Τα χειρότερα για την Τουρκία έρχονται – Αντίστροφη μέτρηση για τον Ερντογάν

Όταν κλείνεις το μάτι στη διεθνή τρομοκρατία, η κατάρρευση είναι προ των πυλών…

Η Τουρκία, προσπαθώντας (ανεπιτυχώς τις περισσότερες φορές) να παραπλανήσει τη διεθνή κοινότητα, διατρανώνει σε όλα τα επίπεδα την προσήλωσή της στο δίκαιο, όπως βέβαια αυτή το ερμηνεύει, και τη δήθεν σταθερή επιδίωξή της στην προαγωγή της ειρήνης και της ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. Εμφανίζεται μάλιστα ως υπέρμαχος του διαλόγου και των διαπραγματεύσεων καλώντας τη Χώρα μας να σταματήσει τάχα τις προκλητικές (!) της ενέργειες.

Η Τουρκία αγωνιά να προβάλλει την φαινομενικά φιλοδημοκρατική της πορεία και να εδραιωθεί στην παγκόσμια συνείδηση ως ένα κράτος δυτικού τύπου. Παρά ταύτα, οι πράξεις της αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά ότι αποτελεί την επιτομή της διγλωσσίας, με τον Πρόεδρο της να λειτουργεί εν είδει διχασμένης προσωπικότητας, κάτι σαν άλλος Δόκτωρ Τζέκιλ και Κύριος Χάιντ.

Η φιλοξενία που παρείχε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες ο Τούρκος Πρόεδρος σε δύο ηγετικά στελέχη της παλαιστινιακής Χαμάς, μιας διεθνώς χαρακτηριζόμενης ως τρομοκρατικής οργάνωσης, που ευθύνεται για το θάνατο Ισραηλινών αμάχων, δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο της Τουρκικής “δημοκρατίας” πιο υποχθόνιο αλλά και πιο σκοτεινό από ότι η ίδια θέλει να διαφημίζει. Δείχνουν ένα κράτος που συνδιαλέγεται, διαπραγματεύεται, υποστηρίζει και καλύπτει τρομοκράτες ή και κράτη που στηρίζουν την τρομοκρατία, διατηρώντας μαζί τους υπόγεια κανάλια επικοινωνίας και αγνοώντας επιδεικτικά τη διεθνή κατακραυγή.

Οι φωτογραφίες που ανερυθρίαστα διέρρευσε η τουρκική Προεδρία και απεικονίζουν τον Πρόεδρο Ερντογάν να κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τα ηγετικά στελέχη της Χαμάς, δεν αποτελούν κοσμογονία ούτε βεβαίως μια εξαίρεση αλλά μάλλον τον κανόνα στις πρακτικές και την πολιτική που πρόσφατα έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν οι Τούρκοι.

Οι αναφορές για ενεργό ανάμειξη της Τουρκίας στη Συρία με παροχή εξοπλισμού και οικονομικής στήριξης στην οργάνωση Jabhat-al-Nusra, δεξί χέρι της Al-Qaeda στη σπαρασσόμενη εδώ και σχεδόν δέκα χρόνια από τον πλέον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο χώρα, βρίθουν. Όπως επίσης πλήθος αναφορών έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, ακόμα και από τον ηγέτη του τουρκικού ρεπουμπλικανικού κόμματος Κιλιντσάρογλου, για την υλική στήριξη που παρείχε η Τουρκία στην οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» στη Συρία.

Μετά την πλήρη διάλυση του ISIS όμως, το τουρκικό καθεστώς αποφάσισε να δώσει “δουλειά” στους βετεράνους μαχητές της τρομοκρατικής οργάνωσης που με τις φρικαλεότητες και τους εν ψυχρώ δημόσιους αποκεφαλισμούς της είχε συνταράξει τη παγκόσμια κοινή γνώμη σ’ ένα άλλο πεδίο, αυτό της Λιβύης.

Η αποστολή χιλιάδων μισθοφόρων για την υποστήριξη του πολιτικά και στρατιωτικά συρρικνούμενου Σάρατζ έναντι του Χαφτάρ πραγματοποιήθηκε με τουρκική χρηματοδότηση και με τουρκικά μέσα. Αλλά και πρόσφατα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η Τουρκία εξοπλίζει τους μαχητές της Hezbollah, άλλης μίας τρομοκρατικής οργάνωσης, εκμεταλλευόμενη την πολιτική αστάθεια στο Λίβανο σίγουρα δεν τιμούν ένα κράτος που φέρεται στα διεθνή φόρα ως υπέρμαχος της νομιμότητας και της ειρήνης.

Η ομολογουμένως προκλητική απόφαση των Τούρκων να δημοσιεύσουν χωρίς συστολή φωτογραφίες από τις συνομιλίες του Προέδρου Ερντογάν με τους ηγέτες της Χαμάς, δείχνει ότι η Τουρκία αδιαφορεί πλήρως για τον διεθνή παράγοντα και πράττει ότι εκείνη θεωρεί σωστό. Τα απόνερα όμως τέτοιων πράξεων και η ανάδειξη της σκοτεινής πλευράς ενός σύγχρονου δημοκρατικού όπως αυτοαποκαλείται κράτους, έχουν ήδη πλήξει το προφίλ της Τουρκίας.

Οι ΗΠΑ, δείχνοντας την οργή τους και εγκαταλείποντας την εξωραϊσμένη γλώσσα της διπλωματίας έκαναν απερίφραστα λόγο για διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας, εφόσον αυτή προχωρήσει σε παρόμοιες ενέργειες στο μέλλον. Οι Γάλλοι από την πλευρά τους αποτελούν την πιο στεντόρεια φωνή εντός των κόλπων της ΕΕ έναντι της τουρκικής προκλητικότητας, εντείνοντας τις προσπάθειές ανάδειξής της. Δεν είναι μόνοι όμως. Όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες αντιλαμβάνονται το διπλό παιχνίδι της Τουρκίας που από τη μία καλεί σε δήθεν διάλογο τους γείτονές της για την επίλυση των διμερών διαφορών τους, πρεσβεύοντας υποτίθεται την προσήλωσή της στην την ειρήνη και στην ασφάλεια. Από την άλλη όμως, συναντάται και συνομιλεί κρυφά με μη κρατικές οντότητες η πλειοψηφία των οποίων έχουν χαρακτηριστεί διεθνώς ως τρομοκρατικές οργανώσεις και οι οποίες απειλούν την διεθνή σταθερότητα σε μια ιδιαιτέρως εύθραυστη γεωπολιτικά περιοχή, όπως αυτή της Ανατολικής Μεσογείου, υποδαυλίζοντας εντάσεις και πάθη.

Αλήθεια, όσο καλόπιστα κι αν κάποιος ανταποκριθεί στο κάλεσμα της Τουρκίας για διάλογο, πώς μπορεί να τον διεξάγει και υπό ποιες προϋποθέσεις όταν απέναντί του έχει έναν παντελώς αναξιόπιστο συνομιλητή, ο οποίος την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι επιθυμεί την ειρήνη και σταθερότητα, συνομιλεί και στηρίζει ταυτόχρονα δρώντες που έχουν ως σκοπό την ανάφλεξη όλης της περιοχής και τη γενίκευση των συρράξεων;

Η επιλογή «και με τον Αστυφύλαξ και με τον Χωροφύλαξ» που έχει υιοθετήσει η γείτων σε όλες τις διεθνείς δράσεις της προσεγγίζει τα όριά της και η πρακτική της αλόγιστης μίξης και εναλλαγής “Αστύφυλακα” και “Χωροφύλακα” είναι βέβαιο ότι έχει ξεφύγει από τα αρχικά στάδια αφύπνισης των ενστίκτων αυτοσυντήρησης της διεθνούς κοινότητας.

Τα χειρότερα για την Τουρκία έρχονται και μαζί και ο χρόνος οριστικού χαρακτηρισμού της ως κράτους αντίστοιχου της Βόρειας Κορέας και της Κολομβίας. Το ερώτημα πλέον είναι εάν η Τουρκία ενοχλείται ή αισθάνεται άνετα με μια τέτοια εξέλιξη.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr