ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΨΗ: «Έφυγε» ο Νίκος Γεραντώνης, μια εμβληματική μορφή για το Τιγκάκι

Κανείς δεν μπορεί να το πιστέψει από το μεσημέρι που ακούστηκε η είδηση για το ξαφνικό φευγιό του Νίκου.

Άνθρωπος όλο ζωντάνια και δυναμισμό, μοναδικό ταμπεραμέντο, «φευγάτος», ξεχωριστός.

Έφυγε ξαφνικά σήμερα το πρωί, σε ηλικία 60 ετών, όταν πήγε να ανοίξει το μαγαζί στο οποίο αφιέρωσε σχεδόν όλη τη σύντομη ζωή του (για τους φίλους και την παρέα), στο Τιγκάκι.

Από τους πρωτοπόρους του Τουρισμού στο Τιγκάκι (νωρίτερα ως πιτσιρικάς είχε εργαστεί στο εργοστάσιο της ΑΒΙΚΩ αλλά και ως σερβιτόρος σε κεντρικά παραλιακά μαγαζιά της Κω). Απόφοιτος της ΑΣΤΕΡ. Το εστιατόριο «ΝΤΑΝΑ» στο Τιγκάκι που είχε με τον αδελφό του Αντώνη, άφησε εποχή. Πολύς κόσμος συνεργάστηκε μαζί του και είχε αμέτρητους φίλους (ειδικά επαναλαμβανόμενους επισκέπτες του νησιού και του Τιγκακιού).

Εμείς ως παιδιά που συνεργαστήκαμε μαζί του -πέρα από το ότι είμασταν γείτονες στο χωριό (τα σπίτια μας σχεδόν κολλητά)-είχαμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση η οποία παρέμεινε αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.

Ποτέ δεν σου έδινε την εντύπωση του ‘αφεντικού’ με την κλασική έννοια, (όπως και ο αδελφός του ο Αντώνης), αλλά του συνεργάτη ή όπως πολλές φορές προτιμούσε να τονίζει ο ίδιος μεταξύ αστείου και σοβαρού τη σχέση «δασκάλου»-«μαθητή» (και ανάλογα αν ήταν στις καλές του σε φώναζε Πέτρο (τον συγχωρεμένο τον Μανώλη) ή Ιωάννη («Τζούνιορ» μιας και είχε για τον καθένα τα δικά του ψευδώνυμα) και αν τον στενοχωρούσες σε κάτι σε έλεγε και… Ιούδα.

Ελεύθερο πνεύμα, ονειροπόλος. Τον έβλεπες να ταξιδεύει με την σφαίρα της φαντασίας του σε άλλους εξωπραγματικούς κόσμους πολλές φορές ενώ τον φυσούσε το αεράκι της θάλασσας στο Τιγκάκι (φτιάχνοντας πάντα το γκρι μαλλί με τη χωρίστρα στη μέση), είτε ήταν όρθιος στην πόρτα του μαγαζιού, είτε αραχτός στην πολυθρόνα του απολαμβάνοντας το φραπέ του.

Λένε ότι οι «φευγάτοι άνθρωποι»:

• Είναι αφηρημένοι σχεδόν πάντα.
• Έχουν μια διαφορετικότητα στη σκέψης τους που γίνεται κατανοητή από τις πρώτες τους κουβέντες.
• Γεννήθηκαν για να ξεχωρίζουν. Όχι μην φανταστείς δεν επιθυμούν να γίνουν επαναστάτες. Επαναστατούν τα μυαλά τους μόνα τους.Και αρκετές φορές τα μυαλά τους κοντράρονται με τα θέλω τους.
• Οι ψυχές τους είναι άσπιλες αμόλυντες αλλά με τις δικές τους μαυρίλες. Από τις αγνότερες που θα συναντήσεις ποτέ στην ζωή σου…

Μια τέτοια αγνή και καθαρή ψυχούλα ήταν ο φίλος μας Νίκος, ο «δάσκαλος», ο Padre padrone όπως έλεγε ο ίδιος σκωπτικά…

Τα έδινε όλα για την παρέα. Συμπονετικός και εξαιρετικά ευαίσθητος, την οποία ευαισθησία του δεν μπορούσε να κρύψει ακόμα κι όταν έβαζε τις φωνές.

Έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα, πρόσχαρο, χαμογελαστό, ευθύ και απίστευτο ατακαδόρο (κάθε ατάκα του έβαζε τον καθένα στη θέση του και τον αφόπλιζε… γι’ αυτό και όταν γίνονταν πολιτικές ή λαϊκές συνελεύσεις στο Τιγκάκι και ήταν παρών, κρατούσε σκόπιμα το στόμα του κλειστό).

Καλό παράδεισο καλέ μας Νίκο!!! (Αντίο δεν σου λέμε, αφού θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας και σίγουρα θα τα λέμε πάλι με τον τρόπο μας…)

Σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας δίδαξες, μας έμαθες, μας έδωσες.

Το τελευταίο αντίο θα είναι μεθαύριο Παρασκευή 8/5 στις 16:00 στον Ιερό Κοιμητηριακό ναό Αγ. Νικολάου, στη γενέτειρά του, το Λαγούδι.

Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια Αντώνη, Μαρία, Μαργαρίτα, Νίκο, Ελένη, Ανθούλα, Μανώλη, Ηλία  και λοιποί συγγενείς.