ΠΕΡΙ ΛΟΓΟΥ ΣΙΩΠΗΣ
Της Μαριάννας Αδάμ Γκρόγκου.*
Είναι ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα που βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Θέλω να μου επιτραπεί να εκφράσω τις ευχαριστίες μου από καρδιάς στην οργανωτική επιτροπή για την πρότασή της να μιλήσω σήμερα με θέμα «την έκρηξη της σιωπής» στην αποψινή βραδιά λόγου και μουσικής, που σαν κι αυτή δυστυχώς απουσιάζουν στις μέρες μας.
Η σημερινή εποχή έχει χαρακτηρισθεί ως η εποχή της κοινωνικής δικτύωσης, όπου εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορούν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα να εκφράζονται και να ανταλλάσουν απόψεις, συναισθήματα, εικόνες και λόγους. Παρόλο την ταχύτατη εξάπλωση της τεχνολογίας και των κοινωνικών δικτύων διαπιστώνουμε ότι η ανθρώπινη κοινωνική ζωή βιώνει την απόλυτη σιωπή. Ένα χαρακτηριστικό απλούστατο παράδειγμα αποτελεί ότι υπάρχουν άνθρωποι που συνομιλούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ όταν συναντηθούν στο δρόμο δεν ανταλλάσουν ούτε «μια καλημέρα». Είναι η ίδια μάζα ατόμων που πέρσι κυνηγούσε «pokemon» στους δρόμους και φέτος την μια ήταν προσηλωμένη ολοβραδίς μπροστά από την τηλεόραση για να δει το τηλεοπτικό παιχνίδι «Survivor» και την άλλη ψάχνει να βρει ένα ροζ φλαμίνγκο ως φουσκωτό παιχνίδι θαλάσσης ή αξεσουάρ για να φωτογραφηθεί απολαμβάνοντας τάχα δήθεν τις καλοκαιρινές διακοπές, αντικαθιστώντας έτσι την περσινή μόδα του «selfie stick».
Όλα αυτά αποτελούν δυστυχώς αποτελέσματα του φαινομένου της παγκοσμιοποίησης που προσπαθούν να μας την επιβάλουν ως τρόπο ζωής και να μας αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα και την αλήθεια. Έτσι, μας αποσπούν από τις πανανθρώπινες αξίες, ώστε με τον τρόπο τους να επιβάλουν μια ιδιότυπη σιωπή σε όλους τους πνευματικούς και σκεπτόμενους ανθρώπους, που βλέποντας όλη την ηθική παρακμή των αξιών προσπαθούν να αρθρώσουν την διαφορετικότητα του λόγου για να μην κατακρίνουν ουσιαστικά όλα αυτά τα κενά και τα άνευ ουσίας που μας πλασάρονται. Ως εκ τούτων η μόδα των φλαμίνγκο δεν σχολιάζεται, οι εργαζόμενοι δεν μιλούν για τα δικαιώματα τους ή τις άδικες απολύσεις τους και την καταστρατήγηση κάθε εργατικού και ανθρώπινου δικαίου, ο λαός δεν μιλά για τους δυσβάστακτους φόρους και την ανεργία, η εκκλησία δεν μιλά για την ηθική παρακμή παρά με την εντέχνως επιβαλλόμενη σιωπή οδηγείται στο περιθώριο και η νέα γενιά σιωπά για τα όνειρά της.
Τελικά σε αυτή την κοινωνία της παρακμής και της ηθικής κατάπτωσης μήπως σε ορισμένες περιπτώσεις η σιωπή δεν χρυσός και λόγος αργυρός; Μήπως δεν πρέπει να σωπάσουμε μέσα μας τα όνειρα, τα ιδανικά, τις αξίες, την ομορφιά του ελληνικού πολιτισμού, αφού και ο ελληνικός ουρανός είναι δικός μας, αλλά και η δική μας θάλασσα στα μέτρα μας… ‘Όπως είπε και η ακαδημαϊκός Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ «Την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση, πολλοί είναι εκείνοι που αισθάνονται ότι οι πνευματικοί της άνθρωποι σιωπούν». Μήπως πρέπει να σιωπήσουμε, ή μήπως πρέπει να πούμε κάτι καλύτερο από τη σιωπή;
Μεταβαίνοντας στο χώρο της λογοτεχνίας και στην λογοτεχνική σιωπή θα δούμε την σιωπή, όπου ακούγεται μέσα από τις λέξεις, γιατί μέσα από αυτές θα ακούσεις τους συγγραφείς να μιλούν υπαινικτικά και ατόφια. Πάντα θαύμαζα τους ποιητές που με μια χούφτα λέξεις μπορούν να γεμίσουν τις πιο απόμερες γωνιές της ανθρώπινης ψυχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι στίχοι του Νίκου Καρούζου: «Η σιωπή δεν είναι λευτεριά,/ η σιωπή δεν είναι αιχμαλωσία/ η σιωπή δεν είναι δωρεά, η σιωπή/ δεν είναι ιδιοκτησία/ η σιωπή είναι ένα καναρίνι στο μικρόφωνο/ η σιωπή είναι ντελάλης από στάχτη…». Εδώ θα συνηγορήσουν και οι στίχοι του Νικηφόρου Βρεττάκου: «Αν μιλούσε η σιωπή, αν φυσούσε, αν ξέσπαγε – θα ξερίζωναν όλα τα δέντρα του κόσμου…». Κατά τον Ανδρέα Εμπειρίκο «Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος -ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος- δεν αφήνεται ποτέ σε πλήρη αδράνεια, καθώς εσωτερικά και σε επίπεδο σκέψης βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση…». Από την άλλη κατά τον Νίκο Εγγονόπουλο στο ποίημα Τα κλειδοκύμβαλα της σιωπής «… πολύ σιωπηλά είναι όλα, κι η σιωπή είναι καλή μονάχα σαν κλείνει μέσα της χαρά», αλλιώς είναι άξια φόβου από τον ίδιο τον ποιητή. Σύμφωνα με τον Γιώργο Σεφέρη είναι οι «σιωπές αγαπημένες της σελήνης», αφού με τη σιωπή, την απόλυτη ησυχία της βραδιάς, οι σκέψεις έρχονται πιο εύκολα. Είναι λοιπόν πολύτιμος και μαγικός ο ήχος της σιωπής…. αρκεί να μην πέσουμε στην μάστιγα της άσκοπης φλυαρίας, γιατί εκεί πραγματικά η σιωπή θα είναι χρυσός, αφού θα μας υπενθυμίζει πόσα πολλά θα μπορούσαμε να υπονοήσουμε χωρίς λόγια. Υπάρχουν λογιών και λογιών σιωπές σαν ένα σόλο μουσικής σιωπών, ηχηρές σιωπές και άηχες σιωπές. Κλείνοντας, τούτο θα ήθελα να επισημάνω πως η σιωπή, μπορεί να είναι μια λέξη με πέντε γράμματα, αλλά είναι συνάμα γεμάτη συναισθήματα, όνειρα και αναμνήσεις και αναλόγως με τον λογοτέχνη και εκφραστή της χορεύει με ελαφριά ή βαριά βήματα και τραγουδάει με άηχη ή ηχηρή φωνή, κάπως έτσι ξετυλίγεται το κουβάρι για την έκφραση της σιωπής καλώντας τον αναγνώστη να επικοινωνήσει και να συμπληρώσει «κενά» ή «σιωπές».
Σας ευχαριστώ ενθέρμως.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΒΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΣΤΗΝ ΒΡΑΔΙΑ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ,ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΣΤΙΣ 08 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
*ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
Η Μαριάννα Γκρόγκου του Αδάμ και της Μαρίας Λυμπεροπούλου γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1993 στην Καλαμάτα.
Είναι παντρεμένη με τον Στρατιωτικό και ιδιοκτήτη της ενημερωτικής ιστοσελίδας «ΠΛΑΤΥ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ» Βασίλειο Δημ. Γεωργιόπουλο.
Κατάγεται και διαμένει στον Δεσύλλα Μεσσηνίας.
Μαθήτευσε με άριστα στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Διαβολιτσίου Μεσσηνίας.
Αποφοίτησε με άριστα από το τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με έδρα την Καλαμάτα και κατά τη διάρκεια των σπουδών της ακολούθησε την κατεύθυνση της «Βυζαντινής και Νεοελληνικής Φιλολογίας».
Είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών «Αρχαία και Νέα Ελληνική Φιλολογία» με κατεύθυνση «Νέα Ελληνική Φιλολογία».
Αγαπά την Λογοτεχνία, την Δημοσιογραφία, τα Μαθηματικά και την Πληροφορική.
Έχει γράψει πλήθος άρθρων σε εφημερίδες και ηλεκτρονικά sites και blog.
Πηγή: platy-kalamatas-messinias.gr
