«Δεν ασχολούμαι με το μιντιακό σύστημα. Δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του. Μπορώ να καταλάβω την αξία του, αλλά δεν έχω χρόνο για αυτό…». Όταν ο συνεντευξιαζόμενος ξεκινάει την κουβέντα με αυτήν την πρόταση, καταλαβαίνεις πως το έργο σου ως δημοσιογράφος ενδεχομένως και να μην είναι τόσο εύκολο.

Ωστόσο, η συνέντευξη του Γιώργη Μαρινάκη στο Daynight.gr, εξελίχτηκε πολύ πιο ελπιδοφόρα από όσα προδίκαζε η εισαγωγική πρόταση. Μέσα στα 78 λεπτά της συνάντησής μας στον φιλόξενο χώρο του Athenian Palace στην καρδιά της πρωτεύουσας, ο δήμαρχος Ρεθύμνου φάνηκε πρόθυμος να απαντήσει σε κάθε μας ερώτηση: για το φλέγον θέμα του προσφυγικού που έχει θέσει το Ρέθυμνο (άθελά του) στο επίκεντρο των εξελίξεων, για τη θυελλώδη σχέση του με τον Θοδωρή Νίνο, για το πολυσυζητημένο πλοίο Olympus, για την τουριστική εικόνα και τις αναπτυξιακές προοπτικές της πόλης. Ακόμη και για τα μέρη εκείνα που θα μας πήγαινε στο Ρέθυμνο αν μετά τη θητεία του έπιανε δουλειά ως… ξεναγός, δεν δίστασε να μας μιλήσει.

Συνέντευξη στον Ντίνο Ρητινιώτη για το Daynight.gr

«Δεν έχω δεύτερες και τρίτες τσέπες για να το υποστηρίξω και τα μίντια είναι ένα ακριβό σπορ αν θες να αγοράσεις την προτίμησή τους», έρχεται για να συμπληρώσει την εικόνα του παζλ γύρω από τη σχέση του με τα Μ.Μ.Ε. Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο ίδιος αναγνωρίζει ότι αυτό του έχει κοστίσει επικοινωνιακά, καθώς δεν είναι λίγες οι πρωτοβουλίες και οι ενέργειές του που δεν φτάνουν στα αυτιά του μέσου Ρεθυμνιώτη/Ρεθυμνιώτισσας. «Βρίσκομαι στην Αθήνα για να μιλήσω σε συνέδρια και ημερίδες ως αντιπρόσωπος μιας πόλης που διαπρέπει σε τομείς όπως η βιώσιμη κινητικότητα, η ηλεκτροκίνηση, η κυκλική οικονομία. Έχουμε κάνει σοβαρή δουλειά, είμαστε επικεφαλής εταίροι σε ευρωπαϊκά προγράμματα και πολλοί ενδεχομένως να μην τα γνωρίζουν όλα αυτά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υφίστανται».

Η συζήτησή μας δεν ήταν γραμμική και προκαθορισμένη. Περιστράφηκε γύρω από ζητήματα διαφορετικής υφής και σπουδαιότητας, επανερχόμασταν σε θέματα που προσωρινά είχαμε αφήσει στην άκρη ή προέκυπταν άλματα σε ζητήματα που γεννιόντουσαν μέσα από την κουβέντα. Μια κουβέντα που -δεν θα μπορούσε αλλιώς- ξεκίνησε λίγο… ιντριγκαδόρικα.

Δύσκολα συναντάει κανείς σε αυτοδιοικητικό επίπεδο πόλωση τέτοιου βαθμού σαν κι αυτήν που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε εσάς και τον κύριο Νίνο, προεκλογικά. Μοιάζετε σαν τα αταίριαστα δίδυμα εκείνα που αναδεικνύουν κατά καιρούς οι χιουμοριστικές σελίδες/εκπομπές…

«Με τον κύριο Νίνο έχουμε διαφορά αντίληψης, δεν είναι κομματική η αντιπαράθεσή μας. Δεν σου κρύβω, ωστόσο, ότι ο κ. Νίνος δεν μου εμπνέει καμία εμπιστοσύνη. Όταν κουβεντιάζουμε οι δυο μας οι διαφωνίες είναι αμελητέες και όταν βγαίνει στα μέσα νομίζει κανείς ότι έχουμε… σκοτωθεί! Ακόμη και τώρα με το προσφυγικό, το πρωί βγήκε σε ραδιοφωνικές εκπομπές και είπε όσα είχε να πει και το μεσημέρι που συναντήθηκα με τους επικεφαλής, το μόνο που μου διατύπωσε ήταν… απορίες. Σε κάθε περίπτωση, ο κύριος Νίνος δεν με έχει πείσει όλα αυτά τα χρόνια ότι του χρειάζεται η έγκυρη πληροφορία. Όποιος αναζητά την έγκυρη πληροφορία πάει κατευθείαν στην πηγή και εν προκειμένω η πηγή είναι ο δήμαρχος. Ουδέποτε, λοιπόν, χτύπησε την πόρτα μου ή σήκωσε το τηλέφωνο να με ρωτήσει τι γίνεται εδώ με το προσφυγικό ή με οποιοδήποτε άλλο θέμα.»

Θα αφήσετε, δηλαδή, τον κ. Νίνο να βγει μπροστά μετά τη λήξη της τελευταίας -όπως έχετε δηλώσει- θητεία σας;

«Είναι συνειδητή η επιλογή μου. Δεν κουράστηκα, ούτε τελείωσα τη δουλειά μου. Καμιά φορά, να ξέρετε, η παρουσία εμποδίζει να αναδειχθούν νέες δυνάμεις. Αν ο αντίλογος δεν είναι οι νέες δυνάμεις και είναι ο κύριος Νίνος, ας το αποφασίσει η ρεθεμνιώτικη κοινωνία. Έχω την αίσθηση, πάντως, ότι θα αναδειχθούν. Υπάρχει μια βουβή κινητικότητα από την κοινωνία των πολιτών, τη διαισθάνομαι από συζητήσεις που γίνονται ότι κάποιοι επιχειρούν να αντιληφθούν το πόσο μεγάλο είναι το θέμα της διοίκησης ενός δήμου όπως το Ρέθυμνο και μέσα από αυτό τους το ενδιαφέρον αναδεικνύουν ενδεχομένως και τις μελλοντικές τους προθέσεις.»

Τέταρτη θητεία, λοιπόν… Κάποιοι θα μιλήσουν για παραγωγή έργου που δικαιολογεί τις συνεχείς επανεκλογές και κάποιοι άλλοι για καθεστωτική παρουσία.

«Είμαι τόσο καθεστωτικός που πάω με τα πόδια στο δημαρχείο, είμαι τόσο καθεστωτικός που έχω κρατήσει τις ιδιαίτερες του προηγούμενου δημάρχου. Δεν έχω προσλάβει και διορίσει συγγενείς και φίλους. Είμαι υποταγμένος και αυτό που με σκλαβώνει είναι η αξιοσύνη του άλλου, ο άξιος είναι χρήσιμος και ως εκ τούτου προτιμώ τον άξιο από τον ημέτερο που θα χρησιμοποιούσε ένας πραγματικά καθεστωτικός.»

Πάμε και στα πιο σημαντικά τώρα, στις… καυτές γραμμές της ρεθεμνιώτικης ατζέντας. Πάμε στο θέμα του προσφυγικού και στον άδικο -όπως παραδέχονται οι αυτοδιοικητικοί και όχι μόνο φορείς του νησιού- ποσοτικό καταμερισμό των προσφύγων και μεταναστών στην Κρήτη. Είδαμε τον Γιώργο Μαρινάκη να βγαίνει μπροστά και να προσπαθεί να αποδείξει ότι το Ρέθυμνο δεν είναι ο ελέφαντας εκείνος που μπορεί να κρατήσει στις πλάτες του τόσο μεγάλο βάρος. Μιλήστε μας λίγο για το παρασκήνιο της κυβερνητικής πρότασης.

«Αποκρούσαμε μια απαράδεκτη, καταστροφική και ατελέσφορη πρόταση. Δύο μήνες δεν κοιμήθηκα κάποιο βράδυ για περισσότερες από δύο ώρες. Με είχε πεισμώσει, με είχε καταβάλλει, πέρασα από πολλές φάσεις. Λυπάμαι τον εκπρόσωπο του υπουργού που με άκουσε όταν μου το ανήγγειλε, ειλικρινά στεναχωριέμαι για όσα άκουσε αλλά αυτός ήταν γραφτό να με ενημερώσει. Προσπάθησαν μέσα από μια διάχυση φημών αρχικά και στη συνέχεια από μια αναγγελία τετελεσμένου γεγονότος να μας καθηλώσουν. Τόσο τραγική η επιλογή τους για φιλοξενία 1.000 μεταναστών-προσφύγων, που οποιοσδήποτε νοήμων ερχόταν να δει την κατάσταση στους Αρμένους θα την ακύρωνε την ίδια στιγμή. Στη σύσκεψη της προηγούμενης Παρασκευής με τους τρεις υπουργούς, αφού άκουσαν τα επιχειρήματά μας, η επιλογή αυτή ακυρώθηκε. Ελπίζω να μην επανέλθουν, γιατί θα απολογηθούν. Δεν είναι το Ρέθυμνο γυμνό ούτε από ανθρώπους ούτε από δύναμη. Ο δήμαρχος απέκρουσε μια παράλογη επιλογή, από εκεί και πέρα ολόκληρη η κοινωνία του Ρεθύμνου έχει πάρει τη σκυτάλη ώστε να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη δυσμενή απόφαση.

Το Ρέθυμνο είπε όχι, αλλά το όχι είναι καθολικό σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Επικρατεί στο ζήτημα των δομών φιλοξενίας η λογική «not in my backyard». 

«Η κεντρική διοίκηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχει μια λάθος προσέγγιση για αυτό το τεράστιο θέμα, που προφανώς δεν πρέπει να μας αφήνει ασυγκίνητους. Οι 1.500 είναι η καραβιά μιας εβδομάδας. Οι επόμενες που θα πάνε; Πρέπει, λοιπόν, να αποφασίσουν προς τα πού θα κατευθυνθούν. Η στάση και συμπεριφορά της Ευρώπης είναι άθλια και είναι πλέον δεδομένο ότι μιλάμε για εισβολή και όχι για προσφυγικές ροές. Μιλάμε κυρίως για μεταναστευτικό κύμα. Θέλει επομένως γενναιότητα η αντιμετώπισή του ζητήματος. Ποιοι γυρνάνε στις πατρίδες τους και ποιους κρατάς; Αυτούς που κρατάς δεν τους πας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους ενσωματώνεις. Πας να αποκόψεις κάθε ελπίδα σε ένα νησί και σε μια πόλη όπως το Ρέθυμνο, που στηρίζεται στην μονοκαλλιέργεια του τουρισμού;

Ο Μαρινάκης και όλοι οι δήμαρχοι της Κρήτης δεν είπαν «δεν θέλουμε τους πρόσφυγες». Αντιθέτως είπαμε ότι επιθυμούμε να μοιραστούμε την ευθύνη, μπορούμε να τους φιλοξενήσουμε, αλλά δεν θέλουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με σεβασμό στις ιδιαιτερότητες του νησιού και κυρίως με σεβασμό στο αξιακό σύστημα των Κρητικών: εμείς δεν έχουμε ποτέ συμπαθήσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν μας αρέσουν οι κλειστές και οι ημίκλειστες δομές. Αυτούς που πρέπει  να κρατήσουμε να τους κάνουμε και φίλους μας. Δεν έχω πιο ωραία εικόνα από αυτήν που είδα στο Ηράκλειο, με παιδιά από τη Συρία να τραγουδάνε τα τραγούδια μας και να δείχνουν πόσο πολύ έχουν αγαπήσει την Ελλάδα.

Η ενδοχώρα μας μπορεί να τους φιλοξενήσει. Μια δυο οικογένειες σε κάθε χωριό, να δουλέψουν, να ξερημάξουν τα χωράφια, να αγκαλιαστούν. Θα εκπλαγείτε αν δείτε πόσες χιλιάδες είναι στο Ρέθυμνο. Ήδη 1.500 Ινδοί με καταπληκτικό βαθμό ενσωμάτωσης έχουν κοινωνικοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι μεγάλη η βοήθεια που μπορούν να προσφέρουν σε τομείς όπως η κτηνοτροφία και η γεωργία. Αφήστε μας, επομένως, να τους φιλοξενήσουμε με τον τρόπο που εμείς ξέρουμε! Δεν θέλουμε τόπους δυστυχίας! Η αφερεγγυότητα δε της ελληνικής πολιτείας, που μιλάει αρχικά για 1.500 και μετά δημιουργεί τόπους δυστυχίας με υπερπολλαπλάσιο πληθυσμό, μας κάνει να είμαστε επιφυλακτικοί.

Το κράτος έχει υποχρέωση να φυλάξει τα σύνορα. Τα καράβια από την Τουρκία δεν πρέπει να φέρνουν μόνο, αλλά και να επιστρέφουν κόσμο. Δεν είμαστε φασίστες και ρατσιστές. Το είπα και στους υπουργούς στη σύσκεψη: μην με αναγκάζετε να λέω τα ίδια -κατά αποτέλεσμα- με άλλους που έχουν άλλες πολιτικές αφετηρίες. Ανατροφοδοτούμε το αβγό του φιδιού και αυτή τους η πρόταση ρίχνει λάδι στη φωτιά. Εύχομαι να δει συνολικά το ζήτημα η κυβέρνηση και να κάνει μια προέκταση στο χρόνο, δεν λύνεται το θέμα αυτό με ασπιρίνες. Μάχη, λοιπόν, με την υποκριτική Ευρώπη και ενίσχυση της αποτροπής.»

Μιλήσατε για μια δεδομένη πραγματικότητα, την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Το Ρέθυμνο της εκτεταμένης καλοκαιρινής σεζόν που απλώνεται από τον Απρίλιο μέχρι τον Νοέμβριο, το Ρέθυμνο του καρναβαλιού, του SOCCA World Cup, της Γιορτής Κρητικής Διατροφής, του ISOMAN… Πόσο κοντά είναι ο στόχος του 365/365 τουρισμού;

«Θεωρώ πώς έχουμε κάνει πραγματικά άλματα σε αυτόν τον τομέα και δεν είναι τυχαία -μιας και αναφερθήκατε σε αυτό- τα διθυραμβικά σχόλια που λάβαμε για το SOCCA World Cup, την οποία οι διοργανωτές χαρακτήρισαν ως την καλύτερη που έχει λάβει χώρα ποτέ. Δεν είναι εκεί η εθελοντική ψυχή του Ρεθυμνιώτη, δεν είναι το φυσικό μας κάλλος που βοήθησαν τα μέγιστα; To ISOMAN, επίσης, θα συνεχιστεί του χρόνου και θα επεκταθεί και γενικά «χτίζουμε» ένα portfolio προς αυτή την κατεύθυνση.

Του χρόνου, σας αποκαλύπτω, θα έρθουν στην πόλη μας 2.000 άνθρωποι από όλο τον κόσμο, άνθρωποι μέσης και τρίτης ηλικίας, για να συμμετάσχουν σε ένα event δια βίου άθλησης. Θα διαρκέσει μία εβδομάδα με διάφορα αθλητικά δρώμενα που θα λάβουν χώρα στο δημόσιο χώρο και όχι σε γήπεδα. Επιπροσθέτως, ετοιμάζουμε ένα Αναγεννησιακό φεστιβάλ τον προσεχή Ιούνιο, ενώ καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ποδηλατικός τουρισμός στην άκρη της τουριστικής περιόδου, ήτοι Μάρτιο και Νοέμβριο.  Είναι ξεκάθαρο πως πιστεύουμε στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και επιχειρούμε με όλες μας τις δυνάμεις να διασπείρουμε πολύπλευρα γεγονότα καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Πάντα υπάρχει μια ζωτικότητα στην πόλη μας, το Ρέθυμνο είναι καταδικασμένο να πάει εξαιρετικά γιατί έχει φτιάξει ήδη έναν αστικό εξοπλισμό και θα διορθώσουμε τα όποια προβλήματα.

Την χρονιά που μας πέρασε «έσπασε» ο χρόνιος ακτοπλοϊκός αποκλεισμός στο Ρέθυμνο, ωστόσο αυτό έγινε με έναν τρόπο επεισοδιακό. Ποια είναι η θέση σας για την έλευση του πλοίου Olympus;

«Οφείλω να σας πω πώς πρόσφατα πήγα στο λιμάνι και επισκέφτηκα το πλοίο, μας ξενάγησε ο πλοίαρχος του Olympus και είμαι πεπεισμένος ότι το πλοίο είναι σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Αποτελεί πλέον μια νέα πύλη εισόδου για το Ρέθυμνο και προφανώς δεν είμαι από εκείνους που συνωμοσιολογούν και αναφέρουν ότι υπήρξε δάκτυλος που δημιούργησε τα όποια προβλήματα εμφανίστηκαν τους προηγούμενους μήνες. Είμαι από εκείνους, όμως, που πιστεύουν ακράδαντα ότι αν δεν το στηρίξουμε, θα φύγει. Η αρχή είναι δύσκολη, ειδικά όταν ξεκινάς μέσα στο χειμώνα. Θεωρώ, όμως, ότι ο συγκεκριμένος εφοπλιστής γνωρίζει άριστα τα πράγματα και μέσα από ένα κύκλο εργασιών που θα περιλαμβάνει και τους θερινούς μήνες, θα μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι το επιβατικό εισιτήριο που κάνει το πλοίο βιώσιμο, αλλά το μεταφορικό έργο. Αν οι μεταφορείς μας το υποστηρίξουν, η γραμμή αυτή θα έχει ένα ευοίωνο μέλλον. Η διασύνδεση δε με Μήλο και Σαντορίνη για την οποία κάποιοι γκρινιάζουν, ας τη δούμε ως μία ευκαιρία ώστε αυτά τα τρία νησιά με την τόσο έντονη τουριστική κίνηση να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Γκρίνια υπάρχει και για τις δύο έξτρα ώρες που διαρκεί το ταξίδι, τις οποίες σε άλλες περιπτώσεις τις «τρως» σε πήγαινε-έλα και σε αναμονή. Όποιος νομίζει ότι έχει καλύτερη λύση, ας την πληρώσει…»

Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα μια έντονη «από τα κάτω» κινητοποίηση στο Ρέθυμνο. Ένα ζωντάνεμα της κοινωνίας των πολιτών, μέσα από δράσεις συλλογικοτήτων που επιχειρούν να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στη βελτίωση της καθημερινότητας. Είστε μέτοχος αυτής της εικόνας;

«Είναι αλήθεια πως τόσο ο εθελοντισμός όσο και η γενικότερη κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών, είναι δεδομένα γεγονότα στο Ρέθυμνο. Υπάρχουν πραγματικά ενεργοί πολίτες και διάφορες συλλογικότητες που επιτελούν σπουδαίο έργο και είμαι πραγματικά χαρούμενος για αυτό γιατί όλοι κάνουν φοβερή δουλειά. Εμείς από την πλευρά μας ως δήμος, θέλουμε να τους βοηθήσουμε ώστε να υπάρξει ένας πιο αποτελεσματικός συντονισμός στις δράσεις τους, δεν θέλουμε να τους «καλύψουμε» , ούτε να καρπωθούμε τις ενέργειές τους. Θέλουμε να τους δώσουμε όσα εργαλεία χρειάζονται για να κάνουν καλύτερα το έργο τους και είμαστε στο πλευρό τους, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι εν καιρώ κρίσης οι ανάγκες μας, μειώνουν τον διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο και εκείνοι τον χρησιμοποιούν παρ’ όλα αυτά για κοινωφελείς δράσεις».

Αν ο κύριος Μαρινάκης μετά τη λήξη της τέταρτης θητείας του στο δημαρχιακό θώκο -και δεδομένου ότι γνωρίζει την πόλη όσο λίγοι- αναλάμβανε καθήκοντα ξεναγού στην πόλη του Ρεθύμνου… Ποια θα ήταν τα μέρη-βιτρίνες που θα μας πήγαινε;

«Αναμφίβολα θα ξεκινούσα από το παραλιακό μέτωπο με τα αμέτρητα χιλιόμετρα παραλίας που ακουμπάει και «γλύφει» τους ανθρώπους και την πόλη. Πλέον, έχει γίνει και πάρα πολύ επισκέψιμο από εκείνους που αντιλήφθηκαν την αξία του να περπατάμε πριν μας το επιβάλλει ο καρδιολόγος. Αν καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα λιμάνι -που είναι το όνειρο μου- πράγμα για το οποίο συνεργαζόμαστε πλήρως με τον τοπικό βουλευτή, κ. Κεφαλογιάννη, θα ενισχυθεί και η κρουαζιέρα μας. Με ένα λιμάνι αξιόπιστο, επομένως, θα έρχεται το πλοίο και θα μπορώ να πηγαίνω τον επισκέπτη στην παραλία με τις… σαγιονάρες. Εννοείται πως η βόλτα μας θα περιλαμβάνει την πανέμορφη Παλιά Πόλη του Ρεθύμνου, με τα πολύ σοβαρά έργα υποδομής που έχουν δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια. 

Η ξενάγηση θα συνεχιζόταν στην εξαιρετική μας ενδοχώρα. Μεγάλη έμφαση θα έδινα στη καταπληκτική διαδρομή από την Ελεύθερνα μέχρι το μοναστήρι στο Αρκάδι. Θα σας πήγαινα, βεβαίως, στην καταπράσινη Αργυρούπολη με το απαράμιλλο φυσικό κάλλος και στα εξαιρετικά χωριά του δυτικού Ρεθύμνου, στα χωριά Καμπανού, στα Ρούστικα, στον Αγιο Κωνσταντίνο, στο Ζουρίδι, στο Χρομοναστήρι, τον Μαρουλά, τις Πρασιές… 

Τελειώνετε την τέταρτη θητεία σας στη δημαρχία, κάθεστε μπροστά από το τζάκι με τα εγγόνια σας, ξύνετε το κεφάλι σας και μονολογείτε: «Κρίμα που μέσα σε αυτά τα 17 χρόνια δεν πρόλαβα να υλοποιήσω…». Συμπληρώστε τη φράση. 

«Το υπόγειο πάρκινγκ και την ανάδειξη του μνημειακού πλούτου της Φορτέτζας και των παλιών φυλακών, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν, ωστόσο, η κυβέρνηση δεν πάρει πίσω στις προκηρύξεις που ήδη υπάρχουν και στις οποίες τα μνημειακά έργα και η Φορτέτζα έχουν προτεραιότητα, νομίζω θα φτιάξουμε έναν τρομακτικό τουριστικό πόλο, έναν χώρο πολιτισμού που θα θαυμάζουν οι ντόπιοι και οι επισκέπτες. Και από τη στιγμή που μιλάμε για μεγάλα έργα, δεν μπορώ παρά να δηλώσω χαρούμενος για projects που επιτέλους πάνε ταχύτατα, όπως οι 2000 κλίνες φοιτητικής εστίας στην πανεπιστημιούπολη του Γάλλου και το συνεδριακό κέντρο στο μεγάλο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου.

Δεν τελειώνουν τα οράματα. Ούτε οι διεκδικήσεις. Αρκεί να μας αφήσουν να δουλέψουμε και να μη μας αφυδατώνουν με παράλογες απαιτήσεις όπως συνέβη με το προσφυγικό.»