Θλίψη σκόρπισε στην τοπική κοινωνία η είδηση του θανάτου του αγαπητού συμπολίτη μας Τάσου (Αναστάσιου) Ρήνου σε ηλικία 94 ετών.
Ο θρυλικός ταχυδρόμος του νησιού της Κω ο οποίος ανέβαινε με το ποδήλατο στα χωριά καθημερινά για να μοιράσει γράμματα κλπ.
Ήταν χαρακτηριστική η αφήγηση της ζωής του στην Ξανθίππη Αγρέλλη πριν από 4 χρόνια.
Γεννημένος στην Κω το 1928, μετά την αποχώρηση των Άγγλων, ανέλαβε μαζί με άλλους ως υπάλληλος στα Ελληνικά Ταχυδρομεία από το 1947 μέχρι το 1982. Μέχρι τα 54 του χρόνια, οπότε συνταξιοδοτήθηκε, μοίραζε παντού για 35 ολόκληρα χρόνια τα μαντάτα ως άλλος αγγελιοφόρος Ερμής χωρίς ωράριο. Ο ίδιος μας λέει χαρακτηριστικά ότι η ενασχόλησή του με το έργο του ήταν σχεδόν όλο το 24ωρο.
Τότε που οι παλιοί ταχυδρόμοι χρησιμοποιούσαν υποζύγια, εκείνος μετά από ένα σύντομο πέρασμα στο ταχυδρομείο της πόλης που τότε στεγάζονταν κάτω από το κτήριο της Δημαρχίας, ανέλαβε το Αγροτικό Ταχυδρομείο. Αυτό περιελάμβανε το Πλατάνι, δηλ τον παλιό Κερμετέ, το Ασφενδιού και το Πυλί. Στο Πυλί είχε δικαίωμα διαμονής με 3 δρχ τη βραδιά, αλλά προτιμούσε να μην το χρησιμοποιήσει και να κινείται με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ και με το ποδήλατο του. Δούλευε ασταμάτητα όλη μέρα, γιατί αυτή η δουλειά δεν χωρούσε στα ωράρια, μας είπε. Εκείνο που τον δυσκόλευε πολύ, ήταν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες, όπως βροχές και κρύο το Χειμώνα, αφόρητη ζέστη το Καλοκαίρι.
Φόρτωνε στο παλιό χοντροκομμένο, μαύρο και ανθεκτικό ποδήλατο, τον γεμάτο ταχυδρομικό του σάκο και ανέβαινε ως το Πλατάνι. Από εκεί περνούσε τον χωματόδρομο του Ασκληπιείου και βρισκόταν στις πέντε ενορίες του Ασφενδιού, δηλ Χαϊχούτες, Ασώματος, Λαγούδι, Ζιά και Ευαγγελίστρια. Συνήθως μαζεύονταν οι παραλήπτες στο καφενεδάκι της Παναγιάς της Ευαγγελίστριας, που το δούλευαν στην αρχή ο Χαζαντώνης και αργότερα ο Κουσπακίδης.
Όσοι κάτοικοι δεν έρχονταν, ήταν αναγκασμένος να αφήνει το ποδήλατο του και σπίτι- σπίτι, γειτονιά-γειτονιά, να μοιράζει γράμματα, τσέκια μεταναστών, συντάξεις, επιταγές, ταχυδρομικό ταμιευτήριο ή να παίρνει για να ταχυδρομήσει, την αντίστοιχη αλληλογραφία των χωρικών. Όλα τα χωρούσε ο δερμάτινος ταχυδρομικός σάκος, εκτός από δέματα.
Ύστερα, πήγαινε στην πλατεία του Αη Γιώργη στο Πυλί και μοίραζε τα μαντάτα ή την επιστολογραφία και ανάλογα, τη γυρνούσε στα σπίτια του χωριού.
Στο Λαγούδι, γνώρισε και την σύζυγο του, την όμορφη Κατερίνα Τσαγκάρη. Του άρεσε πολύ όποτε πήγαινε τα γράμματα στο χωριό της, αλλά δεν της το είπε. Ώσπου σε ένα πανηγύρι του Ασωμάτου, βρέθηκαν με τον αδελφό της και έτσι τόλμησε και την ζήτησε. Ήταν κόρη του Γιάννη Τσαγκάρη, κλητήρα της κοινότητας του χωριού. Του χάρισε τρεις υπέροχους υιούς, με εγγόνια, αλλά έφυγε το 2012, ταλαιπωρημένη από την ανίατη ασθένεια».
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί αύριο Τρίτη 29 Μαρτίου στις 2 μμ στον ΙΝ Παναγίας Φανερωμένης Κω, η ταφή θα γίνει στο κοιμητήριο στο Ζηπάρι, όπου είχε ταφεί η σύζυγός του.
Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια, στα παιδιά, τα εγγόνια και τους λοιπούς συγγενείς.
Καλό ταξίδι κ Τάσο!!!!!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα,!!!!
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπητή οικογένεια του. Πάντα θα τον θυμόμαστε με πολύ σεβασμό. Από το Ασφενδιού μέχρι την οδό Αβέρωφ που είμασταν και παλιοί γείτονες. Θυμάμαι στην τελευταία του συνέντευξη που μου είπε. Δεν έχω πειράξει ούτε μυρμήγκι όχι άνθρωπο.Αυτό θα εισπράξει στον Παράδεισο κοντά στην αγαπημένη του αξέχαστη Κατινα.
Τα συλλυπητηρια μου Captain