Φωτιά: Συγκλονίζουν τα όσα περιγράφει αστυνομικός που βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο Μάτι – Εκεί όπου δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη φονική πυρκαγιά – Πώς βίωσε την κόλαση – Τι είδε κατά την επιχείρηση στην περιοχή – Πώς σώθηκαν χιλιάδες άτομα από τον πύρινο εφιάλτη – Οι σκηνές με τα καμένα παιδιά που τον στοιχειώνουν
Με παγωμένη την ανάσα το πανελλήνιο παρακολουθεί τις δραματικές εξελίξεις στην τραγωδία με τις φονικές πυρκαγιές στην ανατολική Αττική. Την ώρα που ανεβαίνει ο αριθμός των νεκρών νέα στοιχεία έρχονται να συγκλονίσουν ακόμη περισσότερο.
«Δεκάδες οδηγοί ούρλιαζαν και μάς έριχναν κατάρες»
«Ζήσαμε την κόλαση. Όταν έκλεισα τη Λ. Μαραθώνος με τη μηχανή, δεκάδες οδηγοί μάς έριχναν κατάρες, ουρλιάζοντας και φωνάζοντας προς εμάς. Ήθελαν να πάνε στο Μάτι και στον Βουτζά για να σώσουν τις περιουσίες τους. Δεν πίστευε κανείς τους ότι η φωτιά θα περάσει τη Μαραθώνος. Με όλη τη δύναμη της ψυχής μου τους έλεγα ότι δεν μπορώ να τους αφήσω να περάσουν. Ότι μαίνεται ανεξέλεγκτη η φωτιά».
Αυτά είναι μερικά από τα συγκλονιστικά λόγια του Σταύρου Τσιροζίδη, ενός από τους αστυνομικούς που βρέθηκαν στο Μάτι από την πρώτη στιγμή και έσωσαν εκατοντάδες ανθρώπους από τη φονική πύρινη λαίλαπα.
Υπολογίζεται ότι οι άνδρες της Τροχαίας και άλλων υπηρεσιών έσωσαν, εκτρέποντας την κυκλοφορία, τουλάχιστον 1.200 ανθρώπους, οι οποίοι επέβαιναν σε εκατοντάδες οχήματα.
Μιλώντας στην εφημερίδα «Έθνος» ο κ. Τσιροζίδης περιέγραψε όλα όσα έζησε από τη στιγμή που έφτασε στο Μάτι το μοιραίο απόγευμα της 23ης Ιουλίου, μέχρι και τις 03:00 το πρωί της επόμενης ημέρας, όταν η πύρινη λαίλαπα είχε τελειώσει.
Τις ημέρες που ακολούθησαν δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Όπως λέει, έκλεινε τα μάτια του και έβλεπε λιωμένα και άψυχα κορμιά.
«Στο Μάτι έφτασα περίπου στις 18:05. Ο διοικητής μου ήταν ήδη εκεί. Πήρα εντολή να κάνω εκτροπή της κυκλοφορίας στη Μαραθώνος για να μπορούν να κάνουν τα αυτοκίνητα αναστροφή προς την Αθήνα και να μην πάνε προς τη φωτιά που εκείνη την ώρα ήταν στο Βουτζά.
Όταν κλείσαμε το ρεύμα της Μαραθώνος και στη συνέχεια τη Φλέμιγκ επικράτησε πανικός. Οδηγοί ζητούσαν να τους αφήσουμε να πάνε στο Μάτι και στον Βουτζά. Μας ζητούσαν να πάνε στις επικίνδυνες ζώνες, που λίγο μετά κάηκαν. Ήθελαν να σώσουν τις ότι μπορούσαν.
Ένας με χτύπησε με τον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου του. Υπήρχαν οδηγοί που δεν έφευγαν με τίποτα».
«Την ίδια ώρα βγάζαμε τα αυτοκίνητα που ήταν στο Μάτι και το Βουτζά. Τους κατευθύναμε προκειμένου να βγαίνουν από το Μάτι και αντί να κάνουν δεξιά, να στρίβουν αριστερά προς Αθήνα. Έτσι εγκλωβίστηκαν τουλάχιστον 600 οχήματα, ενώ άλλα τόσα θα έμπαιναν στην περιοχή αν δεν τα εμποδίζαμε. Οι άνθρωποι αυτοί σώθηκαν.
Ο ίδιος πανικός επικρατούσε στο λιμάνι της Ραφήνας. Ερχόταν με τα καράβια κόσμος από διακοπές και είχε άγνοια για το τι συνέβαινε.
Περίπου στις 18:25 ενημερωθήκαμε ότι η φωτιά περνάει τη Μαραθώνος. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και με τον αέρα να φυσάει σαν να ήταν χειμώνας».
Οι δραματικές ώρες στο Μάτι
Στη συνέχεια ο αστυνομικός μπήκε μαζί με τον διοικητή του στον τόπο, όπου λίγη ώρα αργότερα βρήκαν τραγικό θάνατο δεκάδες άνθρωποι:
«Μπήκαμε στο Μάτι. Διώχναμε κόσμο από την πλατεία και από τα στενά της Εθνικής Αντιστάσεως. »Φύγετε να σωθείτε» τους λέγαμε. Οι σκηνές ήταν δραματικές. Άλλοι μας άκουγαν και έφευγαν να σωθούν από την κατεύθυνση που τους λέγαμε και άλλοι δεν μας άκουγαν. Υπήρχε κόσμος που ήθελε να ανέβει στο Κόκκινο Λιμανάκι, δηλαδή σε τελείως λάθος κατεύθυνση».
Η φωτιά τελικά έφτασε στο Μάτι και το έκανε στάχτη.
«Ο κόσμος πήγε προς τη θάλασσα για να σωθεί αλλά κάηκε»
Τα όσα λέει ο κ. Τσιροζίδης είναι σοκαριστικά: «Φτάσαμε σε απόσταση 50 μέτρων από το μοιραίο χωράφι. Όλα γύρω μας ήταν καμένα. Δεξιά, αριστερά, βλέπαμε καμένες κολώνες της ΔΕΗ, καλώδια να φλέγονται, καμένα σπίτια και αυτοκίνητα. Δυστυχώς, σχεδόν όλα τα καμένα αυτοκίνητα που αντικρίσαμε στην περιοχή είχαν πρόσωπο προς το Κόκκινο Λιμανάκι. Ο κόσμος ήθελε να πάει προς τη θάλασσα για να σωθεί και κάηκε» ανέφερε.
Έβλεπες απανθρακωμένα παιδιά
«Στις 21:15 φτάσαμε στην πλατεία. Εκεί μας ενημέρωσαν πολίτες ότι λίγο μετά το κάμπινγκ υπάρχει ένα άτομο νεκρό. Πράγματι βρήκαμε άνδρα που είχε πεθάνει από ασφυξία. Τα ρούχα του είχαν καεί λίγο. Κατόπιν κατεβήκαμε στην Ποσειδώνος. Σταματήσαμε σε ένα ξενοδοχείο. Στην παραλία υπήρχε ένα απανθρακωμένο πτώμα. Αφήσαμε τη μηχανή και αρχίσαμε να ψάχνουμε για εγκλωβισμένους. Με το φακό φτάσαμε στο δρόμο όπου είχαν εγκλωβιστεί πολλά αυτοκίνητα με κόσμο. Είμαι 18 χρόνια στην Αστυνομία, έχω δει πολλούς διαμελισμένους ανθρώπους σε τροχαία, αλλά αυτή η εικόνα πραγματικά δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία. Άνθρωποι μικροί και μεγάλοι, απανθρακωμένοι. Καταλάβαινες ότι κάποιοι από αυτούς ήταν μικρά παιδιά και δεν μπορούσες να το πιστέψεις».
«Άνθρωποι έλιωσαν από τις υψηλές θερμοκρασίες»
Οι θερμοκρασίες ήταν τέτοιες που έλιωσαν οι ζάντες αλουμινίου των αυτοκινήτων: «Υπήρχαν άνθρωποι που δεν πέθαναν από τις φλόγες, αλλά από τη θερμοκρασία. Έλιωσαν. Σκεφτείτε ότι είδα ζάντες, οι οποίες έχουν και τιτάνιο, να έχουν λιώσει και να έχουν πάρει υγρή μορφή. Διανοείστε το ανθρώπινο σώμα τι γίνεται σε αυτές τις θερμοκρασίες. Το αλουμίνιο λιώνει περίπου στους 600 βαθμούς» είπε ο κ. Τσιροζίδης.
Δείτε ΕΔΩ τις δραματικές εξελίξεις για τις φονικές πυρκαγιές στην ανατολική Αττική
newsbomb.gr/
Περιγραφή-σοκ από το Μάτι: Το μωρό που ξεψύχησε, το κορίτσι που τσίριξε
Μπορεί να έχει περάσει πάνω από μία εβδομάδα από την εθνική τραγωδία στο Μάτι, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις εικόνες από τις φονικές πυρκαγιές.
Και μέσα από την τραγωδία οι ιστορίες που βγαίνουν στην επιφάνεια, καταδεικνύουν το δράμα που έζησαν εκατοντάδες οικογένειες στην προσπάθεια τους να σωθούν. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι όχι. Και κάθε μέρα η μαύρη λίστα των νεκρών ανεβαίνει…
Η Κατερίνα Σγούρα επέζησε από όσα έγιναν στο Μάτι και μίλησε στον ΣΚΑΪ για τις δραματικές στιγμές. «Οι φλόγες ήταν θεριά στο σπίτι. Τότε ουρλιάζω ‘’φεύγουμε τώρα!’’» ξεκινά στην περιγραφή της για το απόγευμα της Δευτέρας 23 Ιουλίου.
Είχε πάει στο σπίτι του πατέρα της στις 18:25. Ο πατέρας της γνώριζε για την φωτιά στο Νέο Βουτζά, αλλά δεν μπορούσε να περιμένει ότι θα πάει στο Μάτι τόσο γρήγορα.
Και συνεχίζει «7 παρά 20 πέσαμε στο νερό. Ο ήλιος ήταν ψηλά, αλλά ήταν νύχτα για εμάς. Μπήκαμε στη θάλασσα μέχρι το νερό. Βάζαμε μέχρι και το κεφάλι μέσα, γιατί πεταγόντουσαν καυτά κουκουνάρια πάνω μας. Σαν πυροτεχνήματα ήταν… Ένας κύριος δίπλα μου κρατούσε το μωρό, το οποίο τελικά έχασε την ζωή του. Είχαν καεί τα ποδαράκια του. Μια κοπέλα δίπλα η Μαργαρίτα υπέφερε, μου είπαν να μην την ακουμπήσω, είχε καμένη πλάτη τελείως.
Ενα κοριτσάκι, η Δωροθέα, έλεγε συνεχώς στη μαμά της δεν μπορώ να πάρω ανάσα ‘’Μαμά να φύγουμε, δεν μπορώ να ανασάνω’’ Είναι πια νύχτα και από μακριά ακούω μια φωνή, ‘’Δωροθέα!’’ Ο μπαμπάς της ήταν! Η μικρή τσιρίζει ‘’μπαμπά!’’ Η επανένωση της οικογένειας, τους είχε ξεγραμμένους θεωρώ. Μέσα στην κόλαση έγινε ένα θαύμα.
Για όσους έφυγαν θέλω να πω να βγουν στο φως και να βρουν το δρόμο τους. Για όσους έμειναν πίσω, να βρουν την γαλήνη στην ψυχή τους κάποια στιγμή».
