ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΚΙΑΡΗ
Αγαπητέ, αξέχαστε Φίλε Χαράλαμπε,
Νοσταλγικά θυμούμαι τις ώρες που με ευχαρίστηση ψυχής ξοδεύαμε στο χώρο του ιατρείου σου -ήταν ταυτόχρονα κελλί περίσκεψης, ανάτασης, τιμής για τους Κώους μετανάστες- συζητώντας για την πικρή 0δύσσεια καθενός-καθεμιάς ξεχωριστά ή ως συζύγων με οικογένεια, για τα χαρίσματά τους που τους οδήγησαν με υπομονή, πίστη, αγάπη και εργατικότητα σε μια καλύτερη ζωή!
Στο πρόσωπό σου έλαμπε πάντα η φλόγα της συγκίνησης για τη μνήμη τους, όταν ξεφύλλιζες ως τραγικός -σ΄ αντίκρυζα σιωπηλός με δέος- τα κιτρινισμένα, φθαρμένα από το χρόνο αλλά καθόλου ξεχασμένα σπαράγματα επιστολών συγγενών ή μη Κώων, στα οποία περιγράφουν την τότε εύκολη ή δύσκολη οδοιπορία τους προς τη «Νέα Γη», τη «Γη της Επαγγελίας», την «Αμέρικα του Ονείρου», που υποσχόταν την πρόοδό τους.
Γυρίζοντας το νου μου πολλά χρόνια στο παρελθόν φτάνω στο μαγικό μαγαζάκι του πατέρα σου Ιπποκράτη -του ΄δωσες πολλή χαρά που σε καμάρωσε επιστήμονα!- στην πλατεία Καζούλη, στο οποίο κατέφευγε «ο πάσα ένας» για τις μικροανάγκες του σπιτιού, λ.χ. για κλωστές-μακαράδες, για βολώνες (βελόνες) γκαζιέρας, γα κορδέλες κ.ά. είδη. Αγέρωχος ο κύρης σου, απλός, δωρικός, περιποιημένος, κομψοντυμένος, εξυπηρετούσε τον πελάτη κάθε ηλικίας με πολλή διάθεση, αστείρευτο χαμόγελο και περισσή καλοσύνη.
Αυτές τις αρετές κληρονόμησες και τις αύξησες με το έντιμο, καλοκάγαθο μπόι σου.
΄Αλλαξαν από τότε οι καιροί και τα χούγια της ζωής στο μικρό τόπο μας…
Η ξεχωριστή φωνή σου δεν έπαψε ποτέ να ηχεί γλυκά στ’ αυτιά μου, ακούγεται ακόμα στα πέρατα της Ελ. Βενιζέλου και σε όλη την πόλη, απόδειξη πως οι «καλοί» άνθρωποι δε φεύγουν αλλά συνεχίζουν να περιπλανιούνται με άοκνη αγάπη στα πάτρια χώματα με πολύ πόθο για τη γλυκιά ζωή!
Καλό κατευόδιο να ΄χεις στη στράτα της άγνωστης, συναρπαστικής αιωνιότητας!
Ο φίλος σου Κώστας Ζαμάγιας
Κως, 17 Νοεμβρίου 2022
—-
Στην ιερή μνήμη σου δημοσιεύω μία από τις επιστολές που μας απασχόλησαν με κατάνυξη, την 1η κατά σειρά του Κώου Δημητρίου Εμμ. Γιαννούλη προς την οικογένειά του (τηρείται η ορθογραφία του κειμένου).
Επιστολή 1η
«Εν Σύρω τη 7 Μαρτίου 1920
Σεβαστοί μοι γονεις χαίρεται. Αφού πρώτον σας γνωστοποιήσω το άισιον της υγίας μου όπερ επιθυμώ και δι΄ υμάς. Σας περιγράφω το ταξίδειον μου από την πατρίδα μέχρι Καλύμνου επήγε καλώς εις Κάλυμνον εμείναμεν ολόκληρον την νύκτα και την ακόλουθον έως τας 10 αλλά έξωθεν της Πάτμου επειδή εκοιμήθην εις τον ήλιον εζαλίσθην ολίγον και μόλις έκαμα εμετόν μου πέρασε έξωθεν όμως της Ικαρίας εφρέσκαρε πολύ και έσπασε ο σωλήν της τροφοδοτικής αντλίας του ατμού και εστάθημεν επί μίαν ώραν διά να διωρθωθή έπειτα απεφασίσθη να πάμε εις την Σύρον όπως διορθωθή καλίτερα ο σωλήν όπου εφθάσαμεν εις τας πέντε το πρωί του [Σα]αββάτου και θα αναχωρήσωμεν εις τας επτά το βράδυ. είμεθα όλοι καλά τους χαιρετισμούς μου εις όλους τους συγγενείς, θείαν Ελένην, Αικατερίνην, Καλλιόπην, Δυονυσίαν, Αικατερίνην, Κυράναν κιουρί [;] εις τους εξαδέλφους Νικόλαον, Ιωάννην, Δημήτριον, Ευριπίδην εις τους θείους Σταμάτιον Ζερβάνον Γιαννούλην Σεβαστόν, Κων/τίνον, Βασίλειον, Αλέξιον Ζερβάνον, Δημήτριον Μύρον Στράτην και εις τους φίλους Στέφανον και Παντελή Σαμαρά Ιπποκράτην Λιαμή Μανόλη Παμπρή και Νικόλαον Φυσέκαν και εις τας εξαδέλφας Σμαραγδίτσα, Ευαγγελία, Κοκονιώ, Ζωίτσα Ευαγγελία Κοκόνα, Θαλεία ΄Ολγα Αγλαία μετά των τέκνων των και συζύγων, θείαν Μαριώ και Σοφίαν και εις όλους τους φίλους και εχθρούς που αρωτούν δι΄ εμάς.
Ασπάζομαι την δεξιάν σας και τας αδελφάς μου
Ο υιός και αδελφός
Δ Ε Γιαννούλης
Εις Πειραιά θα γράψω εκτενέστερα όλοι οι πατριώτες είμεθα καλά ο ίδιος
Ελλείψει μελάνης αυτά τα έγραψα έξωθεν ενός καφενείου εις την προκυμαίαν της Σύρου.
ο ίδιος»
ΣΧΟΛΙΑ:
Η επιστολή είναι η πρώτη μετά την αναχώρησή του από την Κω. Μ΄ αυτή πληροφορεί την οικογένειά του για το «ταξείδιον» και τη ζημιά που προκλήθηκε στο πλοίο. Είναι γραμμένη στα παλιά -για όσους τα θυμούνται- μικρού μεγέθους τετρασέλιδα κατριγέ (δηλ. με γραμμές) επιστολόχαρτα διαστάσεων 19χ11.5 cm. Το κείμενο καταλαμβάνει τις τρεισήμισυ σελίδες. Η τελευταία παράγραφος «ελλείψει…ο ίδιος» έχει οριζόντια θέση σε τέσσερις σειρές στην τέταρτη σελίδα.
Εντύπωση προκαλεί η αναφορά χαιρετισμών του ακόμα: «…και εις τους…εχθρούς που αρωτούν δι΄ εμάς». Να είναι άραγε λογοπαίγνιο ή έκφραση δηκτικής διάθεσης προς τους κατηγόρους/ζηλόφθονους της προόδου του;
