Η Όλγα Τρέμη γράφει στο Newsbomb.gr για την εξέλιξη της πανδημίας του κορονοϊού στην Ελλάδα και τον κόσμο, στο φινάλε του 2021 και λίγες ώρες πριν την έλευση του 2022.

Ακούω πολλά τελευταία. Ακούω «αγανακτισμένους», εμβολιασμένους που εξεγείρονται γιατί άλλα τους είχαν τάξει. Ασφάλεια – ελευθερία. Ακούω ανήσυχους πολίτες που ενοχλούνται γιατί θεωρούν ότι απέναντι στην απειλή υπήρξε κυβερνητική ραστώνη. Ακούω, επιπροσθέτως, θερμόαιμους νέους που αναθεματίζουν την τύχη τους γιατί δεν πρόλαβαν να «ρεφάρουν» την περσινή εορταστική «κλεισούρα». Ακούω ακόμα έγκριτους επιστήμονες που αγωνιούν για την αλματώδη πορεία της Όμικρον και ψελλίζουν (ποιος να τους ακούσει) ότι αν υπήρχε εγκαίρως πρόνοια το κακό θα ήταν σχετικά διαχειρίσιμο.

Και μέσα στις εξωπραγματικές πολιτικές αντιπαραθέσεις (μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων) διακρίνω – εδώ και καιρό – τον ασταθή βηματισμό της κυβέρνησης. Είναι αλήθεια ότι η διαχείριση μιας πανδημίας δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Ωστόσο, ορισμένα πράγματα βγάζουν μάτι.

Όπως οι ενθουσιώδεις διαβεβαιώσεις του στυλ ότι «φάγαμε τον γάιδαρο». Όπως, επίσης, οι αντιφατικές δηλώσεις υπουργών που τραυματίζουν την εικόνα της κυβέρνησης, κυρίως όμως προκαλούν σύγχυση και ανασφάλεια στην κοινωνία. Και αν απομακρυνθούμε λίγο από το επικοινωνιακό επίπεδο που πάντως έβαλε σφραγίδα στο συνολικό project, υπάρχουν κι άλλα ουσιαστικότερα.

Πρώτον, ο συνωστισμός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς έκανε peak, όταν άκαιρα ελήφθη η απόφαση για εφαρμογή του μέτρου «μονά-ζυγά» λες και το κυκλοφοριακό ήταν η ύψιστη προτεραιότητα σε σχέση με τον covid-19 που επελαύνει.

Δεύτερον: Η ακατανόητη εμμονή στο πρωτόκολλο λειτουργίας του σχολείου – αλλά και η άκαμπτη προσήλωση στο δόγμα «μετά τις γιορτές θα ανοίξουν per mare per terra» κατέρρευσαν ως χάρτινος πύργος.

Τρίτον. Η ανεπίτρεπτη χαλαρότητα ως προς το μέγεθος του κινδύνου εξαφάνισε τις αποστάσεις στην εστίαση, ενθάρρυνε το «πατείς με πατώ σε» στα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, εξανέμιση τους ήδη χαλαρούς ελέγχους στην εφαρμογή των ούτως ή άλλων χαλαρών μέτρων.

Διαβάζω, στην μελέτη του Imperial College ότι η Όμικρον επικυριαρχεί όλων των άλλων στελεχών. Διαδίδεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι προκαλεί μακράν ηπιότερη νόσο. Και το κυριότερο, όσοι νόσησαν με Όμικρον έχουν πέντε φορές μεγαλύτερες πιθανότητες – σε σχέση με την Δέλτα – να βρεθούν απέναντι στον εφιάλτη της επαναμόλυνσης.

Αντιλαμβάνομαι επίσης, μελετώντας την έκθεση Τσιόδρα-Λύτρα (την αναζήτηση με το Φανάρι του Διογένη), ότι το ΕΣΥ δεν έχει θωρακιστεί επαρκώς, άρα όταν πιέζεται (καλή ώρα) αδυνατεί να διασφαλίσει την καλύτερη δυνατή προοπτική για την υγεία και την ζωή των πολιτών. Απλά πράγματα, δηλαδή, και επειδή υπάρχει και η παράμετρος της ανισότητας κέντρου – περιφέρειας αυτή τη στιγμή που μιλάμε, κατά δήλωση του διευθυντή της ΜΕΘ του νοσοκομείου Παπανικολάου, ο επόμενος ασθενής θα διασωληνωθεί στο parking του νοσοκομείου!

Όπου να ‘ναι, κλείνουμε δυο χρόνια παρέα με τον εφιάλτη της πανδημίας. Ζήσαμε πολλά και δύσκολα, κάποιοι από εμάς χάσαμε δικούς μας ανθρώπους, άλλαξε άρδην η καθημερινότητά μας, διαφοροποιήθηκαν τα δεδομένα στις ανθρώπινες σχέσεις, κινδύνεψαν δουλειές ή κόπηκαν μαχαίρι, ζορίστηκαν νοικοκυριά, χτύπησε ταβάνι η ανασφάλεια. Και φυσικά κουραστήκαμε. Πολύ όμως.

Τώρα φαίνεται ότι η επελαύνουσα Όμικρον θα προσβάλει περίπου το σύνολο του πληθυσμού. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η ίδια η ζωή θα δώσει το tempo, γιατί ενδέχεται να βρεθούμε σε ένα είδος lockdown που δεν θα το επιβάλει κάποια κυβέρνηση, αλλά ο ίδιος ο ιός με τον τελευταίο του μανδύα. Άρα, αν συμβεί όντως αυτό ξενοιάσαμε; Χρονιάρες μέρες μπας και πάρουμε μια ανάσα;

Ειλικρινά φοβάμαι πως όχι. Γιατί όσο παραμένει ανεμβολίαστο ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού (αναφέρομαι στις τρίτες χώρες που έχουν αφεθεί στο έλεος της μοίρας τους) ο ιός θα κυκλοφορεί στον πλανήτη και συνεχώς θα μεταλλάσσεται. Επομένως εμείς θα συζητούμε αενάως, για την αναγκαιότητα τη τέταρτης και της πέμπτης δόσης, για νέου τύπου εμβόλια που κατατροπώνουν τα καπρίτσια της μεταμφίεσης του covid, για περιοριστικά μέτρα που κατά περίπτωση θα πρέπει να λαμβάνονται. Δηλαδή, κάτι σαν τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.

Υ.Γ. Το άρθρο γράφτηκε λίγες ώρες πριν διαγνωσθώ με covid. Τριπλά εμβολιασμένη!

Ειδήσεις