Το παρόν άρθρο είναι απόσπασμα από το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος με ημερομηνία 14 Μαΐου 1948 το οποίο τιμά τους Δωδεκανήσιους που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση και την Ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.
Α) Ο Σταυρός των Ταξιαρχών του Β. Τάγματος του Φοίνικος
1) Δημήτριον Αναστασιάδην εκ Ρόδου
2) Αιδεσιμώτατον Λουκάν Παπαϊωάννου (Παπαλουκάν)
3) Γεώργιον Παπαϊωάννου Ζίγδην
4) Αχιλλέα Κουτρουλήν εκ Καλύμνου
5) Γεώργιον Κυρμιχάλην εκ Σορώνης
6) Νικόλαου Καραγιάννην εκ Ρόδου
7) Αθανάσιον Καζούλην
Β) Τον Χρυσό Σταυρό του Β. Τάγματος του Γεωργίου του Α
-
Γεώργιου Θ. Γεωργιάδην
-
Ιωάννην Μ. Οικονομίδην εκ Καρπάθου
-
Γεώργιον Ζερβόν
-
Σπυρίδωνα Σάββαν
-
Καλλιόπη Μάγγα, σύζυγο του δικηγόρου Γεώργιου Μάγγα
-
Κωνσταντίνον Τσουλάτον
-
Ιωάννην Φραντζήν
-
Γεώργιον Λήμνιον
Γ) Τον Χρυσό Σταυρό του Β. Τάγματος του Φοινίκος
-
Ζ. Παπαζαχαρίου
-
Χριστόφορον Σακελλαρίδην
-
Κανάρην Πουζουκάκην
-
Παναγιώτην Διλμπεράκην
-
Ιωάννην Λιτόν εκ Καρπάθου
-
Αναστάσιον Γιαρενάκην
-
Εμμανουήλ Μπακκίρην
-
Κυρίαν Λέοντος εκ Ρόδου
-
Ζωήν Πολεμικού
Δ) Τον Αργυρό Σταυρό του Β. Τάγματος του Φοίνικος
-
Μιχαήλ Σέλλαν
-
Σ. Παντελίδην
-
Εμμανουήλ Καλαμπίχην
-
Αιδεσιμώτατον Θεοδόσιον Αναστασιάδην
-
Μιχαήλ Μ. Παρθενιάδην εκ Κω
-
Αλέξιον Μ. Παρθενιάδην εκ Κω
Νικολία Αλ. Παρθενιάδη
Μαθηματικός πανεπιστημίου Κρήτης
M.Sc Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης Πολυτεχνείου Κρήτης
Congratualions to Nikolia and the Partheniadis family what a great honor
Διαβάστε λίγη ιστορία Χατζηβασιλείου θα μάθετε πολλά
Αυτο ειναι επισημο εγγραφο και δεν εχει να κανει με τον Χατζηβασιλειου εκτος και αν θα πρεπει το κρατος να του ζητα την αδεια για το τι θα πρεπει να αναρτει
Ο κ.Χατζηβασιλείου όταν έγραφε την Ιστορία της Κω στηρίχθηκε σε ιστορικά ντοκουμέντα για τα σημαντικότερα γεγονότα, που αφορούσαν αποκλειστικά στο νησί του, κλείνοντας το βιβλίο του με την επίσημη Ενσωμάτωση των Δωδ/σων (7 Μαρτίου 1948), γι αυτό δεν προχώρησε στη μνημόνευση κρατικών εγγράφων μετά από αυτή την ημερομηνία, όπως το αναφερόμενο έγγραφο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης της 14ης Μαΐου 1948.
Αμνεία-Ηρόδοτε-μελετητή της Κωακής Ιστορίας επειδη ξέρω πως είσαι το ίδιο πρόσωπο και κάνει μπαμ το ποιος είσαι… Γνωρίζεις πολύ καλά οτι ο πατέρας μου διαθέτει πολύ μεγάλο αρχείο και ντοκουμέντα που κανένας δεν έχει, όπως επίσης δεν υπάρχουν στο βιβλιο του κ. Χατζηβασιλείου καλή ώρα.. Το βιβλίο όπως λες, γιατί δεν το έχω διαβάσει. έκλεισε με την επίσημη ενσωμάτωση.. αυτο το έγγραφο αναρτήθηκε μετά την ενσωμάτωση… Εγώ ανεβάζω διάφορα έγγραφα και αναφέρω το περιεχόμενό τους… Για ποιο λόγο να διαβάσω αυτό το βιβλίο από την στιγμή που και τα 3 άρθρα που έχω ανεβάσει και συγκεκριμένα τα 2 προηγούμενα δόθηκαν πρώτη φορά στην δημοσιότητα και δεν υπάρχουν στο βιβλίο αυτό? Υ.Γ. έχω διαβάσει άλλα βιβλία όπως του κ. Κογιόπουλου και του κ Μαρκόγλου δεν ξέρω αν σου κάνουν.
Το νησί μας τα τελευταία χρόνια έχει βγαλει αρκετές κοπέλες δημοσιογραφους, Σαρηγιαννη (συνεχίζει την καριέρα της στην Νέα Υόρκη) την Ηλιαννα Πετρη και τώρα την Νικολια. Μπράβο στα κορίτσια!
Καλό είναι οι νεότευκτοι δημοσιογράφοι να μελετούν με ιδιαίτερη προσοχή τα κατάλληλα ιστορικά συγγράμματα, όταν πρόκειται να γράψουν κάποια άρθρα τους.Έτσι θα είναι πλήρως καταρτισμένοι για τα γεγονότα που θέλουν να παρουσιάσουν.
Δημοσιογραφία το λες αυτό?
Κυρία Νικολία Παρθενιάδη καλώς δημοσιεύετε τα ονόματα των πρώτων Δωδεκανησίων που τιμήθηκαν μετά την Ενσωμάτωση και με σκοπό βέβαια να μνημονεύσετε τους δυο συγγενείς σας, χωρίς όμως να γράψετε με ποια αφορμή εκείνοι βραβεύτηκαν.Αν είχατε διαβάσει από το βιβλίο μου τη σελίδα 592 σημείωση 50 έκδοση 1990 και τη σελίδα 579 σημείωση 50 της αγγλόφωνης έκδοσης του 2015 ίδιου βιβλίου της Ιστορίας της Κω, θα είχατε διαπιστώσει ότι πρώτος εγώ μνημονεύω τον θάνατο του αείμνηστου παππού σας Μάνου Μιχ Παρθενιάδη, ο οποίος σκοτώθηκε στον αεροπορικό βομβαρδισμό της 27ης Μαρτίου 1945, εξυπηρετώντας με ζήλο τον πάσχοντα πληθυσμό του νησιού και του οποίου ο θάνατος συνέβηκε στο κτίριο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην σημερινή Πλατεία Ελευθερίας της πόλης μας.Γι αυτόν τον λόγο και για άλλους που μνημονεύω στο βιβλίο μου, τιμήθηκε ο Μάνος Παρθενιάδης .Ως προς τα έγγραφα που ισχυρίζεστε ότι έχετε να ξέρετε ότι φρόντισα πριν από σας να τα έχω κι εγώ, αλλά η συγγραφή του βιβλίου της Ιστορίας της Κω, που αρχίζει από το 3000 προ Χριστού, σταματά στις 7 Μαρτίου του 1948.
Σας ευχαριστώ πολύ κ. Χατζηβασιλείου για τις πληροφορίες σας αλλά ο Μανος Παρθενιάδης ήταν ο αδερφός του παππού μου… έχω και το σχετικό έγγραφο από τον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό με ημερομηνία 28 Μαρτίου 1945 . Ο παππούς μου ήταν ο Νικόλαος Παρθενιάδης για αυτό λέγομαι και Νικολία Παρθενιάδη. Ο προπάππους μου Μιχαήλ Παρθενιάδης και ο μεγαλύτερος αδερφός του παππού μου που σκοτώθηκε στον σεισμό του 1933 Αλέξιος Παρθενιάδης, συνάντησαν τον στρατηγό Κονδύλη στην Κωνσταντινούπολη και δώρισαν 10.000 χρυσές λίρες για την συντήρηση του Ελληνικού Στρατού.. έχουμε και το σχετικό ευχαριστήριο από τον ίδιο τον Στρατηγό.
και επειδή λέτε ότι φροντίσατε να τα έχετε πριν από μένα όπως π.χ. το έγγραφο με το δημοψήφισμα των κατοίκων της Καρδαμαίνης που στις υπογραφές δεν υπάρχει κάποιος συγγενείς μου γιατί δεν τα αναρτήσατε πριν από μένα ή γενικά να τα αναρτήσετε? όπως και στοιχεία από το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα για το πόσους γιατρούς ενδιαφέρθηκαν να απαντήσουν στο κάλεσμα του Σπύρου Οικονόμου.. και το ποια είναι τα ονόματα τους που δεν ανέφερα γιατί ήταν πολλά?
Γιατί το κάνετε βούκινο?
Αγαπητή Νικολία σε παραπέμπω και πάλι στο βιβλίο μου της Ιστορίας της Κω και από το ευρετήριο κυρίων ονομάτων θα δεις σε πόσες σελίδες αναφέρονται όλοι με το επώνυμο Παρθενιάδης και φυσικά και ο παππούς σου Νικόλαος Παρθενιάδης. Σου συνιστώ, για να έχεις επαρκώς τεκμηριωμένα τα όσα γράφεις, να συμβουλεύεσαι με προσοχή και να παραπέμπεις στην υπάρχουσα σχετική βιβλιογραφία όχι μόνο τη δική μου, αλλά και του Κ.Κογιόπουλου, του Α,Μαρκόγλου και άλλων. Ως προς τα ψηφίσματα έχω συμπεριλάβει μόνο όσα ήταν παγκωακά, από την αρχή της Ιταλοκρατίας μέχρι την ημέρα της Ενσωμάτωσης.Τα περί προσπαθειών του Σπύρου Οικονόμου δεν εμπίπτουν χρονικά στην περίοδο που πραγματεύεται το βιβλίο, αλλά στο έτος 1962, όταν μπήκε ο θεμέλιος λίθος του Δ.Ι.Ι.ΚΩ. Στις τοπικές μας εφημερίδες δημοσίευσα πλειστάκις άρθρα μου για το Ίδρυμα αυτό και συνεχίζω να δημοσιεύω.Ελπίζω να τις διαβάσατε.
Κ. Χατζηβασιλειου, η κ. Παρθενιαδη έχει δίκιο. Να είστε πιο προσεκτικός, οι νέοι σας έχουν βάλει τα γυαλιά.
Από αυτά που γράφεις ως φίλος δήθεν της δημοσιογραφίας κατάλαβα πως σίγουρα εσένα έχουν φορέσει τα γυαλιά, αφού δεν κατάλαβες την επιδίωξη του αρχικού δημοσιεύματος.