Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών – Η ζωή του αποτελεί κεφάλαιο της σύγχρονης βιομηχανικής ιστορίας του τόπου – Τι είχε δηλώσει αποκλειστικά στο «ΘΕΜΑ» με αφορμή την έκδοση λευκώματος-φόρου τιμής στη μνήμη του παππού του, εθνικού ευεργέτη Θεόδωρου Αγγελόπουλου
Μαχητής της ζωής. Όσοι γνώριζαν καλά τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο, τον βιομήχανο και εφοπλιστή που άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή, έτσι τον χαρακτηρίζουν. Τι κι αν η σπάνια αρθρίτιδα που είχε τον ταλαιπώρησε από τα νιάτα του, ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Ίσα ίσα τον πείσμωσε να «γυρίσει τον κόσμο τούμπα», να πειραματιστεί, να εμπλακεί σε επίπονες διαδικασίες για να καταφέρει κάτι που κανείς γιατρός δεν περίμενε. Να φθάσει τα 76 χρόνια ζωής…
«Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμασθεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε. Οι εγχειρήσεις αυτές και τα φάρμακα με ανακούφισαν σημαντικά και διευκόλυναν τη ζωή μου», εξιστορούσε πέρυσι στην Καθημερινή.
Το τέλος του αναμφισβήτητα ολοκληρώνει και ένα Κεφάλαιο της σύγχρονης βιομηχανικής ιστορίας του τόπου. Μίας ιστορίας όπου το όνομα Αγγελόπουλος και Χαλυβουργική κατέχει ξεχωριστή θέση στην περίοδο της ανοικοδόμησης της Ελλάδος. Η Χαλυβουργική στην ακμή της απασχολούσε 2.500 τεχνεργάτες και οι Αγγελόπουλοι αποτελούσαν τους μεγαλύτερους ιδιώτες παραγωγούς χάλυβα διεθνώς. Οξύμωρο βέβαια το γεγονός που ο θάνατος του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου συμπίπτει και με την πιο δύσκολη περίοδο της οικογενειακής Βιομηχανίας, η οποία βουτηγμένη στα χρέη, έχει πλέον τα φουγάρα της… καθαρά περιμένοντας την κίνηση που θα κάνουν οι πιστωτές της! Μία εξέλιξη, που μαζί με την δικαστική διένεξη με τα παιδιά του Γιώργο και Παναγιώτη, θα ρίξουν βαριά σκιά στα ύστερα του δίδοντας «τροφή» για κουτσομπολιό στους κοσμικούς κύκλους…
Ανεξαρτήτως όμως της υπόθεσης θα αποδείξει ο ίδιος για ακόμα μία φορά ότι δεν θα αφήσει να πέσει τίποτα κάτω όταν εμφανίζεται ο κίνδυνος να χάσει τον έλεγχο των πραγμάτων. Κάτι εξάλλου που είχε επαναλάβει χρόνια πριν στην διένεξη που είχε με τον αδελφό του, Θεόδωρο λίγο καιρό μετά το γάμο του τελευταίου με την Γιάννα Δασκαλάκη, όπου χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια ώστε να αποκατασταθεί η επικοινωνία των δύο ανδρών.
Ένοιωθε όμως και τη μεγάλη υποχρέωση του ονόματος. Αν και ο ίδιος είχε αναγνωρίσει ήδη απ’ τη δεκαετία του ’90 ότι η χαλυβουργία στην Ελλάδα όδευε προς συρρίκνωση μη μπορώντας να ανταγωνιστεί τις νέες παγκόσμιες δυνάμεις εξ ανατολών σε μία διεθνοποιημένη αγορά, έδωσε την υπόσχεση στο νεκροκρέβατο του πατέρα του Παναγιώτη, στις αρχές του 2000, ότι θα έκανε μία μεγάλη προσπάθεια ανάκαμψης της Χαλυβουργικής. Οι μεγάλες επενδύσεις που έγιναν τότε όμως για τον εκσυγχρονισμό της Χαλυβουργικής θα αποδεικνύονταν η θηλιά που έσφιξε στο ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, όταν οι πωλήσεις θα κατέρρεαν…
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος είχε μιλήσει αποκλειστικά στο «ΘΕΜΑ» με αφορμή την έκδοση λευκώματος που εξέδωσε ως φόρο τιμής στη μνήμη του παππού του, εθνικού ευεργέτη και πατριάρχη της οικογένειας, Θεόδωρου Αγγελόπουλου.
Αναφερόμενος στην περιπέτεια της Χαλυβουργικής είχε αναφέρει πως «η κατάρρευση της χαλυβουργίας στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσεως, αφού η εσωτερική ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων κατακρημνίστηκε. Για να καταλάβετε, από 2,1 εκατομμύρια τόνους το 2009 υποχώρησε το 2013 στους 300.000 τόνους και τα επόμενα χρόνια ουσιαστικά διαλύθηκε. Επαιξαν ρόλο και οι φόροι στην ενέργεια, καθώς και το κόστος ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Ως επιχειρηματίας ακολουθώ πάντα τη λογική του επιχειρείν. Βεβαίως συναισθηματικά ήμουν στενά δεμένος με τη Χαλυβουργική, αλλά οι διεθνείς και εγχώριες δυσμενείς συνθήκες της βιομηχανίας της χαλυβουργίας δεν επέτρεπαν άλλη επιλογή παρά μόνο την απόλυση των εργαζομένων και τη συντήρηση της εταιρείας με προσωπικό ασφαλείας».
Η ναυτιλία
Ο ίδιος πάντως είχε φροντίσει ήδη απ’ τη δεκαετία του ’90 να «πατήσει» σε δύο βάρκες… εξελισσόμενος και σε εφοπλιστή.
Το 1998 ίδρυσε την ναυτιλιακή εταιρεία Arcadia Shipmanagement με καθαρό στόχο «οι ασφαλείς μεταφορές παγκοσμίως ταυτόχρονα με σεβασμό στο περιβάλλον».
Παράλληλα, τα περισσότερα πλοία της ναυτιλιακής φέρουν την ελληνική σημαία, γεγονός που αποδεικνύει τη σημασία που δίνει η Arcadia στην παράδοση της ελληνόκτητης ναυτιλίας και της καθιέρωσής της σε διεθνές επίπεδο. Πρόκειται για μία από τις μόλις τρεις ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που έχουν πάνω από το 80% του στόλου τους στο ελληνικό νηολόγιο. Σήμερα ο στόλος της εταιρείας αποτελείται από δεκατρία δεξαμενόπλοια.
Παράλληλα το 2000 ιδρύεται η AEGEAN BULK Co INC. με τον ίδιο καθαρό στόχο την ασφαλή μεταφορά φορτίων παγκοσμίως με σεβασμό στη προστασία του περιβάλλοντος στην υγεία και ασφάλεια όλων των: εργαζομένων. Ο στόλος της Aegean Bulk αποτελείται σήμερα από δέκα φορτηγά πλοία.
Η Τράπεζα Πειραιώς
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος υπήρξε επίσης ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες – μετόχους και οικονομικούς υποστηρικτές στην ιδιωτικοποίηση και γιγάντωση της Τράπεζας Πειραιώς στην οποία κατείχε για χρόνια την θέση του αντιπροέδρου.
Από το 2002 ήταν παντρεμένος (δεύτερη φορά) με την κα Γέλη Παπαγιαννοπούλου.
