Συγκλονίζει η 22χρονη παιδοκτόνος: Δεν ήθελα να το σκοτώσω – Θα το έδινα για υιοθεσία

1
1228

Συγκλονίζει η 22χρονη παιδοκτόνος: Δεν ήθελα να το σκοτώσω – Θα το έδινα για υιοθεσία

Συγκλονίζει η 22χρονη παιδοκτόνος: Δεν ήθελα να το σκοτώσω - Θα το έδινα για υιοθεσία

Τι αναφέρει στο υπόμνημά της η νεαρή που πέταξε το παιδί της στον ακάλυπτο – Οι δραματικές ώρες της γέννας, οι κάκιστες σχέσεις με τους γονείς και η αδιαφορία του πατέρα του παιδιού

Ανατριχίλα προκαλούν οι αποκαλύψεις της 22χρονης κοπέλας – Πώς αποφάσισε να σκοτώσει το νεογέννητο παιδί της

 

Τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να πετάξει στο φωταγωγό το μόλις λίγων ωρών βρέφος της, παρά το γεγονός ότι επιθυμούσε – όπως είπε – να το φέρει στη ζωή, εξηγεί στο υπόμνημά της η 22χρονη από τη Νέα Σμύρνη που κατηγορείται για παιδοκτονία.

Η κοπέλα επικαλείται το αίσθημα του φόβου που την ώθησε στη συγκεκριμένη ενέργεια αλλά και τις κακές σχέσεις τόσο με τους γονείς της όσο και με τον πατέρα του παιδιού όταν αυτός πληροφορήθηκε την εγκυμοσύνη.

«Όταν το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό αρχικώς αισθάνθηκα υπέροχα και τόσο όμορφα. Αμέσως απευθύνθηκα στον Δ., φυσικό πατέρα του κυοφορούμενου, ωστόσο μόλις του ανακοίνωσα το γεγονός εκείνος έκλεισε το τηλέφωνο και δεν απάντησε έκτοτε σε καμία από τις κλήσεις μου», αναφέρει η 22χρονη συμπληρώνοντας ότι στόχος της ήταν να γεννήσει σε δημόσιο νοσοκομείο καθώς δεν διέθετε χρήματα και στη συνέχεια να δώσει το παιδί για υιοθεσία.

Περιγράφοντας τη διαδικασία του τοκετού αναφέρει ότι «παρόλο που είχε έντονους πόνους είχε και τον φόβο μην την ακούσει κανείς καθώς φώναζε». Εξηγεί επίσης ότι «το μωρό γλίστρησε στη μπανιέρα και έτσι κόπηκε ο ομφάλιος λώρος».

«Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω, άνοιξα το παράθυρο και άφησα το μωρό να πέσει πάνω σε ένα δίχτυ που γνώριζα ότι υπήρχε στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας, ήμουν απολύτως σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα το μωρό μου». Ωστόσο τελικά, «την επόμενη ημέρα γειτόνισσα ήρθε στο σπίτι και ανέφερε ότι είχε βρει στον ακάλυπτο το μωρό. Κάλεσαν την αστυνομία… ο φόβος με απέτρεψε από το να αναφέρω τι είχε συμβεί».

Αναλυτικά το υπόμνημα της 22χρονης:

«Οι τελευταίοι μήνες της ζωής μου υπήρξαν για την ιδιοσυγκρασία μου και την υπόστασή μου ιδιαίτερα επίπονοι. Βρέθηκα εντός μίας καταστάσεως, στην οποία ουδείς άνθρωπος θα επιθυμούσε να βρεθεί. Το χαρμόσυνο γεγονός μιας εγκυμοσύνης, δυστυχώς, για τη δική μου οικογένεια δεν θα αποτελούσε τέτοιο, αλλά μία πηγή φόβου και τρόμου απέναντι πρώτον, στις συνέπειες που θα προέκυπταν από την ανακοίνωσή του και, κατά δεύτερον, στην ζωή του κυοφορούμενου μωρού, καθώς, η επιτακτική επιθυμία της μητέρας μου θα ήταν,σίγουρα, να το «ρίξω». Φοβόμουν, συνεπώς, ακόμα και να μιλήσω στην ίδια μου τη μητέρα, διότι ήμουν βεβαία πως θα νευριάσει μαζί μου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μητέρα της κάθε εγκυμονούσας είναι στήριγμα, στη δική μου περίπτωση πίστευα ότι ήταν πηγή φόβου, όπως προείπα, για τις προκληθησόμενες συνέπειες. Ο φόβος μου αυτός καθοδήγησε, για όλο το χρονικό διάστημα της μοναχικής μου εγκυμοσύνης, την ερμητική σιωπή μου.

Είμαι μία γυναίκα σε ιδιαίτερα νεαρή ηλικία (δεν έχω συμπληρώσει τα 22 έτη ζωής). Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, στο σπίτι της οδού Πριγκηποννήσων, όπου συνεχίζω να διαμένω με τη μητέρα μου. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν ακόμη σε πολύ μικρή ηλικία. Δυστυχώς, με τον πατέρα μου, ο οποίος διαμένει στο Παλαιό Φάληρο, δεν έχω καμία απολύτως επαφή. Ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να είναι ένα στήριγμα, αφ’ ης στιγμής είχα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα στη σχέση μου με τη μητέρα μου. Βάσει της επιλογής τους να διαταραχθούν οι σχέσεις τους μεταξύ τους, αυτό είχε ως συνέπεια και τη διαταραχή των σχέσεών του μαζί μου. Ίσως, στην περίπτωσή μου βρίσκει πρακτική εφαρμογή η σοφή λαϊκή ρήση περί αμαρτιών των γονέων που παιδεύουν τα τέκνα τους. Συνεπώς, άλλο ένα κοντινό μου πρόσωπο και μάλιστα σε πρώτου βαθμού συγγένεια, δεν θα μπορούσε να με βοηθήσει ούτε να είναι ο άνθρωπος στον οποίο θα μπορούσα να αποταθώ.

Το έτος 2015 πέτυχα την είσοδό μου στη Σχολή Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας, που εδρεύει στην πόλη της Καλαμάτας. Προκειμένου να δύναμαι να παρακολουθώ τα μαθήματα της ως άνω σχολής, μίσθωσα ένα διαμέρισμα στην Καλαμάτα, όπου και διέμενα το μεγαλύτερο διάστημα του έτους.

Επειδή στην συγκεκριμένη σχολή πλέον έδινα μόνο μαθήματα αποφάσισα την οριστική επιστροφή μου στην Αθήνα, στο σπίτι μου, τον Σεπτέμβριο του 2017, και παράλληλα την εγγραφή μου σε ιδιωτικό ΙΕΚ (ΑΚΜΗ).

Λίγο καιρό πριν την αποχώρησή μου από την Καλαμάτα, περίπου τρεις μήνες, μέσω κοινής παρέας, γνωρίστηκα με τον Δ.Ρ με τον οποίο συνήψα ερωτικό δεσμό. Τελευταία φορά τον είδα δια ζώσης κατά την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου του 2017, την περίοδο που ήμουν στην Καλαμάτα, προκειμένου να τακτοποιήσω τα ζητήματα της μετακόμισής μου. Συνέχισα να επικοινωνώ με τον Δημήτρη ενώ είχα επιστρέψει στην Αθήνα, ο ρυθμός όμως της επικοινωνίας μας έβαινε μειούμενος.

Προϊόντος του χρόνου, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου – αρχές Οκτωβρίου 2017, διαπίστωσα καθυστέρηση στον έμμηνο κύκλο μου, γεγονός που με θορύβησε και με οδήγησε στον έλεγχο πιθανότητας εγκυμοσύνης. Το τεστ εγκυμοσύνης βγήκε θετικό. Αρχικώς αισθάνθηκα υπέροχα και τόσο όμορφα. Αμέσως απευθύνθηκα στον Δ., φυσικό πατέρα του κυοφορούμενου, καθώς ήμουν σε θέση με πάσα βεβαιότητα να προσδιορίσω τον πατέρα αυτού, βεβαιότητα που αντλείται από δύο γεγονότα: Πρώτον, ήταν ο μοναδικός με τον οποίο διατηρούσα ερωτικό δεσμό και δεύτερον, κατά τις συνευρέσεις μας δεν κάναμε χρήση αντισυλληπτικών μεθόδων.

Λόγω και της εμφανίσεως μου στην προσπάθεια μου να διατηρήσω τον σύντροφό μου είχα αποδεχθεί την επιθυμία του για μια πιο ελεύθερη σεξουαλική επαφή, όπως μου ζήταγε επίμονα. Κατά την τελευταία, δε, συνεύρεσή μας εκσπερμάτισε εντός του κόλπου μου. Τον κάλεσα τηλεφωνικώς λοιπόν και μόλις του ανακοίνωσα το γεγονός, μου έκλεισε το τηλέφωνο! Προσπάθησα πλείστες φορές να επικοινωνήσω μαζί του, όμως καμία δεν εστέφθη από επιτυχία. Ο Δ. δεν απάντησε σε καμία από τις κλήσεις μου.

Στην συνέχεια προσπάθησα να βρω στήριγμα στην κολλητή μου φίλη. Εκμυστηρεύτηκα αυτή την απόφαση αλλά δυστυχώς είχα περίπου την ίδια αντιμετώπιση. Ομολογούμενος η άρνηση τόσο του συντρόφου μου όσο και της κολλητής μου φίλης με στεναχώρησαν και με ανάγκασαν να προχωρήσω μόνη μου στην διαδικασία. Το παιδί που θα γεννούσα το ήθελα καθώς ήταν ο καρπός του έρωτά μου. Έλαβα λοιπόν την απόφαση να κρατήσω.

Πράγματι, κατάφερα όλο αυτό το διάστημα να αποκρύψω επιτυχώς από τη μητέρα μου και κάθε άλλον την κυοφορία. Ανέμενα δε τη γέννηση του παιδιού μου, βάσει δικών μου υπολογισμών, καθώς δεν είχα χρήματα να επισκεφθώ γυναικολόγο, περί τον Μάιο.

Μόνη απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα και χωρίς κανένα στήριγμα αποφάσισα να κυοφορήσω το έμβρυο και στη συνέχεια, αφού γεννηθεί να το δώσω προς υιοθεσία, σε κάποια οικογένεια που θα μπορούσε να εγγυηθεί την ομαλή ανατροφή του. Θα επιχειρούσα λοιπόν να αποκρύψω την εγκυμοσύνη για τους υπόλοιπους μήνες, πράγμα που θεώρησα εύκολο, δεδομένου ότι με την μητέρα μου, αν και διαμένουμε στην ίδια οικία δε βρισκόμαστε ιδιαιτέρως συχνά. Περαιτέρω, δεν θα ήταν δύσκολο να αποκρυβεί κάποια σωματική μου μετάλλαξη, καθώς τυγχάνω ευτραφής και με την κατάλληλη ενδυματολογική επιλογή (ήτοι φαρδιά ρούχα), θα μπορούσα να περάσω απαρατήρητη, όπως και τελικά επέτυχα.

Είχα δε λάβει την απόφαση να γεννήσω σε Δημόσιο νοσοκομείο, καθώς δεν ήμουν ικανή να αναλάβω το κόστος μιας ιδιωτικής κλινικής. Την ως άνω απόφαση δεν ετόλμησα ποτέ να ανακοινώσω στη μητέρα μου, ούσα σίγουρη πως θα με απέτρεπε από την κυοφορία και θα με προέτρεπε στην άμβλωση.

Η ενημέρωση μου σε θέματα εγκυμοσύνης γίνονταν από το διαδίκτυο. Δυστυχώς δεν μπορούσα να επισκέπτομαι ιατρό για τους παραπάνω λόγους, ενώ ουδέποτε έλαβα τα κατάλληλα φάρμακα για την περίοδο αυτή.

Την Παρασκευή, 20 Απριλίου 2018 ξύπνησα τη συνήθη ώρα, προκειμένου να πάω στη Σχολή μου. Η μητέρα μου έλειπε από το σπίτι, όπως και κάθε εργάσιμη ημέρα, καθώς εργάζεται σε τράπεζα στο Παλαιό Φάληρο και συνήθως αποχωρεί από την οικία μας κατά τις 6.30 και επιστρέφει κατά τις 15.30.

Κατευθυνόμενη προς τη σχολή μου, αισθάνθηκα αδιαθεσία και σύντομα έντονο κοιλιακό άλγος. Επέστρεψα γρήγορα στο σπίτι μου, θεωρώντας πως χρειαζόμουν ξεκούραση. Ωστόσο, οι πόνοι γίνονταν διαρκώς εντονότεροι.

Συνειδητοποίησα ότι είχε φτάσει η ώρα της γέννας. Δεν είχα χρήματα όμως για να πάω σε κάποιο νοσοκομείο ενώ για πρώτη φορά αισθάνθηκα Φόβο. Επέστρεψα στην οικία μου. Οι έντονοι πόνοι είχαν επιφέρει εφίδρωση. Μπήκα στο μπάνιο για ένα ντους. Εκείνη την ώρα επέστρεψε η μητέρα μου η οποία αφού κατάλαβε ότι ήμουν στο μπάνιο, μου φώναξε για να μου πει ότι θα πάει στη γιαγιά μου (μητέρα της) και ότι θα επέστρεφε προσεχώς για να πάμε σε κάποιες δουλειές που είχαμε. Έζησα τον απόλυτο πανικό εκείνη τη στιγμή. Ο χρόνος μου τελείωνε.

Της απευθύνθηκα λέγοντάς της απλώς «εντάξει», κι εκείνη αποχώρησε. Κατά τη διάρκεια που στεκόμουν όρθια μέσα στο μπάνιο ένιωσα ότι το μωρό «κατεβαίνει». Είδα το κεφάλι του παιδιού και, ενστικτωδώς, «έσπρωχνα» προκειμένου να βγει. Λόγω εντονότατων πόνων, φώναζα, όμως δεν με άκουσε κανείς, πιθανότατα γιατί οι υπόλοιποι ένοικοι, τις συγκεκριμένες ώρες, βρίσκονται στην εργασία τους, ενώ στο διπλανό διαμέρισμα διαμένει μια ηλικιωμένη κυρία, μειωμένης ακοής. Δηλαδή ενώ γεννούσα, ενώ είχα αφόρητους πόνους, ενώ δεν γνώριζα τι πρέπει να κάνω, ενώ έβλεπα το κεφαλάκι του μωρού, είχαν παράλληλα το φόβο μη τυχόν και με ακούσει κανείς. 

Πράγματι, μετά από έντονες προσπάθειες και φρικτούς πόνους, το παιδί βγήκε, μου γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου και έπεσε στην μπανιέρα. Κόπηκε με αυτόν τον τρόπο και ο ομφάλιος λώρος. Το σήκωσα από τη μπανιέρα και διαπίστωσα ότι αναπνέει αχνά, με δυσκολία. Ωστόσο, δεν έκλαψε καθόλου. Είχα μάθει από την ενημέρωση μου στο διαδίκτυο ότι το μωρό μόλις γεννηθεί πρέπει να κλάψει.

Το μπάνιο είχε πλημμυρίσει με αίματα. Από στιγμή σε στιγμή θα επέστρεφε η μητέρα μου. Σε κατάσταση πανικού και έντρομη, έκοψα με ψαλίδι το τμήμα του ομφάλιου λώρου που κρεμόταν από εμένα. Δεν ήξερα όμως ότι έπρεπε να δεθεί και η αιμορραγία συνεχίστηκε. Όσο γρηγορότερα μπορούσα έπλυνα το μωρό και ξεπλύθηκα και η ίδια από τα αίματα. Βγήκα από το μπάνιο και πήγα στο δωμάτιό μου με το μωρό.

Δεν θα αργούσε η επιστροφή της μητέρας μου. Δεν ήξερα τι θα έπρεπε πλέον να κάνω. Άνοιξα το παράθυρο και την μπαλκονόπορτα του δωματίου μου και άφησα το μωρό να πέσει επάνω σε ένα δίχτυ, που γνώριζα ότι υπάρχει ακριβώς από κάτω στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μου, ενώ ήμουνα απόλυτα σίγουρη ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα το μωρό μου.

Μάζεψα όσο ταχύτερα μπορούσα τις πετσέτες που είχαν αίμα, καθώς και τον πλακούντα, τα έβαλα σε μια σακούλα και κατέβηκα να τα πετάξω στον κάδο απορριμμάτων που βρίσκεται απέναντι από την πολυκατοικία. Επέστρεψα στο σπίτι και πριν προλάβω να ξεπλύνω το αίμα που είχε απομείνει στο μπάνιο, είχε γυρίσει η μητέρα μου. Στη θέα του αίματος με ρώτησε τι είχε συμβεί και της αποκρίθηκα ότι είχα περίοδο, δικαιολογία που δεν έγινε άμεσα πιστευτή καθώς η ποσότητα του αίματος ήταν μεγάλη, ωστόσο ενέμεινα σε αυτήν.

Καθάρισα με χαρτί υγείας το αίμα και απέρριψα στον οικιακό κάδο τα συγκεκριμένα ματωμένα χαρτιά, τα οποία απέρριψε η μητέρα μου στον κάδο που βρίσκεται απέναντι από την πολυκατοικία την επόμενη ημέρα. Δυστυχώς αρκετά συχνά επισκεπτόμουνα την τουαλέτα καθώς έχανα μεγάλες ποσότητες αίματος.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα ανέμενα καρτερικά την στιγμή που θα αποχωρούσε η μητέρα μου, είτε για κάποια δουλειά, είτε για ψώνια ώστε να πάρω το παιδί μου και να πάμε σε ένα νοσοκομείο.

Το Σάββατο, 21 Απριλίου, η από τον ισόγειο όροφο γειτόνισσα, ήρθε στο σπίτι μου και είπε στη μητέρα μου πως στο δίχτυ που βρίσκεται στον ακάλυπτο χώρο, φαίνεται να κείται κάτι σαν μωρό. Βγήκαν από το δωμάτιό μου να το δουν, όμως επειδή δεν ήταν ευδιάκριτο κατέβηκαν στο ισόγειο όπου και διαπίστωσαν πράγματι περί τίνος επρόκειτο. Αμέσως κάλεσαν την αστυνομία. Δεν ανέφερα τίποτα ούτε στους αστυνομικούς ούτε στη μητέρα μου, η οποία με ρώτησε επί τούτω εκ νέου, προφανώς ενθυμούμενη το περιστατικό της προηγούμενης ημέρας. Ο φόβος ο οποίος είχε πλέον αναμιχθεί με ντροπή, με απέτρεψε από το να της αναφέρω τι είχε συμβεί.

Άπαντα τα ανωτέρω αποδεικνύουν ότι πρόκειται για την συμπεριφορά και τις πράξεις ενός παιδιού ανίκανου να αντιδράσει με λογική και σύνεση. Ενός παιδιού που τρόμαξε μπροστά στον αναλογισμό των συνεπειών της γέννησης ενός τέκνου. Και μόλις εμφιλοχώρησε ο φόβος, δεν τέθηκε σε εφαρμογή κάποιο παιδοκτόνο σχέδιο, αντιθέτως, τέθηκε σε εφαρμογή η προσπάθεια διάσωσης του παιδιού μου. Η όλη αυτή, όμως, τραγική κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει δεν επέτρεψε την αντιμετώπιση διά της λογικής των επιγενομένων καταστάσεων.

Είναι προφανές ότι δεν θα πρέπει να αξιολογηθεί η συμπεριφορά μου υπό οιοδήποτε έτερο πρίσμα, πλην εκείνου του μειωμένου καταλογισμού, επί του οποίου ο νομοθέτης, η θεωρία και η νομολογία των Δικαστηρίων μας έχουν επιφυλάξει εκτεταμένες αναλύσεις, οι οποίες είναι προφανές ότι συνηγορούν στην απόλυτη ταύτιση με την περίπτωσή μου. Είναι δεδομένο ότι πλείστες όσες αποφάσεις των Δικαστηρίων μας έχουν προσδώσει στη συμπεριφορά μου αυτή την αιτιολόγηση της επιλοχίου καταθλίψεως, η οποία στην περίπτωσή μου επιρρωνύεται από άπαντα τα ανωτέρω διαλαμβανόμενα πραγματικά περιστατικά σχετικά με την σχέση μου με τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον κοινωνικό μου περίγυρο, αλλά και, τελικά, τον φυσικό πατέρα του αδικοχαμένου παιδιού μου.

Υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών

Ευρίσκομαι στην ηλικία των 22 ετών, διαβιώ στη Νέα Σμύρνη, επί της οδού Πριγκηποννήσων, αριθμός 5. Ουδέποτε έχω απασχολήσει τις Αρχές για οιοδήποτε αδίκημα και το ποινικό μου μητρώο είναι λευκό. Τυχόν προσωρινή μου κράτηση, ή επιβολή εγγυοδοσίας είναι δεδομένο ότι θα εξοντώσει τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου.

Είναι απολύτως δεδομένο πως δεν εμπίπτω σε ουδεμία εκ των περιπτώσεων που θέτει ο Νομοθέτης σχετικά με την υποχρέωση επιβολής προσωρινής κρατήσεως. Ουδεμία εκ των προϋποθέσεων πληρούται, ειδικά τη στιγμή που για αδικήματα όπου το πλαίσιο ποινής δεν ξεπερνά τα δέκα (10) έτη καθείρξεως, όπως εν προκειμένω, θα πρέπει να τηρούνται έτι περιατέρω διαιαίτερα περιοριστικές προϋποθέσεις. Πέραν των τυπικών προϋποθέσεων που θέτει ο Νόμος, προκειμένου να επιβληθεί προσωρινή κράτηση, εδώ θα πρέπει αν εξετάσουμε και περαιτέρω στοιχεία, τα οποία έχουν να κάνουν με την ιδιοσύστασή μου και κατά πόσον αυτά επηρέασαν την απονενοημένη πράξη μου, προκειμένου να θεωρηθεί ότι ο καταλογισμός του αξιοποίνου θα πρέπει να τοποθετηθεί σε μειωμένα επίπεδα. Σύμφωνα με γνωστές ψυχιατρικές μελέτες, μια τραυματική εμπειρία έχει επιπτώσεις και παρενέργειες σε όλη την ύπαρξη της προσωπικότητας του ατόμου.

Τα τελευταία χρόνια, οι νευροεπιστήμες, μέσα από την ιατρική γνώση και ψυχολογία, μας εξηγούν επιστημονικά πώς επηρεάζεται ο εγκέφαλος, οι 14 νευροδιαβιβαστές και όλη η ψυχοβιολογική υπόσταση, μετά από ένα τραγικό γεγονός, την μετατραυματική εμπειρία του στρες (PTSD).

Αυτό το τραυματικό γεγονός που βίωσα, δεν μπορεί να εξηγηθεί με την καθημερινή λογική και κατανόηση. Είναι τελείως διαφορετικός ο τρόπος αντιμετώπισης της κατάστασης από ένα άτομο, ένα κορίτσι, ένα παιδί, όταν το έμβρυο είναι ακόμα μέσα στην κοιλιά, που έχει τον έλεγχο αυτής της κατάστασης και διαφορετικά όταν έρχεται κάποιος αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Η ψυχοβιολογική υπόσταση ήτου με την εμφάνιση του παιδιού αναταράσσεται, είναι μια σκηνή τραγική, μοναχική και επώδυνη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, σύμφωνα πάντα με τις νευροεπιστήμες, η αμυγδαλή του εγκεφάλου αναλαμβάνει τη λειτουργία των αποφάσεων που δεν έχουν σχέση με τη λογική ερμηνεία του μέσου ανθρώπου.

Η απώλεια δε αίματος σε μεγάλες ποσότητες διαταράσσει απόλυτα την πνευματική αντίληψη και την κρίση του παθόντος αφού οι χαμηλές τιμές στον αιματοκρίτη ενεργοποιούν αμυντικές διαδικασίες στον οργανισμό για την ανάγκη επιβίωσης (Ιατρική Βιβλιογραφία, χαμηλός αιματοκρίτης και διαδικασίες επιβίωσης του οργανισμού ΙΣΑ 2005).

Προσπάθησα να βρω στήριγμα σε όλη αυτήν την περίπλοκη διαδικασία τόσο από τον σύντροφό μου όσο και από τους φίλους μου. Δυστυχώς η απόρριψή τους με ανάγκασε να ανέβω μόνη μου τον Γολγοθά ενώ και η φοβία μου για να το εξωτερικεύσω πολλαπλασιάστηκε. Αφού δεν ενδιαφέρονταν κανένας, πως η μητέρα μου υα το αποδέχονταν ? Πως θα έβρισκα το θάρρος να πω κάτι τέτοιο σε αυτήν ? Πως θα αντιδρούσε όταν όλοι οι υπόλοιποι με αποθαρρύνουν ?

Δεν ζητώ να δικαιολογήσετε την πράξη μου. Ζητώ μόνο ένα ίχνος κατανόησης. Ο εγκλεισμός μου σε κατάστημα κρατήσεως ή μονάδας ψυχικής υγείας θα έχει ως αποτέλεσμα την απόλυτη καταστροφή μου. Βάσει της καταστάσεώς μου, είναι αδύνατον να υπομείνω κάτι τέτοιο. Είναι δεδομένο πως αυτό οδηγήσει στον μαρασμό μου και τη διάλυση του υπολοίπου της ζωής μου, για την οποία, παρά τις δυσκολίες, έχω ακόμη όνειρα και θέλω να παλέψω με τα προβλήματά μου. Εκείνα που με έφεραν ενώπιόν Σας, να απολογούμαι για τη ζωή του ίδιου του παιδιού μου που πήρα..

Ο νόμος Σας παρέχει τη δυνατότητα, αφ’ ης στιγμής θεωρήσετε πως θα πρέπει να μου επιβληθεί ο οιοσδήποτε όρος, αυτός να είναι της υποχρεωτικής θεραπείας και ψυχιατρικής παρακολούθησης κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε κατάλληλη εξωνοσοκομειακή Μονάδα Ψυχικής Υγείας ή εξωτερικά ιατρεία δημόσιου ψυχιατρικού ή γενικού νοσοκομείου. Ο όρος αυτός θα επιτελέσει και τον κοινωνικό σκοπό που οφείλει να υπηρετεί το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης μας, καθώς δεν θα καταστρέψει, αλλά θα βοηθήσει έναν άνθρωπο που έχει συνηδειτοποιήσει την τραγικότητα των πράξεών του και έχει μεταμεληθεί.

Διά ταύτα εξαιτούμαι

Να μην επιβληθεί εις βάρος εμού ουδένα μέτρο δικονομικού καταναγκασμού και δη του επαχθέστερου της προσωρινής κρατήσεως, καθώς δεν πληρούνται οι ουσιαστικές και δικονομικές προϋποθέσεις που θέτει ο Νόμος, αλλά ούτε και το μέτρο της επιβολής εγγυοδοσίας, καθώς αυτό θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στον εγκλεισμό μου, άλλως και σε περίπτωση που θεωρήσετε ότι θα πρέπει να μου επιβληθεί κάποιο μέτρο δικονομικού καταναγκασμού, αυτό να είναι της υποχρεωτικής θεραπείας και ψυχιατρικής παρακολούθησης κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε κατάλληλη εξωνοσοκομειακή Μονάδα Ψυχικής Υγείας ή εξωτερικά ιατρεία δημόσιου ψυχιατρικού ή γενικού νοσοκομείου ενέργεια που και εγώ επιθυμώ διακαώς.

Αποκαλύψεις από τη δικογραφία για την παιδοκτονία στη Νέα Σμύρνη – «Δεν ήθελα να κάνω έκτρωση, τα έχασα λέει στην προανακριτική της απολογία – Τι είπε στην κατάθεσή της η μητέρα της νεαρής γυναίκας

Συγκλονιστικά στοιχεία για το πως η 22χρονη φοιτήτρια από τη Νέα Σμύρνη οδηγήθηκε στην απόφαση να πετάξει το νεογέννητο μωρό της στον ακάλυπτο χώρο πολυκατοικίας, έρχονται στο φως μέσα από τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί για την υπόθεση. Εμβληματική είναι η προανακριτική απολογία που έδωσε η ίδια η νεαρή γυναίκα στους αστυνομικούς, υποστηρίζοντας ότι δεν ήθελε να κάνει έκτρωση και να το σκοτώσει το παιδί της. Ωστόσο, όπως επισημάνει ντρεπόταν και ένιωθε φόβο, συναισθήματα που όπως λέει νιώθει μέχρι σήμερα.

Η μητέρα της 22χρονης στην κατάθεσή της ζητάει συγνώμη εκ μέρους της κόρης της για ό,τι έγινε, ενώ μια γειτόνισσα της οικογένειας που εντόπισε το άψυχο βρέφος στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας ανέφερε στους αστυνομικούς πως αρχικά πίστεψε ότι αυτό που έβλεπε ήταν… κούκλα!

Η νεαρή κοπέλα, που νοσηλεύεται φρουρούμενη σε δημόσια γυναικολογική κλινική αναμένεται να απολογηθεί αύριο για το αδίκημα της παιδοκτονίας. Παραμένει, ωστόσο, άγνωστο ακόμη αν η κατηγορουμένη θα μεταβεί στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων για να δώσει εξηγήσεις ή αν η ανακρίτρια θα μεταβεί στο νοσοκομείο προκειμένου πάρει απολογία από την κατηγορουμένη.

Εξιστορώντας στους αστυνομικούς το χρονικό της εγκυμοσύνης της η νεαρή κοπέλα κατέθεσε προανακριτικά: «Τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 2017 έκανα τεστ εγκυμοσύνης, το οποίο βγήκε θετικό. Αποφάσισα να το πω στον φίλο μου. Τον πήρα τηλέφωνο και όταν του το είπα μου έκλεισε το τηλέφωνο. Τον ξαναπήρα και άλλες φορές αλλά δε μου το σήκωσε».

Στη συνέχεια η 22χρονη υποστηρίζει πως ήθελε να κρατήσει το παιδί της. «Ήθελα να κρατήσω το παιδί και δεν ήθελα να κάνω έκτρωση και να το σκοτώσω. Σκέφτηκα λοιπόν να το κρατήσω μυστικό μέχρι την ημέρα που θα γεννήσω. Σκεφτόμουν να γεννήσω σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο επειδή δεν είχα λεφτά να πάω σε γιατρό. Υπολόγιζα μόνη μου τους μήνες και πίστευα ότι θα γεννήσω τον Μάιο», λέει χαρακτηριστικά.

«Το κράτησα μυστικό από τη μητέρα μου»

Η νεαρή γυναίκα υποστηρίζει στην απολογία της ότι κατάφερε να κρατήσει κρυφή την εγκυμοσύνη της από την μητέρα της και πως ένας από τους λόγους που την έκαναν να λάβει την απόφαση να γεννήσει μόνη της στο σπίτι ήταν και το γεγονός ότι δεν είχε χρήματα για να πάει σε νοσοκομείο.

«Από τη μητέρα μου κατάφερα να το κρύψω γιατί δεν είχα φουσκώσει πολύ και άρχισα να φοράω πιο φαρδιά ρούχα. Άλλωστε ποτέ μου δεν ήμουν αδύνατη οπότε και τα κιλά που πήρα δεν μου φαίνονταν τόσο» αναφέρει η 22χρονη και συνεχίζει: «Την Παρασκευή 20-04-18 ξύπνησα κανονικά το πρωί για να πάω στη σχολή. Η μητέρα μου είχε φύγει από το σπίτι νωρίτερα, όπως κάνει κάθε μέρα. Εγώ έφυγα περίπου στις 8:30 π.μ. Στο δρόμο για τη σχολή άρχισα να μην αισθάνομαι καλά, ενώ ξεκίνησε να με πονάει και η κοιλιά μου. Γύρισα λοιπόν σπίτι για να ξαπλώσω. Επειδή όμως άρχισα να πονάω όλο και πιο συχνά, περίπου κάθε πέντε λεπτά δηλαδή κατάλαβα πως ήρθε η ώρα να γεννήσω Δεν είχα όμως χρήματα για να πάω στο νοσοκομείο…..».

Κλείνοντας την κατάθεσή της η 22χρονη αναφέρει που τα έχασε και πως ένιωθε ντροπή και φόβο. «Πανικοβλήθηκα όταν γύρισε η μητέρα μου στο σπίτι. Ντρεπόμουν και φοβόμουν όπως κάνω και τώρα. Δεν ξέρω τι να πω για αυτό που συνέβη, εκείνη τη στιγμή τα έχασα» καταθέτει χαρακτηριστικά.

«Δεν μπόρεσα να την συμβουλεύσω σαν μάνα»

Από την πλευρά της η μητέρα της φοιτήτριας στην προανακριτική της κατάθεση ζητάει «συγνώμη» εκ μέρους της κόρης της για ότι έγινε. Συγκεκριμένα κατέθεσε: «Δεν το χωράει ο νους αυτό που έγινε. Δεν μπόρεσα ούτε καν να της δώσω μια συμβουλή σαν μάνα πριν γίνει ότι έγινε. Αυτό που έγινε είναι κάτι τραγικό. Θέλω να ζητήσω συγνώμη εκ μέρους της κόρης μου. Μακάρι να μπορούσα να τα είχα αποτρέψει όλα αυτά. Δεν ξέρω τι άλλο να σας πω».

Συγκλονιστικά, είναι όμως τα όσα αναφέρει προανακριτικά η γειτόνισσα της 22χρονης, η οποία και εντόπισε το βρέφος στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας. «Όταν πήγα να ποτίσω τα φυτά, είδα ότι πάνω στο δίχτυ υπήρχε κάτι που στην αρχή μου φάνηκε σαν κούκλα» λέει η μάρτυρας και συνεχίζει: «Δεν ήμουν σίγουρη όμως αν ήταν κούκλα ή μωρό. Χτύπησα στη γειτόνισσα για να βγούμε στον ακάλυπτο από το δικό της σπίτι. Όμως ούτε αυτή κατάλαβε αν αυτό στο δίχτυ ήταν άνθρωπος ή κούκλα».

Τέλος, αστυνομικός που παρέλαβε το άψυχο βρέφος περιέγραψε στην κατάθεσή του: «Το κέντρο του ΕΚΑΒ μου είπε να κατεβάσω το μωρό και να το παραδώσω στο ΕΚΑΒ μόλις ερχόταν. Πήρα μια σκάλα και ένα ψαλίδι από το διαμέρισμα και πήγα στο σημείο. Οι γείτονες μου έδωσαν και ένα σεντόνι για να τυλίξω το μωρό».

Πηγή: protothema.gr
ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ

Αυτή είναι η φοιτήτρια μάνα και ο πατέρας του δολοφονημένου βρέφους

❱❱ Η σχέση της φοιτήτριας, η έκτρωση που δεν έγινε και ο χωρισμός ❱❱ Φοβόμουν τι θα έλεγαν η μητέρα μου και ο κόσμος

Από τον
Θεοδόση Π. Πάνου

Σοκ και ανατριχίλα στο πανελλήνιο προκαλούν οι αποκαλύψεις για την 22χρονη φοιτήτρια Σοφία Κ., η οποία γέννησε στην μπανιέρα του σπιτιού της, στη Νέα Σμύρνη, το μωρό της και έπειτα άνοιξε την μπαλκονόπορτα και το πέταξε από τον δεύτερο όροφο στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας, επί της οδού Πριγκιποννήσων 5, αφήνοντάς το να πεθάνει αβοήθητο από το κρύο και την ασιτία!

Η αποτρόπαια πράξη της είναι από εκείνες που δεν μπορείς να πιστέψεις πώς μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος σε τέτοιου είδους έγκλημα: να σκοτώσει ένα νεογέννητο βρέφος. Ενα βρέφος, αίμα από το αίμα του.

Η 22χρονη, που μετά την ομολογία της μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», αναμένεται να απολογηθεί αύριο ενώπιον των δικαστικών λειτουργών έπειτα από προθεσμία που έλαβε από τη 15η τακτική ανακρίτρια που χειρίζεται την υπόθεση.
Η δικαστική λειτουργός μετέβη χθες στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται φρουρούμενη η κοπέλα και όρισε την απολογία της για την Παρασκευή, εφόσον η κατηγορουμένη είναι σε θέση να δώσει εξηγήσεις. Σε βάρος της νεαρής μητέρας ασκήθηκε ποινική δίωξη για το αδίκημα της παιδοκτονίας μετά τη διαβίβαση στον εισαγγελέα της δικογραφίας που σχημάτισε η Αστυνομία για την υπόθεση.

Μετανιώνει για ό,τι έκανε

Σύμφωνα με τον συνήγορο της 22χρονης φοιτήτριας του ΤΕΙ Καλαμάτας Αλέξανδρο Αλεξιάδη, η εντολέας του «έχει καταρρεύσει ψυχολογικά καθώς όσο περνούν οι ώρες αντιλαμβάνεται την πράξη της». Ο συνήγορος δήλωσε πως η νεαρή «μετανιώνει για ό,τι έκανε» και τόνισε πως «οι ειδικοί αποδίδουν τη συμπεριφορά της σε επιλόχεια κατάθλιψη. Εμείς, ως νομικοί παραστάτες της, θα ζητήσουμε ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, που είμαστε βέβαιοι ότι θα αποδείξει πως η πράξη της έγινε κάτω από έντονη ψυχολογική πίεση».

Η 22χρονη Σοφία, παιδί χωρισμένων γονιών, είχε περάσει στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Εκεί, όπως ομολόγησε στους αστυνομικούς, γνώρισε έναν συμφοιτητή της, με τον οποίο έκανε σχέση. Ομως, όπως είπε, όταν αποκάλυψε στον σύντροφό της ότι ήταν έγκυος, «εκείνος μου πρότεινε να κάνω έκτρωση. Εγώ δεν ήθελα κι έτσι με παράτησε. Επέστρεψα στην Αθήνα, στο σπίτι με τη μητέρα μου, αλλά δεν ήθελα να της το πω. Ντρεπόμουν. Φορούσα ριχτά ρούχα για να καλύπτω την εγκυμοσύνη. Οταν προχώρησε η κύηση, αποφάσισα ότι δεν μπορώ να το κρατήσω, αλλά ήταν αργά για έκτρωση» είπε με δάκρυα στα μάτια στους αστυνομικούς και έπειτα εξιστόρησε όσα έγιναν το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής μέσα στο σπίτι της. «Η μητέρα μου έλειπε από το σπίτι όταν με έπιασαν οι πόνοι. Πήγα στην μπανιέρα και γέννησα. Μόνη μου με ένα ψαλίδι έκοψα τον ομφάλιο λώρο. Φοβόμουν τι θα έλεγαν η μητέρα μου και ο κόσμος. Ηξερα ότι η μητέρα μου θα επιστρέψει. Δεν ήθελα να με δει με το μωρό. Δεν ήξερα τι να κάνω. Το τύλιξα με ένα σεντόνι και το έβαλα σε μία νάιλον σακούλα. Το πέταξα από την μπαλκονόπορτα. Αμέσως μετά καθάρισα όσο καλύτερα μπορούσα το μπάνιο και πέταξα τον πλακούντα στη λεκάνη».

Οι δύο ιατροδικαστές που διενήργησαν τη νεκροτομή στο άτυχο βρέφος, Σουλτάνα Μαριανού και Γιώργος Ντιλέρινια, αποφάνθηκαν ότι το αγοράκι, βάρους, 3,5 κιλών, γεννήθηκε ζωντανό και υγιές και απεβίωσε 12-20 ώρες μετά τη γέννησή του από την εγκατάλειψη, την έλλειψη φροντίδας και φαγητού.

«βροχη» οι παιδοκτονίες μαζί με εγκατάλειψη!

Η περίπτωση της 22χρονης Σοφίας που γέννησε και αμέσως μετά πέταξε το μωράκι της στη Νέα Σμύρνη δεν είναι δυστυχώς η μοναδική. Υποθέσεις παιδοκτονίας μαζί με εγκατάλειψη φαίνεται να είναι πιο πυκνές την τελευταία διετία, όταν συνολικά διαπράχθηκαν ούτε ένα ούτε δύο, αλλά πέντε τέτοια περιστατικά ανά την επικράτεια, προκαλώντας σοκ και ανατριχίλα.

Τον περασμένο Φεβρουάριο ένα βρέφος είχε βρεθεί νεκρό μέσα σε κάδο σκουπιδιών στην Πετρούπολη (μικρή φωτό) και, παρά τις έρευνες, ακόμη και σήμερα δεν έχει εντοπιστεί η μητέρα. Τον Μάρτιο του 2017 είχε εντοπιστεί από υπαλλήλους νεκρό μωρό στο εργοστάσιο διαλογής-ανακύκλωσης απορριμμάτων της Λάρισας.

Τον Αύγουστο προς Σεπτέμβριο του 2016 η Κατερίνη συγκλονίστηκε από δύο απανωτά περιστατικά με διαφορά μόλις λίγων ημερών. Πρώτο είχε εντοπιστεί ένα νεκρό νεογνό που η Αλβανίδα μητέρα του είχε γεννήσει μέσα στο διαμέρισμά της και το είχε πετάξει στον φωταγωγό. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε και η γυναίκα συνελήφθη. Δύο τρεις ημέρες μετά εντοπίστηκε πάλι νεκρό μωρό από υπαλλήλους, στο εργοστάσιο διαλογής-ανακύκλωσης απορριμμάτων της Κατερίνης.

espressonews.gr/

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

1 ΣΧΟΛΙΟ

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΑΝΩΝΥΜΑ Ή ΕΠΩΝΥΜΑ