Ο Κώος Φιλικός Δημήτριος Γ. Αλεξάκης | Η Κως στην Επανάσταση του 1821 (Γράφει ο Βασίλης Χατζηβασιλείου)

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 200 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

Ο ΚΩΟΣ ΦΙΛΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

Του  κ. Βασίλη Χατζηβασιλείου

 Δικηγόρου – Ιστορικού Συγγραφέα.

Στο «Δελτίο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας» (τόμος 3^ος σελ.317 κ. επ.) και με τον τίτλο: «Έγγραφα της Επαναστάσεως» βρίσκουμε καταχωρημένο έναν αριθμό επιστολών σταλμένων από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό τον Γ΄ (1771-1826) προς τον κωακής καταγωγής Φιλικό Δημήτριο Αλεξάκη. Τα έγγραφα δημοσίευσε ο γιός του Επαμεινώνδας Αλεξάκης, ο οποίος διατέλεσε Προξενικός Πράκτορας της Ελλάδας στην τουρκοκρατούμενη Κω γύρω στα 1870.

Ο Δημήτριος Αλεξάκης γεννήθηκε στην πόλη της Κω το 1783. Ήταν γιός του Γεωργίου Αλεξάκη και της Αικατερίνης Χατζηγεωργίου. Ο παππούς του Αλέξιος ή Αλεξάκης (όνομα από το οποίο προκύπτει και το οικογενειακό τους επώνυμο) διατέλεσε για πολλά χρόνια Δημογέροντας της Ορθόδοξης Κοινότητας της Κω και, όπως σημειώνει ο δισέγγονός του Επαμεινώνδας Αλεξάκης, «μετά συνέσεως, δεξιότητος και θάρρους αξιοθαυμάστου διά τους χρόνους εκείνους της τουρκικής τρομοκρατίας, υπερήσπιζε τα πολλά και ποικίλα των συμπατριωτών του συμφέροντα, και οι γηραιότεροι των Κώων ου προ πολλών ετών ευγνωμόνως ανεμιμνήσκοντο αυτού, παρά των πάππων αυτών ακούοντες».

Ο πατέρας του Δημητρίου, ο Γεώργιος, βρισκόμενος στην Πάτμο, όπου σπούδαζε στην Πατμιάδα Σχολή, θα συμπλεύσει με τους Ρώσους το 1770 στην Κάρπαθο, για να συλληφθεί αργότερα απ’ τους Τούρκους που τον φυλάκισαν, τον βασάνισαν και πέθανε σύντομα. Απορφανισμένος κι απ’ τη μητέρα του ο Δημήτριος καταφεύγει στην Πάτμο, κοντά σ’ έναν έμπορο θείο του, όπου σε ηλικία δώδεκα ετών και αφού πήρε τα πρώτα γράμματα άρχισε τα ταξίδια στη Ρωσία και αλλού ασκώντας το εμπόριο.

Στις αρχές του 1821 διαμένοντας στην Πάτμο μυήθηκε στους σκοπούς της Φιλικής Εταιρείας κι αναχώρησε για την Αγκώνα της Ιταλίας, όπου  ασκούσε το εμπορικό επάγγελμα. Εκεί γνώρισε το 1823 τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον οποίο  συνόδευε ο γιός του ηγεμόνα της Μάνης Γεωργάκης Μαυρομιχάλης κι ο Ανδρέας Μεταξάς, που μετέβαιναν τότε στη Βερώνα για να εκλιπαρήσουν τους ηγεμόνες της Ιερής Συμμαχίας και τον Πάπα υπέρ της αγωνιζόμενης Ελλάδας.

Απ’ την Αγκώνα ο Δημήτριος Αλεξάκης απέστελλε όπλα και πολεμοφόδια εξ ιδίων κι από συνεισφορές άλλων στην Πελοπόννησο, φιλοξενώντας στο σπίτι του  πολλούς Ευρωπαίους φιλέλληνες που κινούνταν προς την Ελλάδα. Γνώρισε επίσης και τη χήρα του ήρωα Μάρκου Μπότσαρη. Για ένα μήνα περίπου θα παραμείνει στην Αγκώνα φιλοξενούμενος του Αλεξάκη και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και θα συνδεθεί μαζί του με βαθύτατη φιλία κι εμπιστοσύνη. Αυτό αποκαλύπτουν οι εννέα (9) δημοσιευθείσες στο Δελτίο της Εθνολογικής Εταιρείας επιστολές του Παλαιών Πατρών Γερμανού, που στάλθηκαν στον Δημήτριο Αλεξάκη στη διετία 1823-1824, όταν ο ένοπλος Ελληνικός Αγώνας βρισκόταν ακόμη σε εξέλιξη. Οι επιστολές του Παλαιών Πατρών Γερμανού πληροφορούν τον Αλεξάκη για τα κατορθώματα των αγωνιστών  τόσο στη ξηρά όσο και στη θάλασσα.

Ο Δημήτριος Αλεξάκης αξιώθηκε τελικά να ζήσει τη δικαίωση του εθνικού πόθου των Ελλήνων και επιστρέφοντας το 1824 απ’ την Αγκώνα στην Πάτμο, δεν θα αργήσει να δεχτεί τις ευγνώμονες ευχαριστίες της πατρίδας για τις υπηρεσίες του. Από το Ναύπλιο στις 7 Ιανουαρίου του 1824 θα σταλεί έγγραφο του Εκτελεστικού Σώματος της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδας, που υπογράφει ο Πρόεδρός  του Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, στο οποίο εκφράζονται οι ευγνώμονες ευχαριστίες του Σώματος προς τον Δημήτριο Αλεξάκη, για τον πατριωτισμό που επέδειξε καθ’ όλη την διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, απονέμοντάς του τον τίτλο του μέλους του Σώματος αυτού.

Τον Δημήτριο Γεωργίου Αλεξάκη θα συναντήσουμε αργότερα να εγκαθίσταται στη Σύρο και το 1832 στη Νέα Έφεσο (το σημερινό Κουσάντασι), όπου διορίστηκε Υποπρόξενος της Αγγλίας και Προξενικός Πράκτορας της Ρωσίας. Με την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους την χρονιά εκείνη (1832)  ευτύχησε να υψώσει και την Ελληνική Σημαία στην πόλη αυτή. Πέθανε το 1854.

Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΑ

.