Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο (Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη)

Αχ έλατο, αχ έλατο!!

Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο

(Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη) 22/12/2020

*Χριστούγεννα, και από το 1833, που ήρθε το Ευρωπαϊκό έθιμο, για το στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο και  στην Ελλάδα, επί Όθωνα, του  πρώτου βαυαρού βασιλιά, οι Έλληνες εγκατέλειψαν το στολισμένο καραβάκι.  Αυτό το στόλιζαν στα νησιά και στην Μικρά Ασία, αφού ήταν οι περισσότεροι  ναυτικοί. Έτσι  επεκράτησε όχι μόνο στη χώρα  μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο,  ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Είτε  αυτό είναι φυσικό, είτε τεχνητό, που σημαίνει τη γιορτή της φύσης. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν, ότι ήταν ένα από τα δέντρα, που βρισκόταν πάνω από τη στέγη του στάβλου και προστάτευαν τον Νεογέννητο Χριστό.

Για αυτό συνηθίζουν στη βάση του στολισμένου δέντρου, να τοποθετούν μια μικρή φάτνη ή μια κάρτα, που απεικονίζει  της Θεία  Γέννηση του Χριστού. Στην  κορυφή, πάντα δεσπόζει, το Αστέρι ή  ένα Αγγελάκι.

*Χριστούγεννα, ψιλόβρεχε και τα δυο αδελφάκια βγήκαν για λίγο ως την απέναντι αρμυρήθρα. Έκοψαν ένα κλωνάρι και μάζεψαν μερικά βοτσαλάκια, από τ’ ακρογιάλι. Η σκηνή της προσφυγιάς στενάχωρη, αλλά κάπου σε μια γωνιά στερέωσαν το δεντράκι τους.

Τύλιξαν με αλουμινόχαρτο τα στρογγυλά βοτσαλάκια και τα κρέμασαν με μια κλώστη, στα λιγοστά κλαδιά  του. Χαμογέλασαν  ευτυχισμένα, πλησίαζαν τα Χριστούγεννα.

Ο αέρας ταρακουνούσε την σκηνή από πλαστικό, εκεί στην παραλία και έμπαινε μέσα η ανελέητη ψύχρα του Δεκέμβρη, όλο και πιο  απειλητική.

Ωστόσο  τα παιδιά, καμάρωναν το χαριτωμένο, γιορτινό δεντράκι τους.

*Χριστούγεννα, και ο αξύριστος και  ατημέλητος  άστεγος του πάρκου, συνέχιζε  να ψάχνει τον σκουπιδότοπο της γειτονιάς, για μερικά αποφάγια, που έριχνε  το απέναντι εστιατόριο.

Κάπου εκεί βρήκε πεταμένο και ένα παλιό, μισοσπασμένο πλαστικό δένδρο, με μερικά  ξεθωριασμένα στολίδια. Το έσυρε μέχρι το παράπηγμα του και το στερέωσε μπροστά στην πόρτα της καλύβας, από τα χαρτόκουτα που είχε καταφέρει να φτιάξει.  Θέλει να γιορτάσει  τα Χριστούγεννα,  έστω και κάτω από τ’ αστέρια, που φωτίζουν τη φτώχια της ζωής του.

*Χριστούγεννα και μέσα στο ψυχρό πάνελ, τα Χριστινάκια της προσφυγιάς, που τα ξεσπίτωσε ο εμφύλιος πόλεμος, προσπαθούσαν να στήσουν το δικό τους μικρό δεντράκι που τους χάρισαν, μαζί με μερικά ρούχα και παιχνίδια μεταχειρισμένα, μια ομάδα από φιλεύσπλαχνες κυρίες.

Ατέλειωτα παιδικά χαμόγελα, ζωγραφίστηκαν στα αθώα προσωπάκια τους.

*Χριστούγεννα, και στο φτωχόσπιτο του απόμακρου ορεινού χωριού,  τα μικρά παιδιά,  τριγυρίζουν με χαρούμενα ξεφωνητά  την ξυλόσομπα, όσο μαζί με τη  μητέρα τους, στολίζουν το μικρό πλαστικό δέντρο. Αυτό  που της χάρισε η γειτόνισσα πριν το πετάξει.  Με περισσή φροντίδα το κατεβάζει κάθε χρόνο, από το μικρό πατάρι,  όπου το φυλάει μαζί με τα  λίγα στολίδια που απέμειναν, αφού χρόνο με το χρόνο σπάζουν ή  φθείρονται. Που  να βρεθούν λεφτά από περίσσεμα, για  να πάρουν και άλλα στολίδια. Όμως  το χαμόγελο των παιδιών, λάμπει φωτεινό σαν το Χριστουγεννιάτικο Αστέρι.

*Χριστούγεννα, και από το στενάχωρο διαμέρισμα, της απρόσωπης, πολύβουης μεγαλούπολης, ξεπροβάλει στο φωτισμένο παράθυρο το καταστόλιστο δεντράκι, φορτωμένο χρωματιστά φωτάκια. Χαρούμενες  φωνές όπως,  ‘αχ έλατο, αχ έλατο, μ’ αρέσεις, πως μ’ αρέσεις’  ακούγονται μέσα στην εργατική πολυκατοικία.

Ενώ ο χαριτωμένος  κοκκινολαίμης απρόσκλητος, χειμερινός επισκέπτης, πετάει από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, αναζητώντας λίγα ψίχουλα.

*Χριστούγεννα, και ένα γλυκό παιδικό μουτράκι, ξεπροβάλλει από το παράθυρο του τροχόσπιτου. Η  τελευταία δυνατή  πλημμύρα  και ο ανελέητος χείμαρρος,  τους παρέσυρε το φτωχικό τους. Εκεί στο στενό παραθύρι για παρηγοριά, είναι ένα αυτοσχέδιο μικρό δεντράκι, φτιαγμένο από σύρμα και λίγες χρωματιστές καραμέλες, κρεμασμένες στα κλαδιά του.

Στη  βάση του, η ευχητήρια μουσκεμένη κάρτα των συγγενών, από την πικρή ξενιτιά, τους θυμίζει την μεγάλη Γιορτή, της Γέννησης του Χριστού.

*Χριστούγεννα, και στο ραγισμένο, από τους συνεχείς, ανεπάντεχους   σεισμούς σπίτι, εκεί σε μια γωνιά με τους πεσμένους σοβάδες, το περσινό δεντράκι μόλις στολίστηκε, από τα παιδιά που ευτυχισμένα χαμογελούν,  κάτω από τις απειλές και τα συχνά κουνήματα, του τρομερού Τιτάνα του Εγκέλαδου. Και  όμως, το χαμόγελο των παιδιών, δεν θα σταματήσει ποτέ να φωτίζει το πληγωμένο  και φτωχικό τους σπίτι.

*Χριστούγεννα, και στο μοναχικό στενάχωρο κελί του, ο κρατούμενος για μια άστοχη απερισκεψία και μια παρατιμονιά στη ζωή του, προσπαθεί να νοιώσει τη Μεγάλη Γιορτή. Στόλισε  ένα κλαδί, με κορδέλες και χρυσόχαρτα,  από τα γλυκά που του  έφεραν οι συγγενείς του. Μαζί  με τον ισοβίτη συγκρατούμενό του,   κοιτάζουν το αυτοσχέδιο δεντράκι τους.

Θυμούνται  τα παλιά, ελπίζουν και αναπολούν. Νοιάζονται,  δεν ξεχνούν τα παιδιά και  τις οικογένειες τους και   αναρωτιούνται.

-Άραγε  πως θα περάσουν και εκείνοι, τις Μεγάλες Γιορτές μακριά τους;

*Χριστούγεννα, και στο ψυχρό, κάτασπρο δωμάτιο του Νοσοκομείου, τα εγγονάκια έφεραν στον παππού μαζί με τη χαρά και ένα μικρό στολισμένο δεντράκι μινιατούρα.  Το συνόδεψαν, με πολύ αγάπη και σπιτικά γλυκά.

-Ίσως  είναι τα τελευταία μου Χριστούγεννα, μαζί σας τους είπε αφού η ασθένεια με κατέβαλλε. Όμως  το λαμπερό χαμόγελο και η ζωντάνια σας παιδιά μου, με κάνουν να νοιώθω καλύτερα και να ελπίζω,  συμπλήρωσε.

*Χριστούγεννα και στο απέναντι  διώροφο, στην αρχοντική μονοκατοικία, με τα πολλά δωμάτια, τον μεγάλο κήπο και την πισίνα, ένα εντυπωσιακά φωτισμένο δένδρο στην αυλή, περιμένει να καλωσορίσει, τους εκλεκτούς επισκέπτες της λαμπερής βραδιάς. Μέσα στο πολυτελές οίκημα, ένα δεύτερο μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο,  από  φυσικό καλλιεργημένο έλατο, έχει   στολιστεί από τους υπηρέτες,  με δεκάδες χρωματιστές μπάλες και χιλιάδες λαμπιόνια. Στέκεται εκεί καμαρωτό, φορτωμένο με γιορτινά πακέτα δώρων, στην ευρύχωρη σάλα του μεγάλου πλουσιόσπιτου.   Τα  παιδιά ,τρέχουν χαρούμενα και  ανεβοκατεβαίνουν τις μαρμάρινες  σκάλες, σιγοψιθυρίζοντας τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα, ενώ τα δέντρα του κήπου είναι στολισμένα, από τις κρυστάλλινες στάλες τη βροχής και  λάμπουν στο φως του ολόγιομου φεγγαριού.

*Χριστούγεννα, της χαράς και της ελπίδας και ο μικρός νεογέννητος Χριστός,  διάλεξε και ήρθε στον κόσμο μέσα σε  μια ταπεινή φάτνη, σ’ ένα χώρο κατάλληλο για στάβλο, με τα συμπαθή τετράποδα να τον ζεσταίνουν και το λαμπερό αστέρι να τον φωτίζει. Αλλά και με τους απλοϊκούς βοσκούς να τον καλωσορίζουν στην ζωή και όλα γύρω να λάμπουν από το Θείο Φως.

Πρόσφυγας έγινε ο Χριστός πριν ακόμη γεννηθεί, γιατί  έφυγε   βιαστικά, μακριά από το σπίτι τους η ετοιμόγεννη μητέρα Του η Παναγία.

Έπειτα διέφυγαν  κρυφά, μαζί με τον προστάτη  Ιωσήφ, για να γλιτώσουν από το εγκληματικό μένος, ενός παρανοϊκού βασιλιά του Ηρώδη.

Ο Χριστός γεννήθηκε απλός, ταπεινός, με την γεύση της προσφυγιάς, κυνηγημένος μακριά από τη χώρα του  και ξένος, σε μια ξένη χώρα. Γεννήθηκε για να σκορπάει αγάπη και ελπίδα, στον άστεγο, στον φυλακισμένο, στον  πλημμυροπαθή, στον σεισμόπληκτο, στον πάμφτωχο, στον πρόσφυγα στον άρρωστο και στον κάθε πονεμένο. Γεννήθηκε για να δίνει  χαρά και ελπίδα,  στα αθώα και ταλαιπωρημένα παιδιά, δύναμη και θάρρος σε όσους  τον έχουν ανάγκη. Ήλθε  στον ταραγμένο Κόσμο,  για να τιθασεύσει την αγριότητα των μεγάλων ανθρώπων και για να φέρει

‘την επί Γης ειρήνη και την εν ανθρώποις ευδοκία.’

Καλά,  ευλογημένα Χριστούγεννα και Χρόνια Πολλά.

Ξανθίππη Αγρέλλη