Το κενό της παρουσίας σου…
Και τώρα πώς θα οδεύεις
τους δρόμους ολομόναχος;
Ποιος θα μιλά για τοπωνύμια
και ιδιώματα προγονικά;
Τις λέξεις πώς θα προσεγγίζουμε
χωρίς την έγνοια τη δική σου;
Κι ύστερα σκέφτηκες αλήθεια
το τελευταίο σου λεξικό;
Ποιος θα το πάρει από το Μ
που το άφησες ως το Ω;
Και τα ονοματικά; Τα οδωνύμια;
Ποιος θα τα κουμαντάρει;
Πώς ολομόναχοι θα μείνουμε
με δίχως το δικό σου φως;
Γιατί από σήμερα τα γράμματα
πενθούν στα Δωδεκάνησα
και μουρμουρίζουν πένθιμα
το κενό της παρουσίας σου
Αδερφέ μου…
Ρόδος, 5.1.2017
