Ράγισαν καρδιές στο «τελευταίο αντίο» στον συνάδελφο Κώστα Στυλιάτη | Ο επικήδειος από τον Γιώργο Κατσάβαρο

Σε κλίμα οδύνης και συγκίνησης συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι και συντοπίτες αποχαιρετήσαμε το μεσημέρι στο Πυλί, ως την τελευταία του κατοικία, τον καλό και αγαπητό συνάδελφο και φίλο, Κώστα Στυλιάτη.

Μια καλή του φίλη από την Αθήνα και ο συνάδελφος Γιώργος Κατσάβαρος σκιαγράφησαν πολύ πιστά και παραστατικά με τις ομιλίες τους την προσωπικότητα και του χαρακτήρα του Κώστα ο οποίος «ακόμα και αν φαινομενικά έφυγε, παραμένει ανάμεσά μας…»

Ο επικήδειος από τον Γιώργο Κατσάβαρο: Στη μνήμη του Κώστα Στυλιάτη

Πυλί – Άγιος Νικόλαος 02 3 2019

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να αποχαιρετήσουμε έναν σύντροφό μας. Έναν συνάδελφο και φίλο. Στη δουλειά, στην παρέα, στη δική μας καθημερινότητα για πάνω από 25 χρόνια στο Δημοτικό Ραδιοτηλεοπτικό Σταθμό της Κω.

Κώστα σε εμένα έλαχε ο κλήρος για αυτόν τον τελευταίο χαιρετισμό.

Δεν είναι όμως μόνο δικός μου χαιρετισμός.

Είναι όλων όσοι σε γνώρισαν από κοντά. Όλων όσοι δούλεψαν μαζί σου. Που είδαν τη δουλειά σου στην τηλεόραση.

Άκουσαν τον γλαφυρό λόγο σου στο ραδιόφωνο.

Είναι ο χαιρετισμός όλων όσοι είχαν την τύχη να ζήσουν, από κοντά είτε μακριά, την άνθηση των Μέσων Ενημέρωσης στην Κω και ειδικά του ΔΗΡΑΣ.

Γιατί σε αυτό ήταν καθοριστική η δική σου συμβολή.

Καρέ καρέ, όπως μας έμαθες να βλέπουμε τον τηλεοπτικό χρόνο.

Είναι ο χαιρετισμός όλων αυτών που μοιραστήκαμε καλές και κακές στιγμές και από χρόνια μας βλέπουν από ψηλά.

Τώρα που άφησες εμάς στην πεζή καθημερινότητα, μας αγναντεύεις και σίγουρα χαμογελάς με άλλη παρέα.

Μαζί με τον Βασίλη Παναγιώτου, τον Σωκράτη Βασιλειάδη, τον Αντώνη Τσεσμεζή.

Ο Κώστας δεν ήταν απλά φίλος, συνάδελφος ή κουμπάρος.

Για εμένα ήταν η καθημερινή αναζήτηση της άλλης ματιάς στα γεγονότα.

Πιο ευαίσθητης, ίσως ανατρεπτικής, σίγουρα ψύχραιμης και ουσιαστικής.

Με τις συμφωνίες και ενίοτε τις διαφωνίες μας.

Πάντα όμως μαζί στα μεγάλα και σημαντικά όλων αυτών των 25 χρόνων.

Από τα χρόνια της «Μπανάνα» εδώ στο Πυλί, να δούμε στην τηλεόραση τον αγαπημένο μας Ολυμπιακό.

Με τον Στάθη, το Γιώργο και τα άλλα παιδιά.

Ομηρικοί καυγάδες για το πέναλτι του Παπουτσέλη. Για το φάουλ του Τζόρτζεβιτς. Για τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Γιατί αυτό ήταν ο Κώστας. Πολλά πράγματα μαζί.

Ευαίσθητος, ευγενικός, καλλιτεχνική φύση.

Να εμβαθύνει με στοχασμό στα γεγονότα.

Γέννημα Πειραιώτης. Υπήρξε αθλητής στα νεανικά του χρόνια στο βόλλευ του Ολυμπιακού και μετά στην Προοδευτική.

Σπούδασε Ψυχολογία στο Παρίσι της αμφισβήτησης. Του Μάη 1968.

Στη Γαλλία, στο Μονπελιέ, έμαθε και την τηλεόραση.

Αυτή τον απορρόφησε επαγγελματικά στην Ελλάδα αφού η επαφή του με τον κόσμο της ψυχικής υγείας στη χώρα μας τον απογοήτευσε βαθιά.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια στο πλευρό του Γιώργου και της Ηρώς Σγουράκη στη σειρά αυτοβιογραφικών ντοκυμαντέρ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ για την Ελληνική Τηλεόραση, όπου παρουσίασε δεκάδες προσωπικότητες από τον πνευματικό, καλλιτεχνικό, πολιτικό και κοινωνικό χώρο της πατρίδας μας.

Ο Κώστας όμως δεν ήταν μόνο αυτό.

Η καλλιτεχνική φλέβα του έβρισκε διέξοδο σε σκίτσα, σχέδια και στίχους.

Πανταχού παρούσα. Λες και ξεχείλιζε από μέσα του.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια, στο πλευρό της αγαπημένης του Κατερίνης.

Να είναι υπερήφανος για τους δύο γιούς του.

Τον Αντώνη και τον Σταμάτη.

Ανάμεσα σε αγαπημένους συγγενείς και φίλους.

Έτσι βρήκε δύναμη και κουράγιο να παλέψει και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισε.

Παρόλα αυτά, δυστυχώς, ο Κώστας έφυγε πικραμένος.

Από στάσεις και συμπεριφορές ανθρώπων που δεν τιμούν την ορθή διαχείριση δημόσιων υποθέσεων του τόπου μας.

Αν και πάντα έλεγε: «άστους αυτούς, θα τα βρούνε μπροστά τους. Οι συμπατριώτες μας εμάς υποστηρίζουν γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας»

Τα γεγονότα των τελευταίων 4 χρόνων στο ΔΗΡΑΣ του κόστισαν, όπως κόστισαν σε όλους μας.

Σε άλλους λιγότερο σε άλλους περισσότερο.

Αγαπημένε μας Κώστα.

Είσαι δίπλα μας ακόμα κι αν λείπεις.

Μαζί θα πορευτούμε και πάλι.

Η δικαίωση του αγώνα μας βρίσκει τη δική σου δικαίωση στο πρόσωπο των παιδιών σου.

Σε χαιρετούμε.

Οι 12 εναπομείναντες συνάδελφοί σου.