Δημήτρης Παππούλης: Η συγκινητική ανάρτηση-αποχαιρετισμός του ξαδέρφου του Αντώνη Αυγουλλά

Χθες με τον αναπάντεχο χαμό του (ξ)αδερφού μου του Δημήτρη, του Μητσάρα μας, χάθηκε και η αθωότητα των παιδικών μου χρόνων η οποία ήταν απόλυτα συνδεδεμένη μαζί του. Η καρδιά μου δεν πρόκειται να ξαναχτυπήσει το ίδιο όταν σκέφτομαι από εδώ και στο εξής εκείνη την εποχή.

Μεγαλώσαμε μαζί, «αλητεύαμε» μαζί και παρόλο που χαθήκαμε όταν μετακόμισε στο Ζηπάρι, όποτε βρισκόμασταν υπήρχε αυτή η αμοιβαία αγάπη, ο θαυμασμός και ο σεβασμός.

Μπορώ να λέω ιστορίες για μέρες αλλά θα σταθώ σε μία που πιστεύω περιλαμβάνει όλο το θάρρος και το μεγαλείο της ψυχής του. Είμαστε μαθητές δημοτικού στο χωριό μας την Αντιμάχεια και βλέπουμε πως ένα αμάξι χτυπάει το γατί μου στο δρόμο μπροστά στο σπίτι. Εγώ αν και μεγαλύτερος πανικοβάλλομαι και αρχίζω να κλαίω και να οδύρομαι και ξαπλώνω στην αυλή. Εκείνος με μια ηρεμία, πηγαίνει στο δρόμο ατάραχος, το σηκώνει και μου το φέρνει μπροστά μου και λέει : Αξά μου μην κλαις, αναπνέει ακόμα..!! Από τότε έγινε εκείνος ο μεγάλος στα μάτια μου..!!!

Πρόσφατα με έπεισε να αγοράσω την μοτοσικλέτα μου, την οποία αυτός βρήκε σε αγγελία, αυτός έκανε όλους τους διακανονισμούς, αυτός ήρθε μαζί μου στο καράβι στην παραλαβή, αυτός την έβαλε μπροστά. Δεν θα ξεχάσω την χαρά του και την χαρά μου στην πρώτη μας βόλτα και την πληρότητα που αισθανόμουν. Επιτέλους θα ξαναζούσαμε ωραίες στιγμές μαζί μιας και εγώ εγκαταστάθηκα μόνιμα στο νησί.

Χθες το μεσημέρι ήρθαν τα ανταλλακτικά της Enfield και σκέφτηκα όπως κάθε τι να του στείλω φώτο να τα δει και να του πω ότι θα είμαστε έτοιμοι για το ταξιδάκι μας στην Νίσυρο τον Νοέμβρη. Αποφάσισα να ξαπλώσω λίγο γιατί ήμουν ταλαιπωρημένος και του στείλω αργότερα να χαρεί. Όμως το αργότερα έγινε ΠΟΤΕ.

Μητσάρα μου, δεν σου συγχωρώ με τίποτα το ότι μας άφησες αλλά δεν μπορώ και να σου κρατήσω κακία με τίποτα γιατί σε αγαπώ τόσο απέραντα. Αυτή τη στιγμή που στα γράφω αυτά με δάκρυα στα μάτια, λογικά θα έχεις γίνει αστρόσκονη στο σύμπαν… Εύχομαι μια μέρα να καταφέρουμε να λάμψουμε δίπλα δίπλα γιατί το κενό που μου άφησες θα μείνει απλώς ένα κομμάτι κενού στην καρδιά μου.

Σ’ αγαπούσα πολύ και πάντα θα σε αγαπώ μικρούλη μου.

Δ.Π.