Κυριακή (23/4), το Αντίπασχα, του αποστόλου Θωμά και του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Aγαπητοί αναγνώστες, Χριστός Ανέστη – Χρόνια Πολλά!

Κυριακή (23/4), το Αντίπασχα, του αποστόλου Θωμά και του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Θυμήθηκα ένα τραγούδι του Αγίου, που παραθέτω παρακάτω, που μας είχαν μάθει οι γονείς μας το οποίο ασφαλώς πολλοί γονείς και παππούδες, θα θελήσουν να διαβάσουν στα παιδιά τους! Ο μεγαλομάρτυρας της Εκκλησίας μας, Γεώργιος ο τροπαιοφόρος, γεννήθηκε από γονείς ευγενείς και πλούσιους, που κατάγονταν από την Καππαδοκία της Μικράς Ασίας. Νέος, κατατάσσεται στον ρωμαϊκό στρατό. Γίνεται σύντομα για τα χαρίσματά του, ανωτ. αξιωματικός -χιλίαρχος- ενώ δεν έχει πατήσει τα είκοσι του χρόνια. Η φήμη του μεγάλη! Τίμιος, γενναίος και σωστός αξιωματικός. Απλός, γλυκύς και καταδεκτικός άνθρωπος. Θερμός και συνεπής Χριστιανός! Το τελευταίο, δεν του το συγχωρεί ο Διοκλητιανός. Ο Γεώργιος όμως με τόλμη και γενναιότητα, ομολογεί την πίστη του, αρνείται να θυσιάσει στα είδωλα και γι’ αυτό βασανίζεται σκληρά. Τέλος, θανατώνεται με αποκεφαλισμό, στις 23 Απριλίου του 303 μ.Χ., στη Διόπολη (Λύδδα) της Παλαιστίνης! Ο καθαγιασμένος αυτός τόπος, από τα μαρτύρια και το αίμα του αγίου Γεωργίου, σε λίγο κιόλας χρόνο γίνεται το χριστιανικό λατρευτικό κέντρο όπου τιμάται ο μεγαλομάρτυρας Αγ. Γεώργιος!

Εδώ, στον τόπο του μαρτυρίου του, χτίζεται ναός “περικαλλής”, αφιερωμένος στ’ όνομά Του. Κι από τότε, στη χάρη του κτίζονται παντού εκκλησίες και ξωκλήσια και βαπτίζονται παιδιά στ’ όνομά Του! Πανηγύρια ονομαστά γίνονται σε πολλά μέρη της Πατρίδας μας, τούτη τη μέρα την ανοιξιάτικη και μυρωμένη, δεμένα με τα πατροπαράδοτα έθιμά μας και τη βαθιά ριζωμένη Πίστη μας. Κι ανάμεσα στα γλέντια και τους χορούς, κάποιας συντροφιάς ο γεροντότερος, θα θυμηθεί και θα σιγοτραγουδήσει, σε κείνο  τον αργό, γλυκύ και μαγευτικό σκοπό, το “τραγούδι τ’ αγίου”. Το ωραίο αυτό δημοτικό τραγούδι της Κρήτης μας, ανήκει στην κατηγορία των λατρευτικών. Κατηγορία που έχει κι αρκετά άλλα τραγούδια, τα πιο πολλά πολύστροφα, π’ αναφέρονται στον βίο του Χριστού, στα πάθη του, στα Χριστούγεννα, στην Πρωτοχρονιά, στη Μεγ. Παρασκευή, στον Αϊ – Βασίλη τον “ζευγολάτη” των Πρωτοχρονιάτικων Κρητικών καλάντων, αλλά σε άγιον άλλον, σπάνια ή καθόλου, απ’ όσο γνωρίζουμε! Τα σχετικά λαϊκά δημιουργήματα, τιμήσανε, όμως, ιδιαίτερα, τον άγιο Γεώργιο! Κι εδώ θα χαρούμε την παραλλαγή της Δυτ. Κρήτης, γιατί ως γνωστόν, το τραγούδι τ’ Αϊ-Γιώργη, για το θαύμα του, της δρακοντοκτονίας, είναι απλωμένο σ’ όλον τον ελληνικό χώρο και θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία της Δημοτικής μας ποίησης!

Αϊ μου Γιώργη αφέντη μου ομορφοκαβαλάρη, που ’σαι ζωσμένος το σπαθί και το χρυσό κοντάρι,

Τη χάρη και τη δόξα σου θέλω ν’ αναθιβάλω Για το θεριό που σκότωσες, της χώρας το μεγάλο. Άγιε μου Γιώργη σε θωρώ πάντοτε καβαλάρη και προσκυνώ σου τ’ όνομα και τη μεγάλη χάρη Πολλά είναι τα θαύματα π’ έκανες όσο ζούσες, με τη βοήθεια του Θεού, που πάντα προσκυνούσες.

Μα ‘κείνο π’ οι παλιοί καιροί το ‘χαν σκοπού σημάδι, είναι αυτό, π’ αφάνισες το δράκο απ’ το πηγάδι. Στην πόλη της Αττάλειας ήτανε θρονιασμένος κι έτρωγ’ ανθρώπους κάθ’ αυγή, για να ‘ναι χορτασμένος.

Κι ήρθ’ η σειρά, να φαγωθεί και η βασιλοπούλα, πόνος βαρύς στο βασιλιά, που ‘χε τα πλούτη ούλα. Πήγε η κόρη κλαίγοντας, ο δράκος να την πάρει, όμως ευρέθηκε εκεί τ’ Αϊ Γιωργιού η χάρη, π’ αφού επαρακάλεσε με όλη του την πίστη, ο φοβερός ο δράκοντας στο χώμα εκυλίστη Δεμένο με τη ζώνη της τον έσυρε η κόρη… Λαός, αρχόντοι, βασιλιάς, εβαφτιστήκαν όλοι

Για τη βοήθεια του Θεού, χτίσανε εκκλησία κι εκεί, πηγή ως σήμερα, σκορπίζει ευωδία

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ