ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ Η Χαρίκλεια δίπλα στις καθαρίστριες του Υπ. Οικονομικών που συνεχίζουν να αγωνίζονται για το αυτονόητο

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Χαρίκλεια Χριστοφή

Απολυμένες και άνεργες 120 καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών από τις 26 Νοεμβρίου. Καθάριζαν το υπουργείο, τις εφορίες, τα τελωνεία πάνω από είκοσι χρόνια. Οι περισσότερες οδεύουν στα 60 και κάποιες από αυτές 2-3 χρόνια πριν την σύνταξη. Αντί να συζητούν για σύνταξη, τρέχουν στα δικαστήρια, διαδηλώνουν έξω από το υπουργείο και αγωνιούν για το μεροκάματο και το μηνιάτικο, έστω και αν είναι περίπου 630 ευρώ.

Στην εργασιακή ανασφάλεια μια ζωή, με τρίμηνες, εξάμηνες, ετήσιες, δεκαοκτάμηνες συμβάσεις, με τετράωρη απασχόληση και μισή ασφάλιση, και εσχάτως οκτάωρη. Και τώρα στον δρόμο… Δεν έχουν άλλη επιλογή αξιοπρέπειας παρά να πάρουν οι ίδιες την ντουντούκα, να ξαναστήσουν τις σκηνές έξω από το υπουργείο.

Το ραντεβού με απολυμένες καθαρίστριες είναι στο Σύνταγμα, μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών, εκεί που διαδηλώνουν δύο φορές την εβδομάδα διεκδικώντας επιστροφή στη δουλειά τους και μονιμοποίηση. Ξαναζωντανεύουν οι μνήμες των Αγανακτισμένων και του αγώνα των καθαριστριών, που επί δύο χρόνια (2013 – 2015) στην οδό Νίκης ήρθαν αντιμέτωπες με τη βία των Μνημονίων, έγιναν το κέντρο του αγώνα όλων των απολυμένων και ξανακέρδισαν το μεροκάματο.

Σήμερα το έργο επαναλαμβάνεται. Χωρίς όμως αλληλεγγύη από την κοινωνία. 120 καθαρίστριες με συμβάσεις έργου βρίσκονται στον δρόμο, χωρίς ταμείο ανεργίας. Και οι εργολαβίες στο Δημόσιο κάνουν πάρτι. Απογοήτευση, θυμός, κοροϊδία, προδοσία, αδικία και ακρωτηριασμός. Αυτές είναι οι λέξεις που επαναλαμβάνονται στη συζήτησή μας. Γυναίκες κουρασμένες σωματικά και ψυχικά. Πολυεργαλεία, γιατί, εκτός την καθαριότητα, διευκόλυναν το αρχείο, τη γραμματεία και, χωρίς να ισχύει γι’ αυτές το καθεστώς εργασίας στο Δημόσιο επί κορονοϊού, διασφάλισαν την υγιεινή των άλλων εργαζομένων στη δύσκολη αυτή περίοδο χωρίς πρόσθετη ανταμοιβή. Χωρίς παράταση των συμβάσεών τους.

Γυναίκες που πλησιάζουν τα 60 και είναι σε απόγνωση γιατί έχουν τη βεβαιότητα ότι, αν δεν επιστρέψουν στο υπουργείο, το μέλλον τους είναι η ανεργία και όχι η συνταξιοδότηση. Συντηρούν οικογένειες, έχουν παιδιά που σπουδάζουν στην επαρχία, είναι μονογονεϊκές οικογένειες, φροντίζουν τους ενήλικους γονείς τους. Τα 640 ευρώ τους είναι απαραίτητα.

Όλες περιμένουν τις δικαστικές αποφάσεις, αλλά αυτές αναμένονται σε έναν χρόνο.  Όλες έχουν επιλέξει τον δρόμο του αγώνα.  Όταν ξεκίνησαν να εργάζονται για πρώτη φορά σε υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών, μετά το 2000, ήταν περίπου 400 καθαρίστριες: τετράωρης απασχόλησης, με μηνιαίες συμβάσεις, με 323 ευρώ, χωρίς άδειες, υπερωρίες, επιδόματα, δώρα κλπ. Από το 2013 – 2015 ήταν άνεργες χωρίς ταμείο ανεργίας. Επαναπροσλήφθηκαν στα τέλη του 2015 με εξάμηνες ατομικές συμβάσεις, τετράωρη απασχόληση και πάλι με 323 ευρώ.

Το 2018 έγινε προκήρυξη μέσω ΑΣΕΠ για 18μηνη εργασία ορισμένου χρόνου, οκτάωρη απασχόληση και μισθό 640 ευρώ. Μετά τη λήξη του 18μηνου υπεγράφησαν μία εξάμηνη και τρεις τρίμηνες συμβάσεις. Μέσα από αυτή τη βασανιστική διαδικασία κατέληξαν να εργάζονται από τις 400 καθαρίστριες του 2012 σήμερα μόνο 10…

Τα κενά στην καθαριότητα των χώρων είναι τεράστια. Τα καλύπτουν με εργολαβικές εταιρείες, οι οποίες είναι και λογιστικά ασύμφορες όχι μόνο για τις καθαρίστριες, αλλά και για το Δημόσιο. Οι εταιρείες προσλαμβάνουν τις καθαρίστριες ως ωρομίσθιες με 3 ευρώ την ώρα και είναι μεταφερόμενες από υπηρεσία σε υπηρεσία.  Όσο για το κόστος, είναι διπλάσιο για τον δημόσιο κορβανά.

Μιλούν για υποκρισία και καταθέτουν την πίκρα τους από την αναιμική αλληλεγγύη της κοινωνίας, της κυβέρνησης και των κομμάτων.