Από την έναρξη της κρίσης το 2010 ως και αυτή τη στιγμή το προσωπικό των τραπεζών έχει μειωθεί κατά 1/3 μετά από απανωτά προγράμματα εθελούσιων εξόδων. Από τους 60.000 υπαλλήλους του 2010 σήμερα μιλάμε για 40.000 εργαζόμενους στις τράπεζες. Ωστόσο φαίνεται ότι παρά και την μείωση των υποκαταστημάτων το λειτουργικό κόστος παραμένει υψηλό και έτσι υπάρχουν, όπως όλα δείχνουν και σχέδια για μειώσεις μισθών.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι ενώ οι τράπεζες αυτή τη στιγμή έχουν προσωπικό μειωμένο κατά 20.000 σε σχέση με το 2010 και ενώ έχουν κλείσει 1.700 υποκαταστήματα το λειτουργικό κόστος παραμένει στα ύψη.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το “εύκολο” είναι να ρίξει κάποιος μια ματιά στη μισθοδοσία. Αυτό φαίνεται ότι γίνεται και έτσι προκύπτουν σχέδια περικοπών.
Έκαναν την εμφάνισή τους και τουλάχιστον περίεργα σχέδια, όπως αυτό που πρότεινε στους εργαζόμενους εθελοντική άδεια 12 ημερών τον μήνα χωρίς αποδοχές και εθελοντική μερική απασχόληση.
Το σχέδιο επέστρεψε πίσω ως απαράδεκτο από τον σύλλογο των εργαζόμενων, δείχνει ωστόσο ότι οι τράπεζες αναζητούν εναγωνίως τρόπο να μειώσουν τα έξοδά τους.
Το πρόβλημα για τις διοικήσεις είναι πως υπάρχουν τμήματα τα οποία δεν… βγαίνουν. Υπάρχει τεράστιος όγκος δουλειάς και ήδη δουλεύουν υπερωριακά.
Κάπως έτσι βλέπουν ότι πρέπει να μειώσουν το κόστος, αλλά δεν μπορούν μειώσουν το προσωπικό στα περισσότερα τμήματα.
Έτσι η κατάσταση που διαμορφώνεται μοιάζει με… μονόδρομο προς τις μειώσεις μισθών των υπαλλήλων.
Μάλιστα, φαίνεται ότι στις διοικήσεις επικρατεί η άποψη ότι οι μισθοί που λαμβάνουν οι εργαζόμενοί τους είναι υψηλοί.
Ταυτόχρονα θα τρέξει όμως και πρόγραμμα εθελούσιων εξόδων το οποίο σε βάθος τριετίας θα μειώσει το προσωπικό κατά 10.000 άτομα στο σύνολο των τραπεζών.
Θα προκύψει έτσι νέο πρόβλημα με προσωπικό.
Πως θα λυθεί το πρόβλημα αυτό;
Πολλοί εργαζόμενοι φοβούνται ότι η απάντηση θα είναι με υπερωρίες οι οποίες θα έχουν γίνει πιο φθηνές για τις διοικήσεις καθώς θα έχουν μειωθεί οι μισθοί, αλλά και με προσλήψεις εργαζομένων με μειωμένο ωράριο για την κάλυψη βασικών αναγκών.
