Συγγενείς και φίλοι αποχαιρετήσαμε, στην Καλλίφυτο Δράμας, τον Γιώργο μας, τον πάντα χαμογελαστό και καλοσυνάτο άνθρωπο που ποτέ δεν μας χαλούσε το χατήρι.
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς, αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα γενναία, τα δυνατά
Πάνε είκοσι χρόνια που γνωριστήκαμε, στην αρχή δεν ήθελα ούτε να σε ξέρω, γενικά οι δημοσιογράφοι μου έφερναν αλλεργία. Σιγά σιγά με κέρδισε αυτή η μοναδική σου καρδιά, μια αγκαλιά ανοιχτή για όλους. Και μετά γίναμε οικογένεια, έγινα η αδελφή σου, η θεία και εσύ, εκείνη η μοναδική φιλία μιας ζωής που ούτε ο θάνατος δεν μπορεί να χωρίσει.
Ήταν εκείνο το καλοκαίρι του 2010 στο μπαλκόνι του Αλίμου, το DNA σε όπουλος σε πλήρη διάταξη, και συζητούσαμε για την οικονομική κρίση. Τα οικονομικά χειροτέρευαν στη χώρα και μέσα από πολύ σκέψη με το DNA σε όπουλος να μας σπάει τα νεύρα πάρθηκε η απόφαση να φτιάξεις το site. Στην αρχή ήταν μια κλειστή σελίδα όπου 5-6 φίλοι γράφαμε πειραματικά για να δούμε πως είναι αυτό το κανούργιο εργαλείο. Και μετά ένα πρωί μας είπες, βγαίνουμε Bloko το όνομα.
To Bloko αποτέλεσε και αποτελεί τη μοναδική έντιμη φωνή των Αξιωματικών στα Σώματα Ασφαλείας, και αυτό επειδή αδελφέ εσύ ήσουν έτσι. Συχνά μάλωνα μαζί σου και διαφωνούσα για κάποια θέματα, αλλά η απάντηση ήταν πάντα σταθερή θα το ψάξω, θα το διασταυρώσω. Δεν επηρεαζόσουν από κανέναν, κι αν δεν σου ζήτησαν πολιτικοί χάρες.
Μαζί σου φεύγει ένας από τους τελευταίους παλιάς κοπής δημοσιογράφος που δεν κηνύγησε το χρήμα και δεν εκμεταλεύτηκε τη δημοφιλία του για να μπει στη Βουλή.
Είμαι περήφανη για σένα γιατί είδα τούτες τις ημέρες ανθρώπους που είσασταν ανταγωνιστές στο ρεπορτάζ να υποκλίνονται, την Ευρώπη -επιτέλους για πρώτη φορά- να μιλά με θυμό και να αντιδρά, και την Αστυνομία να αντιλαμβάνεται ότι αυτό που θα χαθεί αν δεν βρεθούν οι ένοιχοι είναι πολύ μεγαλύτερο από το να παραμείνεις ένα ανεξιχνίστο έγκλημα.
Στα χρόνια που πορευθήκαμε σαν οικογένεια, περάσαμε δύσκολα και εύκολα, γελάσαμε και κλάψαμε, μαλώσαμε και αγκαλιαστήκαμε, θυμώσαμε και μονιάσαμε, ένα όμως παρέμεινε αναλοίωτο και έτσι θα μείνει μέχρι να ανταμώσουμε ξανά, η επική σου αφοσίωση σε θμελειώδεις αρχές, στην ελευθερία, τη δημοκρατία, την εντιμότητα και την οικογένεια. Δεν σε αποχαιρετώ γιατί κανείς δεν μπορεί να αποχαιρετίσει ένα πνεύμα και μια πένα που άφησε τόσο ισχυρό αποτύπωμα, άλλωστε αδελφέ μου
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους,
για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα,
τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια
Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και
γράφουνε στους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών,
Γι’ αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,
Γι’ αυτούς οι κουλούρες τ’ άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσίδες,
οι άγκυρες, τ’ άλλα μανόμετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη
νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξειδιού: προς τ’ άστρα.
Καλή αντάμωση αδελφέ Κ.
Κάιν: Σου στέλνω το τελευταίο μου κείμενο Γιώργο Kαραϊβάζ και αυτό είναι γραμμένο με το αίμα σου
(Οι δολοφόνοι σου είναι και δικοί μου εχθροί)
«Αν υπάρχει ένα γνώρισμα που να χαρακτηρίζει την βία της σημερινής εποχής, αυτό είναι ο ανεξέλεγκτος παραλογισμός της. Η βία, έχοντας ξεφύγει από τα παραδοσιακά πλαίσια της πολεμικής σύρραξης ή του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού, ξεσπά πλέον σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα, με οποιαδήποτε αφορμή και τραυματίζοντας ανεπανόρθωτα ακόμα και τις πιο στενές διαπροσωπικές σχέσεις…Στην πραγματικότητα, τα μεμονωμένα περιστατικά βίας είναι ο προάγγελος μιας γενικευμένης κρίσης, της οποίας η τελική κορύφωση συμπίπτει με την κατάρρευση της ίδιας της κοινωνίας»
Αλέξανδρος Μπριασούλης-Bία της Κοινωνίας ,Κοινωνία της βίας
https://www.respublica.gr/2019/04/post/society-of-violence/
Οφείλω για την ιστορία και την ανθρώπινη διαδρομή του Γιώργου Καραϊβάζ να αρχίσω αυτόν τον (απο)χαιρετισμό με την κοινοποίηση ενός καθημερινού γεγονότος που συνέβη πριν από λίγες εβδομάδες. Τότε που ο Γιώργος βοήθησε να βρεθεί άμεση λύση στο πρόβλημα ενός συναδέλφου κούριερ που από την υπερένταση της δουλειάς έπεσε θύμα «υπερβάλλοντα ζήλου» ενός αστυνομικού, γεγονός που τον είχε αναγκάσει να χάσει την εργασία του για ένα χρονικό διάστημα(δέσμευση άδειας, πινακίδων κλπ).
Δεν πάνε πολλές μέρες από την φωνή του Γιώργου στο τηλέφωνο «Παναγιώτη μου μείνε ήσυχος, τέλος καλό ,όλα καλά» ,όταν έβαλε συγχρόνως αίσιο τέλος στην αγωνία του συναδέλφου αλλά και όλων εμάς των συναδέλφων του.
Καλέ μου Γιώργο, πόσο θάθελα να το πω αυτή τη φορά για σένα, «τέλος καλό, όλα καλά» και νάσαι κοντά μας ζωντανός!
Δυστυχώς όμως η πραγματική αδέσμευτη δημοσιογραφία που συνεχίζει να κάνει κριτική και να ελέγχει την εξουσία ,έχασε σήμερα έναν από τους τελευταίους της «φαροφύλακες»…Τα όπλα και η βία που μισούσες νίκησαν την ζωή και η απώλειά σου φαρμάκι! Είναι το κλίμα βαρύ και οι λέξεις που θέλω να σου πω βγαίνουν με σιωπή ,ο τόπος εδώ που πάσχισα να αλλάξω (πότε «στραβά» και πότε «ίσια») νοιώθω Γιώργο εδώ πια πως δεν «με σηκώνει» πια ή για να το πω καλύτερα δεν μπορώ εγώ το σαπισμένο βάρος αυτού του καραβιού πλέον «να σηκώσω».
Βασανιστικά μάθαμε να «ζούμε»(μπορούμε να κάνουμε αλλιώς?…)σαν μακριά ατέλειωτη πομπή κηδείας που συνοδεύει την απουσία ανθρώπων αγαπημένων που χάνουμε όλο και πιο συχνά, όλο και πιο πρόωρα ,συνήθειες μακάβριες αποκτήσαμε στην δύσμορφη τούτη ζωή να υπομένουμε τις θανατερές ριπές ανέμων που στερούν ότι λατρέψαμε, τώρα (ανάθεμα την ώρα) να συνηθίσουμε και την δική σου απουσία!
Η δημοκρατική και προοδευτική σου πορεία στο «αστυνομικό ρεπορτάζ»(που σε πολλές περιπτώσεις διαπλέκεται και συνεργάζεται τυφλά με την Εξουσία) έκλεισε με το αίμα σου. Αυτοί που δεν εκτιμούν και δεν αναγνωρίζουν την αξία του αίματος των άλλων, χωρίς ενοχές και αναστολές το σκορπούν στους δρόμους! Αυτός είναι ο βάλτος της παράνοιας των κάθε είδους δολοφόνων, της κάθε είδους Εξουσίας! Θρασύτατος ο Θάνατος πια κινείται ελεύθερα και το απολαμβάνει σε όλα τα κενά και την φτώχεια της «κανονικότητάς» μας, εύκολα και βολικά από στόχο σε στόχο πέφτουν οι σφαίρες «σαν το χαλάζι» σε όλα τα πεδία της παρακμής μας εδώ στο ΕλλαδοΒαλκανιστάν, καταλαμβάνει το μαύρο χρώμα κι ο θρήνος την χώρα χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις, θερίζει με το εγκληματικό του χέρι (θεσμικό ή και μαφιόζικο, νόμιμο ή παράνομο…) ότι έσπειρε διαχρονικά στο τσακισμένο σώμα της κοινωνίας ο διακαής πόθος της Εξουσίας για την αιώνια γιορτή των ολίγων πάνω στον τάφο και τα συντρίμμια ισόβια δεσμά των πολλών. Υπάρχουν ευθύνες και αν υπάρχουν αθώες μορφές είναι μόνο των παιδιών μας που υποφέρουν κοντά μας από τις επιλογές μας, από το Κτήνος που τους δείχνουμε να πιστεύουν και να ακολουθήσουν για «ζωή» ,»ελευθερία» και «αξιοπρέπεια»!
Θα μου λείψεις Γιώργο….
Στους δικούς σου κουράγιο στις μαρτυρικές τούτες ώρες η τεράστια αγκαλιά σου από εκεί που βρίσκεσαι θα τους προστατέψει και θα τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν μια ζωή δύσκολη που θα σε θυμίζει πάντα!
Στον άλλο Κόσμο που θα πάς ακόμα κι «αν γίνεις σύννεφο» εγώ πάντα θα σε βλέπω και θα σε ξεχωρίζω, οι «άγγελοι της κάθε είδους κόλασης»,ποινικοί ή πολιτικοί διακινητές της θανατικής ποινής θάναι παντοτινά εχθροί μου,
Αξέχαστος, στην Αθανασία κι εσύ Γιώργο ,
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
Για την Επιστροφή της Χαμένης Ανθρωπιάς και του Τέλους της Εποχής της Κτηνωδίας
https://exadaktylos.wordpress.com/ http://nadaparanosotros.blogspot.com/
Πηγή:http://www.bloko.gr/
Ο Γιώργος Καραϊβάζ (Καλλίφυτος Δράμας, 16 Νοεμβρίου 1968 – Άλιμος Αττικής, 9 Απριλίου 2021)[2] ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πρώην αστυνομικός συντάκτης του τηλεοπτικού σταθμού Αντέννα και μέχρι πρότινος δημοσιογράφος – συνεργάτης του τηλεοπτικού σταθμού Αλήθειες με τη Ζήνα STAR.[3]
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1968 στην Καλλίφυτο του νομού Δράμας, όπου και μεγάλωσε. Μετά την αποφοίτησή του από το λύκειο, μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ξεκίνησε να εργάζεται ως δημοσιογράφος.
Σταδιοδρομία
Η πρώτη του εργασία, στη δημοσιογραφική του καριέρα, ήταν στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα» το 1989, στην οποία εργάστηκε μέχρι το 1996, ως αστυνομικός συντάκτης. Στη συνέχεια απασχολήθηκε επίσης στο αστυνομικό ρεπορτάζ, σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, όπως στον Ρ/Σ «ΠΛΑΝΕΤ», σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΙ, και στην εφημερίδα «Εξουσία».
Για πολλά χρόνια υπήρξε συνεργάτης – αστυνομικός συντάκτης στον τηλεοπτικό σταθμό «ANTENNA» (ως το έτος 2017). Επίσης, είχε δημιουργήσει και τη δική του ενημερωτική ιστοσελίδα (http://www.bloko.gr/), με θεματολογία σχετική με το αστυνομικό ρεπορτάζ.
Ήταν νυμφευμένος και πατέρας ενός παιδιού. Ο Καραϊβάζ υπήρξε επίσης συνεργάτης της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος.[4]
Δολοφονία
Δολοφονήθηκε στις 9 Απριλίου 2021, έξω από το σπίτι του, στον Άλιμο[5], από δύο άτομα που επέβαιναν σε δίκυκλο.[6] Οι πρώτες ενδείξεις αναφέρουν ότι πρόκειται για στυγνή δολοφονία από το οργανωμένο έγκλημα[7] (βλ. συμβόλαιο θανάτου).[8] Ανακοινώσεις για τη δολοφονία του Γ. Καραϊβάζ έκαναν όλα τα πολιτικά κόμματα.[9]
