Πλήθων ο Γεμιστός – Ο διαφθορεύς της Ελλάδος και της Ευρώπης

Γιώργος Παύλος στην Romfea.gr
Καθηγητής Φυσικής και φιλοσοφίας ΔΠΘ

Η καλύτερη εισαγωγή και γνωριμία στην τερατουργία του Πλήθωνος του Γεμιστού είναι η περιγραφή της ζωής της σκέψης και των έργων του Πλήθωνος από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη στο έργο του Η Γυφτοπούλα.

Μεταξύ άλλων ο Παπαδιαμάντης γράφει για τον Πλήθωνα Γεώργιο Γεμιστό:
…ο Πλήθων υπήρξε και αυτός επί των ημερών του δεινός της Χριστιανικής θρησκείας διώκτης…

Σε άλλο σημείο της Γυφτοπούλας ο Παπαδιαμάντης αναφέρει:

«….εζούσεν άνθρωπος ονόματι Γεώργιος Γεμιστός, αγγείον του Σατανά και γεμάτος από κάθε λογής γοητείαν και ασέβειαν….και από αυτόν τον διδάσκαλον της κακίας εδιδάχθει ο Γεώργιος Γεμιστός κάθε είδους πονηρίαν και ανομίαν, εις τόσον οπού ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους δεν εύρεν άλλο σκεύος εκλεκτότερον δια του λόγου του για να καταργήσει ( Ω της θεοστυγούς ανομίας!) την αμώμητον πίστιν του Χριστού και να φέρει εις τον κόσμον την άθεον ειδωλολατρίαν….»

Σύγχρονοι μελετητές και διανοούμενοι θεωρούν τον Πλήθωνα ως τον αναγεννητή της Ελλάδος και της Ευρώπης και άλλοι ευρισκόμενοι σε μέγιστη πλάνη ως τον απελευθερωτή της από την εβραϊκή πλάνη των Χριστιανών. Θεωρούν δηλαδή πως ο Χριστιανισμός κατέστρεψε τον Ελληνισμό και ότι επείγει να επανέλθουμε στην αρχαία θρησκεία των Ελλήνων.

Όπως δείχνει ο τίτλος του άρθρου αυτού, ο Πλήθων ο Γεμιστός επί της ουσίας διαφθείρει την Ελλάδα και την Ευρώπη, διότι διαστρέφει και αγνοεί τόσο την αρχαία Ελλάδα όσο και την Χριστιανική Ελλάδα. Συνδέει τις επιστήμες, μαθηματικά. φυσική κλπ. με μια μορφή αρχαιολατρείας και φυσιολατρείας, αγνοώντας ο ίδιος την βασική διάκριση κτιστού Ακτίστου και βάζοντας το Θείο στο επίπεδο της φύσεως, θεοποιώντας έτσι την Φύση.

Με τον τρόπο αυτό εισάγει στην δυτική Ευρώπη τις βάσεις του νατουραλισμού και της φυσιολατρείας με όχημα την επιστήμη. Ο Giordano Bruno είναι φυσικός απόγονος του Πλήθωνα του Γεμιστού, αρνούμενος ο ίδιος την Θεότητα του Χριστού και αποθεώνοντας την φυσική πραγματικότητα μέσω του πανθεϊσμού όπου Θεός και κόσμος ταυτίζονται.

Ομοίως ότι ακολουθεί στην Δύση μετά τον Bruno σε όλη την εξέλιξη της δυτικής αναγέννησης και του δυτικού διαφωτισμού μέχρι την κορύφωση των στον Γερμανικό ιδεαλισμό, τον γερμανικό υλισμό και την εν γένει δυτική υποκειμενοκρατία, δεν είναι άλλο από την δυτική μίμηση αντιγραφή και μετάφραση στο δυτικό πνεύμα του αρχαιολατρικού και παγανιστικού πνεύματος  που θα εγκαινιάσει και θα διδάξει προς το τέλος του μεσαίωνα ο Έλλην Πλήθων ο Γεμιστός.

Ο Γεμιστός Πλήθων όπως και ο Πάπας θα απορρίψουν τον ιστορικό Θεάνθρωπο Χριστό και στην θέση του θα βάλλουν τον γυμνό Θείας Χάριτος υποκειμενικό και δαιμονιώδη εαυτόν των.  Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο πιστός μαθητής του Πλήθωνα ο Έλλην επίσκοπος Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος θα προσχωρήσει στον παπισμό και θα γίνει καρδινάλιος του Πάπα.

Διότι το πνεύμα του Πάπα και το πνεύμα του Πλήθωνος δεν είναι άλλο από το πνεύμα της αρνήσεως του Χριστού ως τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου. Αυτό το πνεύμα της αρνήσεως του Χριστού δια μεν του Πάπα θα εισχωρήσει σε όλο τον δυτικό χριστιανικό κόσμο δια δε του Πλήθωνος σε όλο τον δυτικό φιλοσοφικό κόσμο. Ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις θα υπάρξουν σε αυτό τον κανόνα και την επιταγή του πνεύματος της αρνήσεως.

Ο Πλήθων ως λόγιος και ως μορφωμένος, τόσο στα ελληνικά γράμματα όσο και στην θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας, ήταν ενήμερος για τις μεγάλες μορφές της Ορθοδόξου Θεολογίας από τον Μέγα Αθανάσιο, από τους Καππαδόκες με κορυφαίο τον Μέγα Βασίλειο, αργότερα τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και ακολούθως τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον σύγχρονο του Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό με τον οποίο είχε  παρευρεθεί στις συνόδους της  Φερράρα και της Φλωρεντίας.

Ο Πλήθων απέκτησε δόξα και φήμη διδάσκοντας Πλάτωνα στους αγράμματους Ιταλούς που τον τίμησαν ως μεγάλο «φωτιστή» των. Την εποχή εκείνη, στην καρδιά του Δυτικού Μεσαίωνα, όπου οι άνθρωποι είχαν περιέλθει σε πνευματική πενία, ένας μέτριος λόγιος του Ορθόδοξου Βυζαντίου, δηλαδή της Ανατολικής Ρωμανίας, φάνταζε ως «γίγας του πνεύματος». Αυτό που δεν αρνούμαστε στον Πλήθωνα ήταν η φιλοπατρία του. Όμως συγχρόνως ο ίδιος έβλαψε την Ελλάδα αρνούμενος τον Χριστό.

Σαφώς η Ανατολική Αυτοκρατορία είχε περιέλθει σε μαρασμό μετά την δυτική κατάκτηση της από τους σταυροφόρους της Τετάρτης σταυροφορίας, η οποία κατέλυσε την Ανατολική Ρωμανία το 1204, αλλά και από τις δικές της αμαρτίες. Το πόσο μέτριος λόγιος ήταν ο Πλήθων φαίνεται σαφώς από το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να διακρίνει το θεμελιώδες γεγονός, ότι η διαφθορά της βυζαντινής κοινωνίας πολιτικών αρχόντων και αυτοκρατόρων αλλά και εκκλησιαστικών αρχόντων προερχόταν ακριβώς από την περιφρόνηση στην πράξη του Ευαγγελίου και του προσώπου του Χριστού.

Αντί λοιπόν ο ίδιος ως λόγιος και ως σοφός να εργαστεί για την αναβάθμιση και τον επαναευαγγελισμό της Αυτοκρατορίας, πέταξε μαζί με τα σαπουνόνερα και το μωρό. Το ποσό μικρός ανακαινιστής της Ελλάδας ήταν ο Πλήθων φαίνεται ακριβώς από την αποτυχία του να σώσει την Ελλάδα, η οποία αμέσως μετά τον θάνατό του θα περιέλθει στην χειρότερη μορφή δουλείας της, την υποδούλωση δηλαδή των Ελλήνων στους Οθωμανούς Τούρκους. Το ποσό άδικο είχε ο Πλήθων και ποσό δίκαιο είχαν οι Έλληνες πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας φαίνεται σαφώς από τα εξής  ιστορικά γεγονότα που ακολουθούν.

Πρώτον, η Ελλάδα και ο Ελληνικός λαός σώθηκαν και φυλαχτήκαν ακέραιοι μέσα στην πέντε και επτά αιώνων Οθωμανική δουλεία με σκληρούς διωγμούς μόνο δια της Ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και δια μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ό,τι μη χριστιανικό και ορθόδοξο απορροφήθηκε και αφομοιώθηκε από τους Οθωμανούς.

Δεύτερον, όσο αφορά τον δυτικό παπικό Μεσαίωνα, μολονότι οι άνθρωποι της δυτικής Ευρώπης προσπάθησαν να τον πετάξουν από πάνω των, έπεσαν σε δεύτερη ακόμη χειρότερη πλάνη αποκτώντας μια παραποιημένη εικόνα της Αρχαίας Ελλάδος μέσω του Πλήθωνα και άλλων αρχαιολατρών ευρωπαίων  μαθητών του.

Το μέγεθος της αρχαιολατρικής και νατουραλιστικής  πλάνης αυτής που εισήχθη στην Δύση από τον Πλήθωνα γίνεται εμφανές στους δυο τελευταίους αιώνες, όπου η νατουραλιστική και αρχαιολατρική Δύση παράγει διαρκώς απάνθρωπες και μισάνθρωπες καταστάσεις εξίσου δαιμονικές, όπως αυτή των παπικών ιερών εξετάσεων και των παπικών ιεροεξεταστών. Θυμίζουμε τους Παγκόσμιους Πολέμους με τα Άουσβιτς, τα Γκουλάνκ και τα εκατομμύρια θύματά των.

Η πλέον όμως τραγική και μακάβρια εξέλιξη της αρχαιολατρείας του Πλήθωνα και των δυτικών μαθητών και μιμητών του είναι η παρούσα κατάσταση του 21ου  αιώνα με την μετατροπή όλης της γης και όλης της ανθρωπότητας σε παγκόσμια Άουσβιτς και παγκόσμια Γκουλάνκ μέσω κορωνοϊών, μνημονίων, παγκόσμιας αστυνόμευσης και κατάργησης της Δημοκρατίας και του ανθρώπου, που αντικαθίσταται από τον μεταάνθρωπο ρομπότ και τον κάτοικο της οργουελικής παγκόσμιας φάρμας των ζώων.

Βέβαια, ο Πλήθων ο Γεμιστός δεν είναι ο πρώτος που εισάγει την παραποίηση είτε της αρχαίας Ελλάδας είτε της χριστιανικής Ελλάδας. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλους Νεοπλατωνικούς φιλοσόφους ή αιρετικούς χριστιανούς. Όμως είναι ο πρώτος εκ των Ελλήνων μετά τον Ιουλιανό τον παραβάτη που θέλει να εισάγει την αρχαία ειδωλολατρεία και να εκδιώξει τον Χριστό μετά την ώριμη πλέον εποχή, όπου η Χριστιανική Ελλάδα γνωστή ως Ρωμανία μέσω των μεγάλων Ελλήνων πατέρων και Θεολόγων της Εκκλησίας είχε τοποθετήσει τα πράγματα στην θέση των. Ο Πλήθων αρνείται πως ο Χριστός είναι ο Μόνος Αληθινός και Σαρκωθείς Θεός.

Η αντίχριστος αρχαιολατρεία του Πλήθωνα και των μαθητών-μιμητών του αποτελεί παραποίηση και της Αρχαίας Ελλάδας και δείχνει πως χωρίς τον Χριστό η Ελλάδα γίνεται παίγνιο στα χέρια των δαιμόνων και των δαιμονισμένων ανθρώπων. Απόδειξη ότι σήμερα, όπου μετά από συστηματικό πόλεμο και διωγμό της ορθόδοξης Ελλάδας από Έλληνες ή από ξένους μέσω των ανθελληνικών και αντιχριστιανικών ελληνικών κυβερνήσεων και συγχρόνων των «μεσαιωνιστών» και σκοταδιστών δήθεν διανοουμένων και άλλων σκοταδιστικών ιερατείων,  ιδίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ακόμη περισσότερο προσφάτως, η ελληνική κοινωνία έχει πλήρως αρρωστήσει, μη μπορώντας να αντισταθεί στην πολλαπλώς επιχειρούμενη γενοκτονία της.

Δυστυχώς, ο Πλήθων ο Γεμιστός με τις αντιχριστιανικές, αρχαιολατρικές και δαιμονοκρατούμενες διδασκαλίες του είναι μαζί με τους ομόφρονες σύγχρονους  μαθητές του στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη ο ενταφιαστής και ο φθορεύς της πραγματικής και αυθεντικής Ελλάδας είτε αρχαίας είτε χριστιανικής.

Μολονότι ο Πλήθων προσπαθεί να μιμηθεί τον Πλάτωνα, στην ουσία τον παραφράζει και τον αχρηστεύει, όπως το ίδιο κάνει και με τον Αριστοτέλη. Ο πλατωνισμός και ο αριστοτελισμός του Πλήθωνα είναι μια άγρια και δαιμονιώδης εκδοχή του Νεοπλατωνισμού παλαιοτέρων νεοπλατωνικών λογίων και φιλοσόφων που αδυνατούν να κατανοήσουν πως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, όπως και όλη η Αρχαία Ελλάδα δείχνουν κατ’ ευθείαν στον Χριστό.

Τόσο ο Πλήθων όσο και όλοι οι φιλοσοφούντες νεοπλατωνικοί και νέο αριστοτελικοί όλων των εποχών Χριστιανοί ή μη, Έλληνες ή ξένοι, αδυνατούν να κατανοήσουν την ουσία της αρχαίας Ελλάδας και παραμένουν στην επιφάνεια των πραγμάτων. Για αυτό ως καχεκτικά πνεύματα είτε αρνούνται τον Χριστό ως τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, που σαρκώνεται μέσα στην ιστορία όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, είτε παραποιούν την Ορθόδοξη Πίστη. Διότι η ουσία της Αρχαίας Ελλάδας σε όλες τις εκφράσεις της, μύθος, ποίηση φιλοσοφία επιστήμη, έγκειται στην αναγνώριση της αξίας του υλικού ορατού κόσμου και στην ιερότητα του ανθρώπινου σώματος.

Αυτή η αρχαία εμπειρία του αρχαίου ελληνικού κόσμου, πως η ύλη και το σώμα όχι μόνο δεν είναι κακό αλλά σημείο ιερότητας του ανθρώπινου όντος και φανέρωσης του Θεού μέσα στον κόσμο, δικαιώνεται μόνο με την Ανάσταση του Χριστού ως του Σαρκωμένου Θεού Λόγου και Υιού της παρθένου. Η έννοια του προσώπου και της υποστάσεως που κυριαρχεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην Ορθόδοξη Θεολογία διαφαίνεται ήδη στην αρχαία ελληνική ποίηση των μεγάλων Ελλήνων τραγικών Αισχύλου, Ευριπίδη και Σοφοκλή.

Ο Πλήθων είναι ελάχιστο έως ανύπαρκτο πνεύμα σοφίας εμπρός στους γίγαντες του πνεύματος που είναι οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας. Ο Πλήθων είναι πραγματικά ένας ξεπεσμένος επαρχιώτης μπροστά στην Σοφία ενός Βασιλείου ενός Αρεοπαγίτου, ενός Μαξίμου ή των μεγάλων μυστικών Συμεών, Γρηγορίου και τόσων άλλων.

Αν ο Πλήθων ήθελε να ωφελήσει πραγματικά τους συνανθρώπους του και την πατρίδα του, όφειλε να γνωρίζει το βάθος της Ορθόδοξης Θεολογίας, στο οποίο εμπεριέχεται όλη η αρχαία ανθρώπινη σοφία εμβαπτισμένη και μεταμορφωμένη μέσα στην Θεία και Άκτιστο Σοφία. Όπως όφειλε να γνωρίζει, πως όλη η αρχαία μυστηριακή και ιερουργική ανθρώπινη  γνώση και εμπειρία, αποκαθαρμένη και μεταμορφωμένη ενυπάρχει στο Μυστήριο των Μυστηρίων, που είναι η Θεία Λειτουργία, όπου το κτιστό υλικό σώμα  μεταμορφώνεται σε Άκτιστο Σώμα και Αίμα Θεού παραμένοντας κτιστό.

Δηλαδή, όφειλε να μαθητεύσει στους Μέγιστους Μύστες του Θεού, τους Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα είδαν και δίδαξαν πως στην Μια Άκτιστο και Θεία Υπόσταση του Χριστού Λόγου ενώνεται το κτιστό με το Άκτιστο δια των Θείων και Ακτίστων Ενεργειών της Θείας και Υποστατικής Ακτίστου Φύσεως του Θεού.

Αδυνατεί ο Πλήθων, όπως και όλοι οι προηγούμενοι και επόμενοι αρνητές του Χριστού να αντιληφθεί πως η κτιστή και ανθρώπινη γνώση, επιστημονική, φιλοσοφική, επιστημονική, καλλιτεχνική και ό,τι άλλο  από μόνη της είναι γυμνή και ορφανή, αφήνοντας τον άνθρωπο καχεκτικό, ασθενή, γερασμένο, πεινασμένο και διψασμένο μελλοθάνατο και τέλος αμετάκλητα νεκρό στην έρημο του πτωτικού χώρου και χρόνου. Αδυνατεί ο Πλήθων νικημένος από τον άρρωστο και αγιάτρευτο εγωισμό του, που τον καθιστά παίγνιο στα χέρια των δαιμόνων και του Σατανά, να αντιληφθεί πως ο Χριστός είναι ο Μόνος αληθινός φίλος και σωτήρας του νεκρού ανθρώπου ακόμη και αν αυτός  έχει κατακτήσει όλη την γνώση και όλα τα σύμπαντα.

Ξέχασε ο Πλήθων τους τρεις πειρασμούς του Χριστού στην Έρημο από τον ίδιο τον Σατανά, τον άρχοντα του σκότους και έτσι νικήθηκε και ο ίδιος και έγινε δοχείο του Σατανά, όπως μας πληροφορεί ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην γυφτοπούλα του. Τίποτε δεν κατανόησε ο Πλήθων από τους Έλληνες και από τον Πλάτωνα, του οποίου παραποίησε το όνομα σε Πλήθων. Δηλαδή πλήθος δαιμόνων. Διότι η Ελληνική και Ορθόδοξη ανάγνωση του Πλάτωνα είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν του Πλήθωνα και των νεοπλατωνικών εν γένει φιλοσόφων. Εδώ μόνο μια νίκη κάνουμε περί αυτού του ζητήματος, το οποίο διαπραγματευόμαστε σε άλλες μελέτες μας, όπως π.χ στο βιβλίο μας «Νόστος Ασύμμετρος Προσώπου», (έκδοση από τον Αρμό και τελευταία έκδοση από το ΠΑΜΑΚ).

Εισάγοντας ο Πλάτων την θεωρία των ιδεών, το κάνει από μια βασική και θεμελιώδη ανάγκη του ελληνικού κόσμου. Να προσδώσει αιωνιότητα στον φθαρτό και εφήμερο κόσμο. Από την ανάγκη του ανθρώπου να βρει μια απόλυτη και αδιάψευστη Αλήθεια, που θα τον καταστήσει και τον ίδιο αθάνατο και αιώνιο.

Ο Πλάτωνας δεν είναι αρνητής του υλικού και αισθητού κόσμου και δεν ταυτίζει το σώμα με το κακό. Αλλά πέραν αυτού, τόσο ο Πλάτωνας όσο και όλη η αρχαία Ελλάδα προφητεύει και προαισθάνεται τον ερχομό του Χριστού για να σωθεί ο κόσμος. Το ίδιο και ο Αριστοτέλης αντιλαμβάνεται την σημασία και την αξία του αισθητού κόσμου και εισάγει την ουσία πρώτη, δικαιώνοντας τα αισθητά και εφήμερα όντα. Πριν όμως από τους Αθηναίους φιλοσόφους, όλοι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, όπως και οι ποιητές, ο Όμηρος και όλοι οι επόμενοι  προετοιμάζουν  το ανθρώπινο πνεύμα για την υποδοχή του Χριστού, εισάγοντας το ανθρώπινο γένος στην εποχή του Λόγου και της Αλήθειας. Δηλαδή δείχνουν πως ο άνθρωπος είναι πέρα από φυσικό και εφήμερο ζώο  νοσταλγός της Αιωνιότητας, της  Αλήθειας και του Φωτός.

Βεβαίως οι αρχαίοι δεν μπορούσαν να πάνε πιο πέρα από εκεί που πήγαν. Έφθασαν στον Μονοθεϊσμό, στην πείνα και δίψα για την Αλήθεια και την όντως Ζωή, αλλά δεν είχαν την δύναμη να γνωρίσουν τον Ζώντα και Υποστατικό Θεό, ο οποίος στην πανσοφία του άρχισε να αποκαλύπτεται στους προφήτες του Ισραήλ, ολοκληρώνοντας έτσι την αποκάλυψή του στους ανθρώπους με την πλήρη Σάρκωση του και την Ενανθρώπιση του. Οι Έλληνες έφθασαν μέχρι την διάκριση αισθητού και νοητού αλλά αδυνατούσαν να περάσουν στην τελεία γνώση, που αρχίζει με την διάκριση κτιστού Ακτίστου και την δημιουργία εκ του μηδενός.

Οι Έλληνες έθεσαν το πρόβλημα της γενέσεως και της φθοράς και το πρόβλημα της ελευθερίας με τους τραγικούς ποιητές και τους φιλοσόφους. Όμως αυτό το πρόβλημα δεν μπορούσαν να το επιλύσουν οι ίδιοι. Στους  Έλληνες ποιητές και φιλοσόφους εδόθη το Χάρισμα του λόγου και της σοφίας προκειμένου να ετοιμάσουν την ανθρωπότητα να μπορεί να δεχθεί αυτό το Μέγα και απρόσιτο στην ανθρώπινη γνώση Μυστήριο της Θείας Ενανθρωπίσεως. Αυτά δυστυχώς τα αγνοούσε ο Πλήθων ή ακόμη χειρότερα, ενώ τα είχε γνωρίσει τα απέρριψε, όπως ακριβώς συνέβη με τον Ιούδα.

Ο Ιούδας, όπως ο Πλήθων, γνώρισε τον Χριστό αλλά τον μίσησε και τον απέρριψε και στράφηκε στην λατρεία του Σατανά, όπως και όλο το εβραϊκό ιερατείο που Εσταύρωσε και εφόνευσε τον Χριστό. Και δεν είναι τυχαίο γεγονός ότι κάποιος Εβραίος μάγος εμύησε τον Πλήθωνα στην σατανική λατρεία στην Ανδριανούπολη.

Το πόσο μπροστά ήσαν και έβλεπαν οι Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας ήταν αδύνατο να το δει ο σκοτισμένος και εγωπαθής νους του Πλήθωνα. Διότι οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας διόρθωσαν όλη την αρχαία ελληνική σοφία εισάγοντας την καινοτομική θεωρία περί δημιουργίας του κόσμου εκ του μηδενός και εκ του μη όντος και όχι εκ προϋπαρχούσης ύλης, όπως νόμιζαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Για τούς Έλληνες Πατέρες ο κόσμος ο χώρος, ο χρόνος, η ύλη, η ενέργεια και ό,τι άλλο υφίσταται στον κτιστό κόσμο, όλα αυτά δημιουργούνται από το μηδέν και από το μη ον. Όλα αυτά δεν υπήρχαν και άρχισαν να υπάρχουν όταν ο Θεός αποφάσισε να τα δημιουργήσει. Ούτε οι άγγελοι ούτε οι ψυχές ούτε τα νοητά ούτε τα αισθητά υπήρχαν πάντα. Ήρθαν όλα στο Είναι εκ του μη όντος, εκ του απόλυτου τίποτε όπως μας βεβαιώνει και η σύγχρονη φυσική επιστήμη μετά την ανάπτυξη της σχετικιστικής φυσικής, της κβαντοθεωρίας και της κβαντικής κοσμολογίας.

Ο Θεός δεν έχει ανάγκη ουδεμία ούτε να δημιουργήσει τον κόσμο ούτε είναι υποχρεωμένος. Είναι απολύτως Ελεύθερος να δημιουργήσει ή να μην δημιουργήσει όπως μας διδάσκει η Ορθόδοξος Θεολογία των Ακτίστων ουσιωδών και υποστατικών Θείων Ενεργειών. Η διάκριση ουσίας και ενέργειας, καθώς και η διάκριση ουσίας και υπόστασης, μικρό απήχημα των οποίων ευρίσκεται και στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, εδραιώνεται από τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας και εγκαθιδρύεται τόσο στην κοσμολογία-οικονομία όσο και στην Θεολογία. Αυτές τις λεπτές φιλοσοφικές διακρίσεις τις αγνοούσαν όλοι οι αιρετικοί όλων των εποχών είτε ταυτίζοντας και συγχέοντας τον Θεό με τον κόσμο είτε χωρίζοντας τον Θεό από τον κόσμο.

Ο Παπισμός είναι κορυφαίο παράδειγμα τέτοιας αιρέσεως και παναιρέσεως, η οποία οδήγησε τον δυτικό κόσμο στον μεσαίωνα και στον σκοταδισμό. Ομοίως και ο Πλήθων με την χονδροειδή και σκοτισμένη του σκέψη, όχι μόνο αγνοεί το βάθος της σκέψης των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας και θεμελιωτών της Ορθόδοξης Διδασκαλίας και Θεολογίας, αλλά αγνοεί επίσης και την βαθύτερη πραγματικότητα  και υφή  της σκέψης των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

Έτσι, ο σκοτισμένος νους του Πλήθωνα, όπως προηγουμένως ο σκοτισμένος νους του Πάπα και όλων των αιρετικών, αδυνατεί να αντιληφθεί πως ο Θεός είναι Υποστατικός Θεός. Δηλαδή Τριάς Υποστάσεων, που φέρουν την κοινή και την όλη Ουσία της Θεότητας. Αδυνατεί να αντιληφθεί πως η Τριαδική και Υποστατική Θεότητα είναι Ένας Θεός.

Δηλαδή αδυνατεί να αντιληφθεί την Υπέρλογο Διαλεκτική και το Υπέρλογο Θείο Μυστήριο, πως ο Ένας Θεός  είναι Τριάς Υποστάσεων και πως η Τριάς Υποστάσεων είναι Ένας Θεός. Αδυνατεί να δει πως ο Χριστός είναι Σαρκωμένος και Υποστατικός και Τέλειος Θεός, ο Εις της Τριάδος. Έτσι, πλάθει δαιμονιώδεις και σκοτεινόμορφους θεούς αρνούμενος το Τριλαμπές της Μίας, Αδιαιρέτου και Αναλλοιώτου Θεότητας που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους από τον Τέλειο άνθρωπο και Τέλειο Θεό τον  Χριστό και Σαρκωμένο Θεό Λόγο.

Δυστυχώς, το πονηρό πνεύμα τρέχει μέσα στην ιστορία προκειμένου να θανατώσει το πλάσμα του Χριστού Λόγου και να το στρέψει εναντίον του πλάστη και δημιουργού του. Σήμερα ζούμε ολοφάνερα αυτή την πραγματικότητα, όπου επιχειρείται μια πρωτόγνωρη μαζική αποστασία των ανθρώπων από τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Ένας κορωνοϊός έφθανε να κλείσουν οι Εκκλησίες και να τρομοκρατηθούν οι χριστιανοί, κλήρος και λαός. Ένας λαός και ένας κλήρος που ανά τους αιώνες έδωσαν πλήθη μαρτύρων και ομολογητών του Χριστού, τώρα μένει έντρομος εμπρός σε ένα μικρόβιο.

Έτσι, ο Σατανάς προσπαθεί να σύρει την ανθρωπότητα στην δική του περιοχή της κολάσεως και της αρνήσεως του Χριστού μέσω του φόβου του θανάτου. Επιχειρεί να κλείσει δια παντός τις εκκλησίες του Χριστού και τα στόματα των ανθρώπων, παρουσιαζόμενος ως δήθεν φιλάνθρωπος και ενοχοποιώντας τα Μυστήρια της Εκκλησίας του Χριστού και καθιστώντας τα ύποπτα και ως αιτία θανάτου.

Σήμερα ζούμε τις συνέπειες της διδασκαλίας του Πλήθωνα, αφού επιχειρείται η πλήρης απόρριψη από την Ιστορία του Χριστού μέσω νέων τάξεων, μέσω πανθρησκειών, μέσω πανδημιών μέσω μετανθρωπισμών και ό,τι άλλο.

Όσοι νεοέλληνες ακολουθούν τα μαθήματα του Πλήθωνα του Γεμιστού νομίζοντας πως υποστηρίζουν την ελληνική υπόθεση ας γνωρίζουν πως οι ίδιοι αποτελούν ό,τι πιο ανθελληνικό και ό,τι πιο σκοταδιστικό γνώρισε η ιστορία. Διότι η αληθινή Ελλάδα ταυτίζεται με το Φως και τον Χριστό, που της προσδίδει Θεία Δόξα μέσω της ορθοδοξίας, μέσω της Ορθόδοξης Εκκλησίας και μέσω των εκατομμυρίων ανά τους αιώνες μαρτύρων και ομολογητών του Χριστού.

Η κλασική Ελλάδα έχει μια αγνότητα και μια αυθεντικότητα, που θα μεταμορφώσει μέσω του Μεγάλου Αλεξάνδρου όλο τον αρχαίο κόσμο σε ελληνική πόλη, όπου οι άνθρωποι δεν είναι αγέλη ζώων και κτήμα του θεού βασιλέως. Ο Μέγας Αλέξανδρος διαδίδοντας τον Ελληνικό πολιτισμό και τα ελληνικά γράμματα σε όλο τον αρχαίο κόσμο, βάζει τις βάσεις ελληνοποίησης και ανθρωποποίησης όλης της ανθρωπότητας μέσω του Έλληνα Λόγου, πρωτύπωση του Θεού Λόγου.

Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος Διδάσκαλος θα κράζει στην αιωνιότητα και σε όλους τους ανθρώπους:

«Όχι εμένα, αλλά τον Λόγο να ακούτε και να ομολογείτε πως ἕν ἔστι τό Πᾶν». Και ο Αλέξανδρος θα προσπαθήσει να εφαρμόσει τον Ηρακλείτειο λόγο και θα προσπαθήσει να ενώσει όλη την ανθρωπότητα σε μια Πόλη και σε μια Έλλογο Πολιτεία. Έτσι ετοιμάστηκε ο αρχαίος κόσμος να δεχθεί τον Σαρκωμένο Θεό Λόγο και Μόνο Αληθή Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό και Θεό Λόγο, που θα γεννηθεί εκ Μαρίας της Παρθένου και εκ Πνεύματος Αγίου. Έτσι, ο Ελληνικός κόσμος θα καταστεί αιώνιος μάρτυρας του Χριστού και της Εκκλησίας του. Ο Χριστός θα γίνει το σημείο αντιλεγόμενο και σημείο πτώσης και ανύψωσης των ανθρώπων.

Όσοι δεχθούν τον Χριστό θα υψωθούν και θα καταστούν Θεοί κατά Χάριν και μέτοχοι της Βασιλείας των ουρανών. Όσοι τον αρνηθούν, θα ταπεινωθούν και θα χάσουν την Βασιλεία. Πολλοί άνθρωποι στην πορεία των αιώνων που αρχικά γνώρισαν τον Χριστό μετά νικήθηκαν από τον πεπτωκότα κόσμο και τον Σατανά και τον αρνήθηκαν. Έτσι, ως δήθεν σοφοί δημιούργησαν αιρέσεις και δαιμονιώδεις διδασκαλίες, που οδηγούν στον σκοταδισμό και στο σκοτάδι. Οποίος αρνείται τον Χριστό, το Αληθινό Φως του Κόσμου, αυτός χάνει το φως του και νομίζει πως βλέπει ενώ είναι τυφλός και σκοτεινός. Έτσι έπαθε και ο ταλαίπωρος ο Πλήθων ο Γεμιστός.

Έτσι είχαν  πάθει παλαιότερα ο Ιούδας, ο Άρειος και τελευταία ο Πάπας. Έτσι έπαθε και ο Πλήθων. Έτσι παθαίνουν πολλοί σημερινοί και χθεσινοί άνθρωποι Έλληνες ή μη, οι οποίοι αφού γνώρισαν τον Χριστό μετά τον αρνήθηκαν στο όνομα μιας ψευδοσοφίας, που κατά βάθος είναι ο  απόηχος της κολάσεως και της  δαιμονιώδους ανάγκης των για εξουσία επί του κόσμου και επί των ανθρώπων.

Και ο Σατανάς αυτό έπαθε και από φωτεινός Άγγελος που έφερε το Φως του Θεού στον κόσμο, έπεσε στο σκότος και έγινε σκοτόμορφος δημιουργός της κολάσεως. Διότι ηθέλησε να στήσει τον θρόνο του υψηλότερα από τον Θεό και να εξουσιάζει και τον Θεό και τον κόσμο. Όμοια ο Πλήθων με όλους τους λοιπούς αρνητές του Χριστού έπαθε αυτό το κακό και αυτή την καταστροφή. Δηλαδή, θέλησε να εξουσιάζει με την ψευδοσοφία του τον κόσμο και τους ανθρώπους.

Όμως ο Χριστός μας έδειξε την αληθή φύση του Θεού και την αληθή φύση του ανθρώπου. Ο Χριστός μας μετέδωσε την Τελεία Γνώση και την Τελεία Αγάπη, που αντί να εξουσιάζει υπηρετεί. Αντί να θυσιάζει τους ανθρώπους, θυσιάζεται για αυτούς μιμούμενος τον Σωτήρα και Μεσσία Χριστό. Για αυτό η Ελλάδα ετιμήθει από τον Θεό διότι και αυτή ετίμησε τον Χριστό και Υιό του Θεού. Η Ελλάδα εν Αγίω Πνεύματι κατέστη αληθής δάσκαλος όλης της ανθρωπότητας, τόσο με την αρχαία σοφία της αλλά κυρίως με την Αγία Σοφία του Θεού Πατέρα, αναγνωρίζοντας τον Χριστό ως την εν σαρκί και Θεία Σοφία.

Σήμερα, με κορωνοϊούς, Ισλαμοποιήσεις, μνημόνια και με ό,τι άλλο, επιχειρείται να διωχθεί από την Ελλάδα ο Χριστός. Επιχειρείται δηλαδή, η πραγματοποίηση του φρικιαστικού οράματος του Πλήθωνος, που δεν είναι άλλο από την αποκόλληση και τον χωρισμό της Ελλάδος από τον Χριστό.

Όμως και η ευθύνη των Ελλήνων χριστιανών, κλήρου και λαού είναι τεράστια και ιστορικής σημασίας και οφείλουν να διαφυλάξουν την Ελλάδα Ελληνική και Ορθόδοξη. Πραγματικά, αν σήμερα στην Ελλάδα επιχειρείται ο διωγμός των Ελλήνων και του Χριστού, αυτό πρωτίστως οφείλεται στο ότι οι καρδιές εμάς των Ελλήνων λαϊκών και εκκλησιαστικών, έχουν σε μεγάλο βαθμό παγώσει και δεν δονούνται από έρωτα για τον Χριστό και από έρωτα για την Ελλάδα και τον άνθρωπο. Μολονότι στα λόγια μπορεί να ονομάζουμε τους εαυτούς μας Έλληνες και Χριστιανούς Ορθόδοξους, στην πράξη αποδεικνύουμε τους εαυτούς μας ολιγόπιστους, αδιάφορους και περιπλεγμένους στην ιδεολογικοποίηση και στην νεκροθαπτική θρησκειοποίηση, τόσο του Χριστού όσο και της Ελλάδας. Όλοι μας δυστυχώς, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, μετέχουμε και κοινωνούμε της ασθένειας του Πλήθωνος έστω και ασυνειδήτως.

Για αυτό απαιτείται άμεσα από όλους μας μια πραγματική και εκ βάθους, υπαρξιακή και όχι θρησκοληπτική μετάνοια και επανεαγκελισμό του εαυτού μας και της Ελλάδος. Διότι τρέχοντας πίσω από ιδεολογίες, θρησκευτικές, πολιτικές και ό,τι άλλο, κατ’ ουσίαν φονεύουμε την Ελλάδα και τον Χριστό. Διότι ούτε Ελλάδα ούτε Αλήθεια ούτε Ζωή έχουμε χωρίς τον Χριστό και χωρίς την Θεία Λειτουργία, όπου ζει και φανερώνεται όλη η Αγία Τριάδα.

Σήμερα, απαιτείται η εκ νέου πραγματοποίηση του πνεύματος της επανάστασης  του 1821. Σήμερα απαιτείται η εκ νέου επανάσταση κλήρου και λαού και η απελευθέρωση της Ελλάδος και του μαρτυρικού λαού μας από το γενικευμένο δυτικότροπο πνεύμα του Πλήθωνος, που έφθειρε και εσκότισε την Δύση και την Ανατολή. Διάδοχος του Πλήθωνος υπήρξε μεταξύ άλλων και ο Κοραής ακολουθώντας την αρχαιολατρεία του Πλήθωνος.

Το σχέδιο του Κοραή στην ουσία είναι ταυτόσημο με αυτό του Πλήθωνα, έστω και αν έχει στον Κοραή χριστιανικό ένδυμα. Διότι τι εδίδασκε ο Κοραής; Αλλαγή θρησκείας κρατώντας στην επιφάνεια το ορθόδοξο δόγμα. Και αυτό δυστυχώς έχει συμβεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα. Διότι η Ορθόδοξη Πίστη και η Ορθόδοξος Εκκλησία από περιέχον έχουν καταστεί περιεχόμενο μιας πολιτείας και ενός κράτους, που όλο και περισσότερο δείχνει το εχθρικό του πρόσωπο προς την Ορθόδοξη Πίστη και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό ακριβώς ήταν και το σχέδιο του Πλήθωνα, ως αποορθοδοξοποίηση και αποεκκλησιαστικοποίηση του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους. Αυτό ήταν και το σχέδιο του Κοραή.

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε καθίσταται φανερό πως, αν ο ελληνικός λαός και ο ελληνικός κλήρος δεν επαναβαπτιστούν και δεν επαναεβαγγελιστούν στο Ορθόδοξο ήθος και στην ορθόδοξη πίστη, δηλαδή στο Πνεύμα του Χριστού όπως αυτό φανερώνεται στην ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τότε ούτε Ελλάδα θα έχουμε ούτε Ελληνισμό. Αυτό ήταν το τραγικό και θανάσιμο λάθος του Πλήθωνα. Ότι δηλαδή εξαπατήθηκε οικτρά από το πονηρό πνεύμα της ερημώσεως και νόμισε πως θυσιάζοντας τον Χριστό θα σώσει την Ελληνικότητα. Όμως η πλάνη του ήταν μέγιστη όπως αποδεικνύει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Η Ελλάδα και η Ελληνικότητα χωριστά του Χριστού εξαφανίζονται και αφανίζονται.

Το ίδιο και με την Χριστιανικότητα. Χωρίς τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας δεν έχουμε χριστιανισμό. Έχουμε παπισμό, έχουμε προτεσταντισμό αλλά όχι Χριστιανισμό. Για αυτό ο μεγάλος σύγχρονος Ρώσος Θεολόγος πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκι διδάσκει ευκρινώς πως αν δεν καταστούμε Έλληνες κατά το ήθος δε γινόμαστε ορθόδοξοι Χριστιανοί. Και το Ελληνικό ήθος είτε στην αρχαία είτε στην νέα εποχή του είναι το Ανιδιοτελές. Οι Έλληνες στοχεύουν στην Αλήθεια και στο ανιδιοτελές. Για αυτό ο Πλάτων θα πει πως πάσα επιστήμη και πάσα γνώση χωριζομένη αρετής, πανουργία εστί. Και οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας μας δείχνουν αδιάψευστα πως ουδεμία αρετή υφίσταται εκτός του Χριστού. Μόνον ο Χριστός είναι η Όντως ένσαρκος και Θεία Αρετή.

Εν τέλει σήμερα καλούνται οι Έλληνες ως Έλληνες και ως Χριστιανοί να επανεύρουν τον δρόμο των και να τον διδάξουν και σε όλη την ανθρωπότητα.
Και ο Δρόμος δεν είναι άλλος από τον Χριστό και την Εκκλησία Του, αφού το αδιάψευστο στόμα του Σαρκωμένου Θεού μας διδάσκει αναντίρρητα πως «᾿Εγώ εἰμι. Εγώ είμαι το φως του Κόσμου. Εγώ είμαι η Οδός ,η Αλήθεια και η Ζωή».