ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
Χωριό μου, Χωριουδάκι μου
Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη
Ανηφορίζοντας προς το ορεινό τμήμα του νησιού μου, βρέθηκα σε ένα από τα ορεινά χωριά το Ασφενδιού. Παντού με κύκλωσε η ξεχωριστή ομορφιά του τοπίου, που αιχμαλώτιζε την ματιά μου. Ο πρωινός ήλιος, λόγχιζε με τις χρυσαφένιες αχτίνες του, τους δένδρο φυτεμένους λόφους και τους κάμπους, με τα πλούσια αμπέλια. Στα χωράφια, το ζεστό αεράκι, αργοσαλεύει τα σπαρτά που σκύβουν στωικά, τα ξανθά κεφαλάκια τους, πριν τα μαζέψει ο μήνας Ιούλης, ο Αλωνάρης.
Ο ήχος της γλυκόλαλης καμπάνας στην αιωνόβια, Βυζαντινή Εκκλησιά της Παναγιάς, ανακατεύονταν με τα χαρούμενα τιτιβίσματα των πουλιών, στα γύρω δένδρα.
Ο παπά Κυριάκος, τέλεσε την Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και μας πέρασε τα πιο ωραία μηνύματα του Ιερού Ευαγγελίου. Πως τα άνθη δεν νοιάζονται για το ντύσιμο τους, που είναι λαμπρότερο και από αυτό του βασιλιά Σολόμωντα. Ότι τα πουλιά δεν σκοτίζονται για το πώς θα επιβιώσουν, αφού η Θεία Πρόνοια, τα τρέφει και φροντίζει για όλα. Ο επί χρόνια πιστός υπηρέτης της Εκκλησίας, μοίρασε και το τελευταίο Αντίδωρο, στους λιγοστούς ευλαβείς προσκυνητές και κατοίκους του χωριού Λαγούδι.
Καθίσαμε κάτω από την δασύφυλλη μουριά, για να απολαύσουμε την πανοραμική θέα, συντροφιά με το καφεδάκι που μας πρόσφερε η Εκκλησιαστική Αδελφότητα γυναικών.
Περιπλανιέμαι στα πέτρινα στενοσόκακα και στα ερειπωμένα από τον ξενιτεμό σπίτια, μαζί και στο θρυλικό καφενείο του αείμνηστου καφετζή του μπάρμπα Γιάννη, όπου ψιθυριστά μου διηγούνται ιστορίες αλλοτινής εποχής, όταν το χωριό Λαγούδι έσφυζε από ζωή. Απολαμβάνω από παντού μαγευτικές ευωδιές, με δαφνόφυλλο και τριαντάφυλλο εκατόφυλλο, που μου θύμισαν την αξέχαστη κυρά Φωτεινή, με το δαφνόλαδο και τις πομάδες της από τα βότανα. Ο δυόσμος και ο βασιλικός μεθυστικοί στις γλάστρες, με ακολουθούν μέσα στις ανθισμένες αυλές των χαμηλό κτιστών, καλό ασπρισμένων χωριάτικων σπιτιών.
Λίγα μέτρα πιο πέρα κάτω από την φορτωμένη τζανεριά, γεύομαι γλυκό κουταλιού νεραντζάκι, από τα χέρια της πάντα φιλόξενης κυρά Μαρίας. Απέναντι μου κοιτάζω τον πέτρινο άρχοντα Δίκαιο, που από το θαυμαστό ύψος του παρατηρεί τα πάντα.
Παντού λόφοι κατάφυτοι από ελαιώνες, ενώ οι πλούσιοι αμπελώνες προκλητικά με καλούν να κόψω λίγα αμπελόφυλλα, για τα νόστιμα γιαπράκια, τα γνωστά πράσινα ντολμαδάκια.
Το θερινό αεράκι, κανακεύει του βλαστούς της κληματαριάς και λικνίζει απαλά την λυγαριά, που μοσχοβολάει άγρια λεβάντα.
Από το ύψος του χωριού, αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί πέρα μακριά ως τον ορίζοντα, όπου η θέα κόβει την ανάσα.
Η ήρεμη, καταγάλανη θάλασσα, αγκαλιάζει στοργικά το νησί μου και με καλεί κλείνοντας μου την μπλε ματιά της, για το πρώτο θαλασσινό μου μπάνιο.
Η ευλογία να ζεις στο χωριό, δεν συγκρίνεται με κανένα τρόπο ζωής στην πόλη, όσο άνετος και πολυτελής και αν φαντάζει ετούτος.
Ξανθίππη Αγρελλη
==============
Ξανθιππη μου μας συγκινησες με το υπέροχο αφειερωμα σου στην Παναγιά μας και γενικά στο Χωριό.Στην ενορία του Λαγουδιου ανήκαν ο παππούς και η γιαγιά οπότε καταλαβαινεις πόσο συναισθηματικά δεμενοι είμαστε με το Χωριό. Άνθρωποι αγνοι,αυθεντικοι,φιλοξενοι,γεματοι καλοσύνη που δεν ξαναγινονται στις μέρες μας.Το Ασφενδιου απλά είναι ευλογημενο Ξανθιππη μου,σ’ ευχαριστουμε.