Οι «λέξεις μικρές»,
τα «λόγια φτωχά»,
για να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας,
σε όλους τους γνωστούς, συγγενείς & φίλους για την αμέριστη
συμπαράσταση τους, στο βαρύτατο πένθος μας
για τον αδόκητο χαμό του ΛΑΤΡΕΥΤΟΥ ΜΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗ!
Μόνη μας παρηγοριά, το Χαμόγελο, η Φλόγα,
η Καλοσύνη της Ψυχής και η Αγάπη,
που απλόχερα χάριζε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΣ!
Ιδιαιτέρως θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον
«Α.Σ. ΦΟΙΒΟΣ ΚΩ» και τους συναθλητές του,
του οποίου την «οικογένεια» ήταν μέλος
και αγαπούσε ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΣ, οι οποίοι καταβάλουν
κάθε δυνατή προσπάθεια για να απαλύνουν το πόνο μας!
Με πόνο ψυχής, ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ !!!
Η Οικογένεια του Δημήτρη …..
Όλοι ποναμε με το χαμο του παιδιού σας.
Μακάρι να μην τύχαινε σε κανένα γονιό…αλλά δυστυχώς…
Να έχετε δύναμη και να παιρνετε παρηγοριά απ’ το οτι είναι στην αγκαλιά του Δημιουργού μας.
Από δω θα πω μια απλή ή απλοϊκή σκέψη που κανω: Σε ένα μικρό νησί ζούμε.Ποσο δύσκολο θα ήταν να βγουν οι άρχοντες, οι υπεύθυνοι και να το σεριανισουν;Από άκρη σε άκρη.Μερα και νύχτα.Που χρειάζεται φωτισμος;Που χρειάζεται σημανση;Που χρειάζονται σηματοδοτες;Που χρειάζεται επιτηρηση;Που χρειάζεται πεζοδρομιο;Που χρειάζονται κιγκλιδωματα;Μια εφαρμογή ίσως του Δημου, να μπαίνει ο κάθε πολίτης να αναρτά την ανησυχία του ή και την πρότασή του για συγκεκριμένα σημεία στο οδικό δίκτυο.Πολλα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος αλλά μακάρι ο Θεός να μην του τα δινει…