Καθώς λόγος πολύς γίνεται τελευταία για τις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, ευκαιρία μας δίνεται για αναφορά σε κάτι ακόμα σημαντικότερο για την Ορθοδοξία, τον δεσμό κλήρου και λαού – και μάλιστα μέσα από ένα συγκινητικό παράδειγμα: Τον πάνδημο αποχαιρετισμό μιας ενορίας σε έναν σπουδαίο, όσο και ταπεινό ιερέα.
Προ ημερών, παραμονή της ονομαστικής του εορτής, έγινε αγρυπνία και μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του πατρός Γαβριήλ Τσάφου στο εκκλησάκι του Αγ. Ανδρέα της ταλαιπωρήμενης γειτονιάς της πλατείας Αμερικής. Εκατοντάδες οι πιστοί που είχαν στριμωχθεί εντός αλλά και στο προαύλιο του ιερού χώρου για να τον τιμήσουν και να προσευχηθούν, άνθρωποι κάθε τάξης, φύλου και ηλικίας. Χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Βρυούλων Παντελεήμων σε μία κατανυκτική ατμόσφαιρα βαθιάς πίστης και δικαιολογημένης συγκίνησης. Ποιος ήταν, όμως ο πατέρας Γαβριήλ και γιατί αγαπήθηκε τόσο από το ποίμνιό του;
Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Τσάφος διορίσθηκε ιερέας στο εκκλησάκι μας του Αγίου Ανδρέα, της πλατείας Αμερικής το 1972. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της αριστοκρατικής τότε αθηναϊκής περιοχής θυμούνται πάντα το πλατύ χαμόγελό του και τα γεμάτα φως και καλοσύνη μάτια του που είχαν κατακτήσει το μικρό εκκλησίασμα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Δεν ήταν ο απόμακρος κληρικός. Ήταν ο ιερέας που αγκάλιασε το ποίμνιό του με αγάπη και το καθοδηγούσε με την γλυκιά αυστηρότητα που έχει ένας πατέρας προς τα παιδιά του. Κήρυττε την βαθιά του πίστη στον Χριστό μας και την σφράγιζε με το παράδειγμα της ζωής του.
Ταπεινότητα, τρυφερότητα και προσφορά ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του. Η Μικρασιατική του καταγωγή το καμάρι του. Και το εκκλησίασμα στο μικρό άγνωστο μέχρι τότε εκκλησάκι (και ας ήταν βυζαντινό μνημείο του 16 αιώνα και ας το είχε χτίσει η Αγία Φιλοθέη, και ας ήταν ο τόπος του μαρτυρίου της, και ας το είχε αγιογραφήσει ο Αιβαλιώτης Φώτης Κόντογλου με βοηθό τον Γιάννη Τσαρούχη…) ολοένα μεγάλωνε. Άνθρωποι κάθε ηλικίας έσπευδαν να τον ακούσουν και να βρουν καταφύγιο στον παρηγορητικό και ενθαρρυντικό του λόγο. Και κυρίως νέα παιδιά. Η φροντίδα του ανέδειξε πολλά ευλογημένα ζευγάρια, αλλά και ιερατικές και μοναχικές κλήσεις. Πάρα πολλοί ιερείς σε όλη την Ελλάδα είναι πνευματικά του παιδιά.
Κατά τη διάρκεια των 50 χρόνων της ιερατικής του διακονίας, το εκκλησάκι του Αγ. Ανδρέα αναδείχθηκε σε μεγάλο προσκύνημα με πλούσια ενοριακή δράση. Το έχουν ευλογήσει με την παρουσία τους σπουδαίοι Αρχιερείς της Ορθοδοξίας όπως ο Αναστάσιος Αλβανίας, ο Μπούλοβιτς Σερβίας, ο Σωτήριος Κορέας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και πολλοί άλλοι. Ο τελευταίος το 2013 τον ετίμησε με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού θρόνου.
Το 1993, μετά από πολύ κόπο, αγώνα και προσωπική εργασία και με την συμπαράσταση του ποιμνίου του, ίδρυσε το Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο «Παναγία των Βρυούλων» πολύ κοντά στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ. Το μοναστήρι ευλογήθηκε από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο οποίος αναγνώρισε και το Μετόχι του στο Μήλεσι Ωρωπού, στο οποίο διακονούν η Γερόντισσα Φιλοθέη και τέσσερις ακόμα μοναχές, πνευματικά τέκνα του Γαβριήλ.
Ο Γέροντας Γαβριήλ, ο αγαπημένος «Παππούλης» για όλους εμάς που ήμασταν κοντά του, έζησε τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, που η υγεία του ήταν πολύ ταλαιπωρημένη, παρ’ότι μόνον 72 ετών, στο Μετόχι του Μοναστηριού του στον Ωρωπό με την φροντίδα των αδελφών και των ιερέων τέκνων του. Κοιμήθηκε ειρηνικός και γαλήνιος τα ξημερώματα της 1ης Αυγούστου 2018.
Η επιγραφή στον τάφο του λέει: «Σπείροντες εν δάκρυσι, εν αγαλλιάσει θεριούσι» (Ψαλμ. 125).
Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε μας Παππούλη!
Τόνια Αγιοπετρίτου – Κωνσταντίνος Μπογδάνος
Πηγή: meaculpa.gr/
