Στις 13/12/2021 έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ο αγαπημένος μας Αναστάσιος Γιακαλλής
Ήταν ένας άνθρωπος που φώτιζε όσους τον πλησίαζαν.
Ήρθε στην Κω το 1979 και έφερε μαζί του, έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της ζωής, βασισμένο σε δεκαετίες ως κλινικός ψυχολόγος και ψυχαναλυτής στη Νέα Υόρκη.
Έφερε την γνώση και την σοφία της ψυχανάλυσης στο νησί μας, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τους λόγους, για τους οποίους πράττουμε, με τον τρόπο που πράττουμε, όντως το ζωντανό παράδειγμα ενός πραγματικού επαναστάτη, αφού ζούσε ότι δίδασκε.
Έζησε με γνώμονα την αλήθεια και αυτή ήταν που τον καθοδηγούσε σε κάθε στάδιο της πολύ πλούσιας σε εμπειρίες ζωής του, ανατρέποντας λανθασμένες αντιλήψεις και βοηθώντας τον κόσμο να έρθει λίγο πιο κοντά στην ειρήνη και στο γνώθι σαυτόν.
Μαχητής μέχρι το τέλος, συνέχισε να διδάσκει και να καθοδηγεί όλους μας, προς την αλήθεια, ακόμα και στις τελευταίες μέρες της ζωής του.
Παρακάτω ένα από τα ποιήματά του, αγγλικό πρωτότυπο
» IF HAPPY IS WHAT YOU WANT TO BE, LEARN TO LOVE UNCONDITIONALLY.
TO YOURSELF AND OTHERS ALWAYS TRUTHFUL BE,
NEVER FAKE WHAT SHOULD COME NATURALLY.
LIFE IS TOO PRECIOUS TO WASTE FOOLISHLY,
YOUR HEART NOT YOUR MIND IS WHAT MAKES YOU FREE»
Το οποίο μας βοήθησε ο αγαπητός ξάδελφος κ Νίκος Γιακαλλής, σε ελεύθερη μετάφραση:
Φίλε μου, αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος,
δίχως όρια μάθε ν’ αγαπάς.
——
Αληθινός να είσαι απέναντι στον εαυτό σου και τους συνανθρώπους σου
και ποτέ μην προσπαθήσεις να δείξεις άλλο απ’ αυτό που αισθάνεσαι.
——–
Να αφουγκράζεσαι λοιπόν πρώτα την καρδιά, σου λέω, και μετά το μυαλό για να λογαριάζεσαι και συ με τους ελεύθερους.
———-
Γιατί η ζωή είναι πολύτιμη, πολύ, για να την σπαταλάς ανόητα. Μην το ξεχνάς…
Καλό παράδεισο αγαπημένε σύζυγε, πατέρα, φίλε, αδελφέ, καθοδηγητή.
Η συγκινητική αποχαιρετιστήρια ανάρτηση από τον γιό του Προμηθέα:
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπητή οικογένεια του.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ. ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ, ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΣΑΝ ΠΑΡΕΔΡΟΣ ΜΑΣΤΙΧΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ. ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Αγαπημένε μ κ Τάσο. Πως μπορω να μην γράψω για σένα! Πως μπορώ να μην βγάλω τη θλίψη μου εάν δεν τη μοιραστώ! Πάντα μου έλεγες θα βγάζεις το συναίσθημα σου σε ότι στο προκαλεί! Δεν ήθελα να γράψω ποτέ για τη θλίψη που νιώθω για το χαμό σου! Δεν μπορώ να πω ότι δεν θα είσαι πάντα μέσα μου, ότι δεν θα θυμάμαι όσα μου έμαθες, αλλά μπορώ να πω ότι το κενό σου δεν αναπληρώνεται! Ήσουν ένα φως στους σκοτεινούς μου δρόμους… Ήσουν η δύναμη που με εσπρωχνε να πάω μπροστά.. Ήσουν ο άνθρωπος που μου έδωσε το χέρι όταν πνιγομουν και με έμαθες να κολυμπώ σε γαλήνια η φουρτουνιασμενη θάλασσα…Ησουν.!!!Η απώλεια σου είναι αγκάθι στη ψυχή μου! Ξέρω θα μ έλεγες ότι πονάς τώρα αλλά θα περάσει και σίγουρα θα περάσει αλλά άλλος Τάσος από αυτή τη γη δεν θα ξανά περάσει.! Σαγαπω και θελω εκεί που πας να γαληνεψεις τις ψυχές μας εδώ στη γη σαν ΑΓΓΕΛΟΣ!!!