“Μας αρέσει να σκοτώνουμε το χρόνο, περιμένοντας να μας σκοτώσει”

Παρελθόντα του χρόνου
“Μας αρέσει να σκοτώνουμε το χρόνο,
περιμένοντας να μας σκοτώσει”.
Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Λίγα 24ωρα μετά την έλευση του νέου έτους, ανατρέχουμε σε παλαιότερες
πρωτοχρονιές και θυμόμαστε…
1999: «Παροξυσμός, να περάσουμε το κατώφλι στο Μιλένιουμ, να μπούμε
στο “δισχιλιοστό”, χαιρετώντας τον 20ο αιώνα, να επιβιβασθούμε στον
κινούμενο συρμό του Χριστιανικού ημερολογίου παραβλέποντας τα άλλα…
Ήταν μια στιγμή να κλείσει τον κύκλο του ο τωρινός χρόνος, το 1999 με
τα τρία εννιάρια τις “εννεάδες”, και ν’ ανοίξουν οι πόρτες διάπλατα να
θρονιαστεί το “2000”». Με τα τρία μηδενικά!
2004: «Βλέποντας τον χρόνο που πέρασε και ατενίζοντας αυτόν που
έρχεται, σκεφτόμαστε αυτά που θα συμβούν, να ’ναι καλύτερα. Γι’ αυτό
δίνουμε ο ένας στον άλλο τις ευχές, για να διατηρήσουμε τη βεβαιότητα
του ποθητού και να αποπειραθούμε, ν’ αποδιώξουμε κάθε κακό, αν και
είναι βέβαιο, πως αυτό αν είναι γραφτό, με τίποτα δεν
εξουδετερώνεται». Οι ευχές δεν έπιασαν.
2010: «Μπήκαμε στη δεύτερη 10ετία της δεύτερης χιλιετίας μετά Χριστόν.
Ο χρόνος δεν γερνά, είναι κυκλικός, ξαναγεννιέται. Τον λέμε “νέο
χρόνο”, για να μετράμε την δική μας αισιοδοξία και τον συνεχίζουμε
μετρώντας τον αυθαίρετα.
Ο “Μέγας Ενιαυτός” του Πυθαγόρα απασχόλησε φιλοσόφους, πότε θα ’ρθει η
“Κοσμική Ημέρα”, πού θα γίνει η “Μεγάλη Επιστροφή” και οι πλανήτες θα
ξαναβρεθούν στις ίδιες θέσεις απ’ όπου ξεκίνησαν». Δηλαδή, να
επαληθευθεί η εξίσωση 3,14√5,20 + 7,77√ – 0,00001 = “Κοσμική Ημέρα”!
2013: «Έφυγε το ’13. Γρουσούζικο θεωρήθηκε απ’ την αρχή. Επέδρασε
αρνητικά, επιβεβαιώνοντας τη λαϊκή αντίληψη, ότι το ’13 φέρνει
δυστυχία και κακομοιριά. Μειώθηκαν τα εισοδήματα, συζητήθηκαν οι
φόροι, αλλαγές έγιναν στον Δημόσιο τομέα και ο ελληνικός λαός έδρεψε
τα επίχειρα. Οι πολιτικοί στα λόγια και στη θεωρία είναι άριστοι, να
παραμυθιάζουν, αλλά στο να διαμορφώνουν στην πράξη συνθήκες
επανάκτησης της χαμένης μας ζωής, δεν χαμπαριάζουν τίποτα. Ήρθαν οι
αφέντες της Κομισιόν και του ΔΝΤ, μεθόδευσαν ποιάς μορφής χαλινάρια θα
μας έβαζαν και μας έριξαν στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης. Οι
Βρυξέλλες μας πιέζουν, οι καιροσκόποι μας ξαφνιάζουν, οι πιστωτές
εκμεταλλεύονται κάθε περίπτωση. Εδημιούργησαν το πιο χειρότερο
ασφυκτικό οικονομικό κλίμα, που διαρκεί και θα διαρκέσει πολύ». Η
αντοχή μας υπολογίστηκε να διαρκέσει 99 χρόνια!
Κατά το 2016, του οποίου περάσαμε το τελευταίο κατώφλι, δοκιμάστηκε η
Ε.Ε. με το Brexit, το προσφυγικό άναψε φωτιές, εξελέγη ο Τραμπ για
πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ερντογάν κουμαντάρει την πολιτική, αμφισβητώντας
Συνθήκες και συμφωνίες, η αναστολή των εχθροπραξιών στη Συρία
επετεύχθη, το Κυπριακό πάνε να το λύσουν στο άψε-σβήσε, και η
“αριστερά” κυβέρνηση στη χώρα μας αμφισβητήθηκε για την αριστεροσύνη
της.
Το μέλλον μας εξαρτάται από μερικά φωτισμένα μυαλά, που είναι σκόρπια
και πρέπει κάποιος να τα μαζέψει, πριν γίνουν υπάκουα σε επιτήδειους,
οι οποίοι αναρριχώνται στα υψηλά με στηρίγματα αυτούς τους ανθρώπους
με διανοητικές ικανότητες.
Το 2017 αίσιο
Κάποτε το 2000 μ.Χ. φάνταζε σαν από το μέλλον μακρινού αγαπητοί μου
αναγνώστες, κι όμως τώρα μετράμε τις πρώτες μέρες του 2017 και ο
χρόνος ο καινούργιος κυλά, τα «Χρόνια Πολλά» και οι άλλες ευχές που σε
κάθε Χριστούγεννα και αλλαγή χρόνου συνηθίζονται, έχουν πια σβήσει
στην ροή του καινούργιου χρόνου. Για τον καθένα από εμάς και για τους
υπερήλικες, που επιμένουν οι ευχές και οι υπόλοιπες συνήθειες του λαού
μας αυτές τις μέρες, είναι πάντα επίκαιρες και επιθυμητές.
Έτσι, για όλους εμάς και την πατρίδα μας και όλους τους λαούς, που
είναι ομόθρησκοι σε γενικές γραμμές με εμάς, τα ευχολόγια και η
εορταστική ατμόσφαιρα κυριάρχησαν αυτές τις μέρες. Και βέβαια ο «Άγιος
Βασίλης» της Coca Cola είχε την τιμητική του και την αναμονή δώρων ως
είθισται ιδιαίτερα από τα παιδιά.
Φυσικά οι τρομοκρατικές και άλλες συγκρούσεις δεν έπαψαν να
δημιουργούν τα δικά τους θύματα και του τρόμου τις συνέπειες.
Το «ειρήνη υμίν και ημίν» που ψέλλισαν τα χείλη του Ιησού και όχι μόνο
δυστυχώς μένουν ευχές και ελπίδες μόνο, αυτές τις ευχές και τις
ελπίδες το νεογέννητο 2017 μακάρι να τις πραγματοποιήσει με μεγαλύτερη
έκταση στων ανθρώπων τις κοινωνίες.
Και η τρομοκρατία, η νέα μάστιγα που οι φανατικοί ενσπείρουν σε όλο
τον κόσμο και οι τοπικοί πόλεμοι να εκλείψουν κατά το δυνατόν.
Οι διεθνείς ανταγωνισμοί στο πεδίο της οικονομίας και των εθνικών
συγκρούσεων, ας ελπίσουμε να μειωθούν σε ότι έχει σχέση με την ειρήνη
και την επικοινωνία των κρατών.
Οι ευχές βέβαια είναι διαχρονική συνήθεια και όπως είναι εκ των
πραγμάτων φανερό, για πολλούς μένουν ευχές ανεκπλήρωτες ή και
καταστάσεις ανεπιθύμητες.
Η ζωή αυτά έχει και πρέπει να υπομένουμε τις όποιες δυσκολίες της με
ελπίδα για καλύτερo αύριο.
Και αυτό το καλύτερο αύριο εύχομαι για όλους τους αναγνώστες και τις
οικογένειές τους.
Τα τρία “Ε” και το τέταρτο που λείπει
Τι ζητούν οι Έλληνες από τον καινούργιο χρόνο; Μα το λένε οι ευχές για
δουλειές, ευκαιρίες στους νέους και ενότητα του λαού.
Κυρίαρχο το γράμμα έψιλον (Ε), αφού οι μέρες απαιτούν ευχές για το
καλύτερο. Σίγουρα η έννοια της ύπαρξής μας είναι συνδεδεμένη με την
εργασία, την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Σίγουρα οι ευκαιρίες για
τους νέους μας λιγοστεύουν μέσα σ’ έναν κόσμο που συνεχίζει να
καταρρέει. Αλλά σίγουρα αυτό που θα μας σώσει -και μας σώζει πάντα-
είναι η ενότητα του λαού. Να μιλήσουμε για ενότητα των πολιτικών,
μάλλον πρόκειται για ουτοπία όταν ελάχιστοι από αυτούς ενδιαφέρονται
πραγματικά για την ενότητα της Βουλής, του λαού, του έθνους. Τους
ενδιαφέρει μόνο η… ενότητα των ψηφοφόρων τους!
Μετά τα κινήματα των “Αγανακτισμένων” και των “Δεν πληρώνω! Δεν
πληρώνω”, νομίζουμε πως ένα κίνημα με το όνομα “Ενωθείτε, ρε!” θα
ανάγκαζε τους πολιτικούς μας να συνενωθούν και να συνεννοηθούν για μια
κοινή δράση.
Οσο για το τέταρτο έψιλον (Ε) που προσωρινά φαίνεται να λείπει από τις
προσδοκίες των Ελλήνων, εννοούμε την Ελπίδα, ε, κάπου θα βρίσκεται
καταχωνιασμένη, συνθλιμμένη από τους φόρους και τα καθημερινά
προβλήματά μας. Πού θα πάει, όμως; Δεν θα βρει ευκαιρία να
“ξεμυτίσει”;
Καλή χρονιά με αυτοσυγκράτηση και νηφαλιότητα!