Θλίψη σκόρπισε στην τοπική κοινωνία η είδηση του θανάτου του αγαπητού καθηγητή και πρώην γυμνασιάρχη Σωτήρη Θεοχάρη, στην ιδιαίτερη του πατρίδα, την Ίμβρο, όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια.
Ένας σπουδαίος καθηγητής, φιλόλογος, ευρυμαθής και μεθοδικός. Είχε το ύφος και το ήθος των παλιών καλών εκπαιδευτικών με ολίγη αυστηρότητα όπου χρειαζόταν.
Έδινε πάντα έμφαση, ειδικά ως διευθυντής στον σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό, τον οποίο αναλάμβανε συνήθως ο ίδιος φέρνοντας σε επαφή με τους μαθητές του διάφορους τοπικούς επαγγελματίες.
Άνθρωπος δραστήριος και δυναμικός με ανατολίτικο ταμπεραμέντο, έχοντας την παιδεία, το μεγαλείο και την αρχοντιά των ανθρώπων της Πόλης και ιδιαίτερη φιλοπατρία ως Ίμβριος, δηλώνοντας πάντοτε υπερήφανος για την καταγωγή του.
Εκ των ιδρυτών και πρώτος διευθυντής τόσο του γυμνασίου Ζηπαρίου, όσο και του εσπερινού γυμνασίου και στην συνέχεια λυκειακών τάξεων στο Πυλί.
Καλό ταξίδι αγαπητές κ. καθηγητά.
Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και σε όλους τους συγγενείς.
Η σχετική ανάρτηση με την φωτογραφία του στην ομάδα παλιές φωτογραφίες της Κω στο facebook:
Κύριε καθηγητά έφυγες διωγμένος από Κώ μόνος ήρθε καί μόνος έφυγες από το νησί για την ιδιαίτερη πατρίδα σού καί στους φίλους σου και στην καινούργια οικογένεια που δημιούργησες ξανά εκεί καλό ταξίδι δάσκαλε μου καί συνάδελφε
Θα τον θυμαμαι παντα με εκτιμηση,καλο παραδεισο δασκαλε της καρδιας μας!!!!
Αλησμόνητο το κείμενο του που φιλοξενήθηκε στο βήμα της Κω το καλοκαίρι του 1998.
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «για να ράψεις κοστούμι χρειάζεται τόπι (ύφασμα) και όχι ρετάλια…»
Τον εκτιμούσα για την στάση του και την παρρησία της άποψής του.
Ο καλύτερος στο άγνωστο κείμενο στα αρχαία καλός γνώστης σε όλα τα φιλολογικά
Έφυγε ένας εξαιρετικά ευγενής άνθρωπος , με βαθιά μόρφωση και παιδεια . Ήμαστε τυχεροί όσοι υπήρξαμε μαθητές του. Ευγνώμων που σας γνώρισα κύριε καθηγητά . Καλό κατευόδιο στα ουράνια μέρη . Μπορεί και να ναι πιο καλοσυνάτα από τα γήινα.
Καλό παράδεισο αγαπημένε μας κύριε καθηγητά. Είχα την μεγάλη τιμή να σας γνωρίσω σαν Διευθυντή το 1995 στο Εσπερινο Γυμνάσιο στο Πυλι. Σπουδαίος καθηγητής και άνθρωπος πάνω απ όλα.Ολοι μας τον σεβομασταν και τον αγαπούσαμε. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Ήσουν κ Καθηγητά ξεχωριστός Ολοι οι μαθητές σου σε θυμούνται με νοσταλγία και αγάπη.Καλο Παράδεισο.Τέτοιους εκπαιδευτικούς θέλει η παιδεία μας
Μακάρι να τον είχαμε και σήμερα να διδάσκει τα παιδιά μας.Ναι ήταν ΔΑΣΚΑΛΟΣ,σαν αυτούς που δεν υπάρχουν σήμερα.Οι σημερινοί(εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις) είναι απλά χασομέρηδες και κομματάρχες.
Παρ, όλες τις πολιτικές μας διαφωνίες κ συγκρούσεις, χάρηκα τόσο πολύ που συναντηθήκαμε πριν 3 χρόνια και τα είπαμε. Ήσουν τόσο ζωντανός κ δραστήριος.
Και ίσως ήμουν ο τελευταίος συνάδελφος που συνάντησες.
Λυπάμαι πάρα πολύ για το «φευγιό» σου.
Να ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει!
Θα θυμάμαι έναν πολύ καλό εκπαιδευτικό, με όρεξη και μεταδοτικότητα γνώσεων στους μαθητές του. Έναν πολυπράγμονα ενεργό πολίτη, αγαπητό από την κοινωνία της Καρδάμαινας και του νησιού γενικότερα.
Καλή ανάπαυση, κύριε καθηγητά!