ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΔΑΚΗΣ: Μάθε, παιδί μου, … βάδισμα!

Μάθε, παιδί μου, … βάδισμα!
Στις τόσες «εξωσχολικές» δραστηριότητες που φορτώνουμε τα παιδιά μας
δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα να προσθέσουμε άλλη μία!
Γιατί καλά τα ωδεία, τα ξενόγλωσσα, τα μπαλέτα, τα φροντιστήρια, ο
προσκοπισμός, η ρομποτική αλλά κρίνοντας από τις εικόνες που είδαμε
στις παρελάσεις τα παιδιά μας χρήζουν επειγόντως εντατικά μαθήματα
εκμάθησης… βαδίσματος!
Πραγματικά είναι αξιοπερίεργο και φαίνεται αδιανόητο για ένα παιδί ή
έναν έφηβο να συγχρονίσει το σώμα του βαδίζοντας φυσιολογικά!
Εικόνες, ή για ν’ ακριβολογούμε κινήσεις, από τον… ρόμποκομπ ή από
κάτι πλάσματα που βλέπουμε σε καρτούν από τηλεοράσεως δεν κολακεύουν
μια γενιά νέων ανθρώπων που απορροφημένοι στις οθόνες των tablets και
των smartphone μάλλον ξέχασαν να περπατούν σαν φυσιολογικά δίποδα
όντα.
Πώς είναι δυνατόν να περπατούν με το στυλ «καμήλας» προτάσσοντας
ταυτόχρονα τα άκρα της δεξιάς πλευράς κι έπειτα της αριστερής; Ή πώς
γίνεται τα χέρια τους να περιφέρονται λες και ανακατεύουν κάποιο
μεγάλο καζάνι;
Εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων εξαιρετικής παρουσίας κάποιων σχολείων, τα
περισσότερα περιφέρονται σαν κοπάδι «αμνοεριφίων» τα οποία τα
κατευθύνει σε ρόλο ποιμένα ο γυμναστής ή η γυμνάστρια και μάλιστα
πολλά παιδιά ανταποκρινόμενα στις … «επευφημίες» συγγενών και φίλων
κατά τη διάρκεια της παρέλασης, ανταποδίδουν ενθουσιωδώς τους
χαιρετισμούς, μετατρέποντας τους σχηματισμούς τους σε κανονική αγέλη.
Θεωρώ πως εφόσον γίνονται και τιμούν κάποιες σημαντικές εθνικές
εορτές, οφείλουν να παρουσιάζουν μια εικόνα σοβαρότητας, ώστε να
ανταποκρίνονται στον ρόλο τους, δηλαδή στην απόδοση τιμής για τη
συγκεκριμένη επετειακή ημέρα.
Κάποτε μας προβλημάτιζε πολύ σοβαρά η εθνικότητα του ή της
σημαιοφόρου, μην τυχόν και μιάνει το εθνικό μας σύμβολο, σήμερα
προκαλεί εύλογο προβληματισμό το «μετέωρο βήμα» του παρελαύνοντα!
Μήπως εν τέλει καλό θα ήταν να διδάξουμε τα παιδιά μας να… περπατούν
φυσιολογικά, παράλληλα με τη ρομποτική, το πιάνο και το σκάκι;

«Αιδώς, Αργείοι!»
Το Έχω απευθύνει και άλλες φορές, απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, την αγωνιώδη
έκκληση «Έλληνες γρηγορείτε». Την απευθύνω και πάλι, με την ίδια πάντα
αγωνία, με αφορμή, τη φορά αυτή, τις απανωτές ατυχείς δηλώσεις
προσώπων, υψηλά ισταμένων στη σημερινή πολιτική και δημόσια ζωή της
χώρας, που αφορούν μείζονα εθνικά μας θέματα!
Δηλώσεις που προκάλεσαν τη λύπη, τον θυμό και την κατακραυγή
εκατομμυρίων Ελλήνων – εντόπιων και της διασποράς – ανεξαρτήτως
πολιτικής χροιάς και δη παραμονές της εθνικής επετείου της 25ης
Μαρτίου! Έτσι:
α. Πριν από μια, μόλις, εβδομάδα υπουργός, εκ των πρώτων τη τάξει, σε
δημόσια ομιλία του στη Βόρεια Ελλάδα υποστήριζε χωρίς αιδώ πως ο ύμνος
– εμβατήριο «Μακεδονία ξακουστή» αφορούσε «αποκλειστικά τη Βόρεια
Μακεδονία» τη Μακεδονία των Σκοπίων και όχι την ελληνική – τη δική μας
δηλαδή – Μακεδονία!
Τους πρωτοφανείς και ανιστόρητους αυτούς ισχυρισμούς, διετύπωνε σε ένα
ισχνότατο ακροατήριο, αποκλειστικά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος
υπουργός, τον οποίον, όμως, λίγο πιο πριν είχαν αποδοκιμάσει έντονα οι
κάτοικοι της πόλης κατά την άφιξή του! Ενώ ακόμη μεγαλύτερη
αποδοκιμασία επεφύλαξαν σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – αντιπρόεδρο της
Βουλής – οι απόδημοι Έλληνες στη Μελβούρνη όταν τους επισκέφθηκε
ενόψει της εθνικής μας εορτής, εκπροσωπώντας την Ελλάδα!
β. Διοικητής επίλεκτης μονάδας σώματος στρατιωτικής διάρθρωσης, με
γραπτή διαταγή του, απαγόρευσε στους άνδρες την απαγγελία συνθημάτων
στην επίσημη παρέλαση προς «αποφυγή κυρώσεων πειθαρχικών αλλά και
ποινικών» σε βάρος τους!
Επέβαλε δηλαδή την πλήρη σιωπή τους με την πεποίθηση πως έτσι θα
καμφθεί το φρόνημά των, έτσι κι αλλιώς, ατρόμητων ανδρών της
ξεχωριστής αυτής μονάδας! Φαίνεται όμως να λησμόνησε, ο κύριος
διοικητής, την εθνικά υπερήφανη πράξη του Κρητικού καταδρομέα που
πέφτοντας με αλεξίπτωτο τραγουδούσε τον υπέροχο αυτόν ύμνο της
Μακεδονίας μας, χωρίς καν να σκεφθεί τις οποιεσδήποτε κυρώσεις!
γ. Άλλος υπουργός μας, ο επί των Εξωτερικών, σε επίσημη συνάντησή του
με τον Τούρκο ομόλογό του άρχισε «να μοιράζει» το Αιγαίο και τον
πλούτο του στους εξ Ανατολών γείτονές μας με το επιχείρημα πως αυτά
που οι Τούρκοι δικαιούνται «βάσει του δικαίου της θαλάσσης δεν θα τους
τα αρνηθούμε»!
Στο ίδιο μήκους κύματος με τον προηγούμενο, έτερος Έλληνας βουλευτής,
πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ διεκήρυττε δημόσια και υπεδείκνυε στους
Έλληνες «Κοιτάξτε τον χάρτη. Το Καστελόριζο είναι στην Ανατολική
Μεσόγειο. Δεν είναι στο Αιγαίο»! Δηλώσεις όμως ανιστόρητες και άκρως
επικίνδυνες σε κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα όταν προέρχονται από εν
ενεργεία βουλευτή και πρώην υπουργό! Δηλώσεις για τις οποίες θα
τρίζουν τα κόκαλα της αείμνηστης κυράς της Ρω, της Ελληνίδας, που επί
60 χρόνια, μέχρι τον θάνατό της, ύψωνε κάθε πρωί, την ελληνική σημαία
στο ερημονήσι αυτό, δίπλα στο Καστελόριζο!
Ντροπή σας λοιπόν! Γιατί λίγος σεβασμός στα όσια της πατρίδας μας
είναι επιβεβλημένος! Και γιατί δηλώσεις σαν κι αυτές, από υπεύθυνα,
υποτίθεται, χείλη υπουργών και βουλευτών, δίνουν το δικαίωμα στους
άπληστους Ανατολίτες γείτονες για ακόμη περισσότερες διεκδικήσεις σε
βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και της εθνικής μας κυριαρχίας!
Μόλις πρόσφατα, άλλωστε, μετά τις δηλώσεις τους αυτές, ο Τούρκος
υπουργός Άμυνας και το τουρκικό κατεστημένο έφθασαν στο σημείο να
διεκδικούν πλέον τη μισή Ελλάδα και ολόκληρο το Αιγαίο! Θεωρούν δικά
τους «βιλαέτια» τη Μαύρη Θάλασσα, την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο,
την Κύπρο (!), τα τρία τέταρτα της Κρήτης και τη Γαύδο μαζί με τη
Γαυδοπούλα (!) και ακόμη 18 νησιά μας!
Διεκδικούν, δηλαδή, απ’ την Ελλάδα, όλες τις χρυσοφόρες θάλασσες, τα
πλούσια εδάφη και νησιά μας με τους πακτωλούς των πετρελαίων και των
φυσικών μας αερίων! Γιατί τους άνοιξαν την όρεξη οι γαλαντόμοι
υπουργοί μας όταν τους άκουσαν να λένε πως οι Έλληνες «δεν πρέπει να
είμαστε μοναχοφάηδες» και ακόμη όταν άκουσαν τις ασύνετες, προπετείς
και επικίνδυνες για τα ελληνικά συμφέροντα, δηλώσεις ετέρων 23
βουλευτών μας πως «πρέπει να τα βρούμε με τους γείτονές μας»!
Έδωσαν, λοιπόν, όλοι αυτοί, βουλευτές και υπουργοί, την ευκαιρία στους
άσπονδους «φίλους» μας τους Τούρκους και στους άλλους γείτονές μας, να
διεκδικήσουν σε βάρος των εθνικών δικαίων και της κυριαρχίας μας, όλα
όσα και όποτε εκείνοι τα θελήσουν και εμείς, πρόθυμα, να τους τα
παραχωρήσουμε! Εύγε και μπράβο τους. Όμως αλίμονο στην Ελλάδα και
στους Έλληνες του σήμερα και των επομένων γενεών! Ο πρωθυπουργός και η
κυβέρνησή του, δηλαδή, διαχειρίζονται την εξουσία που τους
εμπιστεύθηκε ο λαός κατά το δοκούν! Φέρονται και ενεργούν ως απόλυτοι
μονάρχες και όχι ως αιρετοί άρχοντες!
Ο κόσμος, όμως, δεν πρόκειται να τους το συγχωρήσει αυτό ποτέ! Οι
εκλογές πλησιάζουν. Οι Έλληνες θα συναισθανθούν το χρέος τους για το
μέλλον της πατρίδας, το μέλλον των παιδιών και των εγγονών τους! Όταν
φθάσουν στις κάλπες, που πολύ σύντομα θα στηθούν, θα τους δείξουν την
πόρτα της εξόδου! Θα τους πουν «ντροπή σας, αλλά, όμως, ως εδώ. Αρκετά
σάς ανεχθήκαμε. Πολλά ψέματα μας είπατε. Αρκετό κακό κάνατε στη χώρα
και τους Έλληνες. Πηγαίνετε στα σπίτια σας».
Γιατί στη διάρκεια της κυβερνητικής θητείας τους αγνόησαν επιδεικτικά
τις υποσχέσεις που έδωσαν στον λαό που τους εξέλεξε, ενώ ποδοπάτησαν
και χλεύασαν, εξίσου επιδεικτικά, τη διαχρονική και σοφή προειδοποίηση
που απηύθυνε στους άρχοντες ο Αγάθων (εξέχων αρχαίος τραγικός): «Δει
τον άρχοντα μεμνήσθαι ότι ανθρώπων άρχει, κατά τους νόμους άρχει και
ουκ αεί άρχει»!