Όταν η κρίση κτυπάει κόκκινο παντού.
Μικρές ιστορίες καθημερινής ουτοπίας
(Μεταξύ σοβαρού και αστείου)
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη 5/5/2021
-Τάκη πρέπει να πληρώσουμε σήμερα τον λογαριασμό του τηλεφώνου.
-Μα δεν είναι μόνο ένας γυναίκα. Έχουμε το Ίντερνετ, την Καλωδιακή τηλεόραση, και τα τέσσερα κινητά, δηλ δυο δικά μας και δυο των παιδιών. Εξάλλου τώρα με την φονική πανδημία, το διαδίκτυο τα παιδιά το χρειάζονται για την τηλεκπαίδευση.
-Α, ξέχασα ήρθε και το Νερό και η ΔΕΗ με όλα της τα χαράτσια, ξέρεις ΕΡΤ, περιουσιακά στοιχεία, ΕΝΦΙΑ. Έρχεται το ρεύμα με όλα τα υπόλοιπα, που κυριολεκτικά μας αλλάζουν τα φώτα.
-Όχι όλα τώρα, αύριο Σούλα γιατί δεν προλαβαίνω, έχω και την εφορία που λήγει.
-Τι δεν προλαβαίνεις; εργολάβος είσαι και εγώ περιμένω τώρα τον μισθό μου, από το Δημόσιο. Έχουμε και την σύνταξη της γιαγιάς.
-Ποιον τον κουτσουρεμένο μισθό; Η σύνταξη της γιαγιάς, δεν φτάνει πια ούτε για την κοπέλα που την φροντίζει για το Αλτσχάιμερ ( άνοια) και ο μισθός σου, ούτε για το πετρέλαιο στα καλοριφέρ.
-Ε, αυτόν τον μισθό τέλος πάντων εννοώ και φρόντισε να πας να μαζέψεις τα χρωστούμενα, για να πληρώσουμε και τα φροντιστήρια των παιδιών.
-Από ποιους; Αφού ξέρεις βρε Σούλα, πως η οικοδομή έχει κάτσει και ο κοσμάκης δεν έχει μία. Όλοι σήμερα τα φέρνουν δύσκολα βόλτα. Ήρθε και η παλιό αρρώστια, πέτρωσαν όλα και μας αποτελείωσαν. Πάνω που πήραμε μερικές ανακαινίσεις μετά τον σεισμό, τώρα πάγωσαν όλα με την καραντίνα, τους συνεχείς περιορισμούς και τα επανωτά ‘λοκ ντάουν’. Έτσι και δεν έρθει και φέτος ο τουρισμός, καήκαμε γυναίκα.
-Άστα αυτά, τα λεφτά τα παίρνεις και τα κρύβεις ή σε δουλεύουν όλοι οι μπαταξήδες. Κοίτα να πάρεις κανένα καταναλωτικό δάνειο.
-Κι άλλο; Έχουμε πνιγεί στα χρέη και ούτε με χίλια σωσίβια δεν την γλιτώνουμε.
-Άκου Τάκη, δεν μπορώ εγώ να κυκλοφορώ με το παλιό Φιατάκι. Θέλω αυτή την γκάμπριο της Μερτσέντες και θα την έχω, γυναίκα μεγαλοεργολάβου είμαι.
-Πως θα σου την πάρω βρε μωρό; Για να σε κάνω ευτυχισμένη ξόδεψα και όλες τις οικονομίες μας.
-Βρες τρόπο Τάκη, με την απόσυρση ή με το δάνειο.
-Αυτό το σαραβαλάκι ούτε με εκατό ευρώ δεν το παίρνουν.
-Δεν ξέρω να πας να δανειστείς. Δεν μπορεί η διπλανή μου στο γραφείο να οδηγεί καινούργιο αυτοκίνητο και εγώ να είμαι με το παλιό, το κτυπημένο από το χαλάζι.
-Γυναικά σύνελθε, θα μας πάρουν οι Τράπεζες και το σπίτι που έχουμε βάλει υποθήκη, μαζί και το κτήμα που υποθηκεύσαμε, για τις πιστωτικές σου κάρτες.
-Άκουσε με καλά Τάκη, εγώ δεν θα ζω στην μιζέρια και στο φόβο αυτής της κρίσης. Θέλω να ψωνίζω τα καλλίτερα και μοναδικά, επώνυμα ρούχα και παπούτσια και όχι αυτά, από τα φτηνομάγαζα που τα φοράνε όλες στο νησί.
-Σούλα συγκρατήσου, αυτά μπορούμε, τόσα παίρνουμε και τόσα φτάνουμε. Αλλιώς με τα χρέη, θα με βάλεις φυλακή.
-Σώπα…. δηλ ο τάδε Υπουργός και ο τάδε Βουλευτής, που κατακλέψανε το Κράτος, γιατί δεν μπήκανε φυλακή ;
-Βλέπεις μωρό, τους μικρούς κυνηγάνε. Τους μεγάλους τους έχουν απέξω, γιατί όλοι βράζουνε στο ίδιο καζάνι.
(Μετά από μια εβδομάδα έξω από ένα μεγάλο κατάστημα τροφίμων μέσα στην ολοκαίνουργια μερσεντές κάμπριο.)
-Τάκη τώρα που ξόφλησες τους λογαριασμούς και πλήρωσες τις δόσεις των δανείων, των καρτών και ψωνίσαμε τα τρόφιμα, θέλω τρεισήμισι χιλιάδες ευρώ.
-Τι να τα κάνεις ρε γυναίκα; Παίζει κανένα ταξιδάκι, αν είναι να έρθω και εγώ για παρέα. Προχτές δεν γυρίσαμε από το Πουκέ της Ταϊλάνδης;
-Όχι, αλλά η κολλητή μου φίλη η Τιτίκα, από το χωριό, πήγε και τραβήχτηκε.
-Τι εννοείς;
-Να τσίτωσε τα μούτρα της, της κάνανε λιποαναρρόφηση και έβαλε και φρέσκο μπούστο. Εγώ γατί δηλαδή, παρακατιανή είμαι;
-Τι να τα κάνεις όλα αυτά κούκλα μου; Αφού σε εμένα αρέσεις. Αυτά είναι για τα μοντέλα, τις θεατρίνες, τις τραγουδίστριες και τις τηλεπαρουσιάστριες, που τις βλέπει να πούμε, ‘ο πάσα εις’.
-Μην μιλάς σαν βλαχούτσικο, εγώ θέλω να γίνω ξανά νέα και όμορφη.
-Τι λες, σαραντάρα γυναίκα, πάνω στα καλά σου και θα πας στον πλαστικό τον χασάπη; Εμ να στα φάει τα φράγκα, εμ να σε πετσοκόψει. Αφού σε εμένα αρέσεις, στους άλλους περισσεύεις. Εκτός αν παίζει κανένας άλλος Σουλίτσα…..
-Δεν κατάλαβα, η διπλανή μου στο Γυμναστήριο και στα ΣΠΑ, να έχει φουσκωμένα πεπόνια και εγώ θα μείνω με δυο τηγανιτά αυγά; Τώρα που θα μας βγάλει τις μάσκες ο Χαρδαλιάς, εγώ με τι μούρη θα κυκλοφορώ; Δεν πρέπει να είμαι φράπα;
-Θα κυκλοφορείς με τη μούρη σου, αλλιώς καλή είναι και η μουτσούνα του κορονοιού.
-Θα αστειεύεσαι βέβαια, που θα δεχθώ εγώ να κυκλοφορώ, στις καφετέριες και στην παραλία, με τέτοια εμφάνιση.
-Γυναίκα σύνελθε, υπάρχει παγκόσμια οικονομική και υγειονομική κρίση. Όλος ο κοσμάκης πεινάει. Ζει με δανικά. Ενώ εσύ ήθελες βίλα με πισίνα και τζακούτζι, πουλήσαμε το πατρικό σου διαμέρισμα, καταχρεωθήκαμε και σου την έφτιαξα. Προχθές ήθελες αμάξι γκάμπριο, ξανά χρεώθηκα και σου το πήρα. Κάθε τόσο γυρεύεις ψώνια με ακριβά ρούχα, παπούτσια, αρώματα, καλλυντικά και κοσμήματα, από το εξωτερικό. Πηγαινοέρχεσαι από το Μιλάνο και το Λονδίνο λες και πηγαινοέρχεσαι από την Κέφαλο. Με αυτά τα φουσκωμένα μυαλά, φούσκωσες τα χρέη μας και ξεχείλισες όλες τις πιστωτικές κάρτες, που σου έδωσα.
Τώρα ζητάς πλαστικές εγχειρήσεις και σιλικόνες, για να σε κάνουν σαν μούμια. Δεν ακούς τι πάθανε, όσες βάλανε πλαστικά πεπόνια με τις σιλικόνες; Θα σε χάσω γρήγορα και θα μου αφήσεις και ορφανά τα παιδιά.
-Δεν ακούω ρε Τάκη τι λες εσύ, ή μου τα δίνεις τα λεφτά ή χωρίζουμε. Εξάλλου πούλησε το Τζιπ.
-Αυτό αν το πουλήσω, θα πρέπει να ξαναπάρω ένα επαγγελματικό φορτηγάκι. Τώρα έτσι που πήρανε τα πάνω τους τα τέλη κυκλοφορίας και τα καύσιμα, ποιος αγοράζει αυτοκίνητα. Ψωμί δεν έχουμε παντεσπάνι γυρεύουμε. Φυλακή θα μπούμε κατάλαβες;
-Δεν ξέρω Τάκη τι θα κάνεις, οι φυλακές είναι γεμάτες, που θα σε βάλουν;
-Αχ, καλλίτερα να πάω στη στενή για να γλιτώσω από εσένα. Έπειτα και να μπω στην φυλακή δεν με νοιάζει. Γιατί με τέτοια κρίση τυχερός θα είμαι, αν μείνω στον Πλατύ Ποταμό. Ξέρεις πόσα έξοδα και λογαριασμούς, θα γλιτώσω και θα με ταΐζουν και από πάνω.
(Δεν βαριέστε, κρίση είναι και θα περάσει. Αλλά πότε; Προς το παρόν ας ευθυμήσουμε λίγο)
Ξανθίππη Αγρέλλη
Πολύ ρεαλιστικά εύστοχα και με χιούμορ περιγραφετε την δύσκολη οικονομική κατάσταση που ζούμε όλοι μας.