Συγγενείς, φίλοι και πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκαν σήμερα στον Ιερό Ναό της Ανάληψης στο Ζηπάρι για το… ύστατο χαίρε στον αγαπητό Νίκο Νικηταρά ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή έπειτα από σκληρή και άνιση μάχη.
Ήταν όλοι παρόντες, ο Δήμαρχος Κω Γ. Κυρίτσης, η Επικ. της παράταξης Όραμα & Δράση Ι. Ρούφα, και πάρα πολύς κόσμος από όλο το νησί δίνοντας τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια του αγαπητού Νίκου, στα παιδιά του Αντώνη και Αθηνά, στα εγγονάκια του, τα αδέλφια του Ντίνο, Μαρία, Πόπη, Θεοδόση και τους λοιπούς συγγενείς
Βάλσαμο στην ψυχή της οικογένειας τα εκκλησιαστικά λόγια του Σεβασμιωτάτου για την μετάβαση από τον θάνατο στην αληθινή ζωή.
Εκ μέρους των συναδέλφων του επικήδεια ομιλία εκφώνησε ο Πρόεδρος της ΜΕ του ΤΕΕ Κω Γιώργος Χρυσουλάκης και ο καλός του φίλος Χρήστος Έψιμος.
Επικήδειος από Χρήστο Έψιμο:
«Αγαπημένε φίλε Νίκο, βρισκόμαστε σήμερα εδώ να σε αποχαιρετήσουμε η κοινωνία της Κω, τα αδέλφια κ σουαι τα αγαπημένα παιδιά σου Αντώνης και Αθηνά με τον σύζυγό της και τα πολυαγαπημένο εγγόνια σου.
Κατά την τελευταία συνάντηση που είχαμε δεν θα ξεχάσω την ψυχική πληρότητα την αγαλλίαση και την ευτυχία που αισθανόσουνα για αυτή την απόλυτη ευτυχία που σου παρείχαν τα εγγονάκια σου.
Αγαπημένε φίλε μου Νίκο δεν φανταζόμουνα ποτέ αυτή τη στιγμή , δυστυχώς όμως η ζωή έχει τους δικούς της κανόνες τους οποίους εμείς δεν μπορούμε να ελέγξουμε και μας φέρνει μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα.
Αγαπητέ Νίκο στην προσωπική μου διαδρομή υπήρξες ένας σημαντικός άνθρωπος και Πραγματικός φίλος.
Αγαπητέ Νίκο σε γνώρισα στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου σαν έναν άριστο μαθητή αλλά και γλυκό αλήτη, ταυτόχρονα .
Ήσουν σε όλες τις μορφές της ζωής παρόν με έντονη παρουσία.
Μια παρουσία που την καθόριζε το ήθος η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στο συνάνθρωπο.
Αγαπητέ Νίκο στην εφηβική μας ζωή συναντηθήκαμε και εργαστήκαμε σε μία τοπική βιομηχανία ντομάτας κάναμε την ίδια εργασία σε διαφορετική βάρδια εσύ ήσουν αρχηγός μιας ομάδας και εγώ σε μία άλλη
η δουλειά που κάναμε ήταν ο χειρισμός ενός κλειστικού μηχανήματος υπήρχε ένας ανταγωνισμός μεταξύ μας ποια από τις δύο ομάδες θα σφραγίσει περισσότερες κονσέρβες στη βάρδια της.
Μας ανακοινώνει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ότι αυτή η βάρδια που θα σφραγίσει λιγότερα θα απολυθεί και θα παραμείνει η άλλη, διότι η εργασία μειώνεται.
Τότε παίρνεις εσύ μία πρωτοβουλία πηγαίνεις στον ιδιοκτήτη και του ανακοινώνεις ότι εμείς σταματάμε.
Όταν συναντηθήκαμε και σου λέω Νίκο ας δουλεύουμε εβδομάδα παρά εβδομάδα μου είπες ότι ο τρόπος που το χειρίστηκε ο βιομήχανος ήταν ιδιαίτερα πονηρός και δεν θα έπρεπε να πέσουμε στην παγίδα.
Αγαπητέ Νίκο αυτή σου η κίνηση πραγματικά χαράκτηκε στην ψυχή μου διότι κι εσύ και η ομάδα σου είχατε ανάγκη τα χρήματα .
Απέδειξες τότε αν και σε νεαρή ηλικία ότι τα χρήματα δεν είναι οδηγός στη ζωή σου.
Είναι οι αρχές που πρέπει να έχει ο καθένας από μας και ηθική που πρέπει να υπηρετούμε.
Αγαπητέ Νίκο, με περίμενες στην Πάτρα στον σταθμό του τρένου μετά από ένα τηλεγράφημα που σου έστειλα , με υποδέχτηκες με φιλοξένησες ,με έβαλες στις παρέες σου. Αλλά το καλύτερο που μου πρόσφερες ήταν η ψυχική ενδυνάμωση το να πατήσω στα πόδια μου , να διαβάσουμε μαζί και να πετύχω το στόχο μου.
Διαπίστωσα τότε με μεγάλη μου χαρά την θετική παρουσία που είχες στον φοιτητικό χώρο της Πάτρας την θετική εκτίμηση που υπήρχε στο πρόσωπό σου από φοιτητές και από άλλες σχολές.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν μετά από ένα γεύμα που είχαμε στο εστιατόριο «Νικολάρα» μας πλησίασε ένα συμφοιτητής σου ο οποίος με απορία και αγανάκτηση σου έλεγε «ρε Νίκο πως είναι δυνατόν ενώ εσύ που δεν παρακολουθείς συστηματικά, δεν είσαι παρών σε όλα τα εργαστήρια να δίνουμε εξετάσεις κι εσύ να περνάς και μάλιστα με καλό βαθμό κι εμείς να μην τα καταφέρνουμε να περάσουμε τα μαθήματα;».
Αγαπητέ Νίκο, είναι ομολογία όλων ότι εκτός από τα ιδιαίτερα ψυχικά χαρίσματα είχες ένα τεράστιο πνευματικό πλούτο.
Κατά την άποψη του Γερμενή, του καλύτερου Μαθηματικού που πέρασε από το εξατάξιο Ιπποκράτειο Γυμνάσιο, ο Νίκος Νικηταράς ήταν το πιο δυνατό μυαλό που γνώρισε.
Αγαπητέ Νίκο, τότε με μύησες στα ολονύχτια διαβάσματα και τα πρωινά, πηγαίναμε για βούτυρο με μέλι στην οδό Κανάρη.
Τα λόγια μου τώρα είναι και λόγια της μεγάλης παρέας της Πάτρας .
Να δώσεις πολλούς χαιρετισμούς στον μεγαλύτερο της παρέας μας, τον οποίο σίγουρα θα συναντήσεις εκεί τον Γιάννη το Χατζηκαλύμνιο, επίσης στην μητέρα σου .
Καλό ταξίδι αγαπημένε μου φίλε!
Γιατί με την στάση σου στη ζωή μας δίδαξες ότι δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε μόνον για την επίτευξη υλικών στόχων αλλά προέχει η ηθική στάση και η ανθρώπινη συμπεριφορά στη ζωή μας.
Καλό ταξίδι Νίκο!»
Η ανακάλυψη από όλες της θρησκείες της ματά θάνατον ζωής.