Που είναι η αλήθεια και τα ψέματα, πίσω από τον γάμο των ομοφυλοφίλων; Τι λέει το Σύνταγμα; Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη

Που είναι η αλήθεια και τα ψέματα, πίσω από τον γάμο των ομοφυλοφίλων; Τι λέει το Σύνταγμα;

Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη   (Κως   26-1-2024)

Αφού γίνεται ό, τι διατάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί τόσος θόρυβος  για ένα ακόμη νομοσχέδιο, που ήδη υπάρχει με άλλη μορφή;

Τελευταία η Ελλάδα έφαγε δυο καταδικαστικές αποφάσεις,  με τα ανάλογα πρόστιμα. Η μια ήταν για τον τρόπο διαχείρισης των μεταναστών και η άλλη, για την Δημοκρατική  ελευθερία του λόγου. Το 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, καταδίκασε την Ελλάδα, για  παραβίαση της σύμβασης των ίσων δικαιωμάτων των ανθρώπων.  Μετά  από προσφυγή μελών της   ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, η Ευρώπη καταδίκασε τη χώρα μας, με γερά πρόστιμα, λόγω αθέμιτων διακρίσεων, σε άτομα με βάση τον ιδιαίτερο σεξουαλικό τους προσανατολισμό και για την προστασία της ιδιωτικής και οικογενειακής τους ζωής.                  Έτσι  η χώρα μας, τα εύκολα έκανε δύσκολα αφού  δεν  μπόρεσε να φρενάρει τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Το 2021,  εκδόθηκε ψήφισμα του Ελληνικού Κοινοβουλίου, για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ   κοινότητας.   Αναφέρει  δε, πως βάσει  της Ευρωπαϊκής  Νομοθεσίας, οι γάμοι και τα Σύμφωνα Συμβίωσης,  που έχουν γίνει σε  οποιοδήποτε Κράτος της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, θα πρέπει να αναγνωρίζονται ισότιμα σε  όλα τα Κράτη με τον ίδιο τρόπο. Επίσης οι σύντροφοι του ιδίου φύλου, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως  ίσοι,  με αυτούς με τα ετερόφυλα ζευγάρια.           Όμως  στην Ελλάδα και σε ελάχιστες ακόμη  χώρες, που δεν συμμορφώνονται με τους Ευρωπαϊκούς νόμους,   οι ενδιαφερόμενοι ομοφυλόφιλοι, εξαντλούν όλα τα ένδικα μέσα και στο τέλος δικαιώνονται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με τη χώρα μας να πληρώνει διαρκώς πρόστιμα με πολλά εκατομμύρια.                            Για  αυτό το λόγο, έκανα μια έρευνα κυρίως δημοσιογραφική, στα  υφιστάμενα  άρθρα  του Ελληνικού Συντάγματος και αλίευσα τα παρακάτω.                                                                     Από το μεταπολεμικό 1946,  έχουμε νόμιμη υιοθεσία και τεκνοθεσία, ακόμη και από ένα άτομο μονογονεικής οικογένειας.                                              Από το 1996, οι θετοί γονείς υποχρεούνται να λένε στα παιδιά τους, ποιοι είναι οι βιολογικοί και να τους γνωρίζουν αν υπάρχουν στη ζωή.                       Το 1982, έχουμε την ψήφιση  του Πολιτικού γάμου και στην Ελλάδα, από τους τότε κυβερνώντες και  παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας.                                                                        Το 1983, έχουμε νομοθετήσει την εξομοίωση των τέκνων εκτός γάμου με αυτά εντός γάμου.         Επίσης  μετά το 1982 καταργήθηκε το παιδί ‘αγνώστου πατρός’ ή νόθο και μπαίνει στην οικογενειακή μερίδα, του βιολογικού πατέρα και της μητέρας, ιδίως μετά την διαπίστωση με εξετάσεις   DNA.  Έτσι   τα παιδιά που τα υβρίζουν  ως νόθα, μπαλώματα, ψυχοπαίδια, εξώγαμα κλπ, μπορούν να καταγγείλουν τους ανήλικους  ή ενηλίκους υβριστές τους.                                              Το 2002,  έχουμε την οικογενειακή νομοθετική εγγύηση, για την εξωσωματική σύλληψη και την ιατρικά υποβοηθουμένη  αναπαραγωγή.                 Το 2005, έχουμε νόμιμα πια και την παρένθετη μητρότητα, με το ανάλογο αντίτιμο για τα έξοδα της.  Το 1989, πρώτη η Δανία  στην Ευρώπη, νομιμοποίησε το επίσημο νομικό έγγραφο, Συμφώνου Συμβίωσης.                                                  Το  2008, θεσμοθετήθηκε και στην Ελλάδα, αρχικά μόνο για τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, από την τότε Κυβέρνηση. Το  Σύμφωνο Συμβίωσης, κατά τον Ευρωπαϊκό Νόμο, είναι ισότιμο με τον Πολιτικό γάμο. Για αυτό σύμφωνα με τους έγκριτους νομικούς, για  να τελεστεί Πολιτικός γάμος,  πρέπει πρώτα να λυθεί το Σύμφωνο Συμβίωσης. Και  τα δυο νομικά έγγραφα, είναι ίσα με τον  Θρησκευτικό γάμο.  Με μια εξαίρεση, ότι  δεν επιτρέπεται να συνάψουν Σύμφωνο Συμβίωσης  ή Πολιτικό γάμο, τα πρώτα και τα δεύτερα εξαδέλφια, προς αποφυγήν αιμομιξίας.  Και στα δυο, έχουν σήμερα  δικαιώματα  και οι ομοφυλόφιλοι, ισότιμα με τους ετεροφυλόφιλους.  Στο Σύνταγμά μας, δεν υπάρχει ρητή απαγόρευση  για γάμους ή Σύμφωνα Συμβίωσης, ομοφυλοφίλων, αλλά θεωρούνται όλοι ίσοι  ανεξαρτήτως φύλου ή σεξουαλικών προτιμήσεων, όπως και οι οικογένειές τους, χωρίς διακρίσεις.  Με την υπάρχουσα νομοθεσία, μπορεί να γίνει υιοθεσία, από ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, το ίδιο και από τα ομοφυλόφιλα. Αν  έχουν τα νομικά έγγραφα συμβίωσης, που τους προστατεύουν στα ατομικά, οικονομικά, φορολογικά και κληρονομικά τους  δικαιώματα. Επίσης  με τον νόμο, μπορεί ένας από τους ομοφυλόφιλους, να υιοθετήσει παιδί και μετά με το Σύμφωνο Συμβίωσης, να το προσαρτήσει στην δική του οικογενειακή μερίδα.  Το  Σύνταγμα μιλάει για γάμο, χωρίς να προσδιορίζει λεπτομέρειες ή διακρίσεις φύλων. Έχει δε ειδικά άρθρα προστασίας, για την οικογένεια και για τους ρόλους της μητέρας και του πατέρα, όπως και για το συμφέρον των παιδιών.  Επίσης γενικά  ο γάμος μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου, έχει σχεδόν ρυθμιστεί και στην Ελλάδα. Όπως  υπάρχει και η δυνατότητα τεκνοθεσίας, από ομοφυλοφίλους,  βάσει του νομού.  Ο γάμος σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι σύμβαση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που  έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις και τα ίδια δικαιώματα και έχει ενιαία νομική υπόσταση στην Ελλάδα. Υπάρχουν  δυο είδη γάμου, ο Θρησκευτικός στην Εκκλησία, που και αυτός καταγράφεται στο Ληξιαρχείο και αναγνωρίζεται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Πολίτικος στο Δημαρχείο, μαζί με το επί πλέον Σύμφωνο Συμβίωσης από το 2008, σε Νομικό γραφείο, ανεξάρτητα από ομοφυλόφιλα ή  ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.                                                                            Η  Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία σαν Πνευματικός προμαχώνας, στηρίζει και αναγνωρίζει μόνο τον Θρησκευτικό γάμο, που η βάση του είναι σε ένα από τα Επτά Ιερά Μυστήρια της Χριστιανικής πίστης. Επίσης   και η Ευρώπη, αναγνωρίζει τον Θρησκευτικό γάμο και των  Μουσουλμάνων, που τελεί ο Μουφτής.                             Το  2021, η Ελλάδα αναγνώρισε και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια,  την ισότητα στο γάμο. Έτσι  ώστε να μην μπορεί μόνο ο  ένας  να παίρνει αποφάσεις, για κληρονομικά δικαιώματα και για τεκνοθεσίες.  Συμπέρασμα,  το Κληρονομικό Δίκαιο, προώθησε το Οικογενειακό Δίκαιο, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ωστόσο  επειδή η Ελληνική κοινωνία, δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί ένα γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων, ενέκρινε η Κυβέρνηση αρχικά  το Σύμφωνο Συμβίωσης, σαν πρόχειρη λύση. Συμπλήρωσε δε, ότι είναι αντίθετη κάθε νομοθεσία συμβίωσης, προς τον ρατσισμό και την ενδοοικογενειακή βία.  Όμως  κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σήμερα η Κυβέρνηση, αναγκάζεται να επεκτείνει το Σύμφωνο Συμβίωσης,  στον  Πολιτικό γάμο, για διευκόλυνση των ομοφυλόφιλων ζυγαριών, ιδίως αυτών που έχουν υιοθετήσει παιδιά ή πήραν παιδί,  μέσω της παρένθετης μητέρας.                                                  Αυτά λοιπόν έγιναν, κάτω από τη μύτη μας  και όλες οι παραπάνω νομοθετικές ρυθμίσεις, με την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η όποια έχει πολιτικούς και  ομοφυλόφιλους Ευρωβουλευτές, που προωθούν τα δικαιώματα τους. Αλλά  γιατί ο Πρωθυπουργός και η σημερινή Κυβέρνηση, ανέδειξαν τόσο έντονα ένα θέμα λυμένο που προϋπήρχε; Αφού στο Ελληνικό Σύνταγμα, δεν υπάρχει ρητή απαγόρευση, του γάμου ομοφυλοφίλων και  της υιοθεσίας παιδιών.          Τότε που είναι το πρόβλημα, για την Κυβέρνηση; Στην  ωρίμανση και στην αποδοχή της κοινωνίας;                           Σε τι αποσκοπούν;  Σε  τι προσδοκούν και τι θέλουν να εισπράξουν εκτός από την ψηφοθηρία ή το πολιτικό κόστος;  Όταν σε μια  κοινωνική μερίδα ανθρώπων,  άλλοι είναι σύμφωνοι και άλλοι είναι  αντίθετοι;  Αφού έτσι και αλλιώς,  ό, τι πει η ‘μαμά’  Ευρώπη, αυτό θα γίνει νομοτελειακά.  Σε λίγες μέρες και αυτή η λεπτομέρεια του ‘γάμου’  θα ψηφιστεί.                        Ας  μην  έχουμε λοιπόν αυταπάτες  και  όλα είναι τακτοποιημένα.  Η  Ευρωπαϊκή  Ένωση, θεωρεί πρόοδο κάθε παρέμβαση της, στην κοινωνία κάθε ελεύθερης Δημοκρατικής χώρας και βλέπουμε να της  την επιβάλλει με Δημοκρατικό τρόπο!!

ΥΓ. Το  άρθρο αυτό έγινε μετά από  σχολαστική, δημοσιογραφική έρευνα, χωρίς να θέλει να μπει στα χωράφια των έγκριτων Νομικών και Συνταγματολόγων, αλλά να ενημερώσει απλά τους άγνωστες του.             (Ξανθίππη Αγρέλλη)