Οδύνη για ένα νέο παλληκάρι
Κατευόδιο του Ιάκωβου (Μάκη) Μυλωνά
Αξέχαστε εξάδελφε Μάκη, την ώρα τούτη που φτερουγίζεις σ’ άλλη γη, κράτησε φυλαχτό τη χαρά που έζησες μια σταλιά παιδί στην αγκαλιά μου, όταν πρωτοπερπάτησες μαζί με τον δίδυμο αδελφό σου στο νησί που σ΄ έθρεψε και μέσα στη ζεστή αγκαλιά της οικογένειας που σ΄ έφερε στον κόσμο. Σε πεθύμησαν φαίνεται ο πατέρας Σταμάτης κι ο αδελφός σου Γιώργος, που μας άφησαν άδικα, πρόωρα, γι΄ αυτό σε πήραν κοντά τους, για να συνορίζετε στ’ αστεία ή στα σοβαρά όπως τότε στην πρώτη σας νιότη και να ΄ποσπερίζετε περήφανα δίχως πόνους ή φθαρτές έγνοιες. Μένοντας ολομόναχη πίσω η καταπονεμένη, μαυροφορεμένη σύζυγος και μάνα σας Φωτεινή ζει τον πολύχρονο θρήνο της για τα όμορφα μάτια σας που έσβησαν στα χέρια της, δίχως να χαμογελάσει όσο της άξιζε στη ζήση. Μόνη τώρα μέσα στον αφιλόξενο γήινο κόσμο σκιάζεται για τα μερόνυχτά σας μην τυχόν είναι κρύα στην απεραντοσύνη του χρόνου κι αγρυπνά στο προσκέφαλό σας να τα ζεστάνει λίγο…
Καλό παράδεισο, αγαπημένε μου, λατρεμένε μου εξάδελφε Μάκη.
Αν έχει θύρα σ΄ άλλη γη, μ΄ ορμή θα ξεσφαλίσω
για να σε πάρω αγκαλιά, πίσω να σε γυρίσω.
Τους άγγελους επρόσταξα γλυκά να σε κατέχουν
μα κείνοι μου απάντησαν αγγέλους δεν προσέχουν.
Πυθαγόρειο Σάμου, 19.1.2021
Κώστας Ζαμάγιας
