ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΤΙΝΑ
Τώρα που παρήλθε η προεκλογική << λαίλαπα>> και διαρκεί ακόμα ο απόηχος του εκλογικού παροξυσμού, θα ήθελα να διατυπώσω μερικές σκέψεις μου ακολουθώντας πάντα την προτροπή του δεινού ρήτορα και Πανέλληνα Ισοκράτη: << …προαιρείσθαι των λόγων μη τους ηδίστους αλλά τους ωφελιμοτάτους >> ( = να προτιμούμε από τα λόγια όχι τα ευχάριστα αλλά τα ωφέλιμα ).
Κατ΄ αρχήν θέτω το ερώτημα που εκφράζει, πιστεύω, και πολλούς άλλους συμπολίτες μας. Μία χώρα σαν την δική μας πτωχευμένη, εξουθενωμένη, εκποιημένη και ως εκ τούτου επιτροπευομένη, γιατί να υποβάλλεται στο κόστος των εκλογών, εμπαίζοντας έτσι τον λαό της πως έχει δήθεν το δικαίωμα να επιλέγει τους ηγέτες της! Ας μας διορίσουν επιτέλους απροκάλυπτα και δικούς τους ξένους τεχνοκράτες και ας αφήσουν την δημοκρατικοφανή υποκριτική συμπεριφορά τους. Μήνες τώρα ο τοπικός τύπος ( για να περιορισθώ εδώ στα καθ΄ημάς ) ασχολήθηκε σχεδόν αποκλειστικά με την πληρωμένη προβολή, διαφήμιση και την κούφια συνθηματολογία των υποψηφίων. Καταιγισμός τίτλων, ανεδαφικές υποσχέσεις, φτηνές ωραιολογίες, κυριαρχία κατά κράτος των εντυπώσεων. Δεν ομιλούμε φυσικά για ευγενή άμιλλα ( την οποία βέβαια αφαιρέσαμε από την Παιδεία μας) αλλά για σκληρό και εμπαθή ανταγωνισμό, που μας υποβιβάζει ως τοπική κοινωνία. Και ναι μεν στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου οι πολίτες κατά κανόνα δεν γνωρίζουν τα πρόσωπα των μνηστήρων της εξουσίας, αιτιολογούνται ως ένα βαθμό τα προαναφερθέντα φαινόμενα με νοοτροπία μάρκετιγκ. Στην μικρή μας όμως κοινωνία, όπoυ όλοι γνωριζόμαστε ως πρόσωπα, είναι, νομίζω, περιττά, όπως λέει και η λαϊκή μαντινάδα: << μη μου παραψηλώνεσαι γιατί ψηλός δεν είσαι, και το χωριό είναι μικρό και ξέρω τίνος είσαι>> ( την παραθέτω μόνο για την γνώση προσώπων και όχι για την ταξικότητά της). Και το θλιβερότερο ότι κατεβαίνουν οι υποψήφιοι χωρισμένοι σε παρατάξεις και κόμματα μπαίνοντας, λες σε Ρωμαϊκή αρένα, για να πλήξουν με κάθε τρόπο τους αντιπάλους, δημιουργώντας έτσι κλίμα διχασμού στις μικρές κοινωνίες μας.
Είναι όμως απορίας άξιο και αντιφατικό, θα έλεγα, το γεγονός ότι το κομμάτιασμα αυτό της κοινωνίας μας έχει και την επίσημη ευλογία ( με αγιασμούς εκλογικών κέντρων) του απόλυτα ενωτικού θεσμού που είναι η εκκλησία μας, η μέχρι πρόσφατα στα Δωδεκάνησα Εθναρχούσα Εκκλησία, (δίδοντας έτσι δυστυχώς την εντύπωση σύμπλευσης της ανενδεούς εκκλησίας με το διχαστικό αυτό κλίμα των πολιτικών, οι οποίοι πολλές φορές την χρησιμοποιούν για τηλεοπτικούς- ψηφοθηρικούς λόγους.
Για την αποφυγή αυτού του διχασμού βροντοφωνάζει ο αιωνόβιος και ασυμβίβαστος πατριώτης αγωνιστής Μίκης Θεοδωράκης: << όχι σε μια πατρίδα που οι μισοί θέλουν να εξαφανίσουν τους άλλους μισούς…>>.
Ο αληθινός και ανεπανάληπτος (δυστυχώς για την πατρίδα μας) κυβερνήτης Ι. Καποδίστριας και την ώρα που ξεψυχούσε συνιστούσε την ομόνοια και την ενότητα. Ο εθνικός μας ποιητής Δ. Σολωμός με την ποιητική πέννα του στηλίτευε την διχόνοια, την ανίατη νόσο της φυλής μας << … εάν μισούνται ανάμεσά τους δεν τους πρέπει λευτεριά >>. Η Εποποϊία του ΄40, του ΄12 κι πιό πίσω του ΄21 γράφτηκε με την ομοψυχία και την ενότητα σύσσωμου του Λαού.
Γι΄ αυτή την ενότητα θα ήθελα τελειώνοντας να κάνω την εξής πρόταση: Στις επόμενες τοπικές εκλογές να υπάρχει ένα κοινό ψηφοδέλτιο με αλφαβητικό κατάλογο των υποψηφίων και ο κάθε ψηφοφόρος να επιλέγει χωρίς πλύση εγκεφάλου όποιους θεωρεί ικανότερους, όσους μπορούν να υπερβούν το ίδιον όφελος η το κομματικό κόστος (χάριν των πολλών) και κυρίως όσους είναι αποφασισμένοι να αντιστέκονται στα διάφορα προκλητικά και δελεαστικά συμφέροντα. Ας μη ξεχνούμε πως και οι προ-παππούδες μας είπαν κάποτε ΟΧΙ στους Πέρσες, που τους πρόσφεραν ολόκληρο το χρυσάφι του Πακτωλού για να υποτάξουν την Ελλάδα. Και όχι μόνον οι Περσικοί πόλεμοι που ακολούθησαν ως εκ τούτου, αλλά ολόκληρη η ιστορία μας γράφτηκε με τα ηρωικά ΟΧΙ και όχι με τα υποτακτικά ΝΑΙ.
Κατερίνα Παπαθωμά – Μαστοροπούλου
