Είδος προς εξαφάνιση, ο γάμος και η οικογένεια; (Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

Είδος προς εξαφάνιση, ο γάμος και η οικογένεια;

Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη 15/2/2021

Χθες γιόρταζε ο έρωτας, η αγάπη και μαζί ήταν και η παγκόσμια ημέρα του γάμου, όπως συνέπεσε την ιδία Κυριακή, με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Με σκοπό να τιμήσουν την η ένωση του άντρα  και της γυναίκας για μια ζωή,  ώστε να δημιουργηθεί η οικογένεια,  καθιερώθηκε και τιμάται κάθε χρόνο η παγκόσμια ημέρα γάμου. Ως  ημέρα εορτασμού, έχει οριστεί η δεύτερη Κυριακή του Φεβρουαρίου.  Φέτος  μάλιστα η ημέρα αυτή έπεσε στις 14 Φεβρουαρίου, την  ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ημέρα των ερωτευμένων. Έτσι   έδωσαν  ένα ακόμη λόγο, στους απανταχού παντρεμένους και ερωτευμένους να γιορτάσουν.  Ως παγκόσμια ημέρα του γάμου, αυτή γιορτάστηκε πρώτη φορά το 1983. Θέλησαν με αυτό τον τρόπο,  να τιμήσουν τα ζευγάρια που ενώνονται με σκοπό να δημιουργήσουν οικογένεια και να αποκτήσουν δικά τους παιδιά.  Αυτή η παγκόσμια ημέρα,  συνηθίζεται  να γιορτάζεται περισσότερο στην Αμερική.  Όμως όπως ήταν αναμενόμενο με την παγκοσμιοποίηση τα τελευταία χρόνια, η γιορτή έχει εξαπλωθεί σε όλο τον Δυτικό κόσμο .  Διότι   όλα τα  παντρεμένα ζευγάρια,  θέλουν να γιορτάζουν με μια ακόμη αφορμή και με πολλούς τρόπους . Θα   πρέπει να τονίσουμε   ότι η συγκεκριμένη παγκόσμια ημέρα, αφορά  συγκεκριμένα  τον γάμο, με στόχο να δοθεί έμφαση στην σοβαρή απόφαση δυο ανθρώπων, να ενωθούν για όλη τους τη ζωή, για   να αποκτήσουν παιδιά και  δική τους οικογένεια.

Στην διαδρομή  των αιώνων,   η έννοια του γάμου στην ανθρώπινη κοινωνία, ξεκινά από πάρα πολύ παλιά . Η επίσημη ένωση ενός άνδρα και μιας γυναίκας, με σκοπό να τεκνοποιήσουν και να δημιουργήσουν οικογένεια,  ιστορικά   συναντάται στην Αρχαία Ελλάδα, με την ουσιαστική επίσημη νομοθεσία  της ,  καθώς και την αρχαία  Αίγυπτο .             Τα  Αρχαϊκά χρόνια, ο πατέρας κάθε έφηβης κοπέλας, αναλάμβανε να φροντίσει ώστε να βρει τον καταλληλότερο γαμπρό και σύντροφο για την κόρη του.  Μέσα  από τους αιώνες, έχουμε διάφορες παραλλαγές  στον γάμο,  που συνεχίζεται ως τα τελευταία χρόνια. Σημαντικό    ήταν και το προξενιό, που γίνονταν συνήθως μεταξύ των γονέων των μελλονύμφων . Αντικαταστάθηκε όμως τα τελευταία χρόνια, από τον έρωτα και την ελεύθερη επιλογή του συζύγου, μετά από αρραβώνα ή δοκιμαστική  συμβίωση.

Θα πρέπει  να αναφέρουμε κάτι πολύ σημαντικό,  πως επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καθιερώθηκε ο Θρησκευτικός γάμος ως επίσημη τελετή και ως Ιερό Μυστήριο,  ένα από τα Επτά Ιερά Μυστήρια της Ορθοδοξίας μας. Το 1982 στην χώρα μας, αναγνωρίστηκε ως ισότιμος έναντι στην  Πολιτεία και ο πολιτικός γάμος, που είχε θεσπιστεί σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και στην Αμερική και στην Αυστραλία.

Το θέμα της προίκας, έπαιζε πολύ σπουδαίο ρόλο στο γάμο μέχρι  πρόσφατα . Όμως  για πολλούς αιώνες, η προίκα καθόριζε την έκβαση του γάμου.  Ο  πατέρας της νύφης, έπρεπε να αναλάβει να την προικίσει για να  καλοπαντρευτεί.  Την ημέρα του γάμου, η νύφη μαζί με την κινητή και ακίνητη προίκα της, μεταφέρονταν στο σπίτι του γαμπρού. Σε μερικά μέρη συμβαίνει  το αντίθετο, δηλ η  νύφη προσφέρει το σπίτι  στο γαμπρό.  Σύμφωνα  με  την πρόσφατη ιστορία, η προίκα ήταν μάλιστα νομικά κατοχυρωμένο επακόλουθο ενός γάμου, με το γνωστό μας  προικοσύμφωνο.  Ωστόσο η κατάργηση της προίκας, απελευθέρωσε ακόμη περισσότερο τον θεσμό του γάμου, στην σύγχρονη κοινωνία.

Όμως  σε όλο τον σύγχρονο κόσμο,   ένας άντρας και μια γυναίκα, έρχονται εις γάμου κοινωνία, επειδή θέλουν να ζήσουν μαζί για όλη τους τη ζωή. Για   να αποκτήσουν δικά τους παιδιά, απογόνους και να κάνουν οικογένεια.  Έτσι οι δυο σύζυγοι,  έχουν την ίδια συμμετοχή στην δημιουργία οικογένειας, στην ανατροφή των παιδιών  και  στο μεγάλωμα τους.    Η  μητέρα και ο πατέρας, προσφέρουν τα ίδια εφόδια για την ανατροφή, ολοκληρωμένων και ισορροπημένων ενηλίκων και  ορίζουν από κοινού τα θέματα του οίκου τους.   Μαζί ζουν στην καθημερινότητα που οι ίδιοι δημιουργούν, για τα παιδιά τους και διασφαλίζουν σταθερές βάσεις, για αυτά στο μέλλον τους,  με την μόρφωση που τους παρέχουν .  Τα  παιδιά γεννιούνται και ανατρέφονται, με την γενναιόδωρη προσφορά των γονιών τους . Μεγαλώνουν  ασφαλή κάτω από την προστατευτική ομπρέλα του γάμου,    με τις πιο ιδανικές συνθήκες, στοργής και σπιτικής θαλπωρής. Στο  οικογενειακό κάδρο, ο μπαμπάς και η μαμά στο σπίτι, μαζί με   τα παιδιά.    Οι  σταθερές συνθήκες που χρειάζεται ένα παιδί εκτός από στέγη και τροφή,  είναι η ασφάλεια, όχι μόνο στα πρώτα χρόνια της ζωής του, αλλά καθώς μεγαλώνει,   ώσπου να γίνει ένας ολοκληρωμένος ενήλικας, με ελεύθερη άποψη και ενεργή συμμετοχή στην κοινωνία.

Αντέχει ο γάμος;   έχει μέλλον; Αναρωτιούνται όλοι  και όμως,  ο γάμος εξακολουθεί να είναι μέχρι σήμερα ένα από τα πιο ανθεκτικά θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι  η αρχή για τη δημιουργία οικογένειας, που προστατεύεται από όλους τους νόμους, Θρησκευτικούς και πολιτικούς ,   για την γέννηση και ανατροφή των παιδιών. Για  την συνέχιση της ζωής. Για  αυτό ακριβώς γιορτάζουν και τιμούν την παγκόσμια ημέρα Γάμου . Η  φυσική   νομοτέλεια του ανθρώπου, ορίζει τη ζωή του, όπου  γεννιέται, μεγαλώνει, παντρεύεται, κάνει παιδιά, απογόνους ,τα μεγαλώνει και αποχωρεί από τη ζωή.  Τι, πιο φυσικό και όμορφο  από την ένωση ενός άντρα και μιας γυναίκας , με προξενητή τον έρωτα, που θα αποκτήσουν δικά τους παιδιά, δική τους οικογένεια .

Για αυτό και η Ελληνική κοινωνία, έχει μάθει να τιμά  και να γιορτάζει τους γάμους, δηλ το ξεκίνημα της κοινής  ζωής των ζευγαριών, όπως πρέπει με τα περίφημα τριήμερα γλέντια. Βέβαια  η παγκόσμια φονική πανδημία, τα πάγωσε όλα. Αλλά σύντομα και πάλι οι νέοι, θα ξαναρχίσουν να γιορτάζουν τους γάμους στους.

Διότι ο θεσμός του γάμου, διασφαλίζει το αρχικό κύτταρο της κοινωνίας και κατέχει έναν     από τους σημαντικότερους ρόλους της,  ως προς  στην διαχείριση της συνοχής της κοινωνίας.  Όσο  και αν οι ρυθμοί γύρω μας τρέχουν, γνωρίζουμε πολύ καλά πως ο γάμος αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο, τον σταθερό πυλώνα μιας κοινωνίας, για να είναι γερή και ανθεκτική.   Μιας  κοινωνίας που  οι  άνθρωποι ανάμεσα της ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον και νοιάζονται με σκοπό την κοινή τους ευημερία.

Σήμερα η οικογένεια η παραδοσιακή, όπως είναι η Ελληνική άρχισε να φθείρεται . Τα  ανυπάκουα και ασυμβίβαστα  παιδιά, φεύγουν πολύ νωρίς από την προστασία των γονιών τους.  Η  γιαγιά και ο παππούς,  δεν βρίσκονται πια ανάμεσα στην οικογένεια, αλλά ξεχασμένοι σε κάποιο Γηροκομείο.   Τα  διαζύγια, ξεπέρασαν τους γάμους με το 60%.           Η ελεύθερη συμβίωση   80 %.   Οι  μονογονε’ι’κές οικογένειες  40%.   Οι  αμβλώσεις 65%.             Οι αριθμοί φωνάζουν εκκωφαντικά, όσο και αν τους αποφεύγουμε. Οι πιο δύσκολες σχέσεις είναι οι ανθρώπινες, πόσο μάλλον σε ένα ζευγάρι που είναι και οι μοναδικές

Ένα γάμος για να επιτύχει και να θεωρηθεί ευτυχισμένος ,προϋποθέτει εκτός από έρωτα και αγάπη,  πολύ αρμονία. Απαιτεί συμβιβασμούς, υποχωρήσεις  ομόνοια,  εκτίμηση,  αλληλοσεβασμό.  Θέλει μια ισορροπία που απαιτείται για την συνέχιση της ζωής,  την διαιώνιση του ανθρώπινου είδους και για το φυσικό επακόλουθο, τη δημιουργία οικογένειας. Αφού ο γάμος, είναι το βασικό κύτταρο της κοινωνίας και η οικογένεια αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνίας.

Μπορεί ο γάμος λοιπόν να έχει συναντήσει πολλές δυσκολίες, την σύγχρονη πραγματικότητα, να δοκιμάζεται, να ταλανίζεται, να   απαξιώνεται κατά καιρούς  ως θεσμός, όμως αντέχει.   Αυτό  ακριβώς γιορτάζουμε την παγκόσμια  ημέρα του γάμου, που εφέτος έπεσε με την γιορτή των ερωτευμένων.  Τον ιερό θεσμό του γάμου, που καταφέρνει  να ενώσει δυο ανθρώπους για πάντα και  που σκοπό έχει την δημιουργία παιδιών και οικογένειας, με αποτέλεσμα την πραγματική ευτυχία στη ζωή.                                                   ‘Διότι η οικογένεια είναι μια γωνιά του παραδείσου’.   Επίχαρμος,  Αρχαίος φιλόσοφος από την Κω,  (524- 448  π. Χ.)

Ξανθίππη Αγρέλλη