Ο κ. Γιάννης, που οδηγούσε το αυτοκίνητο, το οποίο προπορευόταν αυτού του 23χρονου Αλέξανδρου Ζαχαριά, δήλωσε στο Open: «Ήταν παλικάρι» – «Απέφυγε εμάς, σωθήκαμε εμείς και σκοτώθηκε το παιδί […] Έχω στενοχωρηθεί, λες και είναι δικό μου παιδί»
Η τραγωδία με τον Αλέξανδρο Ζαχαριά να χάνει τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα στον Άγιο Στέφανο, το απόγευμα της Τρίτης, συγκλονίζει το πανελλήνιο. Συγκινητική, ωστόσο, είναι η μαρτυρία του οδηγού του αυτοκινήτου που προπορευόταν αυτού που οδηγούσε ο 23χρονος, ο οποίος δίνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση-τροπή στο μοιραίο τροχαίο.
Ο κ. Γιάννης, ο οποίος οδηγούσε το αυτοκίνητο που προπορευόταν του αυτοκινήτου που οδηγούσε ο Αλέξανδρος Ζαχαριάς, μίλησε στην κάμερα του Open, λέγοντας χαρακτηριστικά πως ο 23χρονος Αλέξανδρος «σκοτώθηκε για να μην μας σκοτώσει»!
«Εγώ έχω να πω γι’ αυτό το παιδί, πιθανότατα φοβήθηκε μην με χτυπήσει, δηλαδή στην ουσία έχασε τη ζωή του, προσπαθώντας να μην χτυπήσει εμάς. Δηλαδή, μέσα μου είναι στενοχώρια μεγάλη, έσωσε εμένα και την πεθερά μου. Πιστεύω ότι, έτσι όπως ήτανε, ένα δέκατο να ήταν, δεν μπορώ να υπολογίσω το χρόνο, έτσι και μας χτυπούσε, θα ήμασταν κι εμείς νεκροί» αποκάλυψε, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Open.
«Είμαι ευγνώμων. Απέφυγε εμάς, σωθήκαμε εμείς και σκοτώθηκε το παιδί. Θεός σχωρέστον… Αυτό το παιδί έχασε τη ζωή του, ίσως γιατί πιθανότατα σκέφτηκε ότι μπορεί να χτυπήσει κι εμένα. Έχω στενοχωρηθεί, λες και είναι δικό μου παιδί» συμπλήρωσε ο κ. Γιάννης.
Ερωτηθείς τι θα έλεγε στην οικογένειά του, σημείωσε: «Ότι ο Αλέξανδρος Ζαχαριάς ήτανε παλικάρι. Ότι ήτανε παλικάρι».
Στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό μίλησε και ο οδηγός ενός τρίτου οχήματος, από το σημείο της τραγωδίας, τονίζοντας: «Ανεβαίνω την Τραπεζούντος και είναι να στρίψω, για να πάω στο μαγαζί της γυναίκας μου. Έχω βγάλει φλας και σιγά-σιγά, πολύ πιο μπροστά, για να στρίψω. Την ώρα που στρίβω και μπαίνω μέσα στο στενό στην Παύλου Μελά, ακούω ένα δυνατό θόρυβο, ένα μπαμ τρομερό. Σταματάω επί τόπου και βλέπω καρφωμένο ένα αυτοκίνητο πάνω σε ένα πεύκο. Έβγαζε βέβαια καπνούς από κάτω το αυτοκίνητο. Κοιτάζω μέσα βλέπω έναν άνθρωπο πεσμένο…».
Λυπάμαι για τα παλικάρια του Βακάκη και Ζαχαριά, έχω κι εγώ παιδιά και είμαι παππούς.
Μήπως κάποιοι άνθρωποι δεν πρέπει να οδηγούν;
Έχω συγγενή στην περιοχή και κάθε χειμώνα όταν βρίσκομαι στην Αθήνα τον επισκέπτομαι στον Άγιο Στέφανο.
Η περιοχή με πολλές μονοκατοικίες και άπειρους κάθετους δρόμους και στενά προς την κεντρική οδό.
Εκείνο που πρόσεξα και μου έκανε εντύπωση είναι η ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ οδική συμπεριφορά αυτών που περνούν από τη κεντρική οδό. Μεγάλες ταχύτητες σε μια στενή σχετικά κεντρική οδική αρτηρία, στροφή χωρίς τόξο, σταμάτημα στην μέση του δρόμου για να χαιρετήσουν κάποιο γνωστό. Μαζί με τα υπόλοιπα αμαρτήματα, κινητά, χωρίς ζώνη, οι μηχανόβιοι χωρίς κράνος και βέβαια τα ακριβά ΙΧ.
Όπως λέει και γράφει ο Ιαβέρης χρόνια τώρα, το εθνικό οδικό ολοκαύτωμα των Ελλήνων.