Με ρώτησε ένας φίλος αν πιστεύω στα θαύματα. Άκου φίλε.
Στο τέλος τις δεκαετίας του 50 στην Άρτα, αρρώστησε ο γιος της κυρά Λαμπρινής, και του μπάρμπα Στέφανου. Του έδιναν συνέχεια ζεστά,και σε δυο μέρες έκλεισε εντελώς ο λαιμός του και έχασε την αναπνοή. Φώναξαν αμέσως τους γείτονες. Πήγε η κυρά Δήμητρα -παλιά νοσοκόμα του ΕΑΜ- και του έκανε μια ένεση,και ξεκίνησαν για τον γιατρό. Ήταν βραδάκι 22 Αυγούστου παραμονή της Παναγίας της Ελεούσας. Μαζί πήγαν ο κυρ Θόδωρος- βαθμοφόρος ΕΑΜίτης- ο κουμπάρος ο ζαχαροπλάστης, και άλλοι. Όταν πήγαν στον γιατρό στην πλατεία Σκουφάς και είδε ο γιατρός το παιδί, είπε. Το παιδί είναι νεκρό. Πηγαίνετε στο νοσοκομείο να σαν δώσουν χαρτί για την κηδεία. Φεύγοντας πήγαν και στον διπλανό γιατρό που χωρίς εξέταση είπε. Το παιδί είναι πεθαμένο. Ο μπάρμπα Στέφανος με κλάματα είπε. Γιατί μου το πήρες Παναγιά μου παραμονή της γιορτή σου; Γιατί;
Ξεκίνησαν με κλάματα όλοι για το νοσοκομείο περνώντας απ την πλατεία Κιλκίς. Εκεί τους πλησίασε και τους ρώτησε ένας κύριος που ήταν δάσκαλος από την Φτέρη Άρτας. Όταν του εξήγησαν, ζήτησε να πάνε σε έναν γιατρό παθολόγο που ήταν εκεί δίπλα. Στον γιατρό κ. Κολιάτσο. Όταν ο γιατρός είδε το παιδί του έκανε μια ένεση και τους ζήτησε να το πάνε απέναντι στον χειρούργο γιατρό Αλεξίου για να του κάνει τραχειοτομή για να δούνε άν είναι ζωντανό . Κτύπησαν την πόρτα και την άνοιξε ο γιατρός. Αφού του εξηγήσανε ,ο γιατρός ζήτησε να φύγουν οι γονείς, και να πάνε τέσσερα άτομα μαζί με τον ασθενή στο χειρουργείο. Έχει διφθερίτιδα είπε. Του κράτησαν σφιχτά τα χέρια, και τα πόδια, και ο γιατρός έκανε την τομή. Ξαφνικά ο μικρός άρχισε να αναπνέει. Βάζοντας και το σωληνάκι αναπνοής στην πληγή, είπε. Τα καταφέραμε δύσκολα, αλλά έζησε. Όταν άκουσε η κυρά Δήμητρα τον γιατρό, άρχισε να φωνάζει.Είναι ζωντανός. Είναι ζωντανός. Όλοι γελάγανε με κλάματα. Ο μπάρμπα Στέφανος έκανε τον σταυρό του κλαίγοντας. Κάθισε στην κλινική 40 μέρες κάνοντας πάνω από 200 ενέσεις. Έξη και επτά την ημέρα. Μετά ένα μήνα που ο γιατρός έβγαλε το σωληνάκι αναπνοής και έκλεισε την πληγή, ζήτησε απ τον μικρό να του πει το όνομά του για να διαπιστώσει ότι δεν έχουν πειραχτεί οι φωνητικές χορδές. Μπροστά στον μπάρμπα Στέφανο και κοιτάζοντας τον γιατρό, ο μικρός είπε. Ευχαριστώ πολύ γιατρέ. Με λένε Γιάννη Βάσσο.
Μπράβο Γιάννη εκφράζεσαι πάντοτε ελεύθερα επώνυμα και αληθινά. Θαύματα γίνονται καθημερινά απλά είμαστε κοντόφθαλμοι να τα καταλάβουμε.
Κλείνοντας θα ήθελα και εγω να εκφραστώ μέρα που ξημερώνει……… Θεοτόκε Παρθένε, Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, εὐλογημένη, σὺ ἐν γυναιξί, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου, ὅτι Σωτῆρα ἔτεκες τῶν ψυχῶν ἡμῶν.