ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΤΥΛΙΑΤΗ
Ο Κώστας ο Στυλιάτης ήταν ο καλύτερος μου φίλος και είμαι περήφανη γι’ αυτό!
Μας συνέδεε μακρόχρονη και δυνατή φιλία.
Λίγες μέρες πριν, ρώτησα τον Διονύση, τον σύντροφό μου , τι ήταν αυτό που αγαπούσε στον Κώστα περισσότερο , μιας και το θεωρούσε δεύτερο αδελφό του .
«Με καταλάβαινε .Με άκουγε και με καταλάβαινε» μου απάντησε.
Ο Κώστας γεννήθηκε στα Μανιάτικα στο Πειραιά , σε ένα τόπο που είναι μεγάλο λιμάνι με βαριά πρόσφατη ιστορία και οι άνθρωποι που έμεναν εκεί μοχθούσαν να επιβιώσουν και αντιστέκονταν . Μέσα σε αυτό το περιβάλλον συστάθηκε η οικογένεια του γεννήθηκε ο ίδιος και η αδελφή του.
Ποτέ δεν άλλαξε ιδέες και αντιλήψεις είτε πολιτικές , είτε κοινωνικές .
Σπούδασε στη Αθήνα ,στη σχολή Βακαλό .
Ο Κώστας ήταν Καλλιτέχνης .Σχεδίαζε, ζωγράφιζε,έγραφε,αγαπούσε τον κινηματογράφο, το θέατρο, τις «εξαίσιες» όπως τις χαρακτήριζε μουσικές, τα βιβλία ,τον Ολυμπιακό.
Γνώρισε και συνεργάστηκε με καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους της εποχής και υπήρξε σημαντικός συντελεστής δύο τηλεοπτικών πολιτιστικών εκπομπών , που ήταν το «ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ» και «ΕΔΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Η ΕΥΡΩΠΗ» , πολύτιμες παρακαταθήκες για όλους μας.
Τον θυμάμαι , την δεκαετία του ΄70 , να κάθεται στο καφέ «Savoy» στη πλατεία Βικτωρίας όπου περιμένοντας την παρέα , έγραφε στα άδεια κουτιά από τσιγάρα ποιήματα και σκέψεις του . Όταν η παρέα μαζεύονταν, σήκωνε το κεφάλι από τα γραπτά του και μας καλωσόριζε, πάντα με ένα γλυκό χαμόγελο. Εκεί συζητούσαμε για ώρες πολλές για την πολιτική κατάσταση , τα καλλιτεχνικά δρώμενα της εποχής , μοιραζόμαστε υπαρξιακές ανησυχίες και αγωνίες ερωτικές , ονειρευόμαστε και σχεδιάζαμε τις επόμενες εξόδους μας για σινεμά , πάρτυ και αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές.
Κατά την γνώμη μου , ο Κώστας υπήρξε ένας πολύ τυχερός άνθρωπος.
Γνώρισε , αγάπησε και αγαπήθηκε από την Κατερίνα . Για την Κατερίνα εγκαταστάθηκε στο νησί σας όπου έζησε , εργάστηκε προσέφερε στα κοινά αθόρυβα και δημιούργησε μαζί της την οικογένεια τους . Πάντα μέσα στη μεγάλη , ζεστή αγκαλιά ολόκληρης της οικογένειας Τογρού.
Η Κατερίνα και ο Κώστας έκαναν τον Αντώνη και τον Σταμάτη, παιδιά με σπάνια ευγένεια και αγωγή , ικανά και να ονειρεύονται και να αγωνίζονται , καθένα με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Ο Κώστας ήταν σεμνός , κοινωνικός , ολιγαρκής . Είχε υπέροχο χιούμορ , ικανότητα να πείθει . Είχε καθαρή σκέψη, ήταν τρυφερός με τους ανθρώπους με βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης συνθήκης .
Ο Κώστας έφυγε .
Όμως , όσες και όσοι τον γνωρίσαμε , τον ζήσαμε και τον αγαπήσαμε πολύ, θα τον φέρουμε μέσα μας , θα συνομιλούμε και θα συμπορευόμαστε μαζί του για όσο χρόνο και εμείς θα υπάρχουμε.
Λένα Σκόρδα
