Ισλάμ και Παγκοσμιοποίηση: Απάντηση στον Ιωάννη Μάζη

Ο Ιωάννης Μάζης, ως «άξιος» συνεχιστής της οριενταλιστικής προπαγάνδας κατά του Ισλάμ, υπηρετεί το Ισλαμοφοβικό αφήγημα έτσι ώστε να εξυπηρετήσει την γεωπολιτική δεξαμενή σκέψη στην οποία ανήκει. Για τον Μάζη και τον κάθε Μάζη, το «καλό» Ισλάμ και οι «καλοί» Μουσουλμάνοι είναι αυτοί που   θα ακολουθήσουν το δυτικό πρότυπο σε όλα τα πεδία: οικονομικό, τεχνολογικό, κοινωνικό, ιδεολογικό πολιτικό και πολιτισμικό. Ειδάλλως, αν δεν το κάνουν, απειλούνται με τον χαρακτηρισμό του εξτρεμιστή, του απολίτιστου, του βάρβαρου κτλ

Πρόκειται για την γνωστή μεροληπτική ερμηνεία που υιοθέτει η Δύση απέναντι στο Ισλάμ και στους Μουσουλμάνους. Μια ερμηνεία που επηρεάζει και τον δυτικό ακαδημαϊκό χώρο και διάφορες επιστήμες στο πλαίσιο της ανάλυσης των πολιτισμών.

Τον Φεβρουάριο του 2019 αναρτήθηκε στο YouTube η ομιλία του Ιωάννη Μάζη με θέμα: «Η γεωπολιτική της παγκοσμιοποίησης και τον εθνικών ταυτοτήτων». Μια ομιλία (120 λεπτών περίπου) με πλούσια εθνικολαικιστική ρητορική και με αρκετή δόση Ισλαμοφοβίας. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα:

Ας απαντήσουμε με την σειρά στην αδαημοσύνη του Μάζη:

1) Εθνικό κράτος και Κυβερνήτες: Καμία Ισλαμική βιβλιογραφία, είτε στο τομέα της θεολογίας, της Σαρίας, είτε ακόμα και στις νομολογικές (φίκχ) επεξηγήσεις και ερμηνείες, πουθενά απολύτως, δεν βρίσκουμε εναντίωση στην έννοια του εθνικού κράτους. Για την ακρίβεια, όταν τα Ορθόδοξα Χαλιφάτα των Άμπου Μπάκρ, Όμαρ, Ουθμάν και Αλί  τερματίστηκαν και άρχισαν τα βασιλεία (όπως ακριβώς περιέγραψε και σε προφητικό χαντίθ ο Προφήτης Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم) με αποτέλεσμα οι Μουσουλμάνοι να διαχωριστούν γεωγραφικά έχοντας κράτη και κυβερνήτες. Μπορεί η διάσπαση αυτή να είναι κατακριτέα, με την έννοια ότι η Ούμμα οφείλει να είναι ενωμένη, παρολαυτα οι ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι Ουλεμά (λόγιοι) ουδέποτε εναντιώθηκαν στο εθνικό κράτος και στον Μουσουλμάνο κυβερνήτη. Τουναντίον, τόνιζαν ότι οι Μουσουλμάνοι, ακόμα και αν υπήρχε η γεωγραφική διάσπαση, οφείλουν να είναι υπάκουοι στον κυβερνήτη τους. Επίσης, ουδέποτε η έννοια του εθνικού κράτος, δεν θεωρήθηκε χαράμ (αμαρτία/απαγόρευση). Σαφώς και το ορθόδοξο Χαλιφάτο είναι το επιθυμητό σύστημα διακυβέρνησης που επιθυμούν οι πιστοί, όμως δεν είναι η προτεραιότητα μας ούτε το ανάγουμε σε δόγμα όπως κάνουν οι Χαριτζήτες εξτρεμιστές (ΙΣΙΣ, Αλ Κάιντα κτλ).

Και εδώ ακριβώς εντοπίζουμε το πρόβλημα του Μάζη. Η αναφορά περί εθνικών κρατών στο Ισλάμ, ότι δήθεν απαγορεύονται, απορρέει από την έκθεση του σε εξτρεμιστικές αναφορές των Χαριτζητών και όχι των ορθοδόξων Μουσουλμάνων. Σε αυτό το σημείο, είτε εντοπίζουμε την πονηρή σκοπιμότητα του Μάζη, να παρουσιάσει όλους τους Μουσουλμάνους ως εξτρεμιστές που αγνοούν την έννοια του κράτους, είτε την ελλιπέστατη έρευνα του επί του θέματος. Τρίτη εκδοχή δεν υπάρχει.

2) Το δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης, η πληθυσμιακή επέκταση των Μουσουλμάνων και οι αξίες του Διαφωτισμού. Στη συνέχεια ο Μάζης κάνει μια αόριστη αναφορά στο δημογραφικό πρόβλημα της Ευρώπης και την πληθυσμιακή επέκταση των Μουσουλμάνων, η οποία, όπως υπονοεί, αποτελεί απειλή για τον διαφωτισμό και τις ευρωπαϊκές αξίες. Ποιες είναι αυτές οι αξίες για τον Μάζη; Η ελευθερία της γυναίκας, στο να ντύνεται όπως θέλει, να κάνει ότι θέλει και άλλα παρόμοια.

Το θέμα της θέσης της γυναίκας στο Ισλάμ το έχουμε καλύψει λεπτομερειακά στην ομιλία μας με τίτλο: «Η θέση της γυναίκας στο Ισλάμ: Μύθοι και αλήθειες». Αλλά θα ήθελα να σχολιάσω μια ασυνέπεια και μια αντίφαση που παρατηρώ σε όλους αυτούς τους υποστηρικτές των δικαιωμάτων της γυναίκας και το παράδειγμα του Μάζη νομίζω είναι ιδανικό. Στην αρχή του βίντεο θα παρατηρήσετε τον Μάζη να κάνει αναφορά στον θεσμό της οικογένειας. Στο κύτταρο της κοινωνίας, όπως το αποκαλεί ο ίδιος. Ξέχασε όμως να μας πει τι σημαίνει οικογένεια και πως λειτουργεί. Μήπως οικογένεια σημαίνει η εργαζόμενη μητέρα που εγκαταλείπει τα παιδιά στην νταντά, φοβούμενη μην χάσει την καριέρα της, με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην βλέπουν και να μην βιώνουν, καθώς πρέπει, την έννοια της οικογενείας, που ξεκινά και τελειώνει με αυτό που λέμε «μητέρα»;

Το Ισλάμ σέβεται την γυναίκα και τις έχει δώσει τα δικαιώματα που τις αρμόζουν. Δικαιώματα αποκεκαλυμμένα από τον Ύψιστο και όχι καθορισμένα από ανθρώπινες λογικές. Λογικές που εξαπάτησαν την γυναίκα, να νομίζει ότι είναι ίση με τον άνδρα της, ενώ στην πραγματικότητα να είναι το θύμα μιας και την υποχρέωσαν στην εργασία και ταυτόχρονα στην ανατροφή των παιδιών. Της πούλησαν το παραμύθι της ισότητας με τον άνδρα της, ενώ στο αφεντικό της εταιρίας που εργάζεται βαράει προσοχή. Η οικογένεια όμως δεν είναι εταιρία; Δεν είναι οργανισμός; Δεν πρέπει να υπάρχει ιεραρχία στην οικογένεια; Δεν πρέπει να υπάρχει ο υπεύθυνος στυλοβάτης; Είναι οι λογικές αυτές που εξαπάτησαν την γυναίκα και την τράβηξαν μακριά από το σπίτι της έτσι ώστε η νέα τάξη πραγμάτων, αυτή που υποτίθεται πολεμάει ο Μάζης, να διαλύσει το θεσμό της οικογένειας, το κύτταρο της κοινωνίας όπως ομολόγει ο ίδιος ο Μάζης.

Όσον αφορά την ενδυμασία. Από πότε το ντυμένο είναι βάρβαρη πρακτική; Μήπως από τότε που η γύμνια ερμηνεύτηκε ως προοδευτική; Ο Μάζης, που στις αναλύσεις του νοιάζεται για τους Ελληνορθόδοξους και την παράδοση τους, που καμαρώνει για την πατρίδα του, να μας πει σε ποια παράδοση ανήκουν τα μπικίνι και οι μίνι φούστες; Να μας εξηγήσει ακόμα γιατί στις εκκλησιαστικές εικονογραφίες η ευλογημένη μητέρα του Ιησού παρουσιάζεται με μαντίλα (με Τζιλμπάμπ μάλιστα). Κατά τον Μάζη, μάλλον θα ήταν θύμα ξυλοδαρμού του Ιωσήφ, ως ένα «άβουλο πλάσμα, δίχως προσωπικότητα».

Όσον αφορά τον ξυλοδαρμό. Να μας πει, ως γνώστης των στατιστικών, γιατί στην πολιτισμένη «Ευρώπη του Διαφωτισμού» τα κρούσματα της ενδοοικογενειακής βίας και των ξυλοδαρμών σε γυναίκες είναι ασύγκριτα περισσότερα με σχέση τις «τριτοκοσμικές» χώρες; Διαβάζουμε από την «Καθημερινή»:

3) Το Ισλάμ βιώνει τον μεσαίωνα του; Σε κανένα σημείο της ιστορίας, μέχρι σήμερα, δεν βλέπουμε το Ισλάμ να γνωρίζει μεσαίωνα. Το Ισλάμ βιώνει κάτι το οποιο είχε προφητευτεί από τον ίδιο τον Προφήτη Μουχάμαντ صلى الله عليه وسلم: Την καθίζηση των Μουσουλμάνων (ως προς την τήρηση/γνώση του Ισλάμ) και την οργανωμένη στοχοποίηση από τους εχθρούς του. Η σημερινή αδυναμία των Μουσουλμάνων έγκειται στο γεγονός ότι απομακρυνθήκαν από το Ισλάμ και τις εντολές του. Το Ισλάμ και οι Μουσουλμάνοι εκτινάχτηκαν ως πολιτισμός επειδή ακριβώς αρχικά τηρούσαν τις επιταγές της πίστης τους. Όταν εγκατέλειψαν αυτήν την ευλογημένη προσκόλληση, στο Κοράνι και στην Σούννα, ήρθε και η κατηφορική πορεία.

4) Περί παγκοσμιοποίησης: Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό και αρνητικό. Ο κάθε λαός, ιδεολογία (πολιτική η φιλοσοφική), θρησκεία, κοσμοθεωρία, πολιτισμός, επιθυμεί την οικουμενικότητα. Επιθυμεί να διαδοθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Η παγκοσμιοποίηση του άλλου αποτελεί πάντα απειλή. Ο κόσμος όμως έτσι λειτουργεί από την αρχαιότητα. Βασίζεται στην διάδοση. Η Χριστιανική η Δυτική Παγκοσμιοποίηση λειτουργεί ενάντια στην Ισλαμική και το αντίθετο. Συνεπώς, δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη θρησκεία η μια ιδεολογία (κοσμοθεωρία κτλ) που να εξυπηρετεί την παγκοσμιοποίηση.

Εάν όμως με τον όρο παγκοσμιοποίηση εννοούμε το χρήμα, τον υλισμό, τον άδικο και εξοντωτικό οικονομικό ανταγωνισμό που στην ουσία πληγώνει τις κοινωνίες, και πάντα ο κερδισμένος είναι ο άδικος έναντι του αδικημένου, και αυτό γιατί πολλές φορές μπερδεύουμε σκόπιμα το δίκαιο του ισχυρού με την έννοια της δικαιοσύνης, και όλο αυτό προβάλλεται ως ιδανικός τρόπος ζωής, τότε αυτή η μορφή παγκοσμιοποίησης είναι εχθρός και εκμηδενίζει τα θετικά του φαινομένου. Αυτή την μορφή παγκοσμιοποίησης το Ισλάμ δεν την στηρίζει σε κανένα σημείο και με κανέναν τρόπο.