενότατος συνεργάτης.

Τον αποχαιρετώ με τεράστιο πόνο και με την πεποίθηση ότι εκεί που πάει, θα βρει την Μάρθα και θα ησυχάσει η ψυχούλα του…

Αντίο από τον Σταύρο Μαλαγκονιάρη

Πριν λίγο διάβασα το δυσάρεστο νέο σε ανάρτηση του Δημήτρης Καπράνος και αισθάνθηκα να «παγώνω». Ο άνθρωπος, που μου έδειξε τα πρώτα βήματα στη δημοσιογραφία, ο Νάσος Πουλακίδας «έφυγε» για το μεγάλο ταξείδι.

Πραγματικά, οι σκέψεις μου στερεύουν και αισθάνεσαι τα λόγια να είναι φτωχά. Οι αναμνήσεις από τη γνωριμία μας στην «Αυριανή», τη συνεργασία μας στον «Φίλαθλο» καλύπτοντας τα πειραϊκά σωματεία, ξενύχτια στη δουλειά αλλά και διασκεδάσεις έρχονται η μια μετά την άλλη. Και μπορεί μετά από κάποια στιγμή να χωρίσανε, επαγγελματικά, οι δρόμοι μας, αλλά η αλληλοεκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός δεν έλειψαν ποτέ.

Και ξαφνικά μαθαίνεις ότι ο Νάσος «έφυγε». Πήγε να συναντήσει τη γυναίκα του, της οποίας τον χαμό δεν άντεξε και τους άλλους του ρεπορτάζ, που έχουν «φύγει», τον Στέλιο Τραϊφόρο, τον Θόδωρο Δεμελή, τον Γιώργο Κόμη, τον Γιάννη Φύτρα….

Καλό παράδεισο Νάσο! Θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του.

Σάββας Αθανασίου: Στη μνήμη του Νάσου Πουλακίδα

Δυστυχώς, ο καλός συνάδελφος και φίλος Νάσος Πουλακίδας έφυγε για την γειτονιά των Αγγέλων, να συναντήσει την αγαπημένη του γυναίκα, Μάρθα, που έφυγε νωρίς.
Θα μπορούσα να γράψω ατέλειωτες περιπέτειες και στιγμές με τον Νάσο, για τις παρέες που κάναμε, στον Πειραιά, στα ταξίδια μας στο εσωτερικό και σε χώρες του εξωτερικού.
Θα περιοριστώ σε ένα περιστατικό που μας συνέβη στο Λονδίνο.
Ήταν η εποχή που στην Ελλάδα απαγορεύονταν οι εισαγωγές μπανάνας για να προστατέψουν τα μήλα.
Είχαμε πάει στο Λονδίνο. Μέναμε στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου, σε μια παράλληλη οδό της Όξφορντ Στρητ.
Στην πρώτη βόλτα που κάναμε μπήκαμε σε ένα πολυκατάστημα για να κάνουμε ψώνια.
Με το που είδα ένα τσαμπί μπανάνες το αγόρασα όλο. Πήγαμε αμέσως στο ξενοδοχείο και αρχίσαμε να τρώμε μπανάνες.
Σε δέκα λεπτά χτύπησε η πόρτα.
Ήταν τρία άτομα από τη ρεσεψιόν. Μας ζήτησαν διακριτικά να μπουν στο δωμάτιο και μας ρώτησαν «που έχουμε τον πίθηκο» που είχαμε μαζί μας.
Είδαν που είχαμε φάει και τις μισές μπανάνες από το τσαμπί και δεν μας πίστευαν ότι δεν είχαμε πίθηκο στο δωμάτιο μας.
Εμείς γελάγαμε με αυτά που ακούγαμε, οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου έψαχναν για να βρουν τον πίθηκο.
Αφού κατάλαβαν την λαιμαργία μας, πείσθηκαν ότι δεν είχαμε κάποιο ζώο στο δωμάτιο, αποχώρησαν.
Πάντα, όταν βρισκόμασταν σε παρέες, αρχίζαμε με αυτή την ιστορία.
Καλό ταξίδι, Νάσο.
Συλλυπητήρια στο γιο του και στην κόρη του.

Πηγή: portnet.gr

Το «τελευταίο αντίο» στον Νάσο Πουλακίδα

Το «τελευταίο αντίο» στον δημοσιογράφο Νάσο Πουλακίδα θα πουν συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι την Τετάρτη 9 Μαρτίου, στις 12 το μεσημέρι στο Κοιμητήριο Νέας Σμύρνης. Εκεί που πριν λίγα χρόνια τάφηκε η σύζυγός του Μάρθα.

Γεννήθηκε πριν 67 χρόνια στον Πειραιά όπου και μεγάλωσε. Ήταν γιος του σπουδαίου φωτορεπόρτερ Δημήτρη Πουλακίδα. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του πέρασε από αρκετές εφημερίδες, όπως Αυριανή, Μεσημβρινή άλλα και σε τοπικά και ναυτιλικά έντυπα, ενώ εργάστηκε επί σειρά ετών στο δημοτικό ραδιόφωνο ”Κανάλι Ένα”. Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα υγείας, καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το χαμό της αγαπημένης του γυναίκας, με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά: έναν γιατρό και μια νομικό.

Ο Νάσος Πουλακίδας ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της δημοτικής Ραδιοφωνίας Πειραιά «Κανάλι Ένα 90,4» από όπου και συνταξιοδοτήθηκε, υπηρετώντας στη θέση του επικεφαλής του τμήματος Ειδήσεων και Ενημέρωσης.