ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ ΜΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΚΑΤΙΝΑΣ
Δύο χρόνια σήμερα που ο Κύριος σε κάλεσε στη Βασιλεία Του. Γλυκειά μου αγαπημένη! Κοιτώντας τον ουρανό με μάτια βουρκωμένα κι ένα αβάσταχτο πόνο. Ψάχνοντας κάπου στ’ αστέρια να σε δω, γλυκειά μου! Σκουντουφλώντας έφτασα στ’ αγαπημένο μας παγκάκι. Εκεί που μικροί πλάθαμε τα παιδικά μας όνειρα και δίναμε όρκους πίστης , αγάπης και αφοσίωσης.
Τα δάκρυα έγιναν λυγμοί! Άπλωσα το χέρι να σ’ αγκαλιάσω Κατίνα μου! Δεν ήσουν εκεί! Το όμορφο γιασεμί μας έλειπε. Κι ενώ χωρίς ψυχή σηκωνόμουν να φύγω, ένα χέρι σκουπούσε απαλά τα δάκρυά μου. Ήταν το γιασεμί!!!
– Πέτρο μου, εγώ είμαι, η αγαπημένη σου. Ήξερα πως θα ρθεις. Έγινα το γιασεμί μας, το αγαπημένο! Ήρθα να σου πω να πάψεις να πονάς. Εδώ είμαι χαρούμενη κι ευτυχισμένη. Στην αγκαλιά μου κρατώ το αγγελούδι μας. απέναντί μου στέκει η γλυκιά μου Παναγιά.
Μια παράκληση μόνο αγαπημένε. Όταν ο Κύριος σε καλέσει για την Βασιλεία Του, δύο μπουκέτα να φέρεις απ’ το γιασεμί, που μαζί φυτέψαμε στην μικρή μας αυλή. Το ένα να είναι μεγάλο και διαλεχτό, να το προσφέρω στην καλή μου Παναγιά, που αγαπώ. Το άλλο, το μικρότερο, να θυμόμαστε τα παιδικά μας όνειρα στ’ αγαπημένο μας παγκάκι…
Ο ήλιος φώτισε, το μικρό δωμάτιο, ξύπνησα!
– όνειρο ήταν, ψιθύρισα μέσα μου.
Τα μάτια βούρκωσαν!
Σε ευχαριστώ καλή μου Παναγιά.
Σε ευχαριστώ γλυκειά μου αγαπημένη.
Ο Πέτρος σου
αuτο θα πει πραγματικη αγαπη…και με το θανατο ακομη να μην ..πεθαινει.
Κουράγιο κύριε Πέτρο.
Ο Θεός να αναπαυσει την ψυχούλα της δίπλα στους αγγέλους και σε σένα κύριε Πέτρο να δίνει κουράγιο και δύναμη.