Οι συγγενείς του 28χρονου Χρήστου Πρεβέντζα δεν είχαν πειστεί ότι ο θάνατός του στο χωράφι ήταν τυχαίος. Μπορεί να μην είχε εξωτερικά τραύματα ή άλλα ευρήματα που να παρέπεμπαν σε
εγκληματική ενέργεια, αλλά δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι είχε φύγει από παθολογικά αίτια, όπως εκτιμούσαν η 27χρονη σύζυγός του Μαρία και τα πεθερικά του, με τους οποίους ζούσε στο ίδιο σπίτι, στον Άγιο Ανδρέα Μακρυνείας, στην Αιτωλοακαρνανία.
Οι αστυνομικοί κρατούσαν το φάκελο της υπόθεσης ανοιχτό μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων στην Αθήνα. Όταν ενάμισι μήνα αργότερα πήραν στα χέρια τους το πόρισμα, οι υπόνοιες για εγκληματική ενέργεια έγιναν βεβαιότητα και οι «σκιές» πάνω από την πεθερά και την σύζυγο του μετατράπηκαν σε εντάλματα σύλληψης.
Η Αλεξάνδρα Μέρδη 62 χρόνων ομολόγησε την επόμενη ημέρα ότι δηλητηρίασε τον γαμπρό της, βάζοντας γεωργικό φάρμακο στο φαγητό του. Μαζί της συνελήφθη και η κόρη της, Μαρία, για συνέργεια στην ανθρωποκτονία, καθώς ήταν αυτή που του πήγε τη δηλητηριασμένη φασολάδα στο χωράφι. Η 62χρονη ήταν η δεύτερη από τις τέσσερις γυναίκες που στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στη χώρα μας.
Η Αλεξάνδρα Μέρδη 62 χρόνων ομολόγησε την επόμενη ημέρα ότι δηλητηρίασε τον γαμπρό της, βάζοντας γεωργικό φάρμακο στο φαγητό του. Μαζί της συνελήφθη και η κόρη της, Μαρία, για συνέργεια στην ανθρωποκτονία, καθώς ήταν αυτή που του πήγε τη δηλητηριασμένη φασολάδα στο χωράφι. Η 62χρονη ήταν η δεύτερη από τις τέσσερις γυναίκες που στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στη χώρα μας.
Ήταν 18 Οκτωβρίου 1960 όταν οι κάτοικοι του μικρού χωριού δίπλα στην λίμνη Τριχωνίδα αναστατώθηκαν από την είδηση του θανάτου του Χρήστο Πρεβέντζα. Ο 28χρονος αγρότης είχε πέσει ξαφνικά νεκρός στο χωράφι του, μπροστά στα μάτια της συζύγου του, με την οποία είχαν παντρευτεί από έρωτα, μόλις έξι μήνες νωρίτερα. Η γυναίκα ειδοποίησε έντρομη την Αστυνομία και έδειχνε απαρηγόρητη. Όμως οι γονείς του Χρήστου Πρεβέντζα, που ήξεραν ότι οι σχέσεις του ζευγαριού δεν ήταν οι καλύτερες το τελευταίο διάστημα, ήταν δύσπιστοι.
Το παιδί τους δούλευε στα χωράφια από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά η πεθερά του έβαζε συνεχώς λόγια στη Μαρία για τον «σώγαμπρο», όπως τον αποκαλούσε και ήταν φανερό ότι δεν τον ήθελε. Έτσι, ανέθεσαν την υπόθεση στον γιατρό κ. Λέλο, ο οποίος από την πρώτη στιγμή εξέφρασε υπόνοιες ότι ο θάνατός του ήταν ύποπτος. Μίλησε, μάλιστα, για συμπτώματα δηλητηρίασης. Οι αστυνομικοί έστειλαν τα σπλάχνα του θύματος στα αρμόδια εργαστήρια στην Αθήνα, ώστε να γίνει τοξικολογική εξέταση και κράτησαν τη δικογραφία ανοιχτή.
Το παιδί τους δούλευε στα χωράφια από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά η πεθερά του έβαζε συνεχώς λόγια στη Μαρία για τον «σώγαμπρο», όπως τον αποκαλούσε και ήταν φανερό ότι δεν τον ήθελε. Έτσι, ανέθεσαν την υπόθεση στον γιατρό κ. Λέλο, ο οποίος από την πρώτη στιγμή εξέφρασε υπόνοιες ότι ο θάνατός του ήταν ύποπτος. Μίλησε, μάλιστα, για συμπτώματα δηλητηρίασης. Οι αστυνομικοί έστειλαν τα σπλάχνα του θύματος στα αρμόδια εργαστήρια στην Αθήνα, ώστε να γίνει τοξικολογική εξέταση και κράτησαν τη δικογραφία ανοιχτή.
Στις 3 Δεκεμβρίου τα αποτελέσματα έφτασαν στις αρχές ασφαλείας της Αιτωλοακαρνανίας. Σύμφωνα με το πόρισμα, ο Χρήστος Πρεβέντζας είχε αφήσει την τελευταία του πνοή από ισχυρή δόση παραθείου. Το ίδιο πρωί έφτασαν στον Άγιο Ανδρέα αξιωματικοί της Χωροφυλακής από το Μεσολόγγι και ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας. Προσήγαγαν τη σύζυγο του θύματος και τους γονείς της, Αντώνη και Αλεξάνδρα και τους εξέτασαν εξαντλητικά επί ένα 24ωρο. Η 62χρονη γυναίκα «έσπασε» και ομολόγησε τελικώς ότι αυτή είχε ρίξει το δηλητήριο στο φαγητό του γαμπρού της, επειδή, όπως ισχυρίστηκε, «τους είχε αποξενώσει από το παιδί τους». Μάλιστα προσπάθησε να καλύψει την κόρη της, λέγοντας ότι δεν ήξερε τίποτα.
Το παραπεμπτικό βούλευμα οδηγούσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου την Αλεξάνδρα Μέρδη και την κόρη της, Μαρία, ενώ ο σύζυγός της αφέθηκε ελεύθερος, καθώς, όπως διαπιστώθηκε, είχε άγνοια και δεν είχε εμπλακεί στην δηλητηρίαση. Όπως αναφερόταν στο έγγραφο, η 62χρονη γυναίκα, εκτός από τις κακές σχέσεις με τον γαμπρό της, είχε και έναν επιπλέον λόγο να τον βγάλει απ’ τη μέση. Ζητούσε πίσω το σπίτι που του είχαν δώσει για προίκα, αλλά εκείνος είχε κόψει κάθε συζήτηση.
Η δίκη των δύο γυναικών έγινε το Μάιο του 1961 στο Κακουργιοδικείο Αμαλιάδας, το οποίο, μετά από τριήμερη ακροαματική διαδικασία, έκρινε ένοχη χωρίς κανένα ελαφρυντικό την 62χρονη γυναίκα, χαρακτηρίζοντας την πράξη της ιδιαιτέρως απεχθή και την καταδίκασε στην ποινή του θανάτου, ενώ αθώωσε την κόρη της, ξεσηκώνοντας «θύελλα» αντιδράσεων από τους συγγενείς του Χρήστου Πρεβέντζα. Ωστόσο η απόφαση για την 27χρονη Μαρία κηρύχθηκε πεπλανημένη και η υπόθεση παραπέμφθηκε να εκδικαστεί για δεύτερη φορά, στο Κακουργιοδικείο Πατρών. Μάνα και κόρη επέστρεψαν στη φυλακή. Η επανάληψη της δίκης ορίστηκε για τον Μάρτιο του 1962.
Η δίκη των δύο γυναικών έγινε το Μάιο του 1961 στο Κακουργιοδικείο Αμαλιάδας, το οποίο, μετά από τριήμερη ακροαματική διαδικασία, έκρινε ένοχη χωρίς κανένα ελαφρυντικό την 62χρονη γυναίκα, χαρακτηρίζοντας την πράξη της ιδιαιτέρως απεχθή και την καταδίκασε στην ποινή του θανάτου, ενώ αθώωσε την κόρη της, ξεσηκώνοντας «θύελλα» αντιδράσεων από τους συγγενείς του Χρήστου Πρεβέντζα. Ωστόσο η απόφαση για την 27χρονη Μαρία κηρύχθηκε πεπλανημένη και η υπόθεση παραπέμφθηκε να εκδικαστεί για δεύτερη φορά, στο Κακουργιοδικείο Πατρών. Μάνα και κόρη επέστρεψαν στη φυλακή. Η επανάληψη της δίκης ορίστηκε για τον Μάρτιο του 1962.
Ο εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή της και πράγματι το δικαστήριο την έκρινε ένοχη για συνέργεια σε ανθρωποκτονία και την καταδίκασε σε κάθειρξη 15 ετών, πενταετή στέρηση των πολιτικών της δικαιωμάτων και χρηματική ποινή ύψους 5.000 δραχμών ως ηθική ικανοποίηση των γονιών του συζύγου της. Στο σκεπτικό αναφερόταν ότι μάνα και κόρη συμφώνησαν από κοινού να βγάλουν απ’ τη μέση τον Χρήστο Πρεβέντζα με παραθείο στο φαγητό του. Η «πεθερά με το παραθείο», όπως χαρακτηρίστηκε, κατέθεσε αίτηση αναίρεσης της απόφασης στον Άρειο Πάγο, η οποία απορρίφθηκε τον Οκτώβριο του 1961. Στις 5.40 το πρωί της 4ης Σεπτεμβρίου 1962 εκτελέστηκε στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου στον Υμηττό.
Νίκος Τσέφλιος
