Συνέντευξη στην
Μαίρη Φώτη
Η Μιρέλα Πάχου, είναι ένα ταλαντούχο κορίτσι, που έχει ήδη κάνει επιτυχημένα βήματα στο μουσικό στερέωμα. Κόρη του Αγαπητού Πάχου και της Ελίνας Φώκιαλη, γεννήθηκε στη Ρόδο, όπου και μεγάλωσε, μέχρι που άνοιξε τα φτερά της και ακολούθησε τα όνειρά της, που την πήγαν στην Αθήνα.
Εχει συνεργαστεί ήδη με σπουδαίους καλλιτέχνες, έχει πολλές διακρίσεις ως σολίστ στο ακορντεόν, συμμετέχοντας σε μεγάλες συναυλίες, παίζει πιάνο, γράφει και τραγουδάει και είναι υποψήφια διδάκτωρ στον τομέα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Αθηνών!
Ετοιμάζει τον δεύτερό της δίσκο, μας μιλάει για την φίλη της Παυλίνα Βουλγαράκη, λέει ότι το πιάνο είναι η μεγάλη αγάπη και η μακροχρόνια σχέση της, ενώ το ακορντεόν, ο κεραυνοβόλος έρωτάς της, απαντά στο δίλημμα «μουσική ή νομική» και ανανεώνει το ραντεβού για νέες εμφανίσεις στη Ρόδο!
• Μιρέλα, η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου;
H σχέση μου με τη μουσική ξεκίνησε πολύ νωρίς, περισσότερο ως παιχνίδι, παρά ως σοβαρή ενασχόληση. Θυμάμαι έντονα τη χαρά να χτυπάω τα πλήκτρα σε ένα πιανάκι και την επιθυμία μου να παράγω ήχους, είτε παίζοντας τραγούδια που μου άρεσαν, είτε δημιουργώντας υποτιθέμενες συνθέσεις! Μου λένε πως πριν πάω σχολείο, εξέφρασα την επιθυμία να μάθω πιάνο και αμυδρά θυμάμαι τα πρώτα μαθήματα και τη γνωριμία με την κλασική μουσική. Ύστερα στο σχολείο το καλύτερό μου ήταν οι σχολικές γιορτές: έπαιζα πιάνο και το κατευχαριστιόμουν! Όσο το σκέφτομαι, νομίζω πως ανέκαθεν διαισθανόμουν ότι θα μπορούσα να φτιάξω τραγούδια, αλλά μάλλον η αίσθηση αυτή ήταν σε… καταστολή, εξαιτίας της καθημερινότητας -ξέρετε σχολείο, πανελλήνιες κλπ. Αργότερα, όταν βρέθηκα στην Αθήνα για σπουδές, ξεκίνησα μαθήματα ακορντεόν και δειλά-δειλά άρχισα να γράφω στίχους και μουσική.
• Από πότε ασχολείσαι με τη μουσική επαγγελματικά, πότε έγινε το πρώτο βήμα;
Ποτέ δεν πήρα την απόφαση να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μουσική, απλά συνέβη. Η πρώτη μου εμφάνιση ήταν τον Δεκέμβριο του 2009 στις παραστάσεις του Βασίλη Καζούλλη στο “Ρυθμός Stage” στην Αθήνα. Χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Βασίλη, όχι μόνο για την εμπιστοσύνη και την ουσιαστική συμβολή του στη μουσική μου διαδρομή, αλλά και γενικότερα για την αξιόλογη παρουσία του στην ελληνική μουσική σκηνή -παρουσία που ενέπνευσε και εμπνέει πάρα πολλούς καλλιτέχνες.
• Παράλληλα, έχεις σπουδάσει νομική και είσαι υποψήφια διδάκτωρ στον τομέα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Αθηνών. Τέθηκε ποτέ δίλημμα ποιον από τους δύο δρόμους θα ακολουθήσεις επαγγελματικά;
Η ολοκλήρωση της διατριβής μου αποτελεί για μένα ύψιστη προτεραιότητα, ωστόσο, όσο προχωρώ, διαπιστώνω ότι ο δρόμος είναι μακρύς, ανηφορικός και ιδιαίτερα επίπονος. Από την άλλη μεριά είναι και η δικηγορία που απαιτεί συνεχή προσπάθεια, αφοσίωση, αντοχές και βέβαια πάρα-πάρα πολύ χρόνο. Νομίζω τελικά πως ο χρόνος προσδιορίζει τις επιλογές μας, είναι ο καταλύτης για τα πάντα και ταυτόχρονα η μόνη μας πατρίδα, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Οδυσσέας Ιωάννου. Προς το παρόν και δουλεύοντας πιο σκληρά παρά ποτέ, το χρόνο καταφέρνω να τον διαχειρίζομαι οριακά!
• Ποιες συνεργασίες σου ξεχωρίζεις από όλους τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί;
Οφείλω απέραντη ευγνωμοσύνη σε όλους αυτούς τους αξιόλογους ανθρώπους της ελληνικής μουσικής σκηνής που πίστεψαν σε μένα, με εμπιστεύτηκαν και μου έδωσαν τη δυνατότητα να ανοίξω τα φτερά μου. Δεν θα τολμούσα ποτέ να το φανταστώ, μάλλον συνωμότησε το σύμπαν για να βρεθώ δίπλα σε καλλιτέχνες που έγραψαν και γράφουν ιστορία: τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Χρήστο Θηβαίο, τον Βασίλη Καζούλλη, τον Φίλιππο Πλιάτσικα, τον Μπάμπη Στόκα, τον Νότη Μαυρουδή, τον Γιάννη Ζουγανέλη, τον Σάκη Μπουλά, τη Γιώτα Νέγκα, τον Γιάννη Κούτρα… Έπαιξα μαζί τους στο Ηρώδειο, στο Μέγαρο Μουσικής, στο Καλλιμάρμαρο, σε συναυλίες και μουσικές σκηνές, ταξίδεψα μαζί τους στην Φρανκφούρτη, το Μόναχο, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, ερμήνευσα τραγούδια τους και μελοποίησαν στίχους μου στο πρώτο μου CD που κυκλοφόρησε πριν 2 χρόνια. Δεν έχω τίποτα παραπάνω να ευχηθώ, παρά να φανώ άξια όλης αυτής της αγάπης και της εμπιστοσύνης. Και αυτό είναι ένα μεγάλο άγχος και μια τεράστια ευθύνη!
• Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;
Το αγαπημένο μου τραγούδι δεν είναι ένα, ούτε έχω μία λίστα αγαπημένων τραγουδιών που μένει αμετάβλητη στο χρόνο. Υπάρχουν τραγούδια που θεωρώ καλλιτεχνικά άρτια, τραγούδια που ζηλεύω -γιατί θα ήθελα να τα είχα γράψει εγώ, τραγούδια που συνδέονται συνειρμικά με σημαντικές στιγμές στη ζωή μου. Αν έπρεπε πάντως να επιλέξω ένα αγαπημένο τραγούδι από αυτά που βρίσκονται στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, χωρίς σκέψη θα ξεχώριζα τα «Γράμματα» του Βασίλη Καζούλλη.
• Ο μπαμπάς σου, Αγαπητός Πάχος, είναι πραγματικά ένας αγαπητός καλλιτέχνης που έχει γράψει την δική του ιστορία στην μουσική με μεγάλη επιτυχία. Σε έχει επηρεάσει ως προς τα ακούσματα και την επιλογή του είδους της μουσικής που υπηρετείς;
Δίχως ποτέ να με διδάξει, ο Αγαπητός μου έμαθε να εξερευνώ τη μουσική, να μη βάζω ταμπέλες στα τραγούδια και στεγανά στα διαφορετικά είδη μουσικής. Στα παιδικά μου μουσικά ακούσματα υπήρχε ποικιλία και πολυσυλλεκτικότητα: Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, Σαββόπουλος, παλιά λαϊκά, ρεμπέτικα, δημοτικά, αλλά και ροκ, ελληνικό και ξένο. Ο μπαμπάς μου δε με έστρεψε προς κάποιο συγκεκριμένο μουσικό προσανατολισμό, -άλλωστε όπως ξέρετε, και ο ίδιος υπηρετεί με μεγάλη επιτυχία πολλά διαφορετικά είδη. Το στίγμα για το πού θα κινηθώ μουσικά ήταν καθαρά δική μου επιλογή.
• Προτιμάς να γράφεις τραγούδια ή να παίζεις;
Είναι δυο διαφορετικές διαδικασίες -και οι δύο απόλυτα δημιουργικές, λυτρωτικές ως μέσα έκφρασης και με τον ίδιο κοινό παρονομαστή, την μουσική. Ανάλογα με την ψυχολογία μου, υπάρχουν φορές που νιώθω έντονη την ανάγκη να βρεθώ με το κοινό σε συναυλίες ή μουσικές σκηνές και να εκφραστώ παίζοντας μουσική. Με έναν μεταφυσικό τρόπο η εμπειρία του live είναι κάθε φορά και διαφορετική! Από την άλλη μεριά όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι την επιθυμία να αυτοσχεδιάσω, δοκιμάζοντας νέες ιδέες με στίχους και μουσικές. Είναι μια διαδικασία λιγότερο εξωστρεφής από το να παίζεις μουσική, -κάτι σαν μια εσωτερική αναζήτηση-, δύσκολη αλλά και συγχρόνως τρομερά ευχάριστη, που άλλοτε οδηγεί σε αποτέλεσμα και άλλοτε όχι!
• Παρά το γεγονός ότι σε έχουμε ταυτίσει με το ακορντεόν, παίζεις εξίσου καλά και πιάνο. Ποιο από τα δύο προτιμάς;
Έχοντας ξεκινήσει μαθήματα πιάνου στα πέντε μου, πάντα λέω ότι το πιάνο είναι η μεγάλη αγάπη και η μακροχρόνια σχέση μου, ενώ το ακορντεόν ο κεραυνοβόλος έρωτάς μου.
• Η γνωριμία και η συνεργασία με την καλή σου φίλη Παυλίνα Βουλγαράκη, με την οποία σας είδαμε πρόσφατα στη Ρόδο, πώς προέκυψε;
Με την Παυλίνα Βουλγαράκη γνωριστήκαμε πέρυσι και από την πρώτη στιγμή νιώσαμε τη χημεία ανάμεσά μας! Εκτιμώ απεριόριστα την Παυλίνα. Είναι καλή φίλη, χαρισματική προσωπικότητα και βέβαια εξαιρετική ερμηνεύτρια και τραγουδοποιός. Μαζί στήσαμε τον περασμένο Οκτώβριο στο Club του Σταυρού του Νότου μια παράσταση με τα δικά μας τραγούδια και πρωτότυπες διασκευές αγαπημένων τραγουδιών. Την παράσταση αυτή, που πήγε πάρα πολύ καλά και είχε πολύ καλές κριτικές, παρουσιάσαμε στις αρχές Ιανουαρίου στη Ρόδο .
• Πότε θα σε ξαναδούμε σε μουσική σκηνή της Ρόδου; Η Ρόδος σου λείπει;
Ελπίζω να ξανάρθω σύντομα στη Ρόδο, κάθε φορά έρχομαι με την ίδια χαρά! Ωστόσο δε μου λείπει, μάλλον γιατί νιώθω πως δεν έφυγα ποτέ!
• Πότε θα δούμε νέα σου δουλειά; Ετοιμάζεις κάτι αυτή την περίοδο;
Ο νέος μου δίσκος προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει το Μάρτιο και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό. Ένα πρώτο δείγμα είναι το τραγούδι «Υπερήρωες» σε δικούς μου στίχους και μουσική, που κυκλοφόρησε πριν δύο μήνες και υπάρχει στο Youtube.
Σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο όπου κυριαρχούσε η διάσταση του παραμυθιού, ο καινούργιος δίσκος προσγειώνεται στην πραγματικότητα και τολμώ να πω ότι αποτελεί μια πιο ώριμη μουσική κατάθεση. Αφηγείται μια σειρά από μουσικές ιστορίες μέσα από διαφορετικές οπτικές και μουσικά είδη, που δένουν αισθητικά μέσω της ενορχήστρωσης, όπου κυριαρχεί έντονο το στοιχείο του πειραματισμού.
• Πού εμφανίζεσαι αυτή την περίοδο;
Στο αμέσως επόμενο διάστημα θα κάνω μια σειρά από προσωπικά live: στη Θεσσαλονικη (από 21 Ιανουαρίου στη «Μαύρη Τρύπα») ύστερα στην Αθήνα (14 Φεβρουαρίου στο «Σταυρό του Νότου») καθώς και σε άλλες πόλεις στην Ελλάδα και την Κύπρο. Παράλληλα συμμετέχω στις παραστάσεις του Μίλτου Πασχαλίδη
• Εχεις καταφέρει πολλά πράγματα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα στην μουσική. Πώς φαντάζεσαι την Μιρέλα σε 10 χρόνια από τώρα;
Πώς φαντάζομαι τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια; Δύσκολο να δω τόσο μακριά. Σίγουρα θα ήθελα να μην έχω κάνει βήματα προς τα πίσω. Αυτό αρκεί!
Πω πω ένα μωρό…