Άννα Αυγούλη: Εύγε αγαπητή Κατερίνα και αγαπητέ Γιώργο

Εύγε αγαπητή Κατερίνα και αγαπητέ Γιώργο

Κάθε φορά, με τις παρεμβάσεις τους οι αγαπητοί Κατερίνα Παπαθωμά – Μαστοροπούλου και Γεώργιος Μαστορόπουλος, με κάνουν να νοιώθω υπερήφανη που τους γνωρίζω.
Ανήκουν σε εκείνη την «κατηγορία» ανθρώπων που δεν αρέσκονται σε φρου φρου κι αρώματα. Τους ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και μόνο αυτή.
Οι παρεμβάσεις τους καίριες. Επί του σημείου.
Πώς άλλωστε θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αφού πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι δεν διστάζουν να πουν την άποψή τους δημόσια, να την τεκμηριώσουν και κυρίως, να μπουν μπροστά όταν χρειάζεται.
Έχω προσωπική άποψη αγαπημένε μου αναγνώστη…
Αυτό που μου αρέσει πολύ, είναι η ταπεινότητά τους. Όπως σου είπα πριν, θα μπορούσαν, λόγω των γνώσεων και των εξειδικεύσεων που έχουν, να φιγουράρουν πολύ συχνά στα ΜΜΕ και δεν εννοώ μόνο στα τοπικά, αλλά και στα πανελλαδικής εμβέλειας. Δεν το κάνουν και αυτό τους τιμά. Αν και εδώ που τα λέμε, θα ήθελα τέτοιες απόψεις να ακούγονται. Θα αποτελούσαν παράδειγμα προς μίμηση.
Τι είπες; Είμαι ρομαντική;
Χμμμ, από τότε που ένας πολύ καλός μου φίλος είπε ότι, ο ρομαντικός είναι στην ουσία ρεαλιστής και πως, στόχος μας πρέπει να είναι το ουτοπικό, το αδύνατο, δέχομαι τον χαρακτηρισμό ρομαντική.
Ξέφυγα πάλι… Πάμε στο θέμα μας.
Αυτή τη φορά, οι αγαπητοί Κατερίνα και Γιώργος, εστιάζουν στη σπουδαιότητα ενός άλλου συνανθρώπου. Του γιατρού Τάσου Μεταξά.
Τον γνωρίζεις.
Είναι ο άνθρωπος που έστησε το παρατημένο Κέντρο Υγείας στην Αντιμάχεια.
Ναι. Μένω σταθερή. Κέντρο Υγείας το έλεγα, Κέντρο Υγείας θα εξακολουθώ να το αποκαλώ, όχι γιατί έτσι λειτουργεί το ίδιο, αλλά έτσι λειτουργεί ο κ. Μεταξάς.
Φαντάσου να είχαμε στο νησί μας 5-6 Μεταξάδες!!!!
Εν πάσει περιπτώσει, για Κέντρο Υγείας φτιάχτηκε, για Κέντρο Υγείας μας το παρέδωσε ο τότε υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Προς όσους επιμένουν να λένε ότι, είχαν γίνει εγκαίνια, να επαναλάβω πως είχε γίνει από τον κ. Αβραμόπουλο «παράδοση κτιρίου». Έξυπνα φερόμενος ο τότε υπουργός, δεν είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη «εγκαίνια» διότι αυτό προϋπόθετε ότι θα ήταν στελεχωμένο… και αυτό, όχι απλά δεν ήταν στελεχωμένο, αλλά δεν είχε καν οργανισμό εσωτερικής λειτουργίας!!! Και εξακολουθεί να μην έχει και γι’ αυτό το υποβάθμισαν και γι’ αυτό δεν αναφέρεται πουθενά και και και….
Τα θυμάσαι όλα αυτά.
Πόσο μελάνι έχει χυθεί για το θέμα, πόσο!!!
Δεν έχει ιδρώσει το αφτάκι κανενός πολιτικού, ούτε τοπικού, ούτε κεντρικού. Αλλά ούτε και των ίδιων των γιατρών…
Αυτοί που θα έπρεπε να ντρέπονται για την όλη κατάσταση, αρκούνται σε επιστολές ή σε δηλώσεις εάν και εφόσον ερωτηθούν… Δηλαδή, παρ’ τ’ αυγό και κούρευτο.

Μπράβο, λοιπόν, στην Κατερίνα και στον Γιώργο, μπράβο και στον γιατρό. Το λέω γιατί έτσι νοιώθω κι ας με συγχωρέσουν, γιατί όπως σου είπα δις, τα «μπράβο» κ.λ.π. κ.λ.π., δεν τους αρέσουν. Αυτό που θέλουν είναι πράξεις, έργα. Να ταρακουνηθούμε επιτέλους. Να μην αφήνουμε μόνους τους αυτούς τους λίγους που αντιδρούν.

Τι να πω… Λες αυτή τη φορά κάποιοι να συγκινηθούν; Λες να δουν το φως της δημοσιότητας διαμαρτυρίες από συμπολίτες μας; Λες;;;
Όσο ζω ελπίζω.
Βέβαια, μια θαυμάσια ευκαιρία ήταν η προ ημερών επίσκεψη του νυν υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια…
Αλλά εδώ ο άνθρωπος δεν ευαισθητοποιήθηκε να ακούσει τους εργαζόμενους, θα συμμεριζόταν μια διαμαρτυρία πολιτών;
Αλλά, για στάσου. Το ξανασκέφτηκα!!!
Φαντάσου, λέει, κάντο «εικόνα» σε παρακαλώ, να τον περίμεναν έξω από το Κέντρο Υγείας μερικές εκατοντάδες συμπολίτες μας!!!
Αχ, ανοησίες σου λέω. Σιγά μην ξεσηκώνονταν και σιγά που ακόμα κι αν το έκαναν, δεν θα το μάθαινε ο υπουργός για ν’ αλλάξει δρόμο, μη σου πω και νησί…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, σε αποχαιρετώ για σήμερα αγαπημένε μου αναγνώστη.

Από την στήλη «Δρομολόγια» της Άννας Αυγούλη, στην εφ. ΣΤΑΘΜΟΣ